Franeker

Dinsdagmorgen 7 oktober. Als ik om 7 uur wakker word, geheel gekleed op de kajuitbank, hoor ik de regen op de buiskap kletteren. Het is nog donker, maar als ik door het luik naar buiten kijk kan ik wel zien dat de wind geheel verdwenen is. Bladstil. Een verademing na het geloei van de afgelopen nacht. Ik ga koffie zetten en wek Metty die in haar zeilpak op de andere bank ligt te slapen. Na de koffie halen we het anker op en varen naar onze winterhaven zo’n 100 meter verderop. Er ligt nog een boot in de hijsplek en daar moeten we even op wachten, maar ze zijn al met de touwen bezig. Daarna varen we achteruit naar binnen. Een truc die bij harde wind min of meer onmogelijk zou zijn geweest, maar die nu moeiteloos lukt. Nu nemen de mensen van Ionion het over. Ze leggen de boot vast in het midden onder de kraan en in no time hangt de Nadia druipend boven het water. Ik kijk van een afstandje in mijn zeilpak toe. De boot wordt afgespoten en naar zijn plek gereden, waar andere lieden de bok al hebben klaargemaakt. Een half uurtje nadat we aankwamen staat de Nadia kant en klaar op de wal. Nu is het weer aan ons om de boot klaar te maken voor de winter. Maar niet meer vandaag want het regent en dat zal het de hele dag blijven doen. We douchen heerlijk warm en Metty gaat met haar computer in het kantoor zitten. Na het eten kijken we voor het naar bed gaan een film. Het voelt wel raar zo’n onbewegelijk schip onder je voeten.

Woensdag schijnt de zon. We hangen alle natte rommel buiten te drogen. Ik trek een papieren weggooi overall aan en begin met het schuren van de onderkant van de boot. Dat is een rotwerk en vooral zo’n eerste keer hou ik dat niet al te lang vol. Als mijn armen te lam worden van het boven mijn hoofd houden van de schuurmachine, stop ik ermee en ga wat anders doen. Het bijbootje, dat ik voor het schuren had afgeboend is nu droog en moet opgevouwen worden. Het wordt een aanzienlijk groter pakket dan toen het uit de winkel kwam, maar gezamelijk krijgen we het ding binnen op zijn plek op het logeerbed. Later gaan we met de auto naar Preveza stad. Bij de Lidl halen we vast wat voorraad voor het volgende seizoen en aansluitend gaan we eten bij de jongens van de politieke salade. Ze sloven zich nog meer uit dan anders omdat ze weten dat dit de laatste keer dit jaar is en dat we met een paar dagen naar Nederland vertrekken. We eten brood met tzaziki, politiki salad, gegrilde courgette, gegrilde feta en pork souvlaki. Allemaal erg lekker. Na afloop komen ze ook nog aan met likeur en zoete toetjes. We nemen afscheid tot volgend jaar en rijden terug door de tunnel naar de boot, waar we alle boodschappen lekker in de auto laten liggen en naar bed gaan.

Donderdag 9 okt. Metty gaat wassen doen en ga door met schuren. Ik hou het nu langer vol en maak het op een klein stukje na af. Ik haal diesel bij een tankstation om de tank tot boven aan toe bij te kunnen vullen. Na nog diverse kleinere klussen douchen en een borrel. In de avond kijken we weer naar een aflevering van Midsummer murders.

Vrijdag. Metty gaat verder met wassen en drogen van van alles en nog wat en ik schuur het laatste stuk onderkant. Halleluja dat is klaar. Nu het aardigere werk. Het is na de eerste dag op de kant maar al stralend weer en ’s middags behoorlijk heet. Het is dus helemaal niet vervelend om met een stevige waterstraal de boot van onder en boven schoon te spuiten. Om ook de ankerketting ruimte te kunnen schoonspuiten laat ik het anker met alle ketting zakken op een pallet onder de boot. Maar als ik dan het schot achter de ankerbak bekijk blijkt dat, onder het bedekkend polyester, volledig verrot te zijn. Ik zet de zaag erin en haal zo veel mogelijk rotte troep weg. Binnen het plastic zit geen hout meer maar compost. Geen enkele structuur. Ik kan het met een schroevendraaier zo uitscheppen. Er zal een polyesterman bij moeten komen. Er is ook nog een zijholte waar water in zit dat daar ook niet hoort. Ik maak alles zo goed mogelijk droog en laat de boel open om verder te drogen. Daar zijn we volgend voorjaar nog niet klaar mee.

