Preveza sept. 2014

Op dinsdagochtend na de storm moet ik me weer melden bij de oorspecialist voor controle. Na de koffie ga ik aan de slag met de bijboot, die in een zwembad is veranderd. Als ik erin klim sta ik tot mijn enkels in het water. De motor moet er af zodat we het geval om kunnen keren en laten leeglopen. Om 11 uur staan we bij de oorarts op de stoep. Hij is tevreden en verklaart dat ik “vrij”ben. Mooi toch. We halen het anker weer op en varen op de motor terug naar Nidri, waar ik mijn medisc h rapport moet ophalen. Aanvankelijk is het lekker weer maar al voor we in Nidri aankomen zitten we weer in de donkere luchten en buien. Het wordt weer net zoiets als gisteren. Bakken met regen en harde winden. Maar we liggen goed aan ons anker en er gebeuren verder geen rare dingen. Het lekt natuurlijk op verschillende plaatsen, maar die weten we en daar leggen we iets onder. We komen eigenlijk alleen even buiten om te water te gaan en te douchen op het achterdek vanwege onze frisheid. Op de kant is het ’s avonds opvallend stil. Geen zorba-muziek of andere herrie. Dat is wel lekker rustig.

Woensdagochtend begint zonnig. Afgelopen nacht was kil en we hadden een deken nodig om warm te blijven. We varen naar de kant om bij de dokterspost papieren op te halen voor de verzekering. Als dat na enige tijd gelukt is gaan we bij Plaza zitten voor espresso, capucino en wc. Daarna terug naar de boot terwijl de lucht alweer betrekt voor de volgende buienreeks. Je ziet de regen als een muur op je af komen. De winden vallen deze keer mee maar wat komt er een water naar beneden. Het bliksemt en dondert ook wat om de boel nog indrukwekkender te maken. Tegen de avond is het weer een beetje droog en wagen we de overtocht naar de kant. We willen Metty’s vorige stukje op de site plaatsen en dan terug naar de boot voor het avondeten. Helaas is de verbinding zo slecht dat het eeuwen duurt voor het stuk en alle foto’s op de site staan. Het is inmiddels donker geworden en in plaats van het eten op de boot gaan we een broodje gyros eten bij George. Lekker en erg makkelijk. We gaan wel binnen zitten want buiten is het te fris. Daarna terug naar een kletsnatte boot want het is buitengewoon vochtig.

Donderdag 4 september. Ik ga vroeg naar de kant om een brood te halen. Daarna weer snel terug omdat er weer een bui onderweg is. Het blijft de hele ochtend weer buiig. In de loop van de middag verbetert het weer en breng ik Metty naar de kant met haar computer voor het nodige mail- en facebookwerk. Ik ruim het werkhok op en ook het achteronder. Verder sloop ik niet meer werkende apparatuur bij de kaartentafel van de wand. Dat laat jammer genoeg een lelijk gat achter waar ik dan maar een kaart met noodprocedures overheen hang. Staat toch weer netjes. Later haal ik Metty weer op en maak een tonijnsalade voor het avondeten. We eten buiten maar gaan daarna toch vrij snel binnen zitten omdat het gewoon te koud is.

Op vrijdag vertrekken we weer richting Lefkas. We willen eigenlijk verder naar het noorden varen, naar Paxos en Corfu maar met alle regen kwamen er wat gebreken van onze nieuwe buiskap aan het licht en we willen daar met de maker in Lefkas over praten. Het is bewolkt met af en toe wat zon. We ankeren tussen de kade en de buitensteiger van de marina. Eenmaal op de kant lopen we eerst bij Metronix langs. Ze zijn blij ons te zien en Dieter showt foto’s van het stuk land dat hij gekocht heeft buiten de stad om daar een huis op te gaan bouwen. Mooi stukje grond ongeveer 2x zo groot als wij in Eestrum hadden en vol met oude olijfbomen. Hij kan ons een nieuwe navtex leveren, die je op de computer kunt aflezen, maar helaas heeft hij de bijpassende antenne niet in huis. Later dan maar. Hierna lopen we naar de marina waar de firma Waypoint huist, die onze buiskap heeft gemaakt. Ze beloven, als de boot weer op de kant staat, er werk van te maken. Dan maken we nog een ronde langs watersportwinkels voor een onderdeel van de wc. Hoewel ze wel dingen hebben voor ons soort Nederlands toilet is daar uiteraard het ding dat wij nodig hebben niet bij. Jammer. Verder naar de Carrefour voor een tas vol broodnodige boodschappen. Het is uiteindelijk toch weer knap warm geworden en op de boot zetten we de windhapper erop voor wat extra ventilatie. Na het eten gaan we nog een eindje wandelen langs de marina.

