leba 2
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Metty en Peter
28 Juli 2009 | Polen, Łeba
Dag,
De laatste plek waarover we bericht hebben was Dziwnow of Dievenow. Op maandag 20-7 zijn we hier gebleven. We wilden gaan wandelen. Dat deden we ook maar al gauw kwam er een onweersbui aan met veel regen. Gescholen voor de regen. Toen het ergste voorbij was verder gelopen. Ja en toen kwam er nog wat. Toch nat geworden. Terug naar de boot. En even later scheen de zon weer en was het weer warm.We zaten lekker in de zon op de boot en knikten vriendelijk naar de niet aflatende stroom voorbijkomende toeristen.We knikten natuurlijk niet voortdurend. Je zou er nekkramp van krijgen dan. 's Avonds stak er een behoorlijk harde wind op. Kracht 6 a 7.
Op dinsdag 21-7 wisselen zon en wolken elkaar af. De wind blaast nog steeds stevig maar is niet meer zo krachtig als gisteravond en -nacht.
Ik ga naar een internetcafe hier in Dievenow. Ik zal een verhaal plaatsen voor het weblog. Ik ben zo'n 1,5 uur bezig als opeens de stroom uitvalt. Alle pc's uit. Alles weg. Al het werk voor niets. Dat voelt heeeel erg KLOTE. Ik loop gewoon weg. Opstarten hier duurde toch al zo lang en om nu weer anderhalf uur of langer te gaan zitten. Jullie merken wel: het is heel wat zo'n weblog bijhouden. Ik vind het heel leuk om te doen.Maar dit soort dingen moet niet te vaak gebeuren, dan gaat de lol er af. Het zal weer gebeuren maar dat weet ik dan nog niet.'s Avonds om 10 uur gaan we weg. We gaan een nachttocht maken. We willen met nog iets licht weg en met licht aankomen omdat we de volgende haven niet kennen en alles is hier al zo klein. Dat moet je wel goed kunnen zien.In de kleine vissershaven zijn inmiddels 3 dikke motorboten aan ons komen liggen. Alles los en wij ertussenuit.
De tocht is ong. 30 mijl. Het is een mooie avond maar er is helaas geen wind. Moteren dus.
Tegen 5 uur in de vroege ochtend van woensdag de 22 ste juli komen we aan in Kolobrzeg (of Kolberg).Iedereen lijkt al wakker daar. Er is een zeilschool bezig de boten klaar te maken. De instructeur geeft luidkeels aanwijzingen en de kids kijken zeer slaperig uit de ogen. Vijf uur. Wauw.We komen ook sportvisboten tegen. Wel 5. Afgeladen met mannen die zin hebben (neem ik maar aan) om te gaan vissen.
Als we de haven binnenkomen blijkt die vol te zijn. We zien wel 1 lege plek. Bij een andere lege plek staat: privat. Maar bij deze plek niet. Net als we van plan zijn daar aan te leggen verschijnt er een dik, bol, oud, kort pooltje uit het niets.
Hij schreeuwt wat pools en gebaart dat we weg moeten. De haven is vol. Ik roep terug en vraag of hij engels spreekt. Hij gaat door in het pools. Ik wijs naar de lege plek en gebaar dat we daar willen liggen. Nee. Weg wezen. We moeten maar om de hoek gaan liggen.Dat doen we dan maar. Behalve dat dikke, bolle, oude, korte pooltje zijn er daar veel meer mensen bezig in de haven. Het is dan 10 over 5 of zo. Wat een bedrijvigheid.Wakkere mensen hier.
We gaan liggen achter een dik amerikaans schip en gaan nog even slapen. Om ong. half 10 zitten we lekker in de zon aan het ontbijt.De amerikanen komen langs de kade. We maken een praatje. Ze gaan fietsen. Ze zeggen dat we straks wat moeten komen drinken met ze. Wij gaan later ook de stad in op onze fietsen. Dit is wel een leuke plek. De stad ziet er leuk uit. Overal gezellige terrassen en een mooi park. Niet veel stedenschoon maar ja. Er zijn wel toeristen maar het doet niet zo vreselijk toeristisch aan als Dievenow.Hier zijn ook gewone winkels en huizen waar locals wonen.Het is levendig en gezellig. We winkelen wat, zitten op een terras.Het is erg heet. Wel 32 graden.'s Middags gaan we bij de amerikanen op bezoek.Ze heten Rod en Becky. Ze hebben een grote zelf gebouwde boot (Mahdi: dat betekent zoveel als: de weg naar het paradijs).Ze varen al 14 jaren rond en hebben heeeel veeel gezien. Waren ook in heel veel landen.Bevoeren de oceanen. Maakten zware stormen en tyfoons mee.Lagen ergens in Japan voor anker terwijl een hele zware storm overkwam. Peter vroeg of het anker het had gehouden. Ja. Wel leuk om hun verhalen te horen maar niet mijn idee van een leuk tripje of een lekkere ankerplek. Nou ja: tripje.
