Porto Cheli

Op woensdag 8 juli besluiten we nog een dag in de haven van Pireus te blijven omdat we bij Okio music cafe nog wat willen internetten en het verhaal van Peter plaatsen. Het is weer een bloedhete dag. Jaap en Helmi vertrokken gisteren en direct daarna werd het 4 graden warmer. Bij Okio is airco maar op de plek waar wij zitten voel je dat deels. Peter gaat op een gegeven moment terug naar de boot, ik blijf nog (letterlijk) plakken bij Okio. Verder rommelen we de dag door. Peter krijgt nog Nederlanders aan de boot. Ze wilden graag weten waar de boot zo mooi gespoten werd. Hier in de haven kunnen we niet zwemmen maar wel douchen. Het is heerlijk om onder de ijskoude douche te staan. Als je dat vrij lang doet dan koel je lekker af en is de temperatuur buiten eerst weer te harden. Maar het loopt ook tegen de avond, de zon gaat onder achter huizenblokken. We kunnen voorop het dek in de schaduw zitten. Er is een windje……heerlijk na die hitte van de dag en er zijn roeiers op het water. We drinken er een witte wijn en pils op. Eten later een tonijnsalade. Als het donker is lopen we deels langs de haven en de dure schepen en deels door een stuk van de stad en via het strand terug. De warmte hangt nog in de boot en we gaan in de betrekkelijk koele kuip op de seats zitten. Op de kade zien we weer van alles langsschuifelen.Mooi schouwspel.

Donderdag verlaten we de hete haven en gaan op weg naar Ormos Vidhi, een kleine baai bij Poros. Voor het grootste deel van de tocht is er geen wind maar het allerlaatste stuk lukt nog zeilend met de genua op. Weer een smerig hete dag. De rest van de middag is gevuld met zwemmen, afspoelen, schaduw zoeken, schaduw maken, slapen ivm vermoeidheid door de hitte en, als het lukt, tussendoor lezen. Ik ben zoooo blij dat om 8 uur ein….de…lijk die vreselijke hittebron ondergaat. Nu kunnen we weer enigszins ademhalen en doorgaan met ons gewone leven. Peter heeft minder last van de warmte en gaat lekker aan het hete fornuis staan en maakt een bonenschotel. Smaakt prima. Daarna gaat hij water koken voor de koffie. Hij durft. ’s Avonds liggen we lang te kijken naar de sterrenhemel die hier prachtig is omdat er geen lichtbronnen in de nabijheid zijn. We zien ook veel vallende sterren. En verdraaid…..al stil liggend in de kuip en naarmate het later en donkerder wordt…….krijg ik het koud. Nou ja…..ik koel behoorlijk af. Gelukkig is het nog steeds zo dat het overdag bloedheet kan zijn maar ’s avonds koelt het goed af. Het is een mooie baai…..bij maanlicht en sterren.

