Simrishamn

Beste mensen,

Ik zal de draad oppakken in Karlskrona. Daar zijn we en paar dagen gebleven met Rod en Becky. Karskrona is en vrij grote plaats. Soms gingen Peter en ik samen de stad in of andere dingen doen, dan weer deden we dingen samen met Rod en Becky. Het weer was redelijk deze dagen. Meestal was het in de ochtend bewolkt maar later brak de zon door en dan werd het vaak weer heet.We hebben bekeken dat we t.m Karlskrona 1209 mijl hebben gevaren. 1 mijl is 1,8 km. Ja dat is al heel wat.

In Karlskrona was het feest: sail Karlskrona. Kermis en tentjes met van alles en nog wat. Becky zag in 1 van de tentjes en mooie ring van barnsteen. Ze wilde nog een verjaardagscadeau uitzoeken en de volgende dag zijn we de ring gaan kopen.Er liepen ook journalisten rond van de plaatselijke krant. Ze spraken met Rod en Becky en hoorden het verhaal over de piraten in de golf van Aden.De volgende dag: grote foto's en verhaal in de krant.Verder heeft Becky contact met een gevangenisbewaakster uit Kalskrona. De gevangenis staat vlakbij de haven.Deze vrouw, Kristina, heeft onlangs een rondrit met Rod en Becky gemaakt in haar auto. Ze krijgen wel vaker dit soort aanbiedingen. Leuk is dat. Wij mochten ook mee maar wij kwamen net met de boot uit die plaats die zij zouden gaan bezoeken met de auto van Kristina. Wij lagen 1 nacht ergens anders dan Rod en Becky.

In Karlskrona zijn we met z'n vieren gaan eten bij een Tai's restaurant. Een andere avond heeft Becky kalkoen gemaakt voor ons. Net Thanksgiving. Dat is in november. Het weer was op dat moment even als in november. Toen we bij Rod en Becky op de boot waren en zouden beginnen aan de kalkoen begon het te regenen en te waaien. Duurde even toen klaarde het weer op.
Ook zijn we een dezer dagen in Karlskrona met z'n vieren naar het marine museum geweest.Buiten lagen oude marine boten waar je een kijkje op kon nemen. Groots opgezet. Moeite van het bezoek waard.

Op vrijdag 14 aug. zijn we naar de Torkofjarden gegaan. We gingen daar voor anker. Stel je voor: een stil meer, daar lig je met je boot voor anker, midden in dat meer. Naast je nog een boot, hee Rod en Becky. Voor je allemaal kleine of soms wat grotere eilandjes. Onbewoond of er wonen wat schapen. Acher je het vaste land met mooie houten huisjes, goed in de verf en bos, bos,bos. Het is daar zo mooi. Zo ongerept en natuurlijk. We zijn met z'n vieren met de bijboot naar zo'n onbewoond eiland gegaan. Helemaal rondgelopen, over rotsen geklautert, door bosjes, struiken en langs kleine ministrandjes gewandeld.Een andere keer gingen we naar het vaste land achter ons (met de fraaie houten huisjes). Daar liepen we over boerenland, door bos (dat lijkt dan wel het bos van de Veluwe maar hier staan/liggen overal grote stukken rots tussen). Mooi ruig.We hebben ook bramen geplukt en er jam van gemaakt.We moesten goed zoeken want vele bramen zijn nog onrijp maar uiteindelijk hadden we 3 potten jam.Ja en toen was de suiker op. Even lenen bij de buren (R en B), erheen racen met de bijboot, suiker mee en klaar.Makkelijk zulke buren naast je.We vonden onderweg tijdens het bramen zoeken ook frambozen (zo op gegeten) en wichters, kleine pruim. Heerlijk.

