Franeker

Al vroeg in de morgen (maandag 24-8) komt er een dieselauto om de tank te vullen. Ik moet opletten of de tank niet te vol wordt (eerst) want Peter wil nog eens zuigen en moet er dan nog met de hele arm en de zuiger in kunnen. Daarna wil hij de tank tot de rand toe bijvullen met diesel uit de jerrycan. Maar de dieselmeter is onbetrouwbaar. Dan weer lijkt het of de tank bijna vol is en dan weer slaat de meter achteruit en lijkt er toch nog wat bij te kunnen. We laten het nog even doorlopen, anders wordt het weer zo’n geknoei met veel gevulde jerrycannetjes erbij. Ja en dan is het natuurlijk te laat. Opeens slaat de meter door naar voren en we zien de tank vollopen. Peter keek ook mee en haast zich naar buiten om aan de man beneden te zeggen dat hij nu moet stoppen. Dat doet hij direct maar de tank is gewoon vol. Niets aan te doen. Peter wil er dan straks eerst wat uithalen, dan zuigen en daarna afvullen. Wtngd (wat een gedoe). Peter heeft het liefst dat ik op kantoor ga zitten met m’n laptop. Ik ook. Ik zou nu toch in de weg lopen want de hele keuken ligt er weer eens uit. Wtngd. P. komt later ook naar het kantoor en vertelt dat alles klaar is en de tank niet meer lekt met het nieuwe rvs deksel van Vasili. Kijk dat zijn mooie berichten. Als ik later in de middag terug kom bij de boot is het schuurwerk aan de onderkant ook afgemaakt. Weer een klus die afgestreept kan worden. We spuiten de boot nog 1 keer af ivm schuursel aan dek. Eten buiten in de kuip maar koffie binnen (killig) en dan kunnen we nog even lezen. Ik lees niet veel meer, val na de koffie direct in slaap.

De dag erna (dinsdag) is ook nog gepland voor schoonmaak, poets en andere karweitjes en woensdagochtend lopen we dan naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. We rijden ermee naar de haven, nemen wat te eten en drinken mee en rijden naar Lefkas. Daar kopen we in de stad een broodje bij de bakker en drinken koffie op een terras. Natuurlijk (dat doen we altijd als we een huurauto hebben) rijden we daarna langs het klooster Faneromeni. Het klooster kennen we zeer goed en we bezichtigen het niet meer uitgebreid (behalve even op een bankje onder mooie hoge bomen zitten en kijken naar het schitterende uitzicht over zee). We zijn daar voor het Turks fruit. We nemen een paar stukjes, zitten daar van het uitzicht te genieten en rijden dan verder. Door Nidri langs bekende wegen waar we meestal wandelen. En dan door het binnenland, over bergen en door kleine of grotere plaatsen. Een mooie tocht. Bij Sivros is een heel oud vervallen kerkje met begraafplaatsje. Heel klein allemaal. De natuur is daar prachtig. Zoveel verschillende mooie kleuren groen. Op het eind van de middag rijden we nog langs de Lidl in Lefkas. Alvast voorraden wat aanvullen (van het lang houdbare spul natuurlijk). Terug naar de boot, uitladen, inruimen, douchen. Naar Preveza met de auto om daar een hapje te eten. We vinden een zaak waar we een pitabroodje nemen met een grote salade erbij. Eenvoudig en lekker. Na het eten lopen we door de winkelstraat, sommige winkels zijn nog open en de souvenirwinkels zijn zeker open. Bij de kerktoren in de winkelstraat is een gezellig zitje gemaakt. Het hoort bij het cafe er tegenover. Daar strijken we nog neer voor een ouzo en een rode wijn met een apart smaakje. Heerlijk het langswandelende publiek aanschouwen en genieten van de vaak leuke muziek die er wordt gedraaid.

