Lefkada

Donderdag 4 juni is het. Vanaf 1 juni is het overdag warmer geworden. Grappig dat dat begint bij 1 juni. ’s Avonds koelt het nog steeds goed af. Dat is fijn want dat slaapt beter. Wel hebben we inmiddels het dunne dekbed uit de hoes gehaald en liggen nu onder alleen de lakenhoes met, als het nodig is, een dun fleece dekentje erover. Dat is voldoende en zal voldoende blijven. Hooguit moet die fleece deken er permanent af ivm grote hitte maar dat is dan voor later. Veel later hoop ik.

Vandaag te water. Negen uur. Eerst komen er 2 mannen van Waypoint om de buiskap aan te passen (er blijft, als het regent, water onder de zonnepanelen die erop liggen staan) en ze nemen de tent mee (staat te slap en moet wat strakker). De mannen van de marina vragen of we beneden komen omdat de boot te water gaat. De Waypointers zijn nog niet helemaal klaar en blijven nog heel even. Ik zeg dat zij dan wel een tochtje met de boot mogen maken als ze straks te water ligt. Dat is niet aan dovemansoren gezegd. Wij mogen direct de sleutel hebben van het huis in Preveza van de ene man. Dan wil hij wel een paar maanden op de boot. We zeggen dag tegen de buurman, een Belg, aardige man. We noemen hem Wittekop, we weten zijn naam niet maar deze naam staat achter op de boot. Als de Nadia in de kraan hangt komt ouwe Caria langs. Een oudere vrouw uit Canada. Zij en haar man liggen al jaren hier maar gaan nooit te water omdat de boot niet klaar is en de motor het niet doet. Ieder jaar zegt ze: “als de boot volgend jaar juni niet klaar is, dan stop ik ermee”. Dan wil ze terug naar Canada en komt niet meer terug. We zijn benieuwd. Ze zegt nu tegen mij dat er hele goede hoop is dat de boot volgend jaar juni klaar is en te water kan. Mocht de boot mogelijk lekken dan moet ze er natuurlijk direct weer uit. Jaja. Ze wenst ons een hele fijne reis. Ze gaat Joop en Joke (ook Nederlanders) mailen. Zij waren hier ieder jaar begin of half mei al, nu zijn ze er nog niet. Zou er iets zijn? Caria gaat mailen dat zij en ik ons zorgen maken. Jaja. Ik zeg haar dat ze Joop en Joke maar de groeten van ons moet doen. Het is net een klein dorp zo’n haven in Griekenland. De boot ligt in het water en alles doet het. We varen eerst naar de grote baai bij Preveza stad. Gaan met de bijboot naar de kant en halen nog boodschappen. Er ontstaan dreigende luchten. Terug op de boot verspreidt de lucht zich en er komt geen regen en wind uit. Verderop zien we wel buien hangen en regen naar beneden komen. Het is stil in de baai. Ik mis de dierengeluiden van de haven. De luid balkende ezels, de kikkers, de uiltjes, de zwaluwen. Die ezels liepen eerst los, altijd met z’n drieen, heel gezellig. Maar dat mocht niet. Daarna kwamen ze aan een touw maar niet bij elkaar. Een stond dicht bij onze boot. Ze gingen naar elkaar balken. Het begon altijd met een luid jammerend geluid. In eerste instantie dacht ik een miliseconde: “wat gebeurt daar”. Direct erna: “o ja, de ezels”. En dan kwam het ie-a, ie-a. Zo’n vier a vijf keer achter elkaar. Als dat klaar was hoorde je ergens ver weg hetzelfde herhaald worden. Zo leuk. Ga jij nog een beetje lekker daar? Ja, gaat wel. Niet zo heel veel te vreten hier. Bij jou dan? Ja matig. Alles is zo dor en droog. En ik zou weleens een kuiertje willen maken in plaats van de hele tijd aan dit duffe touw vast te zitten. Weet je nog dat we met z’n drieen de hele haven over gingen? Leuke tijd was dat he? Ie-a, ie-a (is Jaaaa, jaaaaa). We eten buiten in de kuip, lekker verschillende kazen met crackers, olijven en salade. Smaakt prima. We gaan later het laatste deel van de killing (serie 2) kijken. De ontknoping. Mmmm, ontknopingen vallen vaak tegen. Alles ervoor was okay. Nu raar plot.