Rod en Peter zijn hier gaan vissen. Helaas niets gevangen. Wij zijn op een avond met de bijboot naar de boot van Rod en B gegaan om een film te kijken. Peter vroeg om een feel good movie maar helaas op het eind was bijna iedereen overleden. Het was wel een mooie film met prachtige natuuropname's in Montana (Amerika). Rod is in deze omgeving opgegroeid. Hij komt uit Montana.Peter deed zijn beklag bij R en B.over al die overledenen (dat zou toch niet). De volgende keer krijgt hij een comedy te zien zeggen ze. Ik vond het een mooie film en.... zo is het leven nu eenmaal. Mensen sterven, ook in films.

Dinsdag 18-8: om 5 uur in de ochtend vertrokken.Rod bedacht dat dat goed was ivm harde winden. Later op de dag zou 't weer harder gaan waaien en door vroeg te vertrekken zouden we minder met harde wind te maken krijgen.Goed idee.De wind was echter tegen en trok al vrij snel na 5 uur in de ochtend aan.Peter en ik hadden geen zin in gestuiter en besloten naar de dichtsbijzijnde haven te gaan. Peter sprak met Rod over de marifoon: zij wilden wel doorvaren. Wij gingen naar Ronneby.


Ronneby, een prachtplek. Althans de haven. Heuvels met bos. Tussen de bomen door duiken mooie grote huizen op. Dure plek zo te zien. Het centrum is een uur lopen vanaf de haven. We lopen naar het centrum. Dat is niet veel soeps. Geen kern. We lopen wat rond en willen graag wat drinken. Geen terras te bekennen. Is toch gek want er is wel een marktplein waar een paar terrassen niet zouden misstaan. Uiteindelijk vinden we een kroeg waar een binnenplaats is. Daar kun je gezellig in de wind en in de schaduw (zon is daar niet meer) je pilsje of koffie drinken.Lang zitten we daar niet. We gaan terug met de bus. In de bus zit een stel Zweden die vandaag ook Ronneby-centrum hebben bezocht. Ze liggen bij ons in de haven. Als we alle 4 de bus uitstappen omdat we terug zijn bij de haven vragen ze ons met een grijns of we ook zo hebben genoten van Ronneby-centrum. We lopen met hen terug naar de haven. Zij weten en kortere weg.

Woensdag 19-8: we gaan weer door. Er is niet veel wind maar wat er is is tegen. We gaan 17 mijl verder en doen dat op de motor. De zon schijnt het is heerlijk weer. De wind is wel erg kil. We varen door een prachtig gebied, weer vol kleine eilandjes, veel bos en leuke zweedse huisjes. We zeggen steeds dat de fam. Kok, de ouders van Bianca het goed hebben bedacht door hier in Zweden een huis te kopen. Tegen een uur of 11 in de ochtend zijn we in Karlshamn. En wie zien we daar (weer): Rod en Becky en Isis, de hond. We wisten dat ze hier lagen en we zijn hier naartoe gegaan zodat we nog even afscheid kunnen nemen. Ze hebben bezoek. De gevangenisbewaakster Kristina uit Karlskrona is er. Ze heeft vakantie en dacht kom ik ga R en B in Karlshamn opzoeken. Ze wil R en B Ronneby laten zien. Of wij ook mee willen. Maar wij komen daar net vandaan. Wij gaan dan Karlshamn wel beter bekijken vandaag. Peter schaft een paar nieuwe sandalen aan. Hij had ook al een paar in Gdansk op zo'n markt gekocht (voor 5 euro). We dachten wel;dat kan niet goed zijn maar ach, dit seizoen kunnen ze wel mee. Maar ze zijn nu al kapot. Dat is na ong. 2 weken. Nu een paar goede gekocht. We lopen wat rond in Karlshamn, bekijken een kerk, drinken ergens koffie. Als R en B terug zijn komen ze bij ons voor Sundowners (een drankje).

