Vlicho

Het is zo ver. De oude Nadia is verkocht. Vorig najaar hebben we de boot op een botenverkoop-site op internet geplaatst met het idee nee heb je, ja kun je krijgen. Zonder overigens serieuze hoop de boot in Griekenland te verkopen want het lijkt wel of iedereen nu tegelijkertijd zijn schip daar kwijt wil. Het aardige van zo'n verkoopsite is dat, als je boot eenmaal geplaatst is, zonder dat je daar verder iets aan hoeft te doen je aanbod wordt overgenomen door talloze andere sites in diverse landen. Het resultaat was een redelijk aantal reacties waaronder ook die van meneer Arturas Pukenas uit Litouwen. Na een kleine 100 mailtjes heen en weer kwamen we tot een ontmoeting in februari in Preveza op de boot. Arturas was zeer enthousiast en besloot ter plekke de boot te kopen. Eenmaal terug in onze verschillende landen bleek één en ander toch niet zo simpel. Gedoe over het contract, voornamelijk door veel wederzijds wantrouwen. Uiteindelijk zijn we het toch eens geworden en nadat Arturas formeel de boot in april gekocht had zou de overdracht gebeuren op 20 mei 2016.

Metty en ik arriveerden de 17de mei bij Ionion Marine in Preveza om de boot klaar te maken voor de tewaterlating en onze spullen in te pakken voor vervoer naar Nederland. Het klaar maken van de boot was geen probleem, het was mooi weer en alles was in orde. Het inpakken was een ander verhaal. We hadden voor de terugreis 4 tassen van 20 kilo geboekt, maar dat bleek ruim onvoldoende. Hoewel we de hele inventaris aan Arturas hebben overgedaan blijkt dat er aan kleren, boeken en andere persoonlijke rommel toch erg veel over te blijven. Nadat de 4, toch best wel grote, tassen gevuld waren zaten we al over ons gewicht en stonden er nog zo'n 7 grote plastic tassen naast die eigenlijk ook mee zouden moeten. Op 20 mei laadden we de heleboel in onze huurauto, die daarna zo vol zat dat we er zelf nauwelijks bij pasten en lieten om 3 uur 's middags de boot in bijzijn van de nieuwe eigenaar te water. Arturas was verschenen met een vriend met een naam die ik onmogelijk kan onthouden omdat hij uit voornamelijk medeklinkers lijkt te bestaan. Zij zouden vanaf dat moment op hun boot blijven en wij propten onszelf in het autootje en verhuisden naar een alleraardigst appartement in Preveza. Het weer was intussen omgeslagen. Het regende de dag van de tewaterlating de hele dag. We hadden afgesproken de volgende dag gezamenlijk nog een stukje te gaan zeilen maar dat kwam er niet van.

's Nachts kwam er onweer met zeer harde winden en ongelofelijke hoeveelheden regen. En dat hield de volgende dag aan. Arturas belde dat ze eerst maar even in Ionion Marine bleven maar in de middag moesten ze daar toch weg omdat er weer boten te water moesten. Ze verhuisden derhalve naar de kade in Preveza. Dat is de kant waar wij ook verbleven. In de middag zijn we ze wezen opzoeken, niet zo zeer om te varen maar om gezamenlijk wat te praten over de boot en wat te drinken. Koffie op z'n Litouwens (met de drab er nog in) en wijn. Het was gewoon gezellig. Gelukkig was het weer zodanig opgeknapt dat het in ieder geval droog was. Voor het avondeten gingen we naar de broers van de politieke salade om ze te vertellen dat het waarschijnlijk vrij lang zou duren voor we er weer terug zouden komen. We aten er, zoals altijd lekker en goedkoop. Het was er stampvol en ik denk dat wij de enige buitenlanders waren. Terug in onze kamers vielen we bijna direct in slaap.

De volgende dag, zondag, meldden we ons om 10 uur op de Nidus (nieuwe naam van de Nadia) voor onze gezamenlijke zeiltocht. Het weer had zich volledig hersteld. Eerst hesen we met z'n allen Arturas in de achtermast omdat in de storm iets fout was gegaan met de landsvlag. De Nederlandse landsvlag want de Nidus blijft varen onder Nederlandse vlag. Het schijnt dat registratie van jachten in Litouwen een ramp is. We voeren een eind de zee op eerst met een redelijke wind zodat we nog zo'n 5 knopen maakten maar later met steeds minder tot geen wind. Ondertussen vertelden we Arturas en zijn vriend alles wat ons te binnen schoot over het schip en zijn eigenaardigheden. Later ging de motor aan en voeren we terug naar de kade in Preveza. Daar namen we, na nog wat bier en wijn, afscheid Van onze Litouwse vrienden en wandelden terug naar ons appartement. We hadden onze spullen al ingepakt en in de auto gezet dus we stapten in en reden met onze spullen naar ons volgende onderkomen in Nidri. Dat bleek nog wat zoekwerk op te leveren en niet in het minst omdat ons appartement niet in Nidri maar in Vlicho bleek te liggen. Wel niet zo veel verder maar toch. Na vrij lang kloppen op de deur kwam er uit een huis aan de overkant een persoon die zich om ons bekommerde. Het complex leek verder geheel verlaten. Opvallend bij deze appartementen is het volledig ontbreken van keukeninventaris. Zo hebben we vandaag een koffiefilter en een paar drinkglazen gekocht om toch iets te kunnen drinken. Verder hebben we wel prachtig uitzicht op Vlicho bay, dat is de baai naast Tranquil bay bij Nidri.

Vandaag, maandag zijn we naar Lefkas stad gereden voor wat boodschappen en een bezoek aan de bank. Ik had namelijk van Arturas €1000 gekregen in 2 briefjes van €500 en daar begin je niet zo veel mee. De eerste bank wilde niet wisselen omdat we daar geen rekening hadden. De volgende bank was stampvol en je moest een nummertje trekken. Er waren 16 mensen voor me. Dus ik probeerde wat afgelegen stille balies voor mijn geval te interesseren. Bij de eerste trof ik een vriendelijke dame die geen woord Engels sprak. Bij de tweede leek een soort kassier te zitten die ook geen Engels sprak maar gelukkig stond er een andere klant in de buurt die voor mij vertaalde. Helaas kon of wilde deze kassier mij ook niet helpen en hij verwees me naar de drukke balies met de nummertjes. Dus gewoon zitten wachten tot ik aan de beurt was. Het duurde niet eens zo lang. Ik trof een vriendelijke vrouw die gewoon Engels sprak maar die zelf niet kon wisselen. Ze verwees me naar het hok van de kassier waar ik daarvoor geweest was. Ik legde uit dat ik daar net vandaan kwam en de dame overlegde met de man van het aanpalende loket. Deze schudde ontkennend het hoofd en ik wilde de boel al inpakken maar mijn dame gaf niet op en praatte op de man in die uiteindelijk zwichtte. Ze vroeg nog wel of het niet meer dan 2 briefjes waren en stuurde me naar het buurloket. De man was er kennelijk niet blij mee om wat voor reden dan ook. Hij weigerde ons aan te kijken en controleerde beide briefjes 5 keer op echtheid voor hij 20 briefjes van €50 uit telde. Wat ons opviel in Lefkas was dat waar er eerst ongeveer 6 politieauto's in de weg stonden er nu 12 splinternieuwe waren. Ik hoop toch niet dat dit het soort uitgaven is dat de Grieken met onze steun doen. Inmiddels zijn we nu weer in ons appartement in Vlicho waar we zo zullen proberen een avondmaal te fabriceren.