Porto Cheli

Woensdag 18 juni. We blijven nog een dag. We liggen prima in de baai en we zijn van plan erg weinig te doen. We zitten net in het bijbootje om voor koffie naar de kant te gaan als er een vissersboot langs komt met daarop iemand van de port police. We mogen niet blijven liggen waar we liggen. Te dicht bij het strand. We moeten achter een rij boeien, die ze net gisteren gelegd hebben. We zeggen dat het daar te diep is, maar dat kan ze niet schelen. We zullen dan maar aan de kade gaan liggen. Anker voor uit en achteruit naar de kade. Ligt ook best, alleen zwemmen naast de boot wordt minder ideaal. Metty werkt haar mail bij op een terras. Er komen Duitsers naast ons liggen uit Koblenz. Aardige mensen. Gezellig om mee te kletsen. Voor de avond gaan we op een terras zitten met een tv scherm om naar de wedstrijd Nederland-Australie te kijken. Er zitten meer Nederlanders met allerlei oranje attributen. Er is een gezellige sfeer. De wedstrijd is een teleurstelling. Australie is veel beter. Gek genoeg winnen we toch met 3-2. Na de partij lopen we nog even langs het kleine theatertje. Is in het donker ook heel leuk.

Donderdag gaan we verder. Van Epidhavros naar het eiland Poros. Een groot deel van de tocht kunnen we zeilen. Eerst halve wind, later pal voor de wind. Gewoon lekker. Poros ligt dicht tegen de Peloponnesos aan waardoor er een smalle zeestraat bestaat met tal van grotere en kleinere baaien waar geankerd kan worden. Onze Duitse buren hadden ons de Russian bay aanbevolen en daar gaan we het proberen. Het blijkt een vrij grote mooie baai, waar al diverse boten voor anker liggen. Na wat zoeken vinden we een plek en gooien ons anker uit. Met het bootje varen we naar het strand. Er staat daar een oude ruïne, maar aan niets is te zien hoe oud en waarvan. Zal dus wel niet zo heel oud geweest zijn. We gaan een stukje lopen langs de kust. Na onze baai ligt weer een baai en daarachter weer een. De weg is prachtig. Veel hoge bomen zorgen voor schaduw en de uitzichten zijn geweldig. Als we er genoeg van hebben lopen we dezelfde weg terug en varen weer naar de boot. De meeste andere ankeraars zijn inmiddels vertrokken, kennelijk om elders te gaan eten en slapen. Alleen een grote catamaran ligt een beetje erg dichtbij ons. Omdat wij eerst waren blijven we liggen, maar houden hem wel in de gaten. Later op de avond gaat hij toch maar ergens anders naar toe. Wel zo rustig. We eten wat blikwerk op de boot en blijven nog lang in de kuip zitten kijken naar de sterren.

Vrijdagmorgen vroeg halen we het anker op en vertrekken naar Porto Cheli, om de hoek van het eerste uitsteeksel van de Pelopponesos (dat is de bedoeling). Maar we komen eerst dicht langs het stadje Poros. Dit is gebouwd op de helling van een bergje en ziet er vreselijk aardig uit. We willen dit niet ongezien voorbij varen en gaan op zoek naar een plaats aan de kade. En dat valt nog niet mee. Eindelijk vinden we helemaal aan het eind van de kade een, eigenlijk te klein, plaatsje. Als we achteruit naar de kade varen komen we helaas een paar meter ketting te kort. Als we het opnieuw willen proberen zien we een andere boot vertrekken van een betere plek en gaan het daar proberen. Daar blijken we echter niet te mogen liggen. Maar er varen nu meer boten weg en we vinden een goede plaats tussen een oude onbewoonde racezeilboot en een Franse boot. We gaan eerst maar eens wat rondkijken en koffie drinken. Terrassen genoeg. Het is een ontzettend aardige plaats. Overal tegen de berg op kleine straatjes en trappetjes, die allemaal met elkaar in verbinding staan. Mooie witte huisjes met rood pannen daken. Wel veel toeristen. ’s Middags regent het een beetje en er zijn donkere wolken maar tegen de avond klaart het weer op. Na het eten op de boot lopen we een uitnodigend straatje in tegenover onze ligplaats. Na het straatje komt een trappetje, een ander straatje en meer trappetjes tot we boven de stad uitstijgen en in het vallende duister een steil pad oplopen, dat gelukkig aan de randen wit gekalkt is. Want anders is het verschil tussen pad en berg moeilijk te zien. Het pad leidt naar een kapelletje met een plaatsje en een stenen tafel. Heerlijk koel met een prachtig uitzicht over de stad en de aan de overkant liggende Peloponnesos. We gaan er maar even bij zitten. Als we een beetje uitgerust zijn klimmen we nog wat verder omhoog, waar zowaar nog wat huizen staan en vinden een andere route terug naar beneden. We komen uit aan de andere kant van de kade, die cirkelvormig om Poros heen loopt. We volgen deze kade terug naar de boot. Nog een ouzo in de kuip en naar bed.