Becky vertelde later wel; hoe zeewaardig de boot ook is en hoe goed ik Rod ook vertrouw met het zeilen, ik blijf een hele erge hekel houden aan zwaar of ruw weer. En ze wordt nog steeds (ondanks dat ze het al zo vaak deed) bang. Ik begrijp dat helemaal en ik weet nu zeker dat ik nooit per boot in Japan zal komen (of een ander 'ver weg' land). Zoals we het nu doen is heerlijk. Ik verlang niet naar hele verre landen per boot. Eventueel per vliegtuig.
Becky vertelt ook: als je een oceaanreis maakt dan kom je er niet onderuit. Je krijgt hoe dan ook, vroeg of laat te maken met stormen. Jaaaaaaa dat had ik wel gedacht. Daarom was ik daar ook niet, daarom koos ik niet voor zo'n reis. Het leven aan boord vindt Becky heerlijk (jaja). En het langs mooie kusten varen (jaja).Het steeds weer aandoen en ontdekken van nieuwe plaatsen (jaja). Ze houdt van kortere tochten, zo'n 30 tot 50 mijl per dag (jaja). Jaja, helemaal mijn idee. Ze zijn wel heel avontuurlijk. Ze hebben vele culturen leren kennen en zo veel mensenkennis opgedaan. Ze zeggen dat de Japanners totaal geen humor hebben. Als je hen een grap vertelt blijft hun gezicht strak staan. Daarentegen hebben de Koreanen wel veel humor.Rod knauwt heerlijk amerikaans: "I'm tellin ye". Ik vind knauwerig amerikaans niet mooi. Maar blijkbaar hangt het ervan af wie het spreekt. Deze man is zo sympathiek dat ik me er niet stoor. Het past bij hem. In de tijd dat we bij Rod en Becky zitten ontstaat er een onweersbui met flink wat regen.
Donderdag 23-7: Een warme, hete dag. Over de 30 graden. We bekijken de stad nog wat beter. Nu gaan we lopend de stad in.
Ik wil ook mijn in Dievenow mislukte verhaal voor het weblog proberen er weer op te zetten. Na samen dingen te hebben bekeken, te hebben gewinkeld en weer op een terras te hebben gezeten, besluit Peter naar de boot te gaan en ik naar het internetcafe.Weer begin ik vol goede moed aan het verhaal. na 1,5 uur is het klaar en ik klik op bewaren. En dan blijkt dat niet te werken. WEER MISLUKT.Weer alles weg.Ik zal geen vloek in dit verhaal zetten en ik heb ook niet gevloekt in dat internetcafe want het zat er vol met vreemde mensen MAAR IK HAD TOCH DIE NEIGING.En dat zal iedereen begrijpen. Ik heb daar een tijd verdwaasd gezeten en bedacht toen maar dat ik moest betalen en naar de boot gaan. Peter snapt het helemaal en biedt aan mijn stuk de volgende keer (nu dus) te typen. Hij heeft het grootste gedeelte van het voorgaande gedaan en nu ben ik weer bezig. Later komen Rod en Becky bij ons iets drinken en de boot bekijken. Het is weer erg gezellig. Het is heel ongedwongen en prettig om met deze mensen om te gaan. Ze hebben veel grapjes en maken me vaak aan het lachen. Leuk deze ontmoeting. Het blijkt dat ze in voorgaande jaren de boot wel in Sneek hadden voor reparatie. Ze hadden via via gehoord dat je daar goed terecht kon. In het komende najaar (oktober) gaan ze weer naar Sneek. Er moeten dingen aan de boot gebeuren en zij vliegen dan zelf naar Amerika om hun kids weer te zien. Volgend voorjaar komen ze dan wer naar Sneek en vervolgen hun reis weer. Ik heb gezegd dat ze dan ook in Franeker moeten komen. Kunnen ze zien hoe wij daar in de winter wonen. Zij hebben zelf geen huis. Ze hebben nog een huis van Rods moeder (die is overleden). Dat staat in de verkoop (maar ja dat stagneert nu).
Wel verblijven ze komende winter in dat huis.
Ik heb het met Rod en Becky gehad over mijn baan. Ze weten wat ik doe. Maar we hebben Peter z'n job nog niet besproken. Ze weten wel dat hij met pensioen is maar ze willen graag weten wat hij deed. Becky vraagt er op een gegeven moment naar. Peter zegt dan dat hij dentist was waarop Rod direct luid uitroept: "Ye, you look like one".
's Avonds gaan Peter en ik eten in de stad. We eten daar waar we vanochtend koffie dronken. Op een terras. Het is lekker. Net als we klaar zijn en weg willen breekt er onweer los met veel regen. We moesten wel een half uur wachten voordat het weer een beetje droog werd en we terug konden naar de boot.
