Korinte

Zaterdag 20 juni alweer en alweer een maand hier. We doen allerlei dingen en in de middag halen we de nieuwe deksel voor de dieseltank. Besteld in Athene. Het is in ieder geval aangekomen, kost vijf euro. Dat is echt nog eens een koopje. Als het ding de diesel uit de tank nu maar tegenhoudt. Achteraf zal blijken dat we dat voorlopig niet zullen weten omdat we niet in die mate scheef zullen gaan waarin we zouden moeten gaan om het goed uit te kunnen proberen. De komende tijd is de wind mee. Heel fijn, mijn favoriete koers en diesel zal dan niet uit de tank lopen. Het weer is al een paar dagen hetzelfde: overdag prima temperaturen 27 a 28 graden maar het gekke is, het voelt als 24 a 25 graden. Verder veel donkere luchten waar nauwelijks tot geen regen maar wel heel veel wind uit komt. Rond deze tijd was het in de vorige jaren altijd flink zweten geblazen overdag. Nu niet, gewoon lekker, wat ik prima vind trouwens, beter zelfs. En ’s avonds koelt het snel af. Dan zitten we binnen (als we niet de stad in zijn) met een lange mouwen shirt aan en bij lang zitten lezen zelfs een fleece-je over de blote benen. Ja, the weather is changing, ook in deze streken.
We hebben gewacht tot de dieseldeksel er zou zijn. Die hebben we dus trekken we weer verder. We gaan de volgende dag van Eufimia naar Messolonghi (halverege de golf van Patras). We kunnen een paar uur zeilen. Westenwind, mee, Genua op. Gaat prima met voldoende snelheid. Tegen vier uur in de middag komen we aan. Voor de komende nacht maar voor anker. Morgen willen we de haven in om water te tanken, boot afspoelen, wasjes doen in de wasmachine. De haven hier wordt gerund door een Nederlander, Jo. Hij schijnt het samen te doen met een Griek. Mooie haven met veel voorzieningen. Peter maakt een bonenschotel. Smaakt prima. Er steekt een harde wind op en later op de avond wordt het fris buiten. We gaan niet meer de kant op, komt morgen wel.

Maandags gaan we niet te laat naar de haven en doen de dingen die we daar willen doen. Ook nog op onze fietsjes de stad in om boodschappen te halen. ’s Middags wat later trekt de lucht dicht en ’s avonds zijn er zeer donkere dreigende luchten (zoals zo vaak de laatste tijd) maar er komt geen regen of onweer uit bij ons. Wel horen we het in de verte rommelen. Bij de haven is een bar-restaurant waar je kunt eten, Sunset-cafe. Daar eten we een klein hapje. Ze hebben daar plastic wanden, bescherming tegen teveel wind. Die waren neer (‘s middags waaide het ook redelijk hard). Terwijl wij zitten te eten draaien ze die wanden omhoog zodat we een worden met de buitenlucht. Op zich mooi want je hebt mooier en beter uitzicht over de haven maar met dat omhoog takelen komt ook de zeer koele avondlucht binnen. We zitten er nog een tijd omdat het eten nog niet op is. Als we daarna nog een stuk willen gaan lopen merken we dat we goed afgekoeld zijn. Eerst maar langs de boot om een fleece vest en sjaal te halen. Zo lopen we nog een stuk langs de kade naar de andere kant waar ook veel terrassen en taveernes zijn. Een dag later weer op de fietsen de stad in. Nog enkele vergeten boodschappen halen (er wordt altijd wel iets vergeten), een kerk bekijken (Vivian), koffie bij Status. Terug naar de boot en we vertrekken op weg naar Trizonia (golf van Korinte). Eerste deel moteren. Als er later wind komt kunnen we wederom de Genua zetten. Zo tegen half 4 ’s middags komen we bij de brug in de golf van Patras. Die brug verbindt de Peleponnesos met het vaste land. Het is een hoge brug en je kunt er zo onderdoor maar 5 mijl voordat je er bent moet je via de marifoon aankondigen dat je in aantocht bent en met wat voor soort boot (motor, zeil) en hoe lang die is en van welk materiaal de boot is. Dan meld je je weer een mijl voor de brug en dan krijg je te horen of je moet oppassen voor pontjes of andere schepen ed en mag je met permissie onder de brug door varen. Peter hoorde dat een Engelse motorboot zich meldde 1 mijl voor de brug. Vijf mijl voor de brug had hij dat als eerste moeten doen maar dat was hij vergeten. Oeps. Die kreeg ervan langs. Hij hoefde nog net niet terug. Tsja…..belangrijkheid. Naarmate we Trizonia naderen neemt de wind behoorlijk toe. Als we de Genua hebben weggehaald omdat we er bijna zijn zien we nog even 30 knopen wind voorbij komen. Pittig. In de kleine maar zeer beschutte baai liggen drie boten voor anker. We passen er nog mooi bij. De wind blijft doorstaan en nog vrij lang nadat we het anker hebben uitgegooid. Als de zon ondergaat en het nog steeds hard waait wordt het ook weer veel koeler. Nog even lezen nadat we een gebakken ei met ui en kaas en ham en salade aten. Met veel wind en Genua op slingert de boot. Door hele dag zon, zee, zwemmen en slingeren neemt de moeheid in de ogen toe en de concentratie af. Het lezen lukt niet meer. Gaaaaap…….lekker uitrusten….welterusten.

De dag erna gaan we wandelen op Trizonia. Het is hier prachtig met vele mogelijkheden maar het is een dikke bende. Een in beginsel prachtige aanleg van een haven, maar niet afgemaakt. Halverwege ligt een gezonken zeilboot met de masten boven water. Verder liggen er veel boten waar jaren niemand op is geweest. Nog net geen wrakken. Ook ligt daar een Nederlandse Contest bij, de Dutch Girl. Ook dit schip ziet eruit alsof het hier al jaren ligt en niemand zich erom bekommert. Jammer, heel erg jammer. Verder lopen we de baai rond waarin we voor anker liggen en langs de kant overal blauwe plastic zakken, plastic flessen, plastic, doppen, oude visnetten, ja zelfs een verrotte oude groene houten deur. Waarom leren ze toch maar niet om hun rommel op te ruimen en waarom neemt niemand het initiatief om deze rommel weg te halen. We begrijpen dat maar niet. Als we terug op de boot zijn zet ik foto’s op de computer, we lezen en later bak ik stukjes worst met daarbij als groente in stukjes gesneden zoete puntpaprika en een groene paprika, een ui en knof. Dat roerbakken met wat soya en pesto en dan nog feta erdoor. Prima van smaak. Beetje snijwerk maar daarna zo klaar. Kan nog weleens.

Op donderdag 25 juni varen we van Trizonia naar Itea. Half 8 vertrekken we en dan is het fris, lange mouwen shirt en sjaal zijn nodig. Het wordt saai met Genua op en westen wind maar het is niet anders. Ik blijf het prettig vinden. Na een tijdje gaan we meer bakboord uit en komen in de luwte van bergen. Mmmmm daar wordt het lekker warm van, shirt uit, sjaal af en later meer want het wordt zelfs heet. Voordat we goed en wel in Itea zijn, gaan we nog overboord om even af te koelen. Daarna varen we al bijna tegen de kade aan waaraan we willen gaan liggen. Voor ons ligt een Nederlands schip uit Enkhuizen. De mensen helpen ons aanleggen. Het wordt een hete dag in Itea. Later douchen onder de buitendouche op het achterdek. Tegen half 6 naar Mostra, daar kun je wat drinken en even internetten. Bij de Spar halen we een pizza en eten die op de boot met salade erbij. Nog langs het strandje en verder gelopen in het donker, warm in de straten tussen de stenen. Aan boord in de kuip lekker buiten zitten daar is het nu wat koeler. De volgende dag komt er een port police meneer langs. Even controle. Peter moet papieren laten zien. Hij wil de steiger al op maar de port police meneer wil wel aan boord komen. Hij komt gezellig in de kuip zitten. Het is een hele grappige man (dat maakten we nog niet eerder mee). Hij bekijkt de Dekpa en ziet dat ze in Preveza de datum van aankomst dit jaar niet met rode pen hebben ingevuld (maar met blauwe pen). Dat moet met rood want dan hoeven wij niet overal die Dekpa te laten afstempelen. Oei, wat nu? Of ik een rode pen aan boord heb? Zoeken….nee. Wel een zwarte stift. Ja dat kan ook wel, als het maar anders dan blauw is. Dan krijgt hij een telefoontje. Het gesprek duurt vrij lang en onze meneer is vrij veel aan het woord. Hij heeft een spreektempo……wauw….daar kan Mathijs van Nieuwkerk werkelijk nog een puntje aan zuigen. Na dat gesprek is toch opeens die rode pen of zwarte stift niet belangrijk meer. Hij zegt dat hij er niet in rond wil knoeien en dat ze het later in het jaar beter in Preveza nog kunnen aanpassen. Ja dat moeten de collega’s daar toch echt zelf maar doen. Prima. Hij keuvelt gezellig door over het Ottomaanse rijk en het Byzantium. We krijgen een geschiedenisles. Waar zijn voorouders vandaan komen en zijn ouders. Dan de verzekeringspapieren. Hij leest verschillende dingen in het Nederlands van het papier en spreekt dat dan duidelijk en luidop. Dan; “ha, FBTO”. Ik zeg dat hij al aardig wat Nederlandse woordjes leert zo. Nou daar heeft hij weer een lange verklaring voor. Heb je wel een marifoondiploma vraagt hij aan Peter. Ja zeker maar dan moet ik wel even zoeken waar dat is. Nou zal wel goed zijn he. Ik geloof je wel. Ben jij de kapitein en heb je daarvoor je papieren? (Peter aankijkend). Ach nou ja, je bent immers ook hier gekomen. Ik geloof je wel. Is wel goed. Dan moet hij nog ergens een datum op zetten. Eh…26 juni he? Ja, ik vertel dat vandaag mijn ouders 57 jaar getrouwd zijn. Dat vindt hij prachtig. Ik heb hen bloemen gestuurd. Wat? Hiervandaan? O, nee in Nederland besteld he, ofcourse. Prachtig. Dan weten en bedenken ze als ze die bos krijgen; onze dochter is ver weg maar ook daar denkt ze aan ons. Hij smelt en veegt over zn ogen. Ja stel dat het nu feest was ter ere van die trouwdag dan pink je wel even een traantje weg he? En hij wrijft zich nog een paar keer in de ogen. Hij leeft zich helemaal in. Een emotionele port police meneer maar een erg leuke. Dan is hij klaar….nou ja….bijna. Hij heeft een enorm grote, dikke zware multomap mee waarvan Peter zich al afvroeg waarom hij die meezeulde want er hoeft alleen maar een papier in en dat had op kantoor missschien ook wel gekund. Maar nu blijkt dat hij de verkeerde multomap meegenomen heeft. Hij komt zo weer terug. En even later is hij er weer. Peter helpt hem steeds aan boord want met die zware map in handen lukt het niet om van de lage kade op de hoge Nadia te stappen. Peter pakt de map aan geeft hem dan een hand en zo komt hij weer aan boord. Hij gaat er toch nog even bij zitten en vertelt natuurlijk ook nog het een en ander. Dan is het echt klaar en stapt hij op….beter gezegd af. We vragen ons natuurlijk wel af of dit nu echt nodig was. Hij heeft er enorm veel tijd in gestoken maar veel was ook wel okay. Gedoe over een rode pen wat achteraf toch ook niet door hem gedaan kon worden en……we hoeven helemaal niets te betalen. Toen we hier 2 jaar geleden waren moesten we zelf naar het kantoor lopen en daar betalen. Het lijkt allemaal zeer veel tijdverspillerij maar ja wij hadden wel een erg gezellig onderhoud. Oja, hij was gek op van Basten, de allerbeste Nederlandse voetballer ooit en hij kende Bea ook. Wij vertelden dat haar zoon het inmiddels heeft overgenomen en dat hij hier in Porto Heli een vakantiehuis heeft. Oja, hij kende ook mensen die daar een duur optrekje hebben. De meneer van de BIC pen en een stroom gigant hier uit de buurt. ’s Avonds gaan we aan de kade eten. Het is bewolkt en bliksemt maar wij krijgen geen regen of onweer. Wel weer harde wind en de golven slaan hoog over de kade (lagerwal). Wij zitten mooi achter een plastic wandje te eten. Op de pier is een optreden begonnen. Kinderen van verschillende leeftijden laten oude traditionele Griekse dansen zien. Ze doen het vol enthousiasme en dat is leuk. De muziek en de dansen zelf zijn……nogal saai.

Zaterdag 27 juni gaan we naar Korinte. Om kwart voor 7 zijn we weg. Boven de Peleponnesos hangen donkere luchten en achter ons ook. Maar meer naar het oosten is het lichter en daar varen wij heen. Eerst is er niet heel veel wind. Later wind uit het zuiden, daarna uit het noorden. Fok en bezaan op. Wind weer weg. Kil door de bewolking maar daarna ook zon. Vesten uit, warm. Opnieuw bewolking, kil, alles aan. En zo gaat dat maar door. Tegen half 2 komen we in Korinte aan. Vanuit het noorden is het inmiddels hard gaan waaien en als we de kleine vissershaven binnen varen waait het heel stevig. Oei oppassen. Het is een hele kleine haven, manouvreren met deze boot lukt hier niet. Het is aanleggen of wegwaaien. Helaas niemand op de steiger te bekennen die kan helpen. Veel boten kunnen hier niet liggen. Er liggen drie andere zeilboten. Aan een steiger is aan de kopse kant nog een plek. Daar gaan wij heen. Peter vaart de boot langs de steiger. Ik spring erop, direct vastzetten. Even een rare tijdelijke knoop. Ik moet de hele landvast eigenlijk door een klein oog halen maar ik doe een deel want voor de rest heb ik geen tijd nu. P. is ook op de steiger gesprongen maar de wind blaast de achterkant van de boot snel af (hogerwal). P. verliest wat touw maar ik kan hem helpen en samen kunnen we de achterkant van de boot erbij trekken. Het is een drijvende steiger en we zwabberen alle kanten op want….de golven, veroorzaakt door de harde wind, waaien hier recht de haven binnen. Het gaat allemaal vreselijk tekeer maar de boot ligt in ieder geval vast aan de steiger. Aan de voorkant even een andere landvast om mijn knoop uit de eerste te halen. De wind heeft mijn tijdelijke knoop nog veel vaster getrokken en we riskeren het niet die er zo met deze wind uit te halen. Straks drijft de voorkant weer af. Daarna is Peter nog heel lang in de weer om vele landvasten en springen te maken en dan zo dat het binnen niet teveel lawaai maakt. Als je binnen bent is het net of de voor en achterkant van het schip eraf worden getrokken. Het klapt en trekt en rukt en piept dat het een lieve lust is. Door landvasten langer te maken en wat verder weg op de steiger vast te zetten en meer bevestigingspunten te maken, zodat de krachten van de klappen en schokken wat meer worden verdeeld, nemen de schokken af. Het werkt wel. Van half 2 tot 5 blijft het hard waaien en blijven de golven binnenrollen. Liggen is de beste optie of weggaan, de kant op. Maar ja we willen het schip ook niet alleen laten. Peter gaat even de kant op en wil dat ik daarna even ga maar ik lig op de bank en dat voelt best goed. Ik lig het wel uit. Na vijf uur wordt het duidelijk beter. De wind neemt af en daarmee ook de golven. Later neemt de wind wel weer toe maar vanuit een andere, voor ons gunstiger, richting. We eten tonijnsalade met brood. Binnen want buiten staat een te fris windje. We liggen dus op de kopse kant en als je hier op de steiger staat kun je niet verder. Als je niet bij de boot hoeft te zijn heb je hier eigenlijk niets te zoeken. Tegen half 9 a 9 uur komen er 2 pubermeiden en jongens op de steiger zitten. De meiden zitten links en de jongens rechts. Ze praten en giechelen en eten. De meiden gekleed in korte broekjes en hemdjes gaan zelfs languit op de steiger liggen. Dat lijkt ons wat al te fris maar goed zij vinden dat kennelijk leuk. De drijvende steiger beweegt nog wel op de restgolven. Misschien dat ze dat aantrekkelijk vinden. Na een half