Preveza

De dag gaat heel anders verlopen als ik in een gat val. Bootongemak. Het is nu zondag 30 september. Het zou natuurlijk niet gebeurd zijn als ik met 4 lieve vriendinnen naar Koblenz was gegaan maar ach, misschien zou daar weer iets anders zijn gebeurd.

Terug naar zondag 23 sept. Een week geleden. Er is wat wind, het is half 8 in de ochtend en we halen snel het anker op. Die wind moeten we gebruiken om in Preveza te komen. Hoe eerder we daar zijn, hoe beter. Zo zonder motor is het helemaal niet fijn. In nood kun je geen kant op. Eerst is er wat wind maar al spoedig liggen we vrijwel stil. Peter kijkt naar grassprieten die in het water drijven. “ We halen die grassprieten in ieder geval nog in” zegt hij. We hebben dan een snelheid van 0,5 knopen. Eerst is het erg onrustig. We moeten constant de zeilvoering aanpassen omdat de wind telkens uit een andere richting komt. Bezaan op, bezaan weg, genua over stuurboord dan weer bakboord, boom erin, boom eruit. We zijn in ieder geval heel blij als we, ook al is het maar een klein beetje, vooruit komen. Stilliggen is dodelijk voor de motivatie en geeft frustratie. Door pure traagheid verzinnen we het spel ‘knopen raden’. De een is binnen en ander stuurt. Degene binnen kijkt hoe de snelheid is en laat de ander raden. “Hoe snel denk je dat we nu gaan? Ehh…1,9……nee pessimist, meer. 2,2 dan? Nee joh, iets meer. Nou ik weet het niet. Doe nog 1 gok, het is iets meer. 2,5 dan. JAAAAAAAA. Best snel voor nu he”? Later halen we 3,5. Omdat Peter deze snelheid er toch uit weet te persen (er is gewoon geen wind), krijgt hij een extra stukje 7-days-roll (koek) (normaal kun je daar dus 7 dagen mee toe, deze keer dus 6). Peter wordt moe en ik neem het roer over. Het is begin middag. De koers voor Preveza is 140 gr. We varen niet direct onder de kust maar wel in de buurt. Meer in het midden zie ik donkere rimpels op het water. Daar is wel wind dus. Maar dan moet ik 180 sturen. Kan mij het schelen, ik ga die wind ophalen. Dan maar even van koers af. Er steekt een prettige wind op als ik meer in het midden van de plas ben. We varen nu dus tussen het vaste land links van ons en rechts Paxos en Antipaxos. Er steekt een wind op van 8 knopen en de snelheid wordt later 4,5 a 5 knopen. WAUW, das mooi. Good for us. Maar ja, ik koers wel op Antipaxos af en daar moeten we niet heen. Uiteindelijk blijven de zeilen toch ook mooi bol bij 30 gr afvallen en weer even later kan ik gewoon 140 sturen. De wind blijft ook constant. Zo sturen we om de beurt een tijd. Geen stuurautomaat aan ivm geen motor. Het zonnepaneel kan ook niet alles aan. Met de hand sturen dus. Het anker doen we wel steeds met de ankerlier maar de koelkast is uit. Soms is er even wat minder wind maar ‘t trekt daarna ook weer aan. We kunnen in ieder geval blijven zeilen en daar zijn we erg blij mee. En het weer is goed, we komen er wel zo. Ons eten bestaat uit wat feta en olijven. Straks, als we er eenmaal zijn gaan we wel een gebakken ei eten. ’s Avonds als het duister zijn intrede doet, zakt de wind in. Onze snelheid gaat terug naar 2,5 a 2 knopen. We bereiken de ingang, tussen de boeien door, naar Preveza. De genua begint te klapperen omdat we de koers wat verleggen. We maken zo te weinig snelheid met die klapperfok. Eigenlijk moet de fok even uitgeboomd worden maar ja, dat is weer zo’n gedoe in het donker. Bovendien is het maar voor een halve mijl. Peter gaat sturen en ik steek de pikhaak in de punt van de genua. Zo blijf ik een halve mijl aan dek staan, is de genua toch even uitgeboomd. Tegen 23.00 a 23.30 uur zijn we vlakbij de Ionion Marine maaaaaaaaarrrrrrrr we liggen stil, 0,0 knopen. Grrrrrrrr. Er staat hier stroom en we worden zelfs achteruit gezet. Wel komt er weer iets wind, recht van voren, we gaan kruisen op die wind. We moeten dan nog zo’n 8 keer overstag om daar te komen waar we willen zijn. De ankerplek bij de Ionion Marine. Er liggen nog ongeveer 5 boten voor anker. Alle echt ondiepe plaatsen zijn bezet. Okay, we gaan op 20 meter diepte liggen. We moeten toch wat. Gelukkig is er geen wind. Op het grootzeil gooi ik het anker uit. We doen 45 meter ketting. De controletruc die we steeds deden (ook met Sieta en Gerdjan al) kunnen we nu niet doen. De wind komt van achteren en we liggen op de stroom die hier staat. Zeker weten of het anker houdt weten we dus niet maar ja, zoals gezegd er is geen wind. Toch blijft het spannend. Ik wil toch de bijboot nog overboord zetten en de bijbootmotor erachter hangen. In geval van een calamiteit kun je dan misschien met de bijboot nog iets doen. Hebben we tenslotte vorig week ook al met Sieta en Gerdjan gedaan. Dus die oefening hebben we al. In het duister laten we de bijboot te water en Peter hangt de motor eraan. Het is laat en we zeggen tegen elkaar: laat dat ei maar zitten. We eten een boterham met kaas. Ook lekker. Wijntje erbij want dat hebben we verdiend. Het is dan 00.30 uur en we zijn moe. We slapen goed. Idee van bijboot in het water met motor erachter vind ik geruststellend.

