Preveza- 4

We zijn niet weg te krijgen uit dat Preveza, tenminste dat doet"' Preveza-4' vermoeden. Maar morgen is het zover: we gaan terug naar huis.

Wat deden we in die tijd?

Zaterdag 24 september lopen we nh vliegveld om daar een huurauto af te halen. Peter had een auto met airco besteld en daarvoor betaald. Peter vraagt de jongen die de auto brengt of er inderdaad airco in zit."Ja" zegt hij, "maar die heeft u nu niet nodig want het is koud" (het is elke dag tegen de 30 gr). Maar dat zei hij met reden blijkt later. We geloven hem op zijn Griekse woord en nemen de auto mee. Als we weer bij de boot zijn wil Peter de airco even uitproberen. Hij kan de airco niet vinden. Dat is gek. Die zit er dus niet in. Geloof nooit en Griek op zijn woord is de les die we leren.

's Avonds gaan we met de auto naar Preveza stad en lopen daar rond en zitten er op een terras.

Zondag 25 september:
Peter is duidelijk weer opgeknapt nu en begint aan de klus 'boot schuren'. Zwaar ivm boven je hoofd werken. Hij doet het 1,5 uur en stopt dan. Morgenochtend weer verder. Later in de ochtend rijden we naar Vonitsa, 14 km vanaf onze plek. Leuk haventje daar. We drinken er koffie. Van John (Engelsman, vorig jaar ontmoet in Aguadulce en we mailen nog met elkaar) horen we dat er een tornado was in Lefkas. Hij vraagt zich af of wij veilig zijn (hij wist dat we naar Lefkas zouden gaan). We bekijken het You-tube filmpje wat John meestuurde gemaakt door een Griek die daar woont. Vreselijk, wat een wind. Boten op de kant allemaal omgewaaid en boten op drift, masten eraf, boten die dreigen de kant op de varen. Een Fransman viel van zn boot in het water en verdronk. Blij dat we daar niet meer waren. Een tijdje geleden waren we wel op die plek.

's Avonds eten we in de Tabepna dichtbij de haven. Lekker na ong. een week lichte kost (brood en wat salade) omdat Peter ziek was en toch niets wilde eten. Het is lekker en gezellig.

Maandag de 26-ste september gaan we met de bus van de haven naar Preveza. Dit is een tolweg en als we met de auto gaan moeten we tol betalen. Met de bus is service van de haven. Elly rijdt (altijd). Een jonge, erg aardige Griekse vrouw. We zitten naast haar vandaag en ik vraag haar of ze wel wist dat er turtles op hun terrein zijn. Ik heb er een gezien zeg ik (ik heb de laatste dagen nog steeds naar hem uit gekeken maar kon hem niet meer vinden). Ze slaat de hand voor de mond. Het blijkt dat er iemand over de turtle heen is gereden. Hij is nu plat. Och, dat vind ik toch erg jammer. Het was zo'n leuk beest. Geen wonder dat ik hem niet meer kon vinden.

Later meen ik dat ik gehoord heb dat er as donderdag een stille, langzame tocht wordt georganiseerd door en voor turtles. Een stilzwijgend, zeer langzaam protest tegen teveel auto's op het terrein.

's Middags op de boot giert de wind door de wanten. Het is ook een heel mastenbos hier. Vandaag was het de hele ochtend bewolkt (lekker even), 's middags brak de zon door en waffff 31 gr. 's Avonds eten we een salade van eieren, de laatse 2 aardappelen koud erdoor van de dames ut Woudsend, feta erdoor en olijven, komkommer en tomaat. Lekker hoor.

Dinsdag 27 september gaan we naar Lefkas stad met de auto. We gaan naar Dieter en Dimitri om het solarpanel te betalen. Toen ze hier vorige week woensdag waren om het paneel te installeren, zeiden ze dat de koffie klaar zou staan als we zouden komen. Daar zijn we dan. Dieter was aan de telefoon. Dimitri verwelkomde ons. Ik zei tegen hem: "i can smell the coffee already". Dimitri ging direct koffie zetten. Of het erg was dat het Nescafe was. "Nee hoor, lekkerrrrr".
Dieter was later zeer verbaasd; Dimitri zette koffie?? Doet hij nooit (voor belangrijke Kunden dus wel). We gaan nog met Dieter naar de Ironman, Baba of Papa of Barbapapa (de man die het stuk RVS heeft gemaakt). Want Dieter en Dimitri hebben dan wel de rekening opgemaakt. De onkosten voor de ironman zijn ze mooi vergeten. Peter is wel zo eerlijk............... Wij erheen en betalen. Daarna vertelt Dieter ons waar we heen kunnen met de auto om de mooiste plekjes van Lefkas te zien.

We rijden eerst naar Nidri naar de baai waar vorige week de tornado was. Ramptourist spelen. Er is niets meer te zien. Alles opgeruimd, alle boten weer recht gezet. Het is er zeer zonnig, stil en vredig. Niet te geloven dat het hier zo'n spektakel was vorige week. Dat water in zo'n beschutte baai zo wild kan worden. Daarna gaan we naar de watervallen. Hier waren we in '98 ook. Blijft imposant, groots. De mooiste watervallen die ik ken (tm nu).

