Preveza -3

's Middags tegen 5 uur, still woensdag de 21-ste september, staan ze daar opeens onder de boot. Dieter en Dimitri. Ze komen het zonnepaneel brengen. Dieter de Duitser, eigenaar van Raymarine en Dimitri zijn Griekse compagnon. We meenden dat ze zouden bellen van te voren (we hadden net zo goed weg kunnen zijn). Ja, Dieter was het telefoonnummer kwijtgeraakt maar ze dachten de boel is af dus laten we het maar brengen. Baba, the ironman, heeft de buizencontructie (RVS) mooi gemaakt. Vanaf 5 uur tot 0ngeveer 9 uur zijn ze bezig de boel aan te sluiten. Tussendoor spreken Peter en Dieter over stromen, amperes, voltages. Vaak ook zijn ze het niet eens. Dieter vindt dat wel grappig en zegt vaak "I like you". Hij vindt de vasthoudendheid van P. leuk en de manier waarop P. reageert (vrij droog). Ik spreek Duits met Dieter (niet over stromen, amperes en voltages), vindt hij leuk. Peter spreekt liever Engels, dat ligt hem beter en Dieter spreekt dat ook goed dus geen probleem. Dimitri is wat jonger en lacht zo schattig. Twee keer gaat zn telefoon en ik plaag hem een beetje door voordat hij opneemt te zeggen: "darling, are you coming for dinner or not"? "darling, i am waiting, where are you"?.
Dan de betaling. Hoe doen we dat? Liefst cash. Dat bedrag hebben we niet hier zo bij de hand. Ach, volgende week huren we een auto, zullen we dan even bij jullie langskomen in Lefkas-stad en betalen?? Prima, wij hebben dan de koffie klaar. Zo verlaten Dieter en Dimitri de boot weer. Tot volgende week, het was gezellig. Minder gezellig zijn al die rotmuggen die naar binnen zijn gevlogen en weer steken.
Mijn badminton team sms't me later op de avond. De eerste wedstrijd van dit seizoen hebben ze (terwijl ik hier in Greece op mijn lauweren rust) glansrijk met 8-0 gewonnen. I am so proud. Ik hoef vast niet terug te komen. Ze redden zich wel.

De volgende dag doen we weer karweitjes op/rond en aan de boot. Ik vul eindelijk apis en esta in. Heb nu meer tijd gepakt. Je pakt hier steeds briefjes met codes, om in te loggen, bij het havenkantoor. Maar het is maar voor 2 uur en die zijn zo om als je wat rondkijkt op internet of iets goed moet lezen en dat met zn tweeen moet delen. Je mag maar 1 papiertje per persoon, per dag. Nu heb ik per ongeluk 3 gepakt. Apis en esta zijn nodig om te boarden bij air-Berlin en om NY (of de USA) binnen te mogen komen. Een verklaring dat je geen drugs gebruikt, nooit gestolen hebt, geen landverrader bent. Gelukkig mag ik het zelf allemaal invullen, ze gaan accoord en volgens mij is het nu klaar. Peter staat even onder de boot iets te doen aan de onderkant en wordt vreselijk gestoken. Hij zit onder de bulten. We eten binnen ivm de muggen. Later op de avond, als het lekker koel is en de muggen zijn gaan slapen, gaan we wandelen. Er is maar 1 weg hier waarop je kunt wandelen. Die nemen we dus. Een asfaltweg maar rustig en erg donker. Wel fijn harde grond onder de voeten te hebben.

