Gibraltar

Weer even een teken van leven uit het zeer warme zuiden. Het laatste stukje kwam uit Rota, waar we een paar leuke dagen hebben doorgebracht. De windverwachtingen waren voor de straat van Gibraltar niet gunstig voor de komende dagen: harde oosten wind van rond 25 knopen. We besloten een klein eindje zuid te varen naar een riviertje bij het plaatsje Sancti Petri en daar voor anker te gaan. Dat ankeren bleek niet mee te vallen want de hele rivier lag vol met meerboeien met al dan niet boten er aan. We zochten een geschikte uit en legden aan. Prompt komt er uit het niets een bootje op ons af met een overigens erg vriendelijke man die ons in het Spaans duidelijk maakt dat we daar niet kunnen liggen. Hij biedt ons wel een alternatieve boei aan waar we dan maar aan gaan liggen. Het is er warm. Gelukig kunnen we op elk gewenst moment achter de boot het water in en naspoelen met de zak van Bert. Dat doen we dan ook regelmatig. Ook varen we naar de kant, waar de overblijfselen zijn van het plaatsje Sancti Petri. Meest ruines van wat nog het meest op een gevangenis leek. Wel een paar tentjes waar je wat kon eten, een havenkantoor natuurlijk en verder eigenlijk niets. Aan de overkant van het riviertje lag een soort waddeneiland met lage begroeiing en opdrogende en weer vollopende stroompjes en een mooi zandstrand ervoor. Best wel mooi. We hebben er diverse tochten over gemaakt. Per ongeluk ook een op blote voeten, ons niet realiserend hoe heet zand kan worden onder de middagzon. We weten het nu. De volgende dag liepen we naar een plaatje verderop omdat we toch wat boodschappen nodig hadden, waaronder een gasfles. Het bleek een behoorlijke wandeling te worden. Ook al omdat we geen idee hadden waar we moesten zijn. We hadden van te voren en onderweg verschillende mensen gevraagd naar een supermarkt en een gasflessenwinkel en ze hadden zonder uitzondering allemaal een andere kant op gewezen. Het is dan ook een wonder dat we uiteindelijk, na een uur of wat lopen zowel het een als het ander vonden. Gelukkig hadden we gezien dat vanaf onze ligplaats tot aan het punt waar we uitkwamen bushaltes waren met hetzelfde busnummer, zodat we in ieder geval met de bus terug konden. We deden dus uitgebreid boodschappen. Toen kwam de bus. Toen ik voor de zekerheid vroeg of deze naar onze plek ging schudde de man meewarig zijn hoofd. Er zijn natuurlijk verschillende bussen 11. Ons soort ging maar eens in de twee uur. Lopen dus. Het werd een lange hete en zware wandeling. We bleven uiteindelijk 7 dagen in Sancti Petri met steeds harder wordende winden zodat we gek werden van het lawaai van klapperende touwen en het schudden van de mast en het geloei van de wind. Alleen tussen 1 uur 's nachts en 10 uur 's ochtens nam het wat af, zodat er wel geslapen kon worden. Gek genoeg was er wel draadloos internet dat af en toe sterk genoeg was om een weerbericht te ontvangen. Natuurlijk hield ook deze ellende een keer op en donderdag 8 juli vertrokken we naar Barbate op de motor omdat er totaal geen wind was. Maar we waren allang blij. In Barbate kregen we een keurige plek in de haven naast een paar vriendelijke Zweden, die net als wij de volgende dag door wilden naar Gibraltar. De plaats zelf zei ons niet zoveel. We moesten weer een eind lopen naar de Supersol, hoewel onze vriendelijke buren hadden gezegd dat het vlakbij was. Zeker andere ideeen over afstanden. We aten een piza en maakten een lange avondwandeling. Heerlijk dat je weer gewoon buiten kon zijn zonder omver geblazen te worden. Het was een prachtige avond. Volgende dag na een bezoek aan het havenkantoor om een uur of half 9 weg op de motor naar Gibraltar. Een stuk van 35 mijl naar het zuid-oosten. De wind zou zwak tot matig tegen zijn. Bij ons vertrek echter was de wind west, dus mee. Helaas niet genoeg om te zijlen. Maar in de loop van de dag trok het wat aan en uiteindelijk zeilden we glorieus tussen de zuilen van Hercules door. Links van ons de bergen van Zuid-Spanje en rechts opdoemend uit de mist de hoge toppen van de Afrkaanse kust. Best wel bijzonder. En toen kwamen we in de baai van Gibraltar. Omdat de havens nog wel eens vol liggen roep je van te voren via de marifoon op om te informeren. Het koste nogal wat moeite om door het geklets van anderen heen te komen, maar uiteindelijk kreeg ik een havenmeester te pakken. Helaas moest zij meedelen dat ze voor een vessel van onze afmetingen geen plaats meer had. Waarom probeert u niet bij Marina Bay. Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken, want dat was het enige alternatief. Helaas kreeg ik Marina Bay niet te pakken. Weer gebeld met de eerste haven om te vragen of ik misschien op een ander kanaal moest proberen. Maar dat was niet zo, waarschijnlijk, zei ze, waren we nog te ver weg en kwamen we te zwak door. We waren er minder dan een mijl vandaan, maar goed, toen ik het wat later nog eens probeerde kreeg ik zowaar iemand te spreken. Ik moest eerst maar toestemming van het vliegveld vragen en later maar weer eens bellen. Om bij de betrokken haven te komen vaar je door de aanvliegroute van het vliegveld, dus eerst de havenautoriteit opgeroepen, die onmiddelijk luid en duidelijk antwoord gaf en toestemming en daarna de haven weer geprobeerd die niets meer van zich liet horen tot we uiteindelijk ter plaatse waren en aan een vrij stuk kade aanmeerden. Daar kreeg ik weer gehoor en mij werd verteld ter plaatse te wachten. Hij zou naar ons toe komen. En inderdaad na een paar minuten kwam een havenmeester naar ons toe met verdere instucties. We liggen hier in een soort uigaanscentrum met winkeltjes, veel eettentjes een casino en appartementen. Op zich niet ongezellig en geen geluids of lichtoverlast. In Sacti Petri ging 's avond een batterij schijnwerpers aan tot de volgende morgen, zodat je nauwelijks het verschil tussen dag en nacht zag. Gisterenavond zijn we, toen het wat koeler werd, de stad ingelopen en eerst leek dat niet veel, tot we het oude centrum ontdekten, dat verrasend gezellig en druk was. Staks gaan we daar weer heen om wat te winkelen en rond te kijken. Ook zullen we nog naar de apen moeten later.
Peter