Zaterdag 21 juni. We blijven nog een dag. Rondlopen, terrasje zitten. Ik probeer voor begin augustus betaalbare vliegreizen naar huis te vinden. Verreweg het goedkoopst is met Ryan Air vanaf Corfu naar Eindhoven. Maar waar laat je de boot op Corfu. We gaan toch maar gewoon vanuit Preveza, waar we goed en goedkoop de boot kunnen achterlaten en waar je zo op het vliegveld bent. Later in de middag wil ik een poging doen de dieseltank schoner te maken. Ik verwijder de planken vloer boven de tank en draai de inspectie deksel los. In de tank is op de bodem duidelijk zwarte viezigheid te zien. Met behulp van Metty en de vacuumpomp, waarmee ik normaal de olie uit het carter pomp, zuigen we voorzichtig zo veel mogelijk rommel weg. Schoon wordt het nog niet maar wel schoner. Na dit karwei gaan we lekker in de stad eten. We hebben eerder al midden in de stad, halverwege de berg, een paar erg aardige taverna’s gezien en daar gaan we heen. We kiezen de mooiste uit en worden weer vorstelijk bediend. Nadat we onze eigen wijn ophadden kregen we nog een halve liter van het huis. Helaas was de wijn nu net niet het sterkste punt daar. Het eten daarentegen was prima. Grieken zijn toch zulke aardige mensen. Na afloop van de maaltijd komt de hele familie hartelijk afscheid nemen. We gaan terug naar de boot en laten vanwege de grote hoeveelheden wijn de ouzo maar achterwege.

Op zondag de 22ste juni gaan we weer verder. We moteren het smalle water tussen Poros en Peloponnesos uit en draaien naar het zuiden. Ons doel is Ermioni. Dat is eerst 5 mijl naar het zuiden en dan 10 mijl west. Er staat een aardige wind van achter en we zeilen met alleen de Genua bij. Zeer relaxed. Als we de hoek om zijn wordt de wind half en zetten we de bezaan erbij voor het evenwicht. Het zeilt heerlijk. Weinig golven, prima temperatuur. Mooie snelheid. Maar de wind hier is zeer veranderlijk. Hij draait naar oost en neemt wat in kracht toe. De baai bij Ermioni is open naar het oosten en zal bij deze wind weinig beschutting bieden. Dus passen we ons reisdoel voor vandaag aan. Het gaat Porto Cheli worden (of Porto Kheli of Porto Heli). Dat is een grote ronde baai met een smal invaar kanaal zodat je daar met alle winden goed ligt. Bovendien is de diepte in de baai voor het grootste deel ongeveer 5 meter, wat ideaal is om te ankeren. Het moet ook wel goed zijn want Willem Alexander heeft in de buurt ook een optrekje. De baai ligt net om de hoek van de meest oostelijke landpunt van de Peloponnesos. Het zeilen blijft prima met, al slalommend tussen de eilanden door, dan weer de wind achter dan weer half. Eind van de middag komen we aan. Het is allemaal zoals beloofd. We zoeken een plaats in de buurt van een strandje waar we makkelijk de kant op kunnen en gooien het anker uit. Verder doen we niet veel meer. Wat zwemmen, wat schrijven, relaxen. ’s Avonds kijken we voor het eerst sinds tijden naar een film.