Vrijdag 24-7: We willen verder naar de plek Darlowo. We liggen aan lagerwal en het is stevig gaan waaien. Zowel aan ons als aan de boot van Rod en Becky zijn Zweden komen liggen. Wij willen weg en zij willen wel onze plek. Rod en Becky gaan ook naar Darlowo. Een van de Zweedse boten trekt eerst de neus van R en B los van de kant (ze komen niet weg) en daarna ons. We probeerden zelf weg te komen maar dat lukt niet. Erg aardig. De wind is ZW-W, kracht 5. Voor de wind. Het eerste deel is hobbelig maar later luwt de wind. De zon schijnt en dat is heerlijk.Onderweg hebben we via de marifoon contact met R en B.
In Darlowo liggen we aan de kade. Weer stromen toeristen die kijken en foto's maken. Als iemand van jullie een Pool kent of een Poolse leert kennen: vraag waar hij/ zij deze zomer z'n vakantie doorbracht. Als dat in 1 van de plaatsen was waar wij nu zijn (geweest), dan is de kans heeeel groot dat ze een foto van onze boot hebben. Vanaf zee ga je een kanaaltje in, even doorvaren, daar is dan de kade en daar lig je aan. Als de wind erop staat lig je dus enorm te rollen. Als we komen is het rustig. We bekijken de plek maar het is heel druk en vol. In al deze plaatsen zijn ook toeristenpiratenboten. Die gaan voor een uur de zee op en weer terug. Kennis maken met de zee. 's Avonds zijn deze boten verlicht als een dikke kerstbal en hebben ze of live muziek of de stereo staat hard. Heel leuk vermaak.Peter en ik gaan 's avonds nog een eind lopen. We lopen naar een andere plek. Groter. Er is daar ook een kerk. Die bekijken we nog even aan de buitenkant. We lopen terug, langs een bos en het is 12 uur als we weer terug zijn. Dat was best een eind.
Zaterdag 25-7:
Hier in Darlowo en in bijna al deze havens is het zo: vanaf zee heb je en kanaaltje. Daar vaar je in. Een klein eindje verder is dan een kade en daar liggen de boten aan. Als het wat harder waait en de wind staat op het kanaal, dan waaien de golven rechtstreeks de haven binnen. Dat is nu ook min of meer het geval in Darlowo. Peter wil daarom weg. In de andere haven verderop (Ustka) is het wellicht beter.Rod wil eerst blijven. Maar als hij ons verhaal hoort besluit hij ook te gaan. Gezellig.De wind is weer ZW-W. Nu kracht 5 a 6. Harder dan gisteren. We rollebollen ook meer dan gisteren. Later neemt dat wel af. Helaas schijnt de zon niet maar de tocht verloopt snel. Tegen half 4 zijn we in Ustka.Rod en B en andere Nederlanders (Frits) zijn er al. Ze liggen aan de kade aan lagerwal. Peter wil aan hogerwal. Er is een zijtak van het kanaal en daar kun je aan hogerwal liggen. Mooi beschut achter een bos. Veel beter. We gaan erheen en leggen de boot vast. We zien dat de andere boten veel meer tekeer gaan dan onze boot.Als we klaar zijn met vastleggen staat er opeens een man in uniform. Waar komt die nu zo snel vandaan? We mogen hier niet liggen. We moeten bij de anderen gaan liggen. Hij verstaat geen engels. Peter kan hem niet overreden. Hij gebaart naar de anderen: daarheen.Dat doen we dan. Ook hier weer kermis, druk, zeer toeristisch.Veel foto's makende Polen langs de boot. We hebben problemen met de spanningsregelaar. Rod heeft er verstand van en wil er wel even naar kijken.'s Avonds eten we in een pizzeria. Het is heerlijk. Ik eet penne met geroosterde kip. Het is zo lekker klaar gemaakt. met lekkere, goeie olijfolie. Dat proef je. Ik heb het nog nooit zo lekker gehad.Peter eet spare-ribs. Lekker maar ja niet zo lekker als in Meppel.
Heel gezellig zit je er niet. De hele tijd horen we een keiharde doffe dreun zonder dat er verder iets van muziek bij hoort.Achter ons is een dansvloer. Als we (gelukkig) bijna klaar zijn met eten, gaan de discolampen aan en wordt de muziek luid. Discopizzeria. Het eten was er heerlijk.
Zondag 26-7: Om 6 uur in de ochtend wordt ik wakker. We liggen enorm te stuiteren. We schrapen langs de kademuur, we gaan heen en weer, op en neer. Er wordt enorm aan de landvasten getrokken. Het is gaan stormen en de golven komen binnen. Geen pretje. Peter kijkt steeds of de stootwillen goed tussen de kademuur en de boot blijven zitten.