uurtje gaan ze weer. Als wij even later de kant op gaan zien we een plastic zak met etensresten en papier staan, op het eind van de steiger. Had net zo goed het water in kunnen waaien. En aan de andere kant ligt een leeg sigaretten pakje. Grrrrr….ja als je het je jeugd al niet bijbrengt. Ooooo Griekenland in dat opzicht hebben jullie nog zo verschrikkelijk veel te doen. Wij nemen die rommel dan mee naar de container. In de stad is het gezellig druk op zaterdagavond. Verderop is markt, vele kramen. Ook leuk. En…..we zien vele lange rijen voor pinautomaten. Zelf proberen we ook nog wat extra geld te pinnen als we een automaat zien maar ze zijn allemaal leeg. Gelukkig hebben we nog wat cash. In de stad is het wat de warmte betreft okay. Op terrassen zitten mensen in shirts. Wij vallen iets uit de toon met onze fleece vesten aan. Maar ja aan de haven bij het water met nog wind uit het westen……koel hoor. Na een klein uurtje gaan we terug. Ik wordt nu hier op de kant met vaste grond onder de voeten duizelig. Juist omdat ik de hele middag in die heftige deining heb gelegen. Maar snel de, nu licht wiebelende, boot weer op. Veel aangenamer voor mijn evenwichtsorgaan. We lezen nog en gaan dan naar bed. De ingang naar de kajuit blijft open (zoals altijd), we hebben er een horrennet voor. De luiken deden we dicht. We liggen aan de kant en je weet het niet. Toch worden we beide om drie uur wakker. Het is duidelijk dat er iemand aan boord probeert te komen. Dat hoor je gelukkig direct. We kijken door het kleine raampje van het slaapvertrek naar de kuip (voor dat raampje zit ook een klein horretje). In de kuip staat een jongen van ongeveer een jaar of 20 en in het gangboord staan nog 2 jongens. Peter roept luid: “heeee wat moet dat”? Dan taaien ze wel gelijk af. Maar niet snel. Ze lopen heel rustig de boot en de steiger af. Ze lijken niet dronken of iets dergelijks. Ik denk dat ze hebben gedacht dat er niemand aan boord zou zijn (die zijn lekker de stad in op zaterdagavond) omdat je van verre kunt zien dat alle luiken dicht zijn (en die hebben mensen vaak open ivm daar slapen, frisse lucht). Toen ze op de steiger waren hebben ze in de kuip gekeken en haaaa, geen deur maar slechts een horrennet. Laat ons eens kijken of daar binnen iets te halen valt. Ze spraken ook gewoon luid met elkaar. Dat doe je ook niet als je vermoedt dat er iemand aan boord is. Mmmmm vanavond de deur erin, op slot en het luik boven ons hoofd maar open. Als ze echt gaan sluipen…..dan worden wij misschien niet wakker. Het is heel fijn dat zodra er het minste of geringste buiten aan de boot wordt gedaan dat binnen direct te horen is. En tot nu toe zijn we er ook altijd direct door gewekt. Dat is geruststellend. We hebben daarna toch nog lekker geslapen. En nu is het zondag 28 juni. Een hele mooie dag. Prachtige dag. Heerlijk zonnetje maar je voelt ook nog de frisheid van de vroege ochtend. Geen wolken en….geen wind, geen spat wind. Wat een rust zo’n stabiel schip. Na de koffie gaan we de stad in want het brood is op. Daarna strijken we op een terras neer voor een cappucino en espresso. Dan de stad door om te kijken of ergens een supermarkt is en wat de openingstijden zijn en we proberen een zaak te vinden die auto’s verhuurt zodat we komende dinsdag Jaap en Helmi uit Athene kunnen ophalen. Ze komen gezellig een weekje meezeilen (ik heb al vele leuke dingen bedacht, vervolgen op 2012 en 2013). Jaap en Helmi wij verheugen ons op jullie komst.