Zaterdags gaan we weer met de auto naar de stad. We brengen 2 wassen naar een wasserij en doen nog wat boodschappen. Eindelijk zitten we ook weer eens op een terrasje koffie te drinken. Het weer blijft mooi. Stralende zon en niet te gekke temperaturen.

Zondag 12 okt. Terwijl het buiten nog lekker koel is vul ik de dieseltank bij. Ik heb de vloer boven de tank weggehaald om aan de doorzichtige vulslang te kunnen zien wanneer de tank vol is. Ik hang de hevel in de jerrycan en ga zitten kijken. Al heel snel zie ik de diesel niet in de slang maar uit het inspectieluik met stromen naar buiten komen. Ik ruk de hevel eruit en race naar binnen om te proberen met meters keukenpapier de opborrelende diesel binnen de perken te houden. Dat wil zeggen voorkomen dat de rommel van de tank onder in het schip loopt. Dat lukt natuurlijk niet. Het wordt een enorme knoeiboel met overal stinkende diesel. Als na een paar uur de zaak min of meer onder controle is, moet natuurlijk naar de oorzaak van deze lekkage gezocht worden. Maar de fut ontbreekt en we stellen het uit tot morgen. Ik zal nog even wat roestwerende verf op de kiel smeren om toch nog wat nuttigs te doen. Het potje verf bevat een bijna volledig vaste massa met daarboven een klein laagje dunne vloeistof. Vol goede moed begin ik te roeren en na een half uurtje heb ik een min of meer homogene massa bereikt met de vloeibaarheid van stopverf. Op het potje staat dat de inhoud vooral niet verdund mag worden. Grapje dus. Op de gok doe ik er terpentine bij tot het verfbaar is. We zien wel wat het wordt. Helemaal goed is het vast niet want als ik na het verven de kwast afveeg komen er korrels vanaf totdat de hele kwast schoon is. Ik hoop dat het op de kiel wel blijft zitten. Ik heb genoeg van het gedoe. Ik ga douchen en drink met Metty een glas wijn. We gaan ’s avonds uit eten bij Panos. Dat is een taverna aan onze kant van het water, waar we zo heen kunnen lopen. Het eten is er best en ook hier krijg je na afloop zo’n heerlijk mierzoet toetje met ijs. Na het eten lopen we nog een stuk richting vliegveld en terug. Het is een mooie rustige avond.

Maandag 13 okt. Metty gaat nog een keer met het busje mee naar de stad. Gewoon voor de aardigheid. Nog even wat rond kijken en in winkels neuzen. Het weer blijft sinds we op de kant staan mooi. Niet te heet, wel zonnig, niet te veel wind. Gewoon erg lekker. Ik ga proberen uit te zoeken waarom het deksel van de dieseltank lekt. Uiteindelijk lijkt het toch het meest waarschijnlijk dat het lekt langs de O-ring in de deksel. Ik doe het spul weer dicht en zal er de komende winter over nadenken hoe ik dit verder moet aanpakken. Metty komt om een uur of half 1 thuis en we besteden de rest van de dag met uitzoeken wat morgen mee moet. 's Avonds kijken we de laatste Midsummer murders die we aan boord hebben voor we naar bed gaan.

