Preveza Ionion Marine

Het is maandag 1 oktober. Ik begin vroeg, omdat het dan nog een beetje koel is, de kiel af te krabben en in de menie te zetten. Na afloop ben ik toch kletsnat van het zweet. Na de hoognodige douche ga ik naar de baas van het spul hier, om over de nieuwe motor te praten. We worden het eens over de prijs en morgen zal Vasili de motor er vast uit komen halen. Terug op de boot begin ik vast met het losmaken van het luik in de kuip, waardoor de motor eruit getakeld zal worden. Ook heb ik de stuurstand losgemaakt en weggehaald, waardoor de kuip nu lekker ruim is. Nu alle vlonders eruit zijn maken we ook maar even schoon daaronder. Veel opgespaard vuil, zand en diverse etenswaren vonden wij er. Allemaal weer kraakhelder nu. Metty kan gelukkig met haar zere voet aardig meedoen. ’s Avonds eten we de rookworst, die we van John en Mart kregen toen ze weggingen. Echt herfsteten. Het is binnen dan nog wel 31 graden. Na het eten ga ik nog een schoot wassen en dan houd ik er mee op. We kijken nog naar een video van Dalziel en Pascoe voor we naar bed gaan.

Dinsdag 2 okt. Vroeg opgestaan voor Vasili. Hij kwam en had in een uurtje alles van de motor los. Daarna moesten we nog even wachten tot om 12 uur een grote oude kraan kwam aanrijden met nog wat grondtroepen om de motor uit de boot te tillen. Dat gaf nog wat gedoe omdat de motor aardig wat langer was dan het luik waar hij door moest. Hij moest er dus min of meer staand uitgaan. Dat ging uiteindelijk. Gelukkig had ik van tevoren alle sappen, zoals olie, water en hydraulische olie uit de motor verwijderd, zodat er bijna niets uitliep. Na een half uurtje stond de oude diesel op een pallet naast het schip en vertrok de meute weer naar hun verschillende werkplekken, zonder verder een woord of gebaar tot ons op de boot. Beetje vreemd, maar ze hebben het wel vlot en netjes gedaan. Vasili schijnt wel te weten wat hij doet gelukkig. Later nog wat tijd bezig geweest met het schoon maken van de lege motorruimte. In de avond keken we, geheel ingesmeerd tegen de muggen, in de kuip naar een dvd. Heerlijk weer met veel bliksem aan de horizon.

Woesdag 3 oktober. Vandaag zullen Dieter en Dimitri komen om de toestand op de mast af te maken en de dieptemeter/snelheidsmeter in de romp te plaatsen. De oude snelheidsmeter had ik er al een paar dagen geleden uitgesloopt. De afspraak is om 11 uur, maar er komt niemand. We gaan maar gewoon door met klusjes en Metty doet wasjes. Uiteindelijk maar eens gebeld naar Dieter. Ze waren ons niet vergeten, maar er was iets tussen gekomen en had hij niet ’s ochtens een mail gestuurd om het uit te leggen? Nee dus. Nieuwe afspraak voor de volgende dag. ’s Avond keken we naar Pauw en Witteman en de wereld draait door van gisteren. Leuk, vast wat wennen aan het leven in Franeker.

Donderdag 4 oktober. We raken inmiddels in contact met onze nieuwe buurman, eigenaar van de Vieux Malin. Een Italiaanse ex-piloot, die geen zin meer in vliegen had omdat de aardigheid eraf was door allemaal vervelende nieuwe regels. Hij woont nu op zijn boot en schrijft een boek. Hij vaart onder Belgische vlag omdat hij op die manier de strenge Italiaanse eisen voor de pleziervaart kan omzeilen. Rond het middaguur verschijnen zowaar Dimitri en Dieter. Vol verontschuldigingen en verklaringen. We nemen het voor kennisgeving aan en het wordt weer gezellig als de voorgaande keren. De transducer in de romp zit er zo in en daarna moest de mast nog even. De kabels in de kajuit moeten wat veranderd worden en het mastklimwerk wordt opgeschoven naar een latere dag omdat het bestelde toplicht nog niet was aangekomen en er ook nog gewacht moest worden op een nieuw stuk gereedschap, namelijk een elektrische popnageltang. Na het eten weer Pauw en Witteman.

Vrijdag 5 oktober. Meer klussen. Ik snij het raam uit het voorste luik (dat lekt), verwijder de oude kit en zet het met nieuwe kit weer vast. Klinkt simpel, maar oude kit gaat er maar heel moeilijk af en je bent er zo meer dan een halve dag mee bezig. Metty maakt intussen dingen schoon en doet nog een was. ’s Avonds gaan we met onze Italiaanse buurman eten bij de plaatselijk taverne. Het wordt een gezellige avond. We wisselen ervaringen uit en Mauro verteld over zijn pilotenbestaan en over de plot van zijn boek. Zo te horen wordt het een op z’n minst merkwaardig verhaal. Tegen middernacht komen we aan boord terug. Kijken nog even naar P en W en gaan naar bed.

Zaterdag 6 oktober. Ik doe nog een luik. We bekijken de buiskap die we eigenlijk wilden laten vervangen, maar we gaan eerst proberen het ding zelf te herstellen. Er is een behoorlijk stuk stiksel los op een hoek en de randen van de stof zijn niet helemaal heel meer. We naaien met z’n tweeen. Metty steekt de naald van de binnenkant in en ik van de buitenkant. Het resultaat is een min of meer hele buiskap met een zeer onregelmatige, maar hele naad. Prima dus. We laten het eerst maar zo. Het werkje duurde langer dan gedacht en als we klaar zijn wordt het al donker en de muggen vallen aan. Snel naar binnen achter de horren. Wel warm. Je kunt kiezen ’s avonds. Binnen sterven van de hitte of buiten bij aangename temperatuur opgegeten worden door de muggen. We eten salade met door Mauro gebakken brood. Best eetbaar.

Zondag 7 oktober. Niet veel bijzonders gedaan. Wat gezogen en gezwifferd, wat zeilen weggehaald en opgevouwen. Eten ’s avonds aardappel (gekregen van John en Mart toen ze weggingen) met salade en Meatballs in tomatensaus. Kijken naar film over Hercules en vallen in slaap.

Maandag 8 oktober. We gaan weer met het busje mee naar de stad. Daar splitsen we ons op. Ik ga alleen naar de Portpolice omdat dat nogal een eind lopen is en Metty nog niet zo makkelijk loopt. Metty gaat dan vast naar de supermarkt en dan zien we elkaar weer op ons vaste koffieterras. Bij de portpolice gebeurt een wonder. De vrouw achter de balie pakt mijn dekpa aan en na een enkel woord tekent ze hem af voor aankomst en vertrek plaatst de nodige stempels en binnen twee minuten sta ik weer op straat. De vorige keer hier moesten er allerlei aanvullende dokumenten worden in gevuld en moesten er kopieen gemaakt worden van paspoorten, bootspapieren, verzekeringsbewijs en bemanningslijst. Duurde meer dan een uur. Misschien hebben ze andere dingen aan het hoofd. Hoe dan ook, ik ga naar de winkel om Metty te helpen met de boodschappen, waarna we gezamenlijk naar de koffie lopen. Het is nu heerlijk om daar te zitten, met prachtig uitzicht en ideale temperatuur. Lekkere koffie met heerlijke koek erbij.
Als we terug zijn behandel ik nog wat schoten met wasverzachter. Het is de laatste dag voor Mauro, die morgen naar Athene vertrekt voor zijn vlucht naar Rome en we gaan nog een keer met z’n drieen naar de taverne voor het afscheid. Hij gaat bij zijn vader logeren omdat zijn eigen huis verhuurd is. Hij is overigens 43 jaar oud, wat zelfs voor een piloot wel wat jong is om met pensioen te gaan. Het is wederom erg gezellig en na afloop nemen we roerend afscheid en beloven contact te houden.