Op naar Hydra. We waren nog niet op Hydra met de Nadia. Peter is lang geleden met de mannenzeilgroep hier geweest. Met een huurboot. Vorig jaar hebben we Hydra overgeslagen omdat het er altijd zo vreselijk druk is. Maar Peter ontdekt een baai naast de stad en vanuit die baai kun je naar Hydra lopen. Dat is dan hooguit een half uur. Prima te doen. Daar gaan we heen op vrijdag de 10de juli. We varen langs Poros, door het smalle stuk tussen Poros en de Pelepo. Het is weer gezellig druk in Poros. Overal watertaxi’s en vissertjes aan de kant. Ik heb een broodje gesmeerd dat zijn we aan het eten terwijl we langs Poros varen. Een visser krijgt ons in het oog en zwaait hartelijk. Ik zwaai terug. Dan maakt hij een eetgebaar (eet smakelijk), ik knik terug met mn broodje omhoog, hij knikt ook. Zo grappig en een mooi stukje non verbale communicatie. Soms kan het zo heerlijk simpel zijn en daar kun je dan intens van genieten. Dit soort aardigheden zit erg in de Griekse aard en maakt het hier zijn tot een feest. Jaaa, dan nemen we een dagje (of enkele meer) met 35 a 36 graden maar op de koop toe. We varen dicht langs de kant en zien de toren waar we vorige week met Jaap en Helmi waren toen we ’s avonds na het eten een wandeling in het donker maakten. Een heel klein wit kerkje/kapelletje op de rand. Prachtig. Na Poros gaat Peter even overboord. Daarna de genua uit en we zeilen met 3,5 a 4 knopen snelheid, wind mee, naar de Mandrakis baai want zo heet de baai naast de stad. Het blijkt een schitterende baai te zijn. Niet heel groot met een strandje en wat huizen. Maar waar we ook zoeken het is overal te diep om het anker uit te gooien. Peter vaart alweer richting uitgang baai. Er liggen wel twee boeien in het midden van het water. Kunnen we daar niet aan liggen? Nee die zullen wel van iemand zijn. Maar daar geloof ik niet in. We proberen het. En we zien het wel als we worden weggestuurd. We pikken de boei op en steken een landvast door de ring. Peter wil toch even ‘trekken’ om te kijken of we bij eventueel meer wind ook zullen blijven liggen. Als hij hard trekt zie ik de spanning op de ring van de boei te groot worden. Ik wil stop roepen maar het is te laat. Met het achteruitvaren is de ring kapot getrokken. Shit. Kunnen we weer en bovendien hebben we die boei nu kapot gemaakt. Met de pikhaak lukt het de boei weer op te pikken en we steken de landvast nu door de lus in het touw dat onderaan de boei vastzit. Zo nu liggen we goed. Er komen nog enkele dure motorjachten bij. Die ankeren met een lange lijn naar de kant. We gaan zwemmen. Aan dek van een van de dure boten is een groepje jongeren gaan zitten. Steeds komt een man in een wit pakje hen iets brengen; lekkere koele drankjes, frisse salade’s, gepocheerde vis, kaviaar. Nou ja ik kan het niet zien maar ik denk dat. Wij gaan binnen aan de chips en de ice-tea. Even lezen en later de kant op. Even verkennen. Bij het strandje is 1 taveerne. Prachtig gelegen onder eucalyptus bomen. Daar strijken we ook neer. Mooi uitzicht over de baai en het strand. Het is paradijselijk hier. De mensen hier vervoeren zich met ezels of watertaxi’s. Later zullen we iemand treffen op een fiets. Auto’s zijn hier niet maar de volgende dag zien we wel een vuilniswagen. Moet kunnen, vuil moet opgehaald. Beter dan het van een berg af naar beneden laten donderen. Het is wederom warm maar niet zo bloedheet als gisteren. Terug op de boot eten we een gebakken ei en salade. In deze warmte heb je niet veel behoefte aan meer. Als de zon bezig is onder te gaan is, zo tegen kwart voor 8, gaan we weer naar de kant en lopen naar Hydra, de stad. Mooie loop langs de kust en er zijn veel mensen die dat doen. Er is verkeer onze kant op maar ook tegenliggers. Drukke route zo tegen zonsondergang. Hydra is mooi. Prachtige gebouwen, mooi plein, schitterende kleine smalle straatjes en steegjes, soms Anton Piek-achtige taferelen. Sfeervol verlicht en prachtig plaveisel overal. De haven is vol en de watertaxi’s scheuren af en aan. Het zou stil kunnen zijn op Hydra ivm geen auto’s maar de vele watertaxi’s verbreken de stilte. Er zijn ook heel veel mensen op Hydra, toeristen. We zijn best blij dat we in de Mandrakis baai liggen. De stad is prachtig maar erg toeristisch en te vol met rondscheurende bootjes die natuurlijk een graantje mee willen pikken van het enorme toerisme hier. En terecht. Misschien zou de watertaxibranche hier wat aan banden gelegd kunnen worden. Maaaar dat is ook weer het fijne van hier, van Griekenland; dat gebeurt niet. Als je iets wilt en kunt dan mag dat. Ga maar lekker je gang. Is ook wat voor te zeggen. Nadat we door straatjes en steegjes struinden, na koffie op terras en later een ijsje, lopen we in het donker weer terug naar de Mandrakis baai. Het is half 11, bladstil en het beetje wind dat we gehad zouden kunnen hebben, is mee. Rustig lopen zodat we in ieder geval niet oververhit raken door lopen en geklim. Bliksemschichten in de lucht, kort maar vaak. Het wordt geen bui het zijn warmteschichten. Terug aan boord nog maar even afkoelen in de kuip. Het blijft lang warm, geen zuchtje wind. Als het later een klein windje opsteekt, voelt dat direct fris aan. Maakt niet uit het is tijd om naar bed te gaan. Zopas dreef er lichte bewolking binnen en boven de bergen is het nevelig, de luchtvochtigheid is hoog. Klam nachtje? Dat valt achteraf erg mee. Lekker geslapen.