Een dag later is het alweer twee dagen voor vertrek. Peter spant alvast groen gaas over de voorkant van de boot en ik doe nog een laatste was. ’s Middags gaan we nog een tocht maken met de auto. Weer richting Lefkas maar nog voor de brug, bij het kasteel slaan we linksaf. Een weg waar we nooit eerder reden. Het vaste land en de andere kant van het kanaal als je van Lefkas naar Nidri vaart. We rijden daar rond en komen uit bij een vervallen kasteel maar de muren staan nog overeind. Je kunt erin en dat gaan we doen. Door een poort kom je op een binnenplaats, overwoekerd. Peter loopt naar de oude kasteelmuur om daar op te klimmen en opeens schiet en vanuit een grot een grote grommende zwarte hond tevoorschijn. Hij rent langs Peter en komt op mij af. Brrrrr. Ik roep luid: nee, nee, stop en houdt bezwerend mijn rechterhand voor me uit. De hond houdt halt maar blijft me nog een tijdlang dreigend aankijken. Ik wacht totdat ik het vertrouw. Ondertussen spreken Peter en ik kalmerende woorden. “We zijn geen kwade mensen, we doen je niets, rustig maar, we zijn heel aardig en met name ik, nee, eerder ik”. Uiteindelijk gaat de hond voor de ingang liggen en dan loop ik erlangs. We horen vanuit de grot gepiep. Ze heeft pups. We zijn erg benieuwd naar de kleine hondjes maar gaan de grot niet binnen. Dan wordt moeder vast echt boos. Vanaf de muur is er prachtig zicht op het wijde kanaal en de eilanden bij Nidri. Ook de haven bij Lefkas is goed te zien. Soms moeten we van de muur af omdat die teveel afgebrokkeld is. Dan lopen we beneden door de distels verder tot een punt waar we weer de muur op kunnen. Als we de uitzichten naar alle windstreken goed bekeken hebben gaan we terug. We rijden verder landinwaarts en komen in een heel bijzonder landschap. Het is licht heuvelachtig en doet kaal aan ivm rotsachtige bodem. Wel staat er hier en daar een boom en…….er zijn veel beesten. Koeien, geiten, schapen. De zee is vlakbij en daar zit een grote meeuwenkolonie. De landbeesten liggen in groepen onder de schaduwgevende bomen. Dat is een heel apart gezicht. Soms past het maar net daar onder een boom, zo groot is dan de groep die eronder ligt. Het meest opvallend zijn de vele sleuven in de bodem. De grond is bruin/mokkakleurig , vermengd met stenen en eerst denken we dat iemand greppels aan het graven is geweest. Maar het zijn er teveel en door het hele landschap heen. Het is uitgesleten door regenwater. Sommige greppels zijn al erg diep aan het worden. Er is ook niemand. Onherbergzaam en eenzaam. We slaan een zijweg in en daar staan, bij een soort schuur (die staan ook door het hele landschap heen, vaak iets met golfplaat en half ingezakt), drie auto’s. We hebben aangenomen dat deze schuren als schuilplaats voor de beesten bedoeld zijn. De voorkant van de schuur staat aan het water/aan zee. We rijden daar heen en zien dan dat het een taverne is. Krijg nou wat, in de middle of nowhere. We willen niet iets eten of drinken en gaan weer terug. Bij de splitsing van zopas was nog een zijweg. Gaan we die proberen. Die weg gaat slingerend omhoog door hetzelfde soort landschap als zojuist. We zijn erg benieuwd waar we uit zullen komen. We reden steeds al op een smalle asfaltweg maar deze weg omhoog ziet er nieuwer uit en is iets breder. Als we een stuk omhoog gereden zijn wordt de weg vlakker en kunnen we ogenschijnlijk een eind rechtdoor rijden maar……opeens houdt het asfalt op. Een geitenpad ligt voor ons met erg veel stenen. Weer terug. Onze gehuurde Nissan is daar niet op berekend en we hebben niet veel zin in lang gehobbel. Op de terugweg proberen we weer andere zijwegen, komen door prachtig natuurgebied met natuurlijk (grrrrrrrrrrrrr) overal gedumpt afval. En dan overal kleine beetjes. Zou er nu echt niemand zijn die daar beleid op kan en vooral (denk ik) wil maken? Maar die weg leidt naar een prachtig gelegen kerkhof om daarna ook te eindigen in een geitenpad. Nu nemen we wel dat geitenpad. Ik spreek de hoop uit dat het mogelijk maar een klein stukje zal zijn en daarna wordt het weer asfalt. Na 5 minuten hobbelen komen we uit bij een boederijtje en dan heeft de weg geen vervolg meer. Terug hobbelen en daarna rijden we richting Preveza. Nog even in Lefkas aan om een ijsje te halen. ’s Avonds rijden we weer naar Preveza stad om daar te gaan eten. Eerst nog extra groen gaas halen. We hebben nog wat nodig om de boot mee af te dekken. We eten bij Mariposa. Het heeft 2 ingangen: de straatkant en de strandkant. Laatst wandelden we erlangs en bedachten dat we hier eens wilden gaan eten. We lopen eerst door het eucalytusbos en gaan Mariposa binnen via de straatkant, lopen door naar het terras aan de strandkant en zitten daar heel mooi en het eten is erg lekker.