Maandag 24-9: direct na het ontbijt gaan we met de bijboot naar de Marine. De afspraak was 1-10 uit het water maar dat moet eerder. Alexia zegt dat het morgen wel kan. We vragen of ze onze boot vanaf de ankerplek met een bootje naar de kant kunnen slepen. Zou ook met onze bijboot kunnen maar ivm de stroom hier vertrouwt Peter dat niet en het is handig als er wat meer mensen op de kant staan om ons op te vangen. Alexia denkt dat dat vandaag of anders morgen ook kan. We gaan terug naar de boot en zijn nog maar net aangekomen of daar zijn al 2 mannen in een bootje van de Marine om ons weg te slepen. Op de kant staan ook 3 mannen om te helpen. We liggen nu aan de kade naast de kraan die de Nadia er morgen uit gaat takelen. Fijn, fijn om aan de kade te liggen. Weet je zeker dat je vastligt. Geen ankerangst meer. De rest van de dag doen we klussen die toch nog gedaan moeten worden en er is hier een wasmachine dus we doen ook enkele wassen. ’s Avonds eten we het ei van gisteren. Mmmmm Lekker. Peter is eruit: we krijgen een nieuwe motor. Er is teveel aan de hand met de oude en misschien duikt er volgend jaar weer iets anders op. Bovendien zou hij dan zelf willen proberen om die lekke koppakking te vervangen en dat gaat bloed, zweet en tranen kosten. Ik heb al gezegd dat hij dat niet moet doen. Een Engelsman die van onze problemen hoort zegt: neem een nieuwe, daar heb je veel plezier van en lange Yanni van de haven vindt het ook een smart idee. Peter is overstag. Vasiliko zal de motor gaan inbouwen. Nog even kijken…….Volvo of Yanmar??

Dinsdag 25-9: tegen 1 uur komt lange Yanni met zijn team om ons op de kant te zetten. Gaat zeer voorspoedig. ’s Avonds komen de muggen. Wat een rotbeesten. De volgende dag doen we horrengaas over de luiken en ’s avonds ook voor de ingang. De klamboe hangt gelukkig nog. Af en toe zit er ‘s ochtends wel 1 mug in maar die kan nooit weg, dus die wordt dan ter plekke vermoord. Tegen 20.00 uur lopen we naar de taveerne hier vlakbij. Er zijn best veel mensen, gezellig. We zitten er prima en het eten is heerlijk. De dag erna gaan we met het busje van de haven naar de stad. Service van de haven. We zitten aan een ondertunnelde tolweg. Er mag niet gelopen of gefietst worden. Als je boodschappen nodig hebt kun je dus met de havenbus mee. Tien uur vertrek en om twaalf uur wordt je weer opgehaald. De bus is vol (8 mensen) en we kletsen gezellig met, voornamelijk, Engelsen die hun boot hier ook gestald hebben. In de supermarkt treffen we de mensen van de Octavia (zagen en spraken we in Lefkas paar weken geleden). Zij komen met hun boot in de yard naast de onze, Actio. ‘ Kom maar eens buurten’ roepen ze als we de winkel verlaten. We staan hier prima op de kant maar het is op de kant heter dan in het water. Sws is het de laatste dagen weer warmer dan ervoor. ’s Avonds zou je prima buiten kunnen eten en zitten want het is nog lang 28, 29 of 30 graden. Maar die rotmuggen beginnen tegen 19.00-19.30 uur massaal op te komen en in je te steken. We sluiten ons dus noodgedwongen op terwijl het binnen veel te heet is. Want binnen blijft de warmte lang hangen. Groot nadeel dus. Maar we hebben nu ontdekt dat de muggen later op de avond niet meer zo massaal aanwezig zijn en we smeren ons van top tot teen in met deet en gaan dan toch nog buiten zitten of buiten dvd kijken. Lekker even afkoelen.