Om half 8 hoor ik Rod vanuit de verte roepen. Peter is buiten. Rod komt aanlopen en zegt tegen Peter:"This is all your fault". Omdat hij zich gisteren heeft laten overhalen mee tegaan. Het zou hier beter zijn. Niet zo'n gerollebol. Heeft dus anders uitgepakt. Maar ja met zo'n storm lig je nergens lekker in 1 van dez havens.We bespreken wat we zullen doen. Zo kan het niet. Ik stel voor om met z'n allen gewoon naar de hogewal te gaan. Ze kunnen ons daar niet wegsturen als we er allemaal gaan liggen. Peter wil liever eerst naar de havenmeester. Rod gaat mee.Een dikke, norse Poolse havenmeester zegt dat het niet de bedoeling is dat we daar aan hogerwal gaan liggen (er ligt daar nog steeds niemand en wij liggen in de ellende). Maar hij begrjipt ook wel dat dit niet kan. Straks hebben alle boten schade.Vooruit toe dan maar. Wij gaan eerst.We liggen vrij klem tussen andere boten. Het zal een heel gedoe worden. Iedereen helpt: Rod en Becky, Frits en zijn vrouw, en een stel Zweden. Ze duwen allemaal met armen en benen tegen de neus van de boot. Rod houdt de spring nog even vast. Eerst mislukt het. De neus komt snel terug door de wind en Peter kan geen gas geven.Dan weer. Duwen, spring vasthouden, beetje gas, meer duwen. Ik zie de boot gaan en zeg Rod de spring los te maken. Peter geeft vol gas. De ruimte tussen onze boot en de boot voor ons is niet groot maar we scheren er mooi langs. We leggen aan. Daarna komen de andere Nederlanders, R en B en later komen de Zweden ook. Geeft veel voldoening, zo'n klus met z'n allen te klaren.Het schept ook een band want we staan nog lang het voorval te bespreken op onze nieuwe plek met de andere mensen. We liggen nog steeds wel te rollen en er wordt enorm aan de landvasten getrokken maar we schuren niet meer zo tegen de kademuur.Ik zeg tegen Peter dat er ook een voordeel is; hij heeft straks veel langere landvasten. Gratis een paar meter erbij.'s Middags schijnt de zon. De wind blijft de hele dag hard doorstaan.We lopen een eind in het bos achter de boot (daar is het lekker rustig)en we gaan naar de pier. De golven beuken tegen de muur. Heel ver de pier op lukt niet want er waait zand van het strand over de pier en je wordt gezandstraalt.Later komt er een Poolse familie langs de boot.Drie vrouwen, 2 mannen en een kind. Peter is aan dek en ze vragen hem wat. Peter verstaat het natuurlijk niet maar ze hebben een fototoestel, dus ze zullen wel een foto willen maken. Peter zegt: okay. Daarop stappen de 2 poolse mannen aan boord. Gaan naast Peter aan dek staan. Een van de mannen legt een arm om Peter heen en zo willen ze graag op de foto.Ze vroegen dus of ze even aan boord mochten komen voor een foto en Peter zei; okay. Het is een grappig voorval. Zo zie je maar wat er kan gebeuren als je een taal niet verstaat.Pools is heel lastig. Geen enkele bekende klank of te herleiden woorden.
Maandag 27-7: Een hele hete dag. We gaan van Ustka naar Leba. We vertrekken om 8 uur. Frits gaat ook en Rod en Becky ook. De Zweden gaan terug naar Stockholm. Ze hebben een hele tocht voor de boeg dan. Meer dan 200 mijl. Er is helemal geen wind. We moeten moteren. Tegen 2 uur zijn we in Leba. Hier is het beter. Omringd door bos. Opgevangen door de havenmeester. Een mooie degelijke ligplaats en......... hier maakt het kanaaltje een bocht en voor de haveningang ligt een dikke muur. Die houdt de ergste golven tegen (niet dat die er nu zijn). Dan moet je verderop rechtsaf weer met een bochtje en dan lig je achter een havenmuur. Alles erg beschut dus. We waren beter af geweest als we hier gisteren hadden gelegen met die storm. Dit was een erg mooie plek geweest. Nu ook mooi om hier te liggen in dit mooie weer. Rod kijkt weer naar de spanningsregelaar terwijl de motor loopt.Later lopen we het centrum in. Wel veel toeristen, dezelfde winkeltjes en eettenten als in die andere plaatsen maar rustiger in de haven. Er is ook niets moois te zien. Geen mooie gebouwen of zo. Het is eigenlijk een zooi waar mensen komen om te eten en te drinken en eventueel ander vertier.Ze hebben ook niet hun best gedaan er iets moois van te maken. Overal is wat aangebouwd of aangeplakt of opgekalkt. Overdag bakken op het strand.
Nu is het dinsdag de 28-ste juli. Vandaag hier gebleven zodat we dit konden maken. Ik zit hier nu heel lang. Tussendoor sla ik op. Dan gaan er eventueel kleine stukjes verloren. Net gebeurde het weer. Weer wat weg. Gelukkig een klein deel. Maaar is stop nu wel. Tot de volgende keer.
