Piraeus

Zondag 28 juni. Ik zal, voor Jaap en Helmi komen en we door het kanaal gaan, nog even de dieselfilters vervangen en de leidingen schoonmaken. Geen problemen daar, maar als ik na afloop de boel wil ontluchten lukt dat met geen mogelijkheid. Ik probeer van alles maar het enige resultaat is grote plassen diesel in de motorruimte en een heleboel luchtbellen in de diesel. Ik begin me toch wel wat ongerust te maken, want overmorgen komen Jaap en Helmi en moeten we varen. Naast ons zit een Griek op een motorboot en ik ga hem vragen of hij een monteur weet. Hij wijst me op een bord bij de haveningang waar een telefoonnr. opstaat van een 24 uurs yachtservice. Ik leg de man aan de telefoon mijn probleem uit en hij zegt me na 2 uur nog maar eens te bellen, dan zal hij proberen iemand te vinden. Als ik hem later weer spreek zegt hij dat hij over 5 min. bij ons zal zijn met een monteur. En jawel, even later staat er een Griek naast de boot met een minuscuul hondje in zijn armen. Het is de man van de telefoon. En een andere man wordt voorgesteld als de monteur, die geen Engels spreekt. De telefoonman duwt het hondje in de armen van een verbaasde omstander en komt aan boord met de monteur. Ik leg weer mijn probleem uit, ze kijken en knikken. Morgen, zegt de telefoonman, zal de monteur om 9 uur terugkomen met het juiste gereedschap om de zaak te fiksen. Intussen is er een Engelse boot binnengekomen die ontzettend klungelend bezig is naast ons aan te leggen. Iedereen bemoeit zich ermee. De telefoonman zet zijn hondje neer en geeft luid aanwijzingen. De monteur trekt aan touwen. De Engelsen zetten dingen vast die anderen weer losmaken en een Fransman die verderop ligt komt in zijn bijbootje aan geroeid om hulp vanaf het water te bieden. Kortom het is een gezellige boel. Gelukkig waait het nauwelijks en alles gaat goed.

Maandagmorgen komt de monteur terug. Op zijn vrije dag want het is een heilige feestdag van de kerk en alle winkels zijn dicht en iedereen is vrij. Eerst probeert hij het handdieselpompje en als dat niet wil schroeft hij het filter van de motor en vult dat tot de rand met diesel. Filter er weer op. Drie keer pompen met de ontluchting open, dan 3 keer met de schroef dicht. Probeer hem nou maar eens. En de motor loopt. Dat was dus alles. Geen idee waarom of hoe. Maar hij doet het weer. Goddank. Nu moet de huurauto nog geregeld worden. Ik zou om 10 uur een mevrouw terugbellen over het al dan niet krijgen van een auto. Dat lukt en we spreken af dat zij de volgende dag om 10 uur de auto bij de haven zal afleveren. Later gaan we zitten bij een groot cafe met internet om het vorige stuk te plaatsen en mail op te halen.

Dinsdagmorgen haal ik de auto op en we rijden naar de plaatselijke Lidl voor veel boodschappen voor de komende week. Half 7 's avonds stappen we weer in de auto om naar Athene te rijden om Jaap en Helmi op te halen. Onderweg betrekt het flink. Overal donkere wolken met bliksemflitsen en gedonder. We krijgen ook regen. Met bakken. Af en toe is het zicht zo slecht dat we stapvoets moeten rijden. Maar tegen de tijd dat we in de buurt van Athene komen klaart het wat op. Als we, een kwartiertje te vroeg op het vliegveld komen zijn Jaap en Helmi al geland. Ze zijn enigszins verbaasd als ze zien in wat voor weerstoestand ze zijn beland. Kil, bewolkt en regenachtig. Niet helemaal wat ze verwacht hadden. In Korinthe gaan we op het grote plein aan de haven een hapje eten en daarna op de boot na nog een enkel drankje, naar bed.

