Lefkas

Lefkas,
Op maandag 25 aug. is er van alles aan de hand in Nidri. Nou ja, met ons in Nidri. We drinken koffie bij Pl@za. Daar op het toilet (met superakoestiek) zing ik op de whats app. een verjaardagslied in voor Anne en Leone. We hebben een groepsapp. Ze zijn beide op dezelfde dag jarig. Dat is dus mooi twee vliegen in 1 klap. We plaatsen P z’n verhaal met foto’s en halen een brood. Lopen dan naar het Nautilus diving centre om een afspraak te maken voor de eerste van de twee , door ons nog te maken, buitenduiken. Het past as woensdag. Oei, spannend. Ik heb m’n laptop achtergelaten bij Pl@za want ik ga straks weer terug om meer ‘werk’ te doen. Het is zo druk de laatste tijd. Pfffff. Terug naar de boot, lekker ontbijten. ’s Middags Pl@za, rondlopen en zwemmen bij/rondom de boot. Na de tonijnsalade gaan we een eind lopen. Het valt ons op dat in de appartementencomplexen, waar we nog nooit iemand zagen, nu kamers bezet zijn. Dat ziet er een stuk vrolijker uit. Kennelijk zijn er meer toeristen, dit is echt opvallend (en wij lopen hier al wat jaartjes rond). Leuk. Later zitten we nog lang buiten in de kuip op de Seats, het is een warme avond maar er is een klein heerlijk verkoelend windje opgestoken.

De dag erna wandelen we om 7 uur in de ochtend naar de watervallen. Het is nu nog koel en dat wandelt fijn. Het is ook tamelijk rustig maar er zijn al wel andere toeristen. Die hebben het ook goed bekeken. Deze dag besteden we ook aan ‘theorie van het duiken’ ophalen. Het boek hebben we meegenomen. Peter leest voor of stelt vragen. Mmmmm, merkwaardig hoeveel je in korte tijd weer vergeten bent. Ook gaan we te water om het ‘masker klaren’ te oefenen. Ik heb daar altijd moeite mee gehad tijdens de zwembadduiken , bij Peter ging dat eerst heel goed en toen hij zag hoeveel moeite ik ermee had, kreeg hij dat ook. Lief he. We kunnen het met ‘t snorkel niet echt goed klaren maar we proberen het wat na te bootsen. Het lukt niet goed in het water tijdens het zwemmen. Peter snuift al direct een flinke plons zeewater op. Hoesten en proesten achter de boot. Ik zie dat en probeer het niet meer. Komt morgen wel. We zwemmen gewoon wat. Later binnen proberen we het masker klaren nog aan het aanrecht: water in het masker, neus en ogen erin duwen, masker vast, rechtop gaan staan en het water via de neus eruit blazen. Als ik dit zo lees lijkt het zoooo simpel maar dat is het niet (vind ik). Het lukt P. trouwens wel om zo het masker te klaren. In het zwembad blies ik het eruit maar dan zat er nog wat restwater in het masker en bij het opnieuw inademen via de mond/ademautomaat inhaleerde ik altijd via mond en neus waardoor het restwater de neus in ging. Daarna dan proestend omhoog naar de oppervlakte. In het zwembad ging dat maar straks op 6 of 9 meter diepte kan dat niet meer. Spannend. De problemen moeten onder water worden opgelost. We hebben een worstje bij de slager gehaald. Dat gaan we nu bakken op de Cobb. (voor Esther Meijer: dit is een soort houtskooloven. Lekker hoor Esther, kun je ook weleens proberen. Lekkere wijn erbij selecteren: welke past het beste bij een houtskoolaroma), salade erbij. De worst leek vrij groot maar na het cobben is het een kleintje geworden. Ik had beter vier kunnen kopen. Ze smaken trouwens voortreffelijk. Goede slagers hier. Wederom een warme avond: kuipseathangen.

Om half 10 zijn we bij het diving centre. Er is nog een man die mee diven gaat maar als ik hem iets vraag zegt hij: no English. George, de eigenaar van de duikschool spreekt goed Engels. Met zn vieren zitten we in zijn auto. George rijdt ons naar Vasiliki (Z-Lefkas), ongeveer 20 minuten rijden vanaf Nidri. Daar is zijn duikcentrum aan de kust in een schitterende baai. Onderweg vertel ik nog even over de problemen met het masker klaren. Altijd rustig blijven zegt George, altijd eerst bedenken wat je volgende stap moet zijn, heel bewust door je mond gaan ademen. Mmmmmm, bruikbaar. Als ‘t echt niet lukt droog gaan oefenen. Mond en neusademen helemaal loskoppelen. Wat je boven water kunt kun je ook onder water op 12 of 20 meter diepte, niet in paniek raken, nooit in paniek raken. Jajaja, okay, doen we. In Vasiliki aangekomen krijgen we onze instructeur voor die dag aangewezen. Hij heet Vasilis. Een kleine compacte man, kaal en veel taoo’s op de armen. Dat hebben ze eigenlijk allemaal hier bij het duikcentrum: tatoo’s. Misschien kunnen P. en ik dat in een later stadium ook doen. Past goed bij een kapitein, zeker bij een duikende kapitein. Vasilis oogt stoer, hij is een doortastende man en later, onder water, raak ik onder de indruk van zijn kwaliteiten als instructeur. Met een groep moeten we aan boord van een rib (zo’n snel scheurende boot waar we normaal gesproken een erge hekel aan hebben omdat ze vaak zo dicht langs scheuren en golven veroorzaken). We hebben het duikpak al aan (heet), het duikvest ook met de fles achterop (zwaar), masker om de hals(zit in de weg) en we dragen de zwemvliezen (flippers) in de hand. Zo schuifelen we over het strand, een eind door het water, hoe dieper hoe beter dan voel je het gewicht niet zo. Af en toe oneffenheden op de bodem, dreigen om te vallen……maar we bereiken de rib. Vasilis zit er al in met z’n spullen en pakt nu onze spullen aan. We scheuren over het water naar een andere fraaie baai met mooie riffen (zeggen ze). Eigenlijk best leuk zo scheuren in een rib. Er ligt 1 zeilboot voor anker in de baai. De rest van de groep gaat samen een duik maken (ze hebben allen een brevet) en Vasilis gaat ons skills afnemen. We trekken het pak nu helemaal aan. Zwemvest weer, flippers aan de voeten en in het water de duikbril op. Afdalen maar, naar 9 meter. We zakken niet snel. Later blijkt dat we alle lucht in 1 keer uit het vest moeten laten ontsnappen. Ik dacht dat dat niet moest ivm te snel zakken en niet tijdig oren en neus kunnen klaren. Maar vlg Vasilis valt dat erg mee en mocht dat toch een probleem worden dan doe je tijdelijk weer een beetje lucht erbij. Als je niet alle lucht uit je vest laat dan zak je niet goed. Vasilis trekt aan onze voeten en laat meer lucht uit onze vesten lopen. Ik ben eerder beneden dan P. Vasilis zet mij op de knieen in een zandspot en gebaart dat ik moet wachten, rustig moet blijven en rustig moet ademen. Al snel zit ik daar te bibberen als een rietje. Ongelofelijk hoe snel je afkoelt onder water, ