Eufimia

Het is zaterdag 13 juni en we vertrekken zo meteen naar Nidri. Maar terwijl ik me sta te scheren bij de kajuitingang probeert een wesp naar binnen te vliegen. Ik weer hem af met de hand waarin ik mijn scheerapparaat vasthoud en jawel door de beweging vliegt de kop eraf op de grond en uit elkaar. Niet meer in elkaar te krijgen Ik mis ook een onderdeel en er is iets afgebroken. Dus, half geschoren loop ik in alle vroegte de stad in om een scheerapparaat te kopen. Dat valt niet mee. Ik denk dat alle Grieken zich met een mes scheren. De vijfde winkel heeft zo'n etalage met stokoude doosjes uit de dertiger jaren met verkleurde voorkanten en stoffige bovenkanten. Toch maar even vragen. De man achter de toonbank begrijpt er niet veel van maar gelukkig is er een andere man in de winkel die Engels spreekt. Er wordt gezocht tussen en achter allerlei doosjes, maar het komt er niet van. Ik ga weer naar buiten, maar aan het eind van de straat word ik ingehaald door een man op een scootertje die zwaaiend met een doosje naar me toe komt. Ze hebben er toch nog 1 gevonden. Het is zo'n walgelijke Philips met 3 roterende koppen, die ik helemaal niet wil hebben, maar ik heb het hart niet om nee te zeggen. Ik ga terug en koop het verouderde apparaat. Het blijkt ook nog min of meer te scheren. We gaan naar Nidri. Pogingen tot zeilen lopen stuk op windstilte. In Nidri brengen we de was weg en Metty gaat met haar computer aan het internet zitten. 's Avonds gaan we eindelijk eten bij Apollon. Het is er druk en we kunnen alleen achterin zitten. De hele staf komt ons welkom heten en we worden weer overladen met glazen ouzo, likeur, koffie en gebak, allemaal op kosten van de zaak. Verder ook nog lekker gegeten. Na afloop gaan we nog een eindje om. Het is een mooie nacht. Windstil en niet te heet.

De zondag besteden we vooral aan wandelingen. 's Morgens naar de watervallen en in de avond aan de andere kant van het water langs de bergwand naar Vlicho Bay en onder langs het water weer terug. Onderweg valt er zo maar uit de boom boven ons een muis naar beneden voor onze voeten. Het is een hele jonge. Eerst blijft hij versuft liggen, maar dan schuifelt naar de berm en verdwijnt. Waarschijnlijk uit een uilennest gevallen, denken wij. Op het verste punt van de wandeling stoppen we bij een terrasje, ons aangeraden door andere Nederlanders, voor een glaasje wijn. Je zit daar heerlijk aan het water bij vriendelijke mensen. Er zijn ook 4 hele jonge poesjes. Toch wel erg leuk. We krijgen er ook nog wat zure sadientjes bij. Lekker. Terug op de boot zitten we nog een tijdje buiten naar de sterren te kijken.

Maandagmorgen ga ik eerst naar de bakker voor een brood en dan hijsen we de bijboot aan dek. We verhuizen naar Sivota. Weer met complete windstilte. Moteren dus. We proberen aan de steiger te gaan liggen van taverna Stavros, maar dat mislukt omdat hun aanleglijnen te kort zijn voor onze boot. Dan maar voor anker. Eigenlijk wel zo prettig, alleen komen we zo niet aan water en stroom. Andere keer dan maar. Later op de middag steekt er een harde wind op van het land maar alles gaat goed en het anker blijft keurig liggen. Als het daarna weer rustig is gaan we naar de kant voor een wandeling de berg op. We komen daarbij ook langs Stavros, waar een man werkt die, volgens Janet (vriendin van Metty, die hier vorig jaar ook was) op Tom Cruise lijkt. Metty had een papier klaar gemaakt met een soort liefdesverklaring van Tom aan Janet, waarmee hij, als het even kon, op de foto moest. De arme man die kennelijk dacht dat Janet verliefd op hem was vond het prachtig. We moesten ook vooral wat van hem eten of drinken. We bedankten hem en gingen toch eerst maar onze wandeling maken. We liepen tot het eind van de baai en weer terug, waarbij we een huis tegen kwamen, dat zo mooi tegen de bergwand aanlag, dat het voor ons gemaakt leek. Helaas zaten er al mensen in. Terug in het dorp gingen we bij Stavros zitten om nog wat te eten. Zeer idyllisch, tafeltje direkt aan het water met zicht op de geankerde Nadia. Wijn en toetje kregen we van Tom Cruise.
Op de boot hebben we nog lang bij een kaarsje buiten gezeten in deze prachtige bladstille nacht.

De volgende morgen, dinsdag, gaan we eerst nog even naar de kant voor brood en koffie voor we het anker ophalen voor de volgende tocht naar Eufimia op Kefalonia. We zetten de fok en het grootzeil en kruisen tegen de wind in richting het kanaal tussen Kefalonia en Itaca. Het begint met een matige wind uit ZW maar na enige tijd draait de wind naar NW en neemt toe tot krachtig. Eindelijk echt zeilen. We lopen 7 knopen hoog aan de wind en ook redelijk schuin. Als ik op zeker moment de kajuit in ga ruikt het daar verdacht naar diesel. Ik haal de trap en de vloerplanken weg en het is weer zo ver. De diesel stroomt onder het tankdeksel vandaan en onder in het schip. Ik baalde enorm. Het houdt gewoon nooit op. Wat je ook doet. Goed, trap en planken weer terug en zo snel mogelijk de zeilen naar beneden om het lekken te stoppen. Verder op de motor tot de ingang van het kanaal. Vandaar was het pal voor de wind naar Eufimia en kon de fok weer op.
In de baai van Eufimia vonden we een goede ankerplek en bij de tweede poging hield het anker. We ruimen zo goed mogelijk de rotzooi op en gaan na het eten 's avonds de kant op om de benen te strekken. We lopen langs de baai naar het Kefalonia Bay Palace Hotel, waar we een tijdje op een stretcher aan het prachtige, geheel verlaten, zwembad zitten. Daarna gaan we met de nieuwe buitenlift naar de bovenste plek van het hotel, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt.

Woensdag 17. We blijven nog even. Metty wil aan het internet op de kant en ik wil proberen iets te bedenken voor het dieselprobleem, want zo kunnen we eigenlijk niet varen. De ankerketting maakt nare schrapende geluiden. Als ik ga kijken met duikbril en snorkel blijkt de ketting om een grote steen te liggen, waar hij overheen schuurt. We halen de ketting een eind in en laten hem dan weer schieten. Dat probleem is dan weer opgelost. Inmiddels is het hard gaan waaien en de lucht betrekt. Het is ook helemaal niet warm meer.
Ik heb het deksel van de dieseltank nog eens bekeken en gezien dat 1 van de nokjes die het vasthouden niet goed meer is. Eigenlijk moet er in ieder geval een nieuw deksel op. Maar hoe kom je daar aan.
's Avonds waait het zo hard dat we maar aan boord blijven. Uit voorzorg haal ik de motor van de bijboot. De barometer is gezakt van 1020 naar 1008.

Donderdagmorgen regent het. Niet erg lang gelukkig. Maar het waait nog steeds hard. We blijven nog maar even. Metty gaat weer internetten aan de kant en ik kom, al rondlopend door het dorp in een winkeltje waar scheepsartikelen worden verkocht. Tot mijn verbazing (en blijdschap) zie ik op een plank deksels liggen van hetzelfde fabrikaat als ik nodig heb. Er zijn 3 maten van. Ze hebben er 2. En dus niet degene die ik moet hebben. Helaas. Ze bellen naar Fiskardo waar ze ook een winkel hebben, maar die heeft dezelfde maten. Het gaat over. Later op de dag komt Metty in hetzelfde winkeltje waar nu een andere man staat. Ze praten nog even over deksels en dan zegt deze man dat hij er wel 1 in Athene kan bestellen, die dan met een dag hier kan zijn. Maar het is nu te laat. Athene is dicht. Morgenochtend vroeg zal hij het opnieuw proberen. Wij hebben daar nog wel een dag wachten voor over. Vanwege het slechte weer blijven we de rest van de dag op de boot.

Vrijdag 19 juni. Het weer is beter. Weinig wind en zonnig. We gaan al vroeg naar de kant om te horen hoe het met onze deksel is. We krijgen de verzekering dat het artikel besteld is en zaterdagmiddag tussen 3 en 4 uur aan zal komen. We hopen er het beste van en blijven dus in ieder geval tot en met zaterdag. In de middag begint het weer hard te waaien en het is kil. Later op de avond, als de wind een beetje is gaan liggen gaan we naar de kant voor een eenvoudige avondmaaltijd. We vinden een aardig en beschut terras met uitzicht over de baai, waar we uitstekend gegeten hebben. Een plek om te onthouden. Na het eten lopen we nog een uurtje de berg op en af voor we teruggaan naar de boot. Onderweg bergaf zien we egels, een ouder met een jonkie. De oudere schuifelt snel het bos in, het jonkie rolt zich op tot een stekelige bal.