Metty en Peter
De laatste plek waarover we bericht hebben was Dziwnow of Dievenow. Op maandag 20-7 zijn we hier gebleven. We wilden gaan wandelen. Dat deden we ook maar al gauw kwam er een onweersbui aan met veel regen. Gescholen voor de regen. Toen het ergste voorbij was verder gelopen. Ja en toen kwam er nog wat. Toch nat geworden. Terug naar de boot. En even later scheen de zon weer en was het weer warm.We zaten lekker in de zon op de boot en knikten vriendelijk naar de niet aflatende stroom voorbijkomende toeristen.We knikten natuurlijk niet voortdurend. Je zou er nekkramp van krijgen dan. 's Avonds stak er een behoorlijk harde wind op. Kracht 6 a 7.
Op dinsdag 21-7 wisselen zon en wolken elkaar af. De wind blaast nog steeds stevig maar is niet meer zo krachtig als gisteravond en -nacht.
Ik ga naar een internetcafe hier in Dievenow. Ik zal een verhaal plaatsen voor het weblog. Ik ben zo'n 1,5 uur bezig als opeens de stroom uitvalt. Alle pc's uit. Alles weg. Al het werk voor niets. Dat voelt heeeel erg KLOTE. Ik loop gewoon weg. Opstarten hier duurde toch al zo lang en om nu weer anderhalf uur of langer te gaan zitten. Jullie merken wel: het is heel wat zo'n weblog bijhouden. Ik vind het heel leuk om te doen.Maar dit soort dingen moet niet te vaak gebeuren, dan gaat de lol er af. Het zal weer gebeuren maar dat weet ik dan nog niet.'s Avonds om 10 uur gaan we weg. We gaan een nachttocht maken. We willen met nog iets licht weg en met licht aankomen omdat we de volgende haven niet kennen en alles is hier al zo klein. Dat moet je wel goed kunnen zien.In de kleine vissershaven zijn inmiddels 3 dikke motorboten aan ons komen liggen. Alles los en wij ertussenuit.
De tocht is ong. 30 mijl. Het is een mooie avond maar er is helaas geen wind. Moteren dus.
Tegen 5 uur in de vroege ochtend van woensdag de 22 ste juli komen we aan in Kolobrzeg (of Kolberg).Iedereen lijkt al wakker daar. Er is een zeilschool bezig de boten klaar te maken. De instructeur geeft luidkeels aanwijzingen en de kids kijken zeer slaperig uit de ogen. Vijf uur. Wauw.We komen ook sportvisboten tegen. Wel 5. Afgeladen met mannen die zin hebben (neem ik maar aan) om te gaan vissen.
Als we de haven binnenkomen blijkt die vol te zijn. We zien wel 1 lege plek. Bij een andere lege plek staat: privat. Maar bij deze plek niet. Net als we van plan zijn daar aan te leggen verschijnt er een dik, bol, oud, kort pooltje uit het niets.
Hij schreeuwt wat pools en gebaart dat we weg moeten. De haven is vol. Ik roep terug en vraag of hij engels spreekt. Hij gaat door in het pools. Ik wijs naar de lege plek en gebaar dat we daar willen liggen. Nee. Weg wezen. We moeten maar om de hoek gaan liggen.Dat doen we dan maar. Behalve dat dikke, bolle, oude, korte pooltje zijn er daar veel meer mensen bezig in de haven. Het is dan 10 over 5 of zo. Wat een bedrijvigheid.Wakkere mensen hier.
We gaan liggen achter een dik amerikaans schip en gaan nog even slapen. Om ong. half 10 zitten we lekker in de zon aan het ontbijt.De amerikanen komen langs de kade. We maken een praatje. Ze gaan fietsen. Ze zeggen dat we straks wat moeten komen drinken met ze. Wij gaan later ook de stad in op onze fietsen. Dit is wel een leuke plek. De stad ziet er leuk uit. Overal gezellige terrassen en een mooi park. Niet veel stedenschoon maar ja. Er zijn wel toeristen maar het doet niet zo vreselijk toeristisch aan als Dievenow.Hier zijn ook gewone winkels en huizen waar locals wonen.Het is levendig en gezellig. We winkelen wat, zitten op een terras.Het is erg heet. Wel 32 graden.'s Middags gaan we bij de amerikanen op bezoek.Ze heten Rod en Becky. Ze hebben een grote zelf gebouwde boot (Mahdi: dat betekent zoveel als: de weg naar het paradijs).Ze varen al 14 jaren rond en hebben heeeel veeel gezien. Waren ook in heel veel landen.Bevoeren de oceanen. Maakten zware stormen en tyfoons mee.Lagen ergens in Japan voor anker terwijl een hele zware storm overkwam. Peter vroeg of het anker het had gehouden. Ja. Wel leuk om hun verhalen te horen maar niet mijn idee van een leuk tripje of een lekkere ankerplek. Nou ja: tripje.
