Kerkyra

Woensdag 12 september. We vertrekken naar de baai bij Igoumenitsa. Dat ligt op onze weg en bovendien lig je daar behoorlijk beschut tegen de verwachtte harde wind. Voorlopig is er geen wind, dus we moteren. We arriveren tegen tweeen en ankeren tegenover het vlondertje van de roeivereniging waar we met de bijboot kunnen aanleggen. Langs de baai, tot in de stad loopt een pad met hoge bomen erlangs, waar altijd veel mensen bezig zijn met gymnastische activiteiten en joggen. Ook nu is het weer behoorlijk druk. Wij volgen het een eindje en slaan dan af naar de grote supermarkt, die we daar al kennen van ons vorige bezoek. Later, ’s avonds gaan we weer naar de stad om op een terrasje wat te eten. Het is een beetje winderig, maar toch nog wel lekker om buiten te zitten. Lekker gegeten.

Donderdag begint Metty met haar internetbezigheden. We krijgen met onze buitenantenne de wifi van het Cafe del Mar, waar we gisteren koffie gedronken hebben. In verband hiermee slaan we het ontbijt over en brunchen we om 12 uur. De wind begint lekker door te zetten. Onze nieuwe meter zien we uitslaan tot 33 knopen. Windkracht 7. Gelukkig lijkt het anker goed te houden. De hele dag zijn er ook wolken en er valt een beetje regen. Ivm de wind blijven we aan boord om de boel in de gaten te houden. ’s Avonds en ’s nachts gaat het nog een beetje harder waaien (kracht 8) en we komen regelmatig het bed uit om te kijken of we nog op de zelfde plaats liggen.

Vrijdagmorgen is het even rustiger, maar dan begint het weer opnieuw. 40 knopen wind. Dat is 9 Bft. Met keiharde plensbuien en onweer. Het blijft ook deze dag donker met veel regen en af en toe veel wind. Metty maakt ’s avonds zoete puntpaprika’s, gevuld met pesto en feta met rijst erbij. Heerlijk. We gaan vroeg slapen, want de afgelopen nacht kwam daar niet zoveel van.

Zaterdag 15 september gaan we weg. De wind is nog wel stevig, maar onze kant op. We varen alleen op de fok, dat gaat vlot genoeg en zeer geriefelijk. Het plan is om naar Gouvia marina te gaan in Kontokali op Corfu om daar boodschappen te doen en water te tanken voor de komst van dochter Sieta met haar Gerdjan. In de haven worden we door een bootje opgewacht met een hulphavenmeester, die ons een plaats wijst en helpt met aanleggen. Keurig allemaal, maar daar betaal je ook voor. We komen te liggen aan een steiger in een grote plas smerige olie. Niet zo lekker. Zeker niet als we ontdekken dat die olie uit onze uitlaat komt. We schamen ons dood en zetten snel de motor uit. Niemand schijnt iets in de gaten te hebben. We gaan eerst maar eens het dorp in om boodschappen te doen, dan kan ik ondertussen bedenken waar de rommel vandaan kan komen. We krijgen weer een bui, maar daar merken we in de winkel niet zo veel van. Inmiddels heb ik ook en oorzaak bedacht voor ons olielek. Het zou uit de buitenwaterpomp kunnen komen, waarin olie en water alleen gescheiden blijven door een paar keerringen. Gaan we morgen proberen. We gaan uitgebreid douchen en ik probeer een stuk te maken voor het weblog, maar als ik het wil opslaan is opeens alles weg. Ik baal als een stekker. Voorlopig stop ik ermee.

Zondag haal ik de waterpomp uit elkaar. Als ik de slangen eraf trek komt er een golf olie mee. Bingo. Ik haal de boel uit elkaar en monteer nieuwe ringen. Klaar. We tanken de watertanks vol, kopen nog wat flessen drinkwater en vertrekken naar Corfu stad. Als we vertrekken houden we angstvallig het uitlaatwater in de gaten. Het is natuurlijk nog niet direct schoon, maar het lijkt wel steeds beter te worden. We moteren het kleine stukje naar de stad, ongeveer 5 mijl, en gaan voor anker achter het oude fort. We maken de boot klaar voor onze gasten. De fietsen, die normaal op het bed voor liggen moeten ergens anders heen en Metty moet een paar kleerkasten ontruimen. ’s Avonds loop ik naar het vliegveld om te zien waar dat is. Het blijkt een wandeltje van hooguit een kwartier, dus dat zal geen probleem zijn. Morgen om 9 uur landen ze.