Donderdag 20-8: we hebben lang nagedacht over wat we zullen gaan doen. Vertrekken of hier een dag blijven. De weerberichten spreken elkaar tegen. Volgens Rod is de wind tegen en we gaan zo'n 40 mijl verder. Dat is veel met wind tegen. Ons weerbericht is gunstiger. Peter heeft om 7 uur de koffie klaar en we besluiten maar niet te gaan. Dan om 8 uur gaan we naar buiten en het ziet er zo vriendelijk uit dat we besluiten toch te gaan. We weten dat het weer slechter gaat worden dus iedere goede dag maar meepikken dan. We nemen afscheid van R en B. We zien hen weer in het Kielerkanaal (daar gaan zij ook doorheen) of in Sneek (waar hun boot voor de winter komt te liggen)
De wind is Z-O, eerst even kracht 4 maar dat neemt snel toe tot 5. De golven zijn redelijk hoog. Maar de wind blijft daarna constant en we gaan snel door het water. Zo'n 6 a 6,5 knoop. De tocht is wat ruig maar niet slecht. De zon schijnt de hele dag. Tegen 3 uur zijn we al in Simrishamn. Ik had gedacht dat we er pas half 5 zouden aankomen maar de tocht verliep snel.

Op het eind van de tocht moest het grootzeil nog worden weggehaald. Hoge golven dus lastig met de neus in de wind. Peter (hij mag dit leuke karwei altijd doen) besloot toch maar zijn hele zeilpak aan te trekken. Anders zou hij misschien toch te nat worden. Ik zag dat hij een zeilbroek uit de kast trok. De golven waren hoog, de boot ging flink op en neer dus Peter had moeite met zijn evenwicht. Hij trekt de pijpen om zijn enkels en rond het onderbeen. Prima. Dan de heupen. Peter heeft geen brede heupen maar dit lukte hem niet. Hij trekt en trekt en dan zie ik dat hij (dan pas) in de gaten heeft dat hij mijn zeilbroek staat aan te trekken. Maatje te klein dus.

Het is leuk het verschil tussen Polen en Zweden te zien. Polen zijn stug en weerbastig. Die moet je eerst beter leren kennen. Ze zijn vaak niet erg vriendelijk en zeker niet klantgericht. Ze kunnen heel veel training gebruiken op communcatief gebied. Nu hadden we gedacht aan Jaap Schellinger. We weten dat je in sept. een week vrij hebt. Je zou naar Samos maar dat moet je afzeggen want wij hebben in Polen wat voor je geregeld. De mensen hebben je daar echt nodig. Het levert wel wat Zlotti's op. Ik kan ook mee want er moet tevens gewerkt worden aan het verbeteren van het oogcontact en de pragmatische vaardigheden. Conversatievaardigheden en beurtgedrag. Veel kan beter en moet beter. Als je toch zoveel badplaatsen hebt en je gaat zo met je toeristen om. Ach er waren er ook heel vriendelijke bij maar het merendeel niet. Ook zijn Polen niet milieubewust. Veel afvalstoffen lozen ze op open water. Mag bij ons allang niet meer.
Zweden zijn schoon. Schone huizen, schone oprit. Alles spic en span. Veel tierelantijnen voor de ramen. Soms weer te popperig. Maaaar de Zweden zijn klantgericht, vriendelijk en KIJKEN je aan als ze iets tegen je zeggen. Polen kijken vaak weg en mompelen wat binnensmonds Pools. Nee Jaap in Zweden hebben we niets voor je geregeld. Ach ja, ieder zijn aard.

Peter ligt al in bed. Ik ga ook. Welterusten en tot een volgende keer.

O ja: even voor Bindert en Janny: heel leuk dat jullie reageerden. Zouden jullie een volgende keer jullie e-mail adres willen achterlaten? Is handig om te hebben. Kunnen we eventueel volg.jaar het website adres (is dan vast weer anders) aan jullie mailen. Bedankt.
Fijn dat het beter gaat met SD. Maar het herstel zal idd nog veel tijd vergen. Sterkte en doe hen onze groeten.

Groet van Metty