Becky vertelde later wel; hoe zeewaardig de boot ook is en hoe goed ik Rod ook vertrouw met het zeilen, ik blijf een hele erge hekel houden aan zwaar of ruw weer. En ze wordt nog steeds (ondanks dat ze het al zo vaak deed) bang. Ik begrijp dat helemaal en ik weet nu zeker dat ik nooit per boot in Japan zal komen (of een ander 'ver weg' land). Zoals we het nu doen is heerlijk. Ik verlang niet naar hele verre landen per boot. Eventueel per vliegtuig.
Becky vertelt ook: als je een oceaanreis maakt dan kom je er niet onderuit. Je krijgt hoe dan ook, vroeg of laat te maken met stormen. Jaaaaaaa dat had ik wel gedacht. Daarom was ik daar ook niet, daarom koos ik niet voor zo'n reis. Het leven aan boord vindt Becky heerlijk (jaja). En het langs mooie kusten varen (jaja).Het steeds weer aandoen en ontdekken van nieuwe plaatsen (jaja). Ze houdt van kortere tochten, zo'n 30 tot 50 mijl per dag (jaja). Jaja, helemaal mijn idee. Ze zijn wel heel avontuurlijk. Ze hebben vele culturen leren kennen en zo veel mensenkennis opgedaan. Ze zeggen dat de Japanners totaal geen humor hebben. Als je hen een grap vertelt blijft hun gezicht strak staan. Daarentegen hebben de Koreanen wel veel humor.Rod knauwt heerlijk amerikaans: "I'm tellin ye". Ik vind knauwerig amerikaans niet mooi. Maar blijkbaar hangt het ervan af wie het spreekt. Deze man is zo sympathiek dat ik me er niet stoor. Het past bij hem. In de tijd dat we bij Rod en Becky zitten ontstaat er een onweersbui met flink wat regen.
Donderdag 23-7: Een warme, hete dag. Over de 30 graden. We bekijken de stad nog wat beter. Nu gaan we lopend de stad in.
Ik wil ook mijn in Dievenow mislukte verhaal voor het weblog proberen er weer op te zetten. Na samen dingen te hebben bekeken, te hebben gewinkeld en weer op een terras te hebben gezeten, besluit Peter naar de boot te gaan en ik naar het internetcafe.Weer begin ik vol goede moed aan het verhaal. na 1,5 uur is het klaar en ik klik op bewaren. En dan blijkt dat niet te werken. WEER MISLUKT.Weer alles weg.Ik zal geen vloek in dit verhaal zetten en ik heb ook niet gevloekt in dat internetcafe want het zat er vol met vreemde mensen MAAR IK HAD TOCH DIE NEIGING.En dat zal iedereen begrijpen. Ik heb daar een tijd verdwaasd gezeten en bedacht toen maar dat ik moest betalen en naar de boot gaan. Peter snapt het helemaal en biedt aan mijn stuk de volgende keer (nu dus) te typen. Hij heeft het grootste gedeelte van het voorgaande gedaan en nu ben ik weer bezig. Later komen Rod en Becky bij ons iets drinken en de boot bekijken. Het is weer erg gezellig. Het is heel ongedwongen en prettig om met deze mensen om te gaan. Ze hebben veel grapjes en maken me vaak aan het lachen. Leuk deze ontmoeting. Het blijkt dat ze in voorgaande jaren de boot wel in Sneek hadden voor reparatie. Ze hadden via via gehoord dat je daar goed terecht kon. In het komende najaar (oktober) gaan ze weer naar Sneek. Er moeten dingen aan de boot gebeuren en zij vliegen dan zelf naar Amerika om hun kids weer te zien. Volgend voorjaar komen ze dan wer naar Sneek en vervolgen hun reis weer. Ik heb gezegd dat ze dan ook in Franeker moeten komen. Kunnen ze zien hoe wij daar in de winter wonen. Zij hebben zelf geen huis. Ze hebben nog een huis van Rods moeder (die is overleden). Dat staat in de verkoop (maar ja dat stagneert nu).
Wel verblijven ze komende winter in dat huis.
Ik heb het met Rod en Becky gehad over mijn baan. Ze weten wat ik doe. Maar we hebben Peter z'n job nog niet besproken. Ze weten wel dat hij met pensioen is maar ze willen graag weten wat hij deed. Becky vraagt er op een gegeven moment naar. Peter zegt dan dat hij dentist was waarop Rod direct luid uitroept: "Ye, you look like one".
's Avonds gaan Peter en ik eten in de stad. We eten daar waar we vanochtend koffie dronken. Op een terras. Het is lekker. Net als we klaar zijn en weg willen breekt er onweer los met veel regen. We moesten wel een half uur wachten voordat het weer een beetje droog werd en we terug konden naar de boot.
Vrijdag 24-7: We willen verder naar de plek Darlowo. We liggen aan lagerwal en het is stevig gaan waaien. Zowel aan ons als aan de boot van Rod en Becky zijn Zweden komen liggen. Wij willen weg en zij willen wel onze plek. Rod en Becky gaan ook naar Darlowo. Een van de Zweedse boten trekt eerst de neus van R en B los van de kant (ze komen niet weg) en daarna ons. We probeerden zelf weg te komen maar dat lukt niet. Erg aardig. De wind is ZW-W, kracht 5. Voor de wind. Het eerste deel is hobbelig maar later luwt de wind. De zon schijnt en dat is heerlijk.Onderweg hebben we via de marifoon contact met R en B.
In Darlowo liggen we aan de kade. Weer stromen toeristen die kijken en foto's maken. Als iemand van jullie een Pool kent of een Poolse leert kennen: vraag waar hij/ zij deze zomer z'n vakantie doorbracht. Als dat in 1 van de plaatsen was waar wij nu zijn (geweest), dan is de kans heeeel groot dat ze een foto van onze boot hebben. Vanaf zee ga je een kanaaltje in, even doorvaren, daar is dan de kade en daar lig je aan. Als de wind erop staat lig je dus enorm te rollen. Als we komen is het rustig. We bekijken de plek maar het is heel druk en vol. In al deze plaatsen zijn ook toeristenpiratenboten. Die gaan voor een uur de zee op en weer terug. Kennis maken met de zee. 's Avonds zijn deze boten verlicht als een dikke kerstbal en hebben ze of live muziek of de stereo staat hard. Heel leuk vermaak.Peter en ik gaan 's avonds nog een eind lopen. We lopen naar een andere plek. Groter. Er is daar ook een kerk. Die bekijken we nog even aan de buitenkant. We lopen terug, langs een bos en het is 12 uur als we weer terug zijn. Dat was best een eind.
Zaterdag 25-7:
Hier in Darlowo en in bijna al deze havens is het zo: vanaf zee heb je en kanaaltje. Daar vaar je in. Een klein eindje verder is dan een kade en daar liggen de boten aan. Als het wat harder waait en de wind staat op het kanaal, dan waaien de golven rechtstreeks de haven binnen. Dat is nu ook min of meer het geval in Darlowo. Peter wil daarom weg. In de andere haven verderop (Ustka) is het wellicht beter.Rod wil eerst blijven. Maar als hij ons verhaal hoort besluit hij ook te gaan. Gezellig.De wind is weer ZW-W. Nu kracht 5 a 6. Harder dan gisteren. We rollebollen ook meer dan gisteren. Later neemt dat wel af. Helaas schijnt de zon niet maar de tocht verloopt snel. Tegen half 4 zijn we in Ustka.Rod en B en andere Nederlanders (Frits) zijn er al. Ze liggen aan de kade aan lagerwal. Peter wil aan hogerwal. Er is een zijtak van het kanaal en daar kun je aan hogerwal liggen. Mooi beschut achter een bos. Veel beter. We gaan erheen en leggen de boot vast. We zien dat de andere boten veel meer tekeer gaan dan onze boot.Als we klaar zijn met vastleggen staat er opeens een man in uniform. Waar komt die nu zo snel vandaan? We mogen hier niet liggen. We moeten bij de anderen gaan liggen. Hij verstaat geen engels. Peter kan hem niet overreden. Hij gebaart naar de anderen: daarheen.Dat doen we dan. Ook hier weer kermis, druk, zeer toeristisch.Veel foto's makende Polen langs de boot. We hebben problemen met de spanningsregelaar. Rod heeft er verstand van en wil er wel even naar kijken.'s Avonds eten we in een pizzeria. Het is heerlijk. Ik eet penne met geroosterde kip. Het is zo lekker klaar gemaakt. met lekkere, goeie olijfolie. Dat proef je. Ik heb het nog nooit zo lekker gehad.Peter eet spare-ribs. Lekker maar ja niet zo lekker als in Meppel.
Heel gezellig zit je er niet. De hele tijd horen we een keiharde doffe dreun zonder dat er verder iets van muziek bij hoort.Achter ons is een dansvloer. Als we (gelukkig) bijna klaar zijn met eten, gaan de discolampen aan en wordt de muziek luid. Discopizzeria. Het eten was er heerlijk.
Zondag 26-7: Om 6 uur in de ochtend wordt ik wakker. We liggen enorm te stuiteren. We schrapen langs de kademuur, we gaan heen en weer, op en neer. Er wordt enorm aan de landvasten getrokken. Het is gaan stormen en de golven komen binnen. Geen pretje. Peter kijkt steeds of de stootwillen goed tussen de kademuur en de boot blijven zitten.
Om half 8 hoor ik Rod vanuit de verte roepen. Peter is buiten. Rod komt aanlopen en zegt tegen Peter:"This is all your fault". Omdat hij zich gisteren heeft laten overhalen mee tegaan. Het zou hier beter zijn. Niet zo'n gerollebol. Heeft dus anders uitgepakt. Maar ja met zo'n storm lig je nergens lekker in 1 van dez havens.We bespreken wat we zullen doen. Zo kan het niet. Ik stel voor om met z'n allen gewoon naar de hogewal te gaan. Ze kunnen ons daar niet wegsturen als we er allemaal gaan liggen. Peter wil liever eerst naar de havenmeester. Rod gaat mee.Een dikke, norse Poolse havenmeester zegt dat het niet de bedoeling is dat we daar aan hogerwal gaan liggen (er ligt daar nog steeds niemand en wij liggen in de ellende). Maar hij begrjipt ook wel dat dit niet kan. Straks hebben alle boten schade.Vooruit toe dan maar. Wij gaan eerst.We liggen vrij klem tussen andere boten. Het zal een heel gedoe worden. Iedereen helpt: Rod en Becky, Frits en zijn vrouw, en een stel Zweden. Ze duwen allemaal met armen en benen tegen de neus van de boot. Rod houdt de spring nog even vast. Eerst mislukt het. De neus komt snel terug door de wind en Peter kan geen gas geven.Dan weer. Duwen, spring vasthouden, beetje gas, meer duwen. Ik zie de boot gaan en zeg Rod de spring los te maken. Peter geeft vol gas. De ruimte tussen onze boot en de boot voor ons is niet groot maar we scheren er mooi langs. We leggen aan. Daarna komen de andere Nederlanders, R en B en later komen de Zweden ook. Geeft veel voldoening, zo'n klus met z'n allen te klaren.Het schept ook een band want we staan nog lang het voorval te bespreken op onze nieuwe plek met de andere mensen. We liggen nog steeds wel te rollen en er wordt enorm aan de landvasten getrokken maar we schuren niet meer zo tegen de kademuur.Ik zeg tegen Peter dat er ook een voordeel is; hij heeft straks veel langere landvasten. Gratis een paar meter erbij.'s Middags schijnt de zon. De wind blijft de hele dag hard doorstaan.We lopen een eind in het bos achter de boot (daar is het lekker rustig)en we gaan naar de pier. De golven beuken tegen de muur. Heel ver de pier op lukt niet want er waait zand van het strand over de pier en je wordt gezandstraalt.Later komt er een Poolse familie langs de boot.Drie vrouwen, 2 mannen en een kind. Peter is aan dek en ze vragen hem wat. Peter verstaat het natuurlijk niet maar ze hebben een fototoestel, dus ze zullen wel een foto willen maken. Peter zegt: okay. Daarop stappen de 2 poolse mannen aan boord. Gaan naast Peter aan dek staan. Een van de mannen legt een arm om Peter heen en zo willen ze graag op de foto.Ze vroegen dus of ze even aan boord mochten komen voor een foto en Peter zei; okay. Het is een grappig voorval. Zo zie je maar wat er kan gebeuren als je een taal niet verstaat.Pools is heel lastig. Geen enkele bekende klank of te herleiden woorden.
Maandag 27-7: Een hele hete dag. We gaan van Ustka naar Leba. We vertrekken om 8 uur. Frits gaat ook en Rod en Becky ook. De Zweden gaan terug naar Stockholm. Ze hebben een hele tocht voor de boeg dan. Meer dan 200 mijl. Er is helemal geen wind. We moeten moteren. Tegen 2 uur zijn we in Leba. Hier is het beter. Omringd door bos. Opgevangen door de havenmeester. Een mooie degelijke ligplaats en......... hier maakt het kanaaltje een bocht en voor de haveningang ligt een dikke muur. Die houdt de ergste golven tegen (niet dat die er nu zijn). Dan moet je verderop rechtsaf weer met een bochtje en dan lig je achter een havenmuur. Alles erg beschut dus. We waren beter af geweest als we hier gisteren hadden gelegen met die storm. Dit was een erg mooie plek geweest. Nu ook mooi om hier te liggen in dit mooie weer. Rod kijkt weer naar de spanningsregelaar terwijl de motor loopt.Later lopen we het centrum in. Wel veel toeristen, dezelfde winkeltjes en eettenten als in die andere plaatsen maar rustiger in de haven. Er is ook niets moois te zien. Geen mooie gebouwen of zo. Het is eigenlijk een zooi waar mensen komen om te eten en te drinken en eventueel ander vertier.Ze hebben ook niet hun best gedaan er iets moois van te maken. Overal is wat aangebouwd of aangeplakt of opgekalkt. Overdag bakken op het strand.
Nu is het dinsdag de 28-ste juli. Vandaag hier gebleven zodat we dit konden maken. Ik zit hier nu heel lang. Tussendoor sla ik op. Dan gaan er eventueel kleine stukjes verloren. Net gebeurde het weer. Weer wat weg. Gelukkig een klein deel. Maaar is stop nu wel. Tot de volgende keer.
Metty en Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