Dinsdag 14. We pakken de laatst spullen in en ik doe een oranje zeil over dat deel van de boot waar de buiskap en tent zitten. (Dat moest van de zeilmaker). We douchen nog een keer en gaan afscheid nemen van de mensen van Ionion Marine.
Omstreeks 3 uur stappen we in de auto en vertrekken naar Igoumenitsa. Dat is een dik uur rijden door een erg mooie streek. In Igoumenitsa gaan we eerst naar het kantoor van de Minoan Lines voor kaartjes en informatie waar en wanneer we de boot op moeten. Daarna lopen we nog wat door de stad voor we een taverna ingaan voor een laatste Griekse maaltijd. Die valt er weer best in. Na het eten wandelen we langs de baai tot de plek waar we met ons bijbootje gewoonlijk naar de wal kwamen als we daar voor anker lagen. Het wordt een pikdonkere wandeling want alle straatlantaarns zijn vernield. Jammer. Terug in de stad zoeken we in de auto de kade van onze veerboot op en gaan in de rij staan. De ferry komt mooi op tijd aan om middernacht en de hele stoet gaat aan boord. Wij hebben een hut besproken en gaan naar bed. Het wordt een zeer rustig tochtje. We lezen wat, Metty rommelt wat met haar computer en om 5 uur in de middag, nog steeds op tijd, leggen we aan in Ancona. Het duurt wel ontzettend lang voor we eindelijk van de boot afkomen. Het verkeer zit hopeloos vast. Ook op de kant staan we nog tijden in een file te wachten. Maar uiteindelijk komen we los tegen half 7 en beginnen onze rit naar Rimini. Het is nu al aardig donker en de wegen zijn in het begin beroerd. Smalle banen met grote betonranden vlak naast de auto. Ook begint het af en toe wat te regenen. Nee, geen fijne tocht. Pas over de helft komen we op een mooie nieuwe tolweg waar je lekker ontspannen kunt doorrijden. Om 8 uur zijn we bij ons hotel in Rimini. We zijn best moe en hebben geen zin om nog ergens te gaan eten. We hebben nog wat brood en wijn bij ons en ook nog een stuk Griekse kaas en chips en daar doen we het mee. We gaan vroeg te bed want we willen ook weer vroeg vertrekken. De kamer in dit hotel is prima, eigenlijk voor 4 personen dus ruim genoeg voor ons. Schoon met keurig sanitair. Daar staat tegenover dat het ontbijt minder is, hoewel de koffie deze keer beter was dan op onze heenreis. Maar goed, het kost dan ook bijna niets.

Donderdagmorgen na het ontbijt vertrekken we om half 9 naar Nederland. Tom tom wijst ons de weg en al snel zitten we weer op die mooie tolweg van gisteren. En dat blijft zo tot we Italie verlaten en bij Como de wat smallere wegen van Zwitserland oprijden. De tocht door Zwitserland is weer prachtig. Hoge bergen met overal smalle watervallen, idyllische dalen, overal mooie Fallerhuisjes en kerkjes. Soms lijkt het net niet echt. Een poppenland met treintjes tegen de bergwand, die echt bewegen. Maar wel heel mooi. Het rijden in Zwitserland is geen probleem. Het is niet bijzonder druk al wordt je wel gestoord van al die tunnels die je door moet. Bij Basel komen we Duitsland binnen en gaan verder over de Autobahn. We komen in de avondspits en het is knap druk. Af en toe staan we stil in een file maar heel vervelend wordt het niet. We zijn onderweg al een paar keer gestopt voor koffie en om van bestuurder te wisselen en ook in Duitsland zoeken we een paar keer een Rasthof op. Geen heel gezellige instellingen. Om beurten rijden we verder en ongeveer half 1 in de nacht rijden we Nederland binnen. Het laatste stukje. Metty rijdt en ik suf ernaast. De wegen zijn nu lekker stil en we ruiken de stal. Als we echt bijna thuis zijn tussen Winsum en Franeker blijkt de weg opgebroken en mogen we niet verder. Voorzichtig manouvreren we tussen de hekken door, over het afgeschraapte asfalt, over een stuk fietspad, langs nog meer hekken tot we de bouwplaats voorbij zijn. Vijf minuten later zijn we thuis. Het is half 3. Doodstil. We zoeken de huissleutel en gaan zachtjes naar binnen. We hebben de neiging om te fluisteren om de buren niet wakker te maken. Als we het spul uit de auto hebben gehaald gaan we er bij zitten en nemen een borrel. Einde van een reis.