Den Oever

Zondagmorgen 14 augustus vertrekken veel boten om ons heen al vroeg uit de haven. Zo hebben wij mooi de ruimte om de boot te verslepen naar een plek met een waterkraan aan de muur. We kunnen wel weer wat water gebruiken. Als het tanken klaar is verlaten ook wij de haven om half twaalf voor onze volgende spannende tocht. We doen het laatste stukje Randmeer naar het zuiden, tot Pampus ongeveer, en draaien dan naar het noord-westen voor een grote oversteek naar Hoorn. Dat is wel erg relaxed varen. De boot op koers, de stuurautomaat aan en lekker op het voordek in de zon zitten kijken of alles goed gaat. Er staat niet zo veel wind en zachtjes schommelend tuffen we naar de overkant. Tegen 4 uur zijn we er. In de havenkom laten we de nieuwe Grashaven links liggen en de oude vluchthaven rechts en varen door het sluisje (dat altijd open staat) de gemeentelijke binnenhaven in. Het is niet eens erg druk. Een havenmeesteres in een elektrisch bootje en met een Duits accent wijst ons een plek naast een andere motorboot van ongeveer onze lengte. Voor de mensen, die ter plaatse bekend zijn, we liggen aan de kant van het plantsoen en niet aan de stadskant. De haven-vrouw vertelt ons dat het morgen "lapjesdag" is in Hoorn. Dat is een soort markt waar erg veel mensen op af komen, ook van ver buiten de stad, en waarbij zeer veel gedronken schijnt te worden. We besloten direct morgen tijdig te vertrekken. Er was ook kermis in de stad. En niet zo'n kleintje. Na het eten hebben we daar wat rondgekeken. Je weet niet wat je ziet. Het ene martelwerktuig nog afschuwelijker dan het andere. Een stalen toren van 90 meter hoog, waar idioten zich in een mandje omhoog laten hijsen om daarna in vrije val weer omlaag te komen. Verschillende constructies waarin mensen op ongeveer dezelfde hoogte over de kop gaan. En dan natuurlijk al die apparaten die keihard ronddraaien al of niet op en neer gaand waar je alleen maar kotsmisselijk in wordt. Alles natuurlijk begeleid door, van elke attractie komend, onmogelijk harde muziek. Kortom een prachtige kermis. Al met al hebben we er een aardige tijd rondgelopen. In de haven was het gelukkig heerlijk rustig. We klimmen over onze buren en gaan naar bed.

De volgende morgen loop ik al vroeg door de stad, op zoek naar een nieuw brandstoffilter en kom overal in de stad op terrasjes en ook zo maar op hoeken van de straten groepen lawaaiig pratende lieden tegen met glazen bier in de hand. Dit belooft wat voor de rest van de dag. Als ik dan ook met mijn filter op de boot terugkom, vertrekken we al snel uit de haven. Het is dan ongeveer 11 uur. Het weer is weer best en we zetten koers naar Enkhuizen. Niet zo ver deze keer, maar we verheugen ons erg op het onbeperkt schol eten in restaurant de Boei, aan de haven. We hebben daar goede herinneringen aan. Het wordt weer een heel rustig tochtje van hooguit 2 uur tot de sluis bij Enkhuizen. Opvallend is de grote hoeveelheid bootjes die we tegenkomen uit de richting van Enkhuizen terwijl er nauwelijks bootjes onze kant op gaan. We liggen uiteindelijk met 3 andere boten in de grotendeels lege sluis. In de haveningang roep ik de havendienst om te vragen of ze de Drommedarisbrug voor ons open willen doen. Een enthousiast vrouwspersoon zegt dat dat goed uitkomt omdat ze toch al onderweg is. Als we even later de brug passeren roept ze ietwat verwijtend dat we er ook wel onderdoor hadden gekund. Hieruit blijkt wel weer hoe weinig kijk vrouwen op dit soort zaken hebben, want onze boot is volgens het boekje 10 cm. hoger dan de brug. We gaan achterin liggen, bijna tegen de volgende brug, aan de houten steiger. Mooi in de zon, uit de wind. Later komt er nog een motorboot naast ons liggen. We gaan wat rondkijken, zien of er veel is veranderd. Mijn laatste bezoek hier was in 2010 bij het vertrek naar Griekenland. Er is niet veel veranderd. Het ergste is, dat visrestaurant de Boei nu een pizzeria is geworden. En verder lijkt het stiller dan vroeger. Metty maakt een gemengde eierschotel en later maken we nog een stevige wandeling door nachtelijk Enkhuizen.
Om bij te komen van onze zware tochten blijven we een dag liggen. Metty's broer, Peter, belt op, dat hij in de buurt is en langs wil komen voor een kop koffie. Gezellig, hij moet hier bij de plaatselijke dierenwinkel zijn voor zijn werk en kan er wel even tussenuit. Metty haalt Deense krakelingen en we zitten met z'n drieen lekker in de zon in de kuip. Niet voor lang want Peter moet weer aan het werk. Intussen is er een stel dicht bij de boot op een bankje komen zitten, waar Metty zich mateloos aan ergert. Het is een oudere, wat verlopen man, die aan één stuk door zit te rochelen en fluimen met een misschien Thaise vrouw, die onafgebroken in haar eigen taal in een telefoontje zit te kwekken. Pas na langere tijd vertrekt het stel. Misschien wel door Metty's boze blikken. De rest van de dag lummelen we wat rond. We lopen wat door de stad en langs de havens. Metty gaat nog wat rond kijken en 's avonds gaan we uit eten bij restaurant van Bleiswijk. Eigenlijk meer een soort eetcafé. We aten er heerlijk en ze waren nog vriendelijk ook. Onze laatste avond daar hebben we een grote wandeling gemaakt langs de oude bolwerken, de kaboutertuin en het buitenmuseum. Het laatste stuk bij het licht van de volle maan. Wat fris, maar erg romantisch.