Hoewel de zaterdag mooi begint blijft het onbestendig met overal wolken en in de verte hangende buien. We modderen wat aan, halen water, brengen onze oude, niet meer werkende, navtex naar Dieter voor zijn verzameling en Metty gaat nog wat internetten. Tegen de avond begint het weer te regenen en niet zo’n beetje. Met onweer. Er komt ook harde wind mee. Gelukkig ligt ons anker goed vast, maar bij onze buren is dat kennelijk niet zo. De wind komt van de stad en blaast ons in de richting van de buitensteiger van de marina, waar diverse catamarans liggen aangemeerd. We zien nu onze buurboot, waar niemand aan boord is steeds verder naar achter en naar ons toe verschuiven. Al snel wordt duidelijk dat hij ons zal missen, maar als er niets gebeurt zal hij met zijn kont een catamaran raken en daarna de steiger. Het lijkt wel of wij de enigen zijn die het zien gebeuren, hoewel bijna alle boten aan de marinasteiger bewoond zijn. Ik pak onze toeter, die een heel behoorlijk geluid geeft, en blaas er zo hard mogelijk op. Ik zie aan de overkant een mevrouw opkijken en ik zwaai uit alle macht en wijs naar de op drift zijnde boot. De mevrouw lacht stralend en zwaait terug. Gelukkig krijgt ze even later in de gaten dat alleen zwaaien niet de bedoeling was. Er worden nu verschillende personen gemobiliseerd, maar het gaat niet echt vlot. Misschien is dat te verklaren door het feit dat de regen werkelijk met bakken uit de hemel komt en dat er een striemende wind staat. Uiteindelijk kan niet voorkomen worden dat de losgeslagen boot eenmaal de catamaran en de steiger raakt voor dat hij met vele handen langs de steiger geduwd kan worden en vastgelegd. Ik denk overigens niet dat er erg veel schade veroorzaakt is. Wij konden verder niet veel anders doen dan de boel bekijken van onder onze buiskap. Hoe er door een groep dappere lieden, met heel weinig kleding aan, in de stortregen een mooi werk werd verricht. Tevreden gingen we na afloop weer naar binnen. Ten onrechte, zou later blijken, want om 10 uur dezelfde avond, toen de wind al weer was gaan liggen en de regen was gestopt, werd er op de boot geklopt en zeer autoritair geroepen om de captain. Het is de portpolice. We moeten weg. De wind zou draaien en het was veel te gevaarlijk. Volstrekt belachelijk natuurlijk. Waarschijnlijk hadden de verhuurmensen van de catamarans aan de marinasteiger geklaagd vanwege die ene losgeslagen boot, die wij nota bene gered hadden, zodat nu iedereen moest vertrekken. Maar goed, we hebben geen keus. Volgens de politie kunnen we of aan de kade gaan liggen, waar geen plaats is zoals ze heel goed weten, of in de marina, waar je dik moet betalen voor een halve nacht. Wij doen geen van beide maar varen terug het pikdonkere kanaal door tussen Lefkas en het vaste land, waar je precies in de vaargeul moet blijven om niet aan de grond te lopen. We gaan naar de baai daar net onder en ankeren daar in 4 meter water. Beschut tegen noordenwinden maar het blijft de verdere nacht toch windstil. Tijdens onze vaart door het kanaal staat Metty op de boeg om uit te kijken naar de vele dunne korte stokjes die de geul aangeven. Gelukkig zijn er ook nog een paar groene lichten. Tegen middernacht liggen we vast in Ormos Dhrepanou en gaan naar bed.

Zondagmorgen komt de zon spectaculair op tussen de nog overvloedig aanwezige wolken. We blijken niet de enige ankeraars in deze baai te zijn. Behalve onze boot en een andere Nederlandse boot die tegelijk met ons hierheen voer liggen er nog 6 boten. Na het ontbijt halen we het anker op en gaan we weer het kanaal door. Opvallend is dat het nu aanzienlijk dieper lijkt dan gisterenavond. Zaten we er zeker toch een beetje naast. We varen door langs Lefkas naar de brug. Er zijn weer donkere wolken gekomen en het regent een beetje. Eenmaal op zee blijft het droog. We sukkelen naar Preveza, waar we in de beschutte baai willen wachten tot het weer wat beter wordt. In de middag als we al voor anker liggen is het weer raak. Dikke onweerswolken aan alle kanten en bliksemflitsen overal. We zien het regengordijn aankomen maar het schampt ons alleen maar. We krijgen maar een paar druppels en de rest trekt langs ons heen. We eten aan boord en hebben daarna geen zin meer om naar de kant te gaan. Het is fris en in het donker is het moeilijk te zien wat voor weer er staat aan te komen. We drinken na het eten nog een kop koffie en vallen dan allebei op de bank in slaap. Geen idee waar we zo suf van zijn.