Alicante 2

We kwamen ongeveer te middernacht aan in Altea en omdat iedereen naar bed was gingen we bij de dieselpomp liggen. We hadden toch diesel nodig en zo zouden we dan 's ochtens de eersten zijn. Om 1 uur gingen we na wat nakletsen naar bed voor een welverdiende nachtrust, vonden we zelf. Echter een diender van de Gardia Civil dacht daar anders over. Om 2 uur stond hij naast de boot te roepen: Ola, en bijna direct stapte hij aan boord. We riepen wat terug en hij stapte weer af. Toen ik, na inderhaast een broek aangetrokken te hebben, aan dek kwam zag ik hem bezig onze landvasten los te gooien. Ik kon hem nog net tegenhouden. Er ontstond een soort gesprek. Hij sprak echt geen woord anders dan Spaans en mijn Spaans is heel beperkt. Het was duidelijk dat we weg moesten. Waarheen kon de man niet schelen als het maar weg was. Dus we verlieten de haven en gingen een eindje verderop voor het strand voor anker. Gelukkig was de swell behoorlijk afgenomen en we konden daar prima slapen. Alleen wat korter dan gepland. De volgende ochtend alsnog naar de haven gegaan en een prima plek gekregen. We wilden bij de autoverhuurmensen verhaal gaan halen omdat we nog steeds onze borg niet terug hadden. Geen succes. Hadden dat ook niet verwacht natuurlijk. Wel lekker even boos geworden. Inmiddels had Eelke gebeld dat hij bij ons aan boord wilde komen en we maakten en afspraak in Alicante voor maandagmorgen. In Altea maakten we nog een aardige fietstocht naar de oude stad op de berg. Dat bleek erg leuk. Ontzettend veel smalle steile straatjes en trappen kriskras door elkaar. En bovenop een oud kerkje. De volgende morgen vertrokken we naar Campello, zo'n 20 mijl naar het zuid-westen. Er stonden weer behoorlijke golven en hoewel er wel wat wind was lukte het niet om te zeilen omdat door de golven de zeilen alle kanten uit sloegen. Op de motor dus. Het was weer heet, maar de zee was te wild om te gaan zwemmen. In Campello werden we allervriendelijkst opgevangen door twee mannen van de haven, die ook weer alleen Spaans spraken. Gelukkig waren deze van goede wil. We kregen een plek toegewezen en konden eindelijk verkoeling vinden onder de douche, die overigens prima was. Later liepen we wat door het plaatsje, waar de touristen min of meer verdwenen waren en dan blijft er weinig over. De volgende morgen, dat is dus vandaag zondag 12 september hebben we de 8 mijl naar Alicante gemotord en we liggen hier net als de vorige keer aan de wachtsteiger. Metty heeft inmiddels de was gedaan en zo meteen gaan we weer even de stad in. Morgen hopen we hier Eelke te begroeten.