Franeker

Het laatste stukje. We vertrokken volgens plan op donderdag 17 september met uitgaand tij van Cuxhaven. We hadden eerst nog even een kopje espresso/capuccino gedronken op een terrasje in de zon, maar om half twee gingen we dan toch. Mooi weer, wind N4. Eerste stuk naar het NW op de motor, maar al snel buigt de vaargeul in de Elbe naar het westen en kan het zeil bij. Het gaat prachtig. Tussen de 6 en 7 knopen met redelijke golven. We houden dit vol tot 's avonds 8/9 uur. Toen draaide de wind naar het oosten en nam wat af. De golven die nog aanwezig waren van de noordelijke wind mengden zich met golven uit het oosten en het gevolg was een enorme warboel van puntige zeeen waar op het zeil niet door te komen was. Dus de motor weer bij. Het hobbelde als een gek en de zeilen knalden heen en weer zodat je er naar van werd. Jammer, want het was eigenlijk een prachtige nacht. Heel helder met ontzettend veel sterren. Langzamerhand namen de golven wat af en werd het dragelijker. Metty en ik hielden om de beurt wacht tot om een uur of 7 de zon weer op kwam. We hadden koffie en broodjes in de zon en het werd weer een mooie warme dag. Half 3 kwamen we in de haven van Vlieland aan. Er moesten nog wat boodschappen uit het dorp gehaald worden maar veel meer aktie zat er die dag niet in. Na het eten ben ik vroeg naar bed gegaan. Volgende dag, vrijdag, moesten we i.v.m. de stroom redelijk vroeg vertrekken dus om 7.30 uur voeren we de haven weer uit richting Harlingen. De wind zuid-oost deze keer, dus alleen het eerste stuk was te zeilen, verder op de motor. Het ging lekker rustig. Niet te veel wind en niet te veel golven. Wel weer veel zon. Om 11 uur gingen we in Harlingen vlot de Tsjerk Hiddessluis door en verder door het v. Harinxmakanaal naar Franeker, waar we aan de kade in de stad vastmaakten. We deden de boot op slot en liepen, heel raar, in 10 minuten naar ons huis. Het zag er allemaal nog erg bekend uit. Alleen de tuin was wat buiten de perken gegroeid. Buurman Nico was er om ons op te vangen en binnen lag een kaartje van de overburen Sjoerd en Franziska om ons welkom te heten. Allemaal erg aardig. Wij namen Metty's auto (die van mij doet wel heel vreemd, maar wat wil je ook met zo'n Engelse auto),en reden terug naar de boot om de spullen op te halen. Na 3 keer rijden hadden we het meeste er wel van af. Het was nog steeds warm en we dronken met Nico koele witte wijn in de tuin aan het water. De volgende dag, zondag, reden we eerst naar Epe om mijn vader op te zoeken in zijn bos. Na de lunch reden we naar Zwolle om de katten op te halen bij Bianca, die toevallig ook Metty's moeder te logeren had. De katten deden of ze ons niet kenden maar gingen uiteindelijk toch mee naar huis. Daar bleken ze nog erg goed de weg te kennen en deden ze al snel of ze niet weg geweest waren. Vandaag hadden we echt de laatste etappe. We voeren de boot via Harlingen over de Waddenzee naar Makkum terug en legden haar aan bij Kooi, waar we gelijk een afspraak maakten voor de winterstalling. Daarna, nog een opmerkelijke ervaring, met het openbaar vervoer terug naar Franeker. Dat is: met de bus naar de kop van de afsluitdijk, daar overstappen op de Q-liner naar Harlingen en vandaar met de trein naar Franeker. Het ging overigens wel vlot.
En zo komt er een eind aan dit verhaal. We hebben het erg naar onze zin gehad en het zal zeker niet onze laatste reis zijn. Wel jammer van het ongeluk van Rod en Becky, hoewel nu lijkt dat ze er goed uitspringen. Zoiets zet je toch wel aan het denken. Misschien komen ze nog even naar Nederland om Metty te horen zingen in haar kooruitvoering op 2 oktober, maar dat wisten ze nog niet zeker.
Harry nogmaals bedankt voor het lange oppassen op de poezen. Dat zal vast niet altijd even makkelijk geweest zijn. Peter en Bianca bedankt voor het ophalen van de poezen bij Harry en het korte oppassen.
Verder iedereen die de moeite heeft willen nemen onze verhalen te volgen: Bedankt voor het geduld.
Groeten van Metty en Peter.