Vrijdag 23-9: Weer met het busje naar Preveza-stad. We gaan proberen de Dekpa te halen met ons blauwe papier van de tax-office en het betalingsbewijs. Stel je voor: binnenin een gebouw: een trap omhoog, daar moet je wezen, direct na de trap een balie rondom, je kunt er maar net voor langs lopen en alle medewerkers ook. Er zijn links, rechts en naar voren toe vele deuren van kleine kantoren van medewerkers die in en uit lopen. Voor de balie staan stoelen voor de mensen die heeeeeel langgggggg, gaap,gaap, moeten wachten. En reken maar: dat gebeurt, dat moeten wachten. Als ze dan al een stoel weten te bemachtigen moeten ze heeeeel vaak de benen en voeten ver intrekken omdat er zeer haastige medewerkers langs willen, op weg naar een ander kantoortje. We zijn in het kantoor van de port-police. Peter gaat niet zitten maar met zijn grote gestalte aan de balie staan. Hij wordt vrij snel geholpen door een vrouw met, zeg maar, een omvangrijke gestalte en een gezicht als een donderwolk. Ze vraagt P. wat en ondertussen gaat wel 10 keer de telefoon die ze ook moet beantwoorden. De balie ziet eruit alsof die al 30 jaar toe is aan vervanging en de spullen die er staan ook. Leuk kneuterig. Peter legt uit dat we hier afgelopen maandag waren, papieren hebben ingevuld, toen naar de tax-office moesten voor een blauw papier en betalingsbewijs. Nu zijn we weer hier, moeten de ingevulde papieren van maandag erbij, wij geven af wat we kregen van het tax-office en dan krijgen we een stempel en onze DEKPAAAAAAAAAAAAA. Nee, zo gaat dat niet. Ze snapt er niets van. Roept er een mannelijke collega bij. Er staat ook een Engels stel aan de balie met een Dekpa in de hand. Wat komen jullie doen vraagt de omvangrijke dame bars. Een stempel in de Dekpa halen omdat wij weggaan voor de winter naar Engeland en de boot blijft hier. Ondertussen zoekt ze onze papieren die egens moeten liggen (die vulden we maandag in). Nergens te vinden. Ze lijkt ook niet echt te zoeken, te kijken. Ze is chaotisch bezig en het is duidelijk allemaal teveel. En dan ook nog in en vreemde taal spreken. Nou, vul nog maar weer een keer in dan. De papieren zijn niet te vinden. Als Peter klaar is met alles voor de tweede keer invullen, bladert omvangrijke dame in een map. P. ziet een kopie van zn paspoort en roept: "daar is het". Omvangrijke dame rolt met de ogen. Ach, ja, niet goed gekeken. De telefoon gaat weer. Ondertussen helpt de mannelijke collega de Engelsen naast ons. Waar kom je vandaan nu? (Preveza zeggen ze), waar blijft de boot? (Preveza zeggen ze). De man gelooft het niet: je komt van Preveza en de boot blijft daar?? Onmogelijk, waar ben je geweest dan? De Engelsen rollen nu ook met de ogen. Ze willen alleen een stempel omdat ze weggaan. Ze vertellen me dat ze hier al 4 jaar zijn van mei tm sept./okt. (net zoiets als wij doen dus). Die Dekpa haalden ze 4 jaar geleden. Elke keer als ze terug komen in mei, halen ze een stempel hier (we zijn er weer, de boot was hier al). Nu hoorden ze laatst dat ze ook een stempel moeten halen als ze weggaan, terug naar Engeland. Dat deden ze nooit, ze wisten niet dat het moest. Nu doen ze dat dus voor het eerst. Maar ze gaan het nooit weer doen. Ach, het is allemaal echt wel komisch. Een leuke act voor Mister Bean. Ik wil hem wel helpen. De Engelsen zijn klaar en ik zeg hen dat ze toch de grappigste ochtend van dit seizoen hebben beleefd. Voor de medewerkers is het minder leuk. Het is hier te klein, te vol, teveel. En ze moeten tussendoor zelf de telefoon aannemen. Geen doen. Van efficient werken is geen sprake en niemand schijnt zich af te vragen: 'is het nu echt nodig wat we doen' ? ( volgens ons zijn die Dekpa's niet zoooo belangrijk, bovendien gaat er veel tijd mee verloren). Ik vertel omvangrijke dame (met donker kort haar)dat we maandag geholpen werden door een dame met lang, blond haar. "Ha, like me" zegt ze en lacht erbij.Ze is vast aardig, ze heeft gewoon een rotbaantje. Ambtenaar he. Teveel dus. Misschien moet ze wat info hebben over omscholing tot smid of lasser of..........logopedist.

De rest van de dag rommelen we wat aan. Peter voelt zich vandaag weer slechter dan gisteren. Jammer. Als hij zit of ligt gaat het wel maar als hij loopt voelt hij zich niet goed. Hij eet ook weinig. Morgen gaat het misschien beter.

Toen we terug waren op de boot (nadat we de Dekpa hadden gehaald),deed ik een deur open en daar sprong keihard een krekel tegen me aan. Ze zijn binnennnnn..... Ik heb hem gevangen in een glas en buiten vrij gelaten. Besprong hij me weer. Ik heb hem hardhandig weggeslagen. Later liep ik naar het wc gebouw en daar kwam ik een schilpad tegen. Die schrok eerst van me maar toen ik naast hem knielde stak hij zijn kopje weer naar buiten en trok gras uit de grond en at dat op. Leuk. Het is hier een beestenboel. Erg leuk behalve die..........muggen