Vrijdag 28 augustus. Morgen vertrekken we. We doen de laatste dingen. Maaaaar dat zul je altijd zien…er ontstaat nog even hectisch gedoe. Peter heeft groen gaas om over de boot te spannen en een stuk dik groen zeil dat we laatst hebben gekocht. Dat dikke groene zeil vouwen we uit om het over de boot te doen maar het blijkt te groot. Moeten we maar terug en zien of we het kunnen ruilen voor kleiner. Maar dan moeten we weer naar Preveza stad. Gelukkig hebben we de huurauto tot morgen. We snellen erheen. In de auto zegt Peter dat hij het eigenlijk wil ruilen tegen groen gaas om de hele boot daarmee te bedekken. In die winkel verkopen ze ook van dat groene spul. Maar de man is niet bereid het terug te nemen of te ruilen want het groene zeil is uit de verpakking gehaald en hij weet niet of hij het weer kan verkopen. We kopen bij hem niet het groene gaas maar lopen met zeil de winkel uit en door naar de andere winkel waar we gisteravond dat andere stuk groen gaas kochten. Dat was een erg aardige man en we gunnen het hem meer. Het groene zeil gaat dan mee naar huis. Is er trouwens nog iemand die een groen stuk zeil nodig heeft? Supergoede kwaliteit, dik, stevig met ringen erin om het vast te zetten, 4 bij 5 meter, spotprijsje…..Meldt u. Peter wil ook nog extra tie-wraps halen om het gaas mee vast te zetten en wat geld pinnen voor morgen onderweg. Daarna snel terug naar de haven. Zo, met nog wat laatste dingen doen voor vertrek, vullen we de dag. Nemen afscheid van de mensen van de haven, eten een klein hapje bij Panos (taverne op het haventerrein) en niet te laat naar bed ivm morgen vroeg op.

Op zaterdag 29 augustus gaat om half 6 de wekker. Het is nog donker. Vandaag precies 14 weken geleden kwamen we hier aan. We zetten de spullen in de huurauto en ik ga alvast de boot af zodat Peter, staand op een ladder tegen de boot aan, het laatste open deel van het gaas kan sluiten met de tie-wraps. De tijd vliegt en voor we het weten zitten we al in het vliegtuig dat om 20 voor 10 vertrekt. Prima vlucht. We kletsen de hele tijd met een jongen naast ons. Hij zeilde ook, maar op Corfu. Zijn oom en tante hebben een flottielje daar voor de verhuur en hij is af en toe mee als bemanningslid. Op schiphol drinken we koffie en gaan dan naar de trein. In Zwolle en Leeuwarden overstappen en dan tegen half drie/drie uur zijn we weer thuis. Hehe…..heerlijk ook om weer thuis te komen. Tot volgend jaar.