Karlskrona

We vertrokken uiteindelijk uit Gdansk, aan het eind van de morgen van donderdag 6 augustus. Het is weer een stralende dag. Matige wind uit het noord-oosten. We varen eerst op de motor de baai van Gdansk uit, pal tegen de wind in en draaien dan om de landpunt "Hel" naar het noord-westen, richting het eiland Oland. Het doel is Gronhogen op de zuid-westpunt van Oland. De hele tocht is ongeveer 150 mijl. Het zeilt prachtig. De wind half, alle zeilen bij, met een snelheid van tussen de 6 en 7 knoop. Het blijft helder en omdat de maan bijna vol is wordt het 's nachts niet erg donker. Koud is het ook 's nachts niet. De volgende dag is het alweer warm en zonnig. De wind neemt wat af maar de snelheid blijft voldoende om de motor tot aan de zuidpunt van het eiland uit te laten. Daarna het laatste stukje tegen de wind in gemoterd. Onderweg hebben we af en toe contact over de marifoon met de Mahdi van Rod en Becky. Ongeveer half 12 komen we in het haventje van Gronhogen aan. Het is er klein, maar er zijn ook bijna geen boten. Bij elkaar 5 of zo. We lopen gezamelijk het dorp in om wat rond te kijken, wat Zweeds geld te halen en wat boodschappen te doen. Er is een winkel, maar geen bank of geldautomaat. De ijsboer wilde ook geen euro's aannemen. Uiteindelijk kon ik in de supermarkt met euro's betalen en in Zweedse kronen mijn wisselgeld terugkrijgen. Zo hadden we toch wat. Het was heet in het dorp en we waren toch wat gaar van de tocht en het gebrek aan slaap zodat er verder niet veel actie meer werd ondernomen. Tukje gedaan, glaasje wijn gedronken. Na het eten in het donker met Metty nog wat rongelopen. Vroeg naar bed gegaan.
De volgende dag, het is wat eentonig, weer hetzelfde warme zonnige weer. We hadden het plan opgevat een kasteel te bezoeken dat 6 km. verderop lag. We fietsten erheen en het bleek geen kasteel maar een versterkt dorp te zijn uit 400 na Chr. Tegen betaling kon je het bezichtigen. Rod en Becky vonden het te duur (dat was het ook) maar Metty en ik wilden het toch wel zien. Het was een reconstructie van wat er ooit gestaan had, maar wij vonden het toch wel leuk om te zien hoe mensen in die tijd daar geleefd moeten hebben. We hebben nog met een pijl en boog geschoten. Ik met een duidelijk betere techniek en Metty met helaas meer succes.
Toen we bij de ingang terugkwamen bleken Rod en Becky vertrokken. Het had misschien ook wel wat lang geduurd. We zijn vandaar getweeen verder gefietst naar het strand aan de oostzijde van het eiland en vandaar verder naar de zuidpunt. Onderweg gestopt bij een soort kruising tussen een galerie en een cafe. Ze maakten daar voor ons een heerlijk broodje klaar en schonken er het plaatselijk gebrouwen bier en frisdrank bij. Dat alles kon genuttigd worden in een mooie tuin met uitzicht over de zee. Het was een pracht. Het zuidelijkste stukje was natuurgebied met veel bos met allerlei beesten waaronder herten met grote geweien. We fietsten rond naar de westkant en weer naar boven tot onze haven. Leuke tocht.
Rod en Becky waren in de weer geweest om te proberen hun hondje legaal in Zweden te laten verklaren. Niet gelukt helaas. We wilden zondags oversteken naar de eilandjes bij Karlskrona een beetje zuidwest van Oland, maar omdat mijn kaarten wat minder gedetailleerd waren, hebben we geprobeerd het programma van Rod met digitale kaarten op mijn computer over te zetten. Na wat geknoei is dat min of meer gelukt. Er zijn wat onvolkomenheden. Bijvoorbeeld: het bootje op de kaart dat ons schip moet voorstellen beweegt zich zijdelings als een krab over de kaart. Maar ik heb nu wel kaarten van de hele wereld in mijn computer, dus daar zeuren we niet over.