Vrijdag 28-9: Peter gaat verder met de boot aan de onderkant schuren. Na het ontbijt gaat hij daarmee nog even door. Dan is dat ook weer klaar. We vervangen nog een raamrubber (het lekt bij dat raam). Warm dagje wederom, douchen….even afkoelen. Internetten, lezen, schrijven, nog eens een klusje. Tegen 19.00 uur weer naar binnen. Peter heeft HET ontdekt: hij maakt zichzelf nat met een washand en richt dan de handventilator op zijn lijf. Zo houdt hij het redelijk koel. Nu maar hopen dat de batterijen het niet te snel begeven. Tegen 22.30 uur konden we, ingesmeerd met deet, nog even buiten zitten. Mooie avond, bijna volle maan.

Zaterdag 29-9: gaan we in de ochtend nog met de bus mee om enkele inkopen te doen. s Middags zoeken we de bemanning van de Ocatvia op, Mart en John. Het is heel gezellig en zo heerlijk om dingen uit te wisselen. Mensen die ook zeilen en nu tijdelijk op de boot op de kant leven begrijpen het beste bepaalde leuke of ook minder leuke ervaringen . Ontzettend leuk om dat te delen. Zij gaan dinsdag 2 oktober naar huis maar zijn van plan voor die tijd nog even bij ons langs te komen. Verheug me erop. s Avonds eten we gebakken ei en wat olijvenbrood erbij (en…salade). Later smeren we ons in en gaan lekker aan dek een film kijken. Goed te doen. We krijgen het na de film zelfs koud en kruipen in de kuip en krijgen het daar ook kil en gaan naar binnen en worden moe en gaan naar bed.

En dan….zondag 29-9, rampendag. We beginnen weer goedgemutst met klussen. Na het ontbijt maakt Peter een plank van de vloer los. Er onstaat een gat met daaroverheen de vloerbedekking. Die bedekking moet even weg. Peter zegt wel 3 keer: ‘ga daar niet staan want…….’. Nee, nee. Dan zie ik dat Peter staat te rukken aan de vloerbedekking. Het wil niet goed loskomen. Ik zal hem even helpen. Vergeet dat er een stuk vloerbedekking over een gat ligt. Stap op de vloerbedekking, in het gat en …au…au…au…au… mijn enkel. Nu zit ik op de bank met 2 paracetamollen op en rekverband om de rechterenkel. Okay, vandaag wat rust maar morgen moet ik ook weer dingen doen. Ik zal toch ook af en toe de boot op en af moeten. Ik red me trouwens aardig op 1 been en met twee armen. Ik probeerde dat net even uit. Dat gaat hier in de boot goed want hier zijn vele dingen om je aan op te drukken, af te zetten, vast te houden. Buiten wordt wat lastiger. We zien wel. Blijft vervelend. Ik schrijf nu dit en krijg het heet. Zo meteen even douchen. Kijken hoe dat weer gaat. Douchen op 1 been. Na het douchen komen Mart en John langs om afscheid te nemen, want ze gaan morgen al naar Athene en slapen daar een nacht in een hotel. Ze hebben een zak met etenswaar voor ons meegenomen en we zitten gezellig in de kuip tot de muggen komen. Zij willen gaan eten bij de taverna hier vlakbij en wij gaan mee. Het is erg gezellig en we zitten tot half elf na te tafelen.