Op woensdag lever ik eerst de auto weer af bij dezelfde dame, waarna we losmaken en vertrekken naar de ingang van het kanaal van Korinthe. Het is lekker weer, een beetje bewolkt en niet te heet. Voor we naar binnen mogen moeten we zo'n anderhalf uur wachten, dobberen, tot we een seintje krijgen dat we mogen. Na de, weer spectaculaire doorvaart zeilen we met een klein windje zeer geriefelijk naar de baai van Korfos, een stukje zuidelijk van het kanaal aan de oostkust van de Peloponnesos. Het plan is om bij 1 van de taverna's aan te leggen en daar dan 's avonds een hapje te eten. We gooien het anker uit en varen, redelijk netjes achteruit naar de kade. Vastmaken en anker straktrekken. Helaas, we konden blijven trekken aan het anker. Het kwam niet strak te staan. Nou, ook niet zo erg, dan doen we het nog een keer. Hetzelfde. En ook de derde poging ging, door een krabbend anker de mist in. Dan maar op een andere plek. Weer anker uit, naar de kant maar deze keer hadden we het anker 2 meter te ver uitgegooid en haalde we de kant niet. Ook de vijfde poging liep vast op een te korte ankerketting. Ik had er genoeg van en stuurde de boot naar de overkant van de baai waar we in alle ruimte voor anker gingen. Ver bij alle oevers vandaan. Later gingen we met het bootje naar de kant om een hapje te eten bij een van de taverna's in het dorp. We zaten in een eenvoudig tentje onder een zeil en, hoewel de entourage het niet deed vermoeden hebben we erg lekker gegeten. Jammer dat er veel bijtende insecten rondvlogen. Dat gaf zoveel ongemak dat Jaap bij een winkeltje vlakbij wat anti muggenspul ophaalde. Of het spul werkte erg goed, of de muggen verdwenen zomaar vanzelf, maar daarna was het een stuk beter. Onder het eten kregen we weer een enorme stortbui zodat we het onder het zeiltje niet helemaal droog hielden. Al met al hebben we lekker en gezellig zitten eten. Toen we vertrokken kwam het meisje dat ons bediend had nog achter ons aan lopen om ons het weerbericht op haar telefoontje te laten zien, waar we naar gevraagd hadden. Erg aardig. Op de terugwandeling liep een grote bruine hond met lang haar met ons mee. Hij zag er vreselijk aardig uit en Helmi wilde hem zo meenemen. Hij liep mee tot het bootje en bleef, toen we wegvoeren, ons treurig nakijken tot zijn aardige kop in het donker verdween.

De volgende dag, donderdag, wilden we een klein tochtje maken naar het zuiden, naar Epidavros. Iedereen is redelijk vroeg op en na het ontbijt vertrekken we omstreeks 11 uur met alleen de fok op richting Epidavros. In het begin is er niet zoveel wind, maar later komt er meer en varen we met 5 knopen naar onze bestemming. Het is er druk. De kade is helemaal vol en aan de pier ligt een groot zwart schip dat bijna alle ruimte inneemt. We gaan toch maar naast het zwarte schip liggen. Anker uit en achteruit in een klein gaatje tussen de grote boot en een Australisch jacht. Deze keer lukt alles perfect. Het enige minpuntje is, dat het zwarte schip aan onze kant een uitlaat heeft en continu een motor laat draaien. En dat is erg lawaaiig. Maar goed, je kunt niet alles hebben. We gaan lekker op een beschaduwd terras zitten en hebben even nergens last van. We eten 's avonds een soort nasi-schotel op de boot in de schaduw en bij de herrie van onze zwarte buurman. Ik heb de vrouwelijke havenmeester nog gevraagd of ze er niet wat aan kon doen, maar dat zat er helaas niet in. Na het eten maakten we een wandeling langs het kleine oude amphitheater bij de haven. Leuk is dat. Later nemen we wijn en glazen mee naar het park bij de haven en drinken daar, vrij van onze lawaaiige buren, een laatste glas voor we naar bed gaan. Met oordopjes.

Vrijdag 3 juli. Niemand blijkt echt last te hebben gehad van onze buren en na een brood gehaald te hebben vertrekken we monter naar Poros. Een wat grotere afstand dan de eerste dagen maar wel weer met de wind achter. Het wordt een prettige rustige, maar best wel vlotte tocht. Heerlijk weer, zwemmen onderweg en de hele tocht gezeild. Pas als we het smalle water tussen Poros en de Peloponnesos indraaien gaat de motor aan. Het is veel rustiger in het stadje dan we verwacht hadden en we vinden moeiteloos plek aan de kade. Het is weer anker uit en achteruit naar de kade. Jammer dat er rond deze plaatsen een verdacht mediterraan luchtje hangt. Gewoon maar niet op letten. We kijken wat rond, doen een klein middagdutje en drinken een glaasje op een terras aan de zee. Poros is een van de aardigste kleine plaatsjes in Griekenland. Gebouwd op een paar heuvels met overal steegjes en trappen kris-kras door elkaar. We gaan 's avonds eten bij een taverna halverwege de heuvel. Ziet er idyllisch uit, maar het eten viel nogal tegen. Helaas, volgende keer beter. Komt gelukkig maar heel zelden voor. Na het eten maken we nog een klein wandeltje in het donker door het plaatsje. Vreselijk aardig.