We vertrokken vroeg omdat Metty in een onbewaakt ogenblik tegen Becky had gezegd dat ze om 7 uur weg wilde. En Becky, die Metty nog niet zo lang kent dacht dat ze dat meende. Voor dag en dauw hoorde ik de motor van de Mahdi lopen en toen ik ging kijken of er misschien iets mis was hoorde ik dat ze bezig waren te vertrekken omdat ze dat met Metty hadden afgesproken.Ze waren toch wel enigszins verbaasd te horen dat Metty nog vredig lag te slapen. We zijn toen een uur later, toch nog vroeg, ook vertrokken.
Stralend weer en een prachtige wind uit het zuid-oosten zodat we die weer half hadden. Het was weer heerlijk zeilen. Op een bepaald moment draaiden we om een landpunt heen richting Karlskrona, waarna de wind pal van achter kwam. Dat zeilt, zoals jullie wel weten een stuk minder hard. Ik heb het nu nutteloze grootzeil en de bezaan gestreken en alleen op de genua sukkelden we verder naar onze bestemming. We zijn voor anker gegaan in de luwte van een eilandje in het zicht van de stad Karlskrona. Het was inmiddels 5 uur. Na overleg over de marifoon komen Rod en Becky met hun bijboot naar ons toe voor borrels en het maken van verdere plannen. Na de borrel besluiten we de plannen te laten tot de volgende morgen. Het is een mooie rustige avond en we liggen dichtbij een romantisch uitziende oever van rotsen en bomen en gras. Na het eten varen Metty en ik met ons opblaasbootje naar de kant om de omgeving te verkennen. We landen op een grote kei, waar we het bootje geheel optrekken. Klimmend over rotspartijen en boomstronken bereiken we een pad dat voert naar de binnenlanden van dit eiland. Het blijkt een aardig eiland met veel bosachtig groen en we zagen ook nog en reetje. Verder vakantiehuisjes. Maar we kwamen bijna geen mens tegen. Het was er doodstil. Na een bevredigend eind gelopen te hebben keerden we om en gingen dezelfde weg weer terug. We klommen weer over de boomstronken en de rotsen en waren net op tijd om onze kleine bijboot weg te zien drijven richting de grote zee. Een laatste wanhopige sprint om te proberen het ding nog tijdig te pakken te krijgen mislukte op het nippertje. Snel rukte ik mij de kleren van het lijf en sprong te water om het geval te behouden. Gelukig was het te donker om de kwallen te zien. Het water was merkwaardig warm. Ik zwom naar het bootje klom erin en haalde daarna Metty op, waarna we triomfantelijk terugkeerden naar het moederschip.
Maandagmorgen. De weerberichten zijn minder goed. De wind gaat draaien, zodat we in ieder geval weg moeten van onze ankerplek, en toenemen tot in ieder geval 5 en later waarschijnlijk meer. We besluiten te verhuizen naar de marina van Karlskrona. Terwijl Metty de boot wat opruimt gaan Rod en ik vast even kijken in de marina met hun bijboot, die aanzienlijk sneller is dan de onze. We racen met iets van 20 knopen over het stille water naar de stad. Het ziet er prima uit en er zijn vriendelijke Zweden die de boel runnen. We varen terug naar de ankerplek en gaan zo gauw we de boten klaar hebben naar Karlskrona.
Ongeveer 12 uur liggen we in de haven. Metty doet weer een was in de plaatselijke wasmachine en we gaan de stad in voor boodschappen. Het is een aardige plaats met een druk centrum waar je van alles kan krijgen. Als we de boodschappen hebben thuisgebracht lopen we nog wat los rond tot we er genoeg van krijgen en terugkeren naar de boot.
We maken tortilla's voor het avondeten, die, hoewel ze een beetje waren aangebrand heerlijk smaakten.
De barometer is inmiddels 10 hp gedaald.
Tot de volgende keer. Peter