We blijven (5-6) nog een dag hier. Gaan weer naar de stad en terug op de boot zwemmen we ivm grote warmte. Peter zwom gisteren ook al. Ik doe nu mijn eerste duik. Hier in de baai is het water niet helder maar eerder groen bruin. Je ziet dus niet veel. Meerdere keren zagen we hier een enorm grote schildpad. Ik ben altijd een beetje bang dat die opeens naast mij zal opduiken (en je ziet hem niet aankomen). Willem van de Wingiv was op deze plek eens z’n boot aan de onderkant aan het schoonmaken (met duikuitrusting) toen hij dacht dat er een man met hoed op naast hem was komen staan onder water. Hij schrok zich dat hoedje. Het bleek de reuzenschildpad te zijn. Zo’n soort ervaring hoef ik niet. Ook niet aan de wateroppervlakte. We zwemmen onze rondjes en alles gaat goed. Wederom wat donkere luchten en later komt er iets regen uit. Geen grote hoeveelheden. ’s Avonds weer naar de stad. We lopen wat door de winkelstraten en zoeken de pizzeria die Toni en Elisabeth ons aanbevolen. We vinden Antonio maar echt plek om te zitten is er niet. Het is meer om een pizza af te halen. Gaan we nog weleens doen. We zien een dierenzaak met veel dieren in de etalage. Het ziet er wat ouderwets uit en doet me toch ook denken aan de dierenzaak in Bergum. Zo zag het er destijds bij ons ook uit. Nou ja, iets minder dieren in de etalage. Ik zie ook een valkparkiet in een echt veel te klein kooitje. Dat is misdadig. Dat was bij ons dan weer niet zo, gelukkig. We eten in het kleine gezellige straatje bij de broers van de politieke salade. Ze zijn erg blij ons weer te zien en we eten oa de erg lekkere politiki salad. Na het eten lopen we door het eucalyptusbos naar het fort en de nieuwe vissershaven (voor locals). Een heel eind nog, al met al lopen we zo’n twee uur. Lekker.

Zaterdag 6 juni naar Lefkada. Er is weinig wind en dat wat er is is tegen. We kunnen de 11 uur brug halen. Direct al wordt er aanspraak gedaan op ons als redders in nood. De invaart naar de brug is smal en op bepaalde plekken zeer ondiep. Een groot Zweeds schip ligt vast. Peter vraagt of we hem kunnen helpen. Graag. Landvast toewerpen en achteruit. Hij is zomaar van de plaat af en blij. Wij vinden een plek aan de kade. Anker uit, achteruit insteken, landvasten naar de kant, loopplank uit……we weten nog hoe het moet. Het gaat prima, behalve dan dat ik tijdens het toewerpen van een landvast aan iemand op de kade die ons staat op te wachten, de landvast in het water gooi. Ja of de ander vangt niet goed. Het is maar hoe je het wilt zien. Ik geloof wel in het laatste. Ik meen ook wel iets geks te hebben gezien met de oog hand coördinatie van de persoon op de kant. Peter fietst als we goed en wel liggen naar Paleros. Ze moeten nog een keer de motor inspecteren. Servicebeurt. Ahhh ze kunnen pas volgende week vrijdag. Maar zien wat we dan in de tussentijd gaan doen. Later fietsen we naar de Lidl (jaaaaa die is hier ook) en lopen daar Dieter tegen het lijf. Heuglijk weerzien en bijkletsen in de Lidl terwijl we in de weg staan voor de rest van het winkelend publiek. Dieter heeft een stuk grond gekocht op Lefkas en is bezig met het bouwen van een huis. Leuk project. Tegen de avond weer dreigende luchten. Zijn we nu gewend, is de laatste tijd maar al zo. Het blijft lang hard waaien maar geen regen. Tegen half 10, dan is het donker, gaan we lopen. Stukje door de Marina. Als we daar zijn gaat het regenen. Luiken staan nog open, bed zal nat worden. Ik loop terug en sluit alles. P. wacht id Marina. We lopen verder en het wordt droog. Het flitst boven de bergen en 23 sec.later volgt gerommel. Als we terug lopen naar de boot, gaat het weer harder regenen. Toch aardig nat geregend komen we weer aan bij de boot. Afdrogen en naar binnen.