Het mooist bewaarde en best onderhouden monastery van Lefkas. Dat is (again)een bezoekje waard. Dat doen we op woensdag 28-9. Ook hier waren we in '98 en in ons geheugen staat het nog zo goed, we willen het graag nog weer eens bekijken. Het is er adembenemend, zowel de schoonheid van het monastery als het uitzicht. Zeer vredig en stil. Dat hebben die oude monniken goed bedacht destijds. In een van de ruimten staat een schaal Turks fruit. We nemen eruit. Oeioei.......ik was vergeten hoe verukkelijk dit is. De substantie, de smaak, de kleur. We nemen er nog een. Zoiets lekkers op zo'n plek. Paradijselijk. We rijden naar een strand waar we in '98 ook waren (per ongeluk), een strand met erachter rotsen met in een van de rotsen een grote grot. Je kunt erheen via een trap in de rotsen. We rijden over een mooie weg met steile heuvels vol bomen en prachtige uitzichten over de vallei. De kleuren zijn zo divers. Op deze weg hebben we in '98 ook veel gereden, vonden we toen ook al zo mooi. Zo'n weg waar je je direct thuis voelt omdat het er zo mooi is.

Toen we in mei dit jaar weg gingen uit Aguadulce, was er iets met de motor. We moesten noodgedwongen terug. Peter dacht dat het enkele dagen kon duren voordat hij het gerepareerd zou hebben. Die dag van terugkeer naar Aguadulce deed ik boodschappen en nam een zak Brekkies poezebrokjes mee omdat er zoveel kleine jonge hongerige poesjes zijn daar. De dag na de noodgedwongen terugkeer had Peter het euvel verholpen en konden we weg. De Brekkies lagen nog in de kast. Daar lagen ze hier in Preveza nog. Tijd om uit te delen.

Onderweg vandaag stopten we als we poesjes zagen en deelden dan Brekkies uit. Vele poezehartjes blij gemaakt.

Donderdag 29 september gaan we nog even weg met de auto. Laatste keer. Morgen inpakdag. We gaan in noordelijke richting en bezoeken eerst Nikopolis. Een opgraving van een oude stad uit de 3-de eeuw voor Christus. Prachtige mozaikvloeren. Wonderlijk dat die zolang zo mooi zijn gebleven.

Daarna: Necromantio of Archeron. Een opgraving bij Mesopotamos. Een orakel. Het grootste en oudste orakel waar levenden met hun dierbare overledenen konden communiceren. Hier is ook de ingang naar het koninkrijk van Hades (Hades is de onderwereld/ de wereld van de doden. Hades is ook de God van de onderwereld). Prachtig om te zien en die verhalen die erbij horen. Erg interessant. Ga thuis direct een boek lezen over Griekse Mythen. Leuk in deze omgeving.

Heel lang geleden was het voor mensen hier erg belangrijk om nog even met de geliefde overledene te kunnen spreken. Om te kunnen en te mogen communiceren met de dierbare overledene, moest je wel 'rein' zijn. Om rein te worden moest er eerst een dieet gevolgd worden (en waarschijnlijk kreeg je wat geestverruimende middelen). De betrokken persoon raakte in een soort trance. DAN was je er klaar voor. Er kon gesproken worden met de overleden persoon. Onderzoeken hebben uitgewezen dat er een maschine bestond waarmee een ander persoon naar het plafond werd getakeld en als geestverschijning/spook optrad. Zo sprak je dan met je dierbare overledene. Ha, toen al werd er opgelicht. Mooi verhaal.

Als laatste bezochten we de Archeron River. Volgens de mythologie is dit het pad waar zielen langs werden geleid naar Hades (naar de onderwereld dus/ het dodenrijk). De rivier is 64 km lang. Oorsprong in de bergen. Alle stromen en stroompjes komen uit in de rivier beneden in het dal. Het is er WONDERSCHOON. Hier wil je als ziel heel graag langs. Er heerst rust, stilte. Er is geruis van de rivier maar verderop geklater want er zijn ook stroomversnellingen, zingende vogeltjes, koelte, hoge bomen, veel groen, helder water. Dit alles in een diep dal omringd door hoge bergen.

Toen we beneden aan de rivier stonden kwam er een jongen door de rivier waden. Ik vroeg waar hij was geweest. Hij had 10 min. door de rivier gewaad. Het is daar al erg mooi zei hij maar je kunt ook 3 of 4 uren door de rivier waden. Daar schijnt het nog mooier te zijn. Wij vonden het ter plekke al zo mooi. Dat waden hebben we laten zitten. Ik heb wel met mijn voet gevoeld: ijskoud water. We hebben nog een stuk langs de rivier gelopen. Mooi pad met oude bomen.

's Avonds na het eten op het terrein nog een klein stukje gelopen (tussen de boten en op de weg) ondertussen Brekkies strooiend. Ik ben Sinterklaas voor poezen.

Vrijdag 30 september: ingepakt en zo en zo en zo.

Zaterdag 1 oktober: naar huis. We nemen afscheid van de mensen in het havenkantoor en zeggen dat we in mei 2012 terug komen. De Griekse man achter de balie vertelt: gisteren stond er in de Griekse krant een foto uit Nederland met mensen aan het strand, lekker in de zon. De zon schijnt in Nederland, nieuws in Griekenland.

Daaaaaaaag. Tot volgend jaar. Goede winter, jullie ook.