Zaterdag 4 juli. Het heeft de afgelopen avond en nacht stevig gewaaid en ook de ochtend is winderig. We willen weer een beetje naar het noorden, naar Aegina. Dat is zo'n 28 mijl kruisen tegen de wind in. Het weer is weer mooi. Strakblauwe lucht en niet al te warm. We beginnen met fok en bezaan. Dat lijkt aardig te gaan, maar al snel valt de wind bijna helemaal weg. Dus zetten we alle zeilen bij. Grootzijl, fok en bezaan. Natuurlijk trekt dan de wind na een tijdje weer aan en er moet een rif in het grootzijl. Maar gekker wordt het niet. Met deze zeilvoering varen we vlot naar Aegina waar we tegen tweeen aankomen. We ankeren naast de haven in mooi blauw water en gaan lekker overboord. Bij het zwemmen zien we ook dat we te dicht bij een rif liggen en later verkassen we naar en plek verderop. Onze gelegenheidsbemanning heeft duidelijk genoten van de ruige tocht van vandaag, maar het was ook best wel inspannend. Een kleine siesta is dan ook wel lekker. In de avond varen we met de bijboot naar de kant om ergens wat te eten. We vinden na enig zoeken een terras dat ons aanstaat en voor de verandering eten we pizza en pasta. Lekker en weer erg gezellig. Het plaatsje Aegina is niet zo geweldig. Er komen veel mensen en boten van Athene, dat hier dichtbij ligt, zodat het hier vaak erg druk is. 's Avonds komt er veel discolawaai van de kant en we zijn blij dat we op enige afstand voor anker liggen. De avond en nacht zijn windstil en het nachtelijke uitzicht vanaf de boot op de omringende eilanden is prachtig.

Zondagmorgen slapen we uit. We hoeven maar een klein stukje en er is voorlopig toch geen wind. We ontbijten uitgebreid met gebakken eieren (op Jaaps verzoek) en vertrekken daarna met een zacht windje richting Salamis. Het gaat niet hard, maar toch zeilen we het hele stuk en komen aan het eind van de middag in de baai van Peranis aan. Onderweg zien we voor de tweede keer deze week een stel dolfijnen langs zwemmen. Niet erg dichtbij maar toch erg leuk. In de baai gaat het anker uit. Er ligt nog 1 andere boot met voornamelijk kinderen die in het water spelen. Wij gaan ook maar te water. Heerlijk. We gaan ook nog even naar de kant. Een beetje rondlopen, ijsje eten. Verder kan er ook eigenlijk niet veel. Er is helemaal niets. Wel even anders dan de drukte van Aegina. Als de zon onder is maken we pasta met salade en eten lekker in de kuip, waar de temperatuur inmiddels prima is. De motorboot vertrekt en we blijven alleen in de mooie baai achter. Veel lichtjes op de kant, sterren aan de hemel en een enkel glaasje in de hand.

Maandag 6 juli. De laatste zeildag met Jaap en Helmi. Een klein tochtje van 8 mijl naar Piraeus. Geprobeerd te zeilen maar de wind was zo draaierig dat we uiteindelijk het grootste stuk op de motor hebben gedaan. Omstreeks 1 uur kwamen we in Piraeus aan. In de mooie jachthaven kregen we een prima plek aangewezen, waar we nu nog liggen. In het havenkantoor hoorden we van de daar aanwezige dames dat er vlakbij de haven een bus vertrekt die rechtstreeks naar het vliegveld rijdt. Prima voor Jaap en Helmi dus. 's Middags hebben we een paar keer uitgebreid gebruik gemaakt van de prachtige douches op de haven want het was knap warm geworden. En nadat de zon verdwenen was liepen we de stad in om een prettig terras te vinden voor het laatste gezamelijke maal. We vonden een prima gelegenheid en hebben heerlijk en langdurig gegeten. Een mooi slot van deze zeilweek. Op de boot dronken we in de kuip nog een laatste drankje voor we te kooi gingen.

Dinsdagmorgen. Vroeg op. Jaap en Helmi moeten om half 9 bij de bus zijn. Inpakken, vroeg ontbijten en met de bagage naar de bushalte sjouwen. Niet zo ver gelukkig. Een kwartiertje lopen. Het belooft weer een hete dag te worden met veel zon en weinig wind. Bij de bushalte hoeven we nauwelijks te wachten voor de bus arriveert. We zoenen iedereen en nemen afscheid en zien vervolgens de bus zonder stoppen doorrijden. Dat is even een domper. Gelukkig vertellen andere mensen bij de halte ons dat er met 15 minuten weer een bus komt en dat deze alleen stopt als je een stopteken geeft. En zo gebeurde het ook. De bus kwam en Jaap en ik stonden druk te zwaaien en de bus stopte. Jaap en Helmi naar binnen en dat was het. Nog wat beduusd na deze plotselinge scheiding liepen Metty en ik terug naar de Carrefour om de scheepsvoorraden weer aan te vullen. Als we weer buiten komen merken we dat er wind is gekomen en niet weinig. Het loeit nu al de hele dag om de boot. Een hete wind van 20-25 knopen. Niet erg rustig. Metty gaat naar het winkelcentrum om nog wat inkopen te doen en ik doe werkjes op de boot en schrijf een stukje. Hopelijk gaat de wind straks een beetje liggen want dit is niet erg rustig en het verkoelt ook niet. Zo maar weer even douchen. Ik hoop dat we morgen nog in de Euro zitten. Als Metty terug komt vertelt ze dat ze 40 euro heeft gepind.