Zondag de 7-e wordt gedenkwaardig. Onze eerste reddingactie ten dienste van een ander was gisteren. Vandaag gaan we weer zorgen voor het behoud van eigen schip. Tegen half 1 ’s middags trekt de lucht dicht. De temperatuur is prima. We zitten een tijd met koffie voor op de punt, daar is een lekker verkoelend windje. Dan vanaf half 3 a 3 uur begint het flink te blazen. Kracht 6, soms 7. De wind staat dwars op de boten die aan de kade liggen. Naast onze buren vertrekt een huurboot met veel jongeren aan boord. De boot wordt direct bij uitvaart weggezet door de wind op de ankerketting van de buren en ook over de onze. De schipper haalt wat manouvres uit en dan lukt het om de boot weg te krijgen van de rest. Pffff. En we liggen nog vast. Voor hetzelfde geld rukken ze het anker eruit en mag je opnieuw gaan ankeren in deze keiharde wind. Even later: weer een huurboot (die moeten ook zoooo nodig weg. Het zou verbooooden moeten worden). Daar is de schipper duidelijk minder ervaren. Ze hebben ook pech. Het blijkt dat hun anker in de knoop zit met een ander anker. Terwijl ze ermee bezig zijn de boel te ontwarren, waait hun boot weg. Weer richting onze buren en daarna is onze ketting weer aan de beurt. De boot komt steeds dichterbij door de wind en de stuurman heeft geen idee waar hij heen zal gaan. Allemaal op de punt (P en ik op onze boot en alle andere mensen op hun eigen punten meekijkend, soms roepend) en afhouden maar. Buiten de preekstoel staand, been naar achteren en duwen maar. Benen zijn in dit geval het krachtigst. Met je armen bereik je niet zoveel. Steeds weer komt die verdomde huurboot dichterbij. Ik roep tegen de mannen of ze wel weten waarmee ze bezig zijn. Siga siga krijg ik te horen (rustig rustig). De wind raast en blaast, is sterk maar wij ook en wij duwen. Dan helpt onze ouwe trouwe ankerketting ons een handje. De huurboot waait op zo’n manier over onze ketting dat de ketting klem komt te zitten tussen de kiel en het roer van hun boot. Daar zit ook hun schroef en die zaagt over onze ketting. Hels kabaal. De huurboot ligt nu dwars op de onze. Ze liggen heel dichtbij maar komen niet dichterbij. Onze ketting zit STRAK om de buik van hun schip en zorgt er op die manier voor dat ze klem zitten en niet dichterbij onze boot komen. Zij op de huurboot raken toch ook wat in paniek. Motor uit. Ja, anders gaat de schroef eraan. Dan worden wij verzocht het anker te laten vieren (anders komen ze helemaal niet meer weg). Ze gebruiken nu de boegschroef maar daarmee redden ze het niet om weg te komen. We willen wel maar de duivelsklauw zit erop. Die moet eerst los en heeft zich door de harde wind aardig vastgetrokken in eigen knoop. Uiteindelijk lukt het, klauw los, anker vieren. Maar dan bedenk ik dat we naar achteren zullen gaan, naar de kade. En dichtbij de kade is het erg ondiep. Niet goed voor het roer. Maar Peter heeft daar (wanneer heeft hij dat gedaan ik heb dat niet gezien) allang iets op verzonnen. Hij heeft een landvast aan de grote catamaran naast ons vastgezet zodat we niet naar achteren zullen waaien. Slim. Bij het vieren kan de huurboot zich losmaken uit de wurggreep van onze ankerketting. Eerst met boegschroef en later de motor weer bij varen ze weg. Ze zijn vrij maaaar een bemanningslid van de huurboot wil eigenlijk toch weer aan de kade liggen. En wel in het gat naast ons (dat is ontstaan tussen ons en de buurman). Op onze boot, op de punt is nu een ander bemanningslid van de huurboot verschenen en hij vangt een landvast op dat hem wordt toegeworpen door het bemanningslid op de huurboot. Hij (de man op onze boot) moet dus via onze boot met het touw de huurboot in het gat naast ons trekken. Maar ze hebben geen anker uit. Willen ze dan aan buurankers hangen? Het is nog onzeker of wij zelf vast zitten met het anker. De huurboot wordt mede door de wind verder weggeblazen. De man op onze boot verliest steeds meer touw. Het laaste restje touw pak ik uit zijn handen en zeg dat dit echt niet kan. Hij moet het laten gaan zeg ik. Onmogelijk en ik gooi het touw in het water zodat de man op de huurboot het weer kan inhalen. Vaar maar weg, vaar maar heel ver weg. Wij proberen of het anker nog houdt. Lijkt wel zo. Het lijkt allemaal goed. Wat een enerverende middag en dat al direct in het seizoen. Hoe gaat dat verder? De wind neemt tijdelijk af en iets later in de avond begint het wederom enorm te loeien. Haaa tijd voor huurboten om een lekker tochtje te gaan maken. Zo 12 uur ’s nachts wordt het rustiger. Ssssssssslapen.

De dag erop gaan we naar Nidri. Lezen, schrijven, zwemmen, even naar de kant. De dag is zomaar weer om. Eigenlijk willen we ’s avonds na het eten gaan wandelen maar de lucht is zeer dreigend. Morgen maar. De dag erna hangt er een lage nevelsluier over de bergen en het is bewokt. Na een tijdje breekt de lucht en schijnt de zon. We gaan weer naar de kant. Met mijn mobiel kan ik niet bellen en sms-en. Peter heeft thuis zijn mob.gereset. Dat kan ook met de mijne. Dan kan ik daarna misschien weer bellen/sms-en. Maar na de resetting heeft hij gebruikersnaam en wachtwoord van het account nodig. Ik heb werkelijk geen idee. We kunnen nu dus nergens meer bij. Balen. Later maakt P een nieuw account aan en stelt de dingen opnieuw weer in. Ik heb geen telefoonnummers meer maar verder kan ik weer wat. Maar nog steeds niet bellen/sms-en. Het ding zal kapot zijn. Ik moet me zolang maar even redden met dit. ’s Avonds willen we eigenlijk bij Apollon gaan eten maar de luchten zijn weer zeer dreigend. Morgen maar. Peter maakt nasi. Heerlijk. ’s Avonds is het kil op de boot. Overdag hier in Nidri twee keer plensregen gehad.

10 juni is een rustige dag met wat rondlummelen, lezen, schrijven, zwemmen, boodschappen halen, op terras zitten, beetje internetten, Peter doet nog wat werkjes aan de boot. Overdag is het warm. Binnen in de boot steigt het tot 31 graden. Vanavond lekker bij Apollon eten. We zijn al aan de kant en lopen richting Apollon maar zien de lucht steeds dreigender worden. We gaan gewoon terug. Dit is dus de derde keer dat we iets laten omdat de lucht te dreigend is. Bij ons valt niets en wind is er ook niet. Later horen we dat het in Lefkada behoorlijk geregend heeft. Had net zo goed in Nidri kunnen zijn. Het stomme is dat je dat niet weet en dan dus toch het zekere maar voor het onzekere neemt. Ja je bent voorzichtig na enige heftige incidenten al direct in het begin. Zelf kun je het nog zo goed doen/denken te doen. Je blijft erg afhankelijk van hoe anderen het doen, van hoe HUURbootmensen het doen. Brrrrrr.

Donderdag 11 juni drinken we koffie in de kuip in alle vroegte. Het is nu heerlijk buiten en in het zonnetje. Na de afwas tuffen we terug naar Lefkas. We kunnen op dezelfde plek liggen. Morgen komt Paleros. We doen van alles en gaan op het piratenschip (vlakbij) koffie drinken en wat internetten. ’s Avonds gaan we de route doen die we hier vaak doen. Langs het groene licht (een taverne overdekt met bomen en tussen de bomen staan lampen met groen licht. Het geheel is erg feeeriek. Je kunt er nog wat eten en drinken ook). Als we langs het groene licht lopen is het daglicht nog aan. We willen er wel wat eten maar dan moet toch het groene licht branden. We lopen door en slaan later een zijstraat in en gaan dan weer naar het groene licht. Het is inmiddels donkerder geworden en er brandt……groen licht. Nu kan het. We zitten er heel gezellig en het eten is prima. Heel druk is het niet. Als we komen zijn er enkele andere tafels bezet maar die mensen zijn even later klaar, rekenen af en gaan. We zitten alleen maar dat duurt niet lang, dan komt er een stel Grieken en verderop vier Nederlanders. Leuk.

Nu is het vrijdag 12 juni. Gisteravond bij het groene licht belde Jaap. Hij komt met Helmi een week langs. Leuk. Ooooo wat zal ik eens verzinnen. Ze komen 30 juni. Vliegen op Athene. Okay, dan gaan wij zo langzamerhand die kant ook op. Richting de golf van Korinte. Vanochtend was Paleros er. Peter was verteld dat wij als eerste aan de beurt zouden zijn. Ze beginnen om half 9 bij Paleros. Maaar dan moeten ze nog wat bij elkaar zoeken en inpakken. Reken dan maar op 9 uur/kwart over 9 meneer. Om 10 voor 10 is er nog niemand. Peter belt maar even. Ik roep nog: Griekse tijden. Zijn jullie ons niet vergeten? Nee meneer, onze medewerker zit net in de auto en is onderweg naar u toe. Ja, even later komt er het mannetje. Hij checkt de motor, vervangt filters. Het is goed. Ik schrijf (dit), we doen boodschappen en halen elders (dichterbij) 18 flessen water van 1,5 liter. Kunnen we weer even vooruit. We eten resten kaas en salade en olijven. Gisteren goed gegeten, kunnen nu wel even met iets minder toe. En….morgen terug naar Nidri…..moeten toch ooit eens bij Apollon eten. Die mensen missen ons.