Zaterdag 11-7 bel ik met mijn ouders die niet thuis blijken te zijn maar in een B en B in Baarn. Zo kunnen ze makkelijk op bezoek bij Peter en Lydia en hoeven ze niet direct weer terug te rijden naar huis. We vertrekken daarna in zuidelijke richting, naar Porto Heli (op Peleponnesos). Lekker weer wind mee, 4,5 a 5 knopen snelheid deze keer met de genua uit. Als we in de ruime goed beschutte baai aankomen gaan we direct overboord. De windscoop voorop, dat koelt ook goed af. Op de bank waar ik meestal zit is het nu het beste toeven. Constant een klein windje dat over de huid strijkt. Peter krijgt het na een uurtje lezen te heet in zijn kleine hoekje en moet weer overboord. Ik heb hem aangeboden om naast mij te komen zitten (winddeling). Tegen 5 uur lopen we de stad in. We moeten een stukje lopen, deels in de zon en die staat nog flink aan. Aangekomen laven we ons met een lekker drankje op een terras nadat we een brood kochten bij de bakker en een panty bij een chinese winkel voor Peter. Hij heeft dat nodig voor zijn zelf ontworpen dieselstofzuiger. Af en toe zuigt hij in de dieseltank rond om de diesel te filteren. Na het bakkersbezoek probeerde ik twee keer bij een pinautomaat wat te halen. Niks, leeg. We hebben het nog niet nodig maar we zijn benieuwd of het lukt. Laatst in Pireus heb ik wel 40 euro kunnen pinnen. De Grieken hier zijn vrij relaxed onder de hele situatie. Ze kunnen er zelf toch weinig aan veranderen. Toch jammer dat ze zo massaal Oxi hebben gestemd. Tsipras heeft mistflarden opgetrokken en nu worden de Grieken geacht zich vast te bijten in hun prachtige land en hun trots (want dat is wat ze nog hebben). Tsssjaa Tsssipp, helemaal realistisch ben je niet volgens mij. Vorige week zagen we (Jaap en Helmi waren daar nog bij) bij een kiosk een krant hangen met op de voorpagina een idiote foto van Dijsselbloem waarop hij zeer verschrikt kijkt en de hand voor de mond heeft. Ben wel benieuwd wat voor tekst daaronder stond. Dat konden we natuurlijk niet lezen, helaas. Half 7 lopen we terug naar de boot. Peter gaat een bladerdeegtaart gevuld met spinazie en feta cobben (grill). De cobb op het achterdek, cobbelstone erin, taart erop……maar de steen verhit niet, brandt nauwelijks. Get, er is al bijna een uur om en we wilden nog gaan wandelen nu het wat koeler is. Peter probeert een andere steen. Die doet het ook niet. Weer drie kwartier verder. Okay, die wandeling komt morgen wel. Nu gaat de taart de oven in. Oven voorverwarmen. Het is goed afgekoeld buiten. Binnen is het lekker. Ik had alles voor het tafel dekken ed al buiten gezet. Maar nu de taart toch binnen in de oven staat, eten we maar binnen. Salade erbij, stuk taart op het bord. Lekker, het smaakt prima en is nu goed gaar. Maar na twee happen krijgt Peter het te heet. Hij stond natuurlijk lang bij de hete oven en inmiddels heeft die warmte zich over de gehele kajuit verspreid. Ik heb er niet zoveel last van maar we vertrekken toch rap naar buiten waar het heerlijk is. Daar eten we verder met de salade en een rode wijn erbij (sorry Jaap. Volgens hem kan rode wijn niet bij deze temperaturen).

Op zondag blijkt de AB supermarkt open. Peter haalt in ieder geval twee pakken water. De rest komt morgen wel. Om ons heen in de baai wordt gesurft, in kleine bootjes gezeild. Vlakbij op de kant is een zeilschool. Allemaal gekleurde zeilen op het water. Mooi gezicht. Ik doe een wasje, Peter maakt de schroef schoon, we lezen, zwemmen, zetten foto’s op de computer, gaan naar de kant om even lekker op een terras in de schaduw te zitten. Terug aan boord eten we de rest van de taart (was te groot om in 1 keer op te eten) aangevuld met crackers met danish blue en feta. Beetje rap want nu willen we wandelen. We willen en lekker de afkoelende lucht meepakken maar ook nog wat licht zodat we nog wat van de omgeving kunnen zien. We lopen anderhalf uur door het mooie achterland met mooie dalen en stille weggetjes. Het lukt ons om een rondje te maken (ipv heen en terug). Al snel na de start was er opeens een grote zwarte hond achter ons. Hij is de gehele wandeling met ons mee blijven lopen. We komen langs huizen waar blaffende honden achter hekken zitten. Ze blaffen harder als ze ‘onze’ hond zien. Onze hond raakt dan licht opgewonden en gromt wat maar loopt ook door. Dan treffen we een loslopende hond bij een huis waar een kind op het erf speelt. Als het kind ons ziet roept hij snel z'n moeder. De moeder komt aangesneld. De honden grommen en snuffelen. Hmmm nu lijkt het opeens echt onze hond. Het ziet ernaar uit alsof ze gaan vechten. Straks worden wij aansprakelijk gesteld. Ik hoef die hond niet meer. We lopen wel door. Peter klapt en roept alsof het echt onze hond is. Maar de hond blijft waar hij is. Moeder en zoon zie ik ook niet meer. De andere hond blaft en gromt nog hard maar de zwarte hond komt toch ons weer achterna. Ik zeg nog ‘sufferd’ tegen hem maar dat deert hem niet. Als we bij de baai aankomen moeten we even rechtsaf en dan een drukke weg oversteken. De hond loopt voor ons uit en slaat………linksaf. We zien hem weglopen…..van ons. Peter kijkt nog lang achterom of hij niet terug zal komen. Hij heeft ons puur gebruikt voor de wandeling. We zien hem niet meer. Heerlijke wandeling met hond.