Woensdagmorgen om een uur of 11 verzoeken we de havendienst om de Drommedarisbrug voor ons open te doen en na 10 minuten wachten vertrekken we uit Enkhuizen. De tocht gaat naar Medemblik. Het waait best stevig uit het noord-oosten en het eerste stuk tot de vuurtoren van de Ven hobbelt het aardig. Daarna min of meer voor de wind naar Medemblik. Het is maar een klein stukje. Om 1 uur zijn we in de haven. De brug gaat direct voor ons open en Peter, de zoon van de, ons beter bekende, oude havenmeester Piet wijst ons een plek in de jachthaven. In 2008 waren we hier voor het laatst. We hadden toen een aanvaring net buiten de haven met onze vorige Nadia en Peter is toen met een plaatselijk soort reddingsboot uitgevaren om ons te redden. Als we wat later Piet goeiendag gaan zeggen zegt hij: Gut weer in het land? En ik vraag hem: Hoe weet je dat we in het buitenland waren? Ik heb je gezien, zegt hij. Ik stond te wachten voor de brug van Lefkas toen je langs voer. Ik heb als een gek zitten zwaaien in de auto maar jullie zagen me niet. We hebben gezellig nog even zitten kletsen met Piet en Peter over te toevalligheden in het leven en gingen daarna in de stad een ijsje eten. Het was warm. Na het eten maken we weer een lange wandeling door de stad, waar niet zo veel veranderd is en gaan naar bed.

Donderdag is opnieuw zonnig. We douchen en ontbijten uitgebreid want we gaan weer maar een klein stukje verder. Het doel is Den Oever. De wind, die volgens de weerlieden al dagen zwak zou zijn is weer best stevig. Uit noord-oost, schuin tegen dus en dat kun je goed merken. Veel gehobbel en buiswater. Op een gegeven ogenblik horen we gebonk bij de voorkant van de boot. Het blijkt de derde gasfles te zijn, die niet goed vast te zetten is. We laten het eerst maar zo en nemen ons voor er in Den Oever naar te kijken. Na twee uur varen komen we bij de sluis van Den Oever. Het plan was daar de nacht door te brengen, maar je ligt daar nogal onbeschut en op lagerwal dus daar hebben we van afgezien. We varen naar de jachthaven, waar we in een lege box gaan liggen. Prima plek, maar wel in the middle of nowhere. Wat er wel is is een bos tegenover de haven en na het eten gaan we daar een eindje wandelen. Na een paar bospaadjes zien we een geel paaltje van een rondwandeling. Leuk, die doen we even. Een half uur later en op een punt waar gele paaltjes alle kanten op gaan vertrouwen we het niet helemaal meer. Het wordt ook al aardig donker. We nemen een pad dat er betrouwbaar uitziet en naar ons idee de goede kant opgaat. In feite hebben we geen idee welke kant we op moeten. We lopen tijden rond en zijn volstrekt verdwaald. Wie kan ook denken dat dit bos zo groot zou zijn. Er komt gewoon geen eind aan. Op een geven moment horen we geluid van een snelweg, maar wel aan onze verkeerde kant. We draaien om en volgen het geluid en zowaar na anderhalf uur vinden we de plek terug waar we het bos zijn ingegaan. Terug naar de boot en een klein borreltje om het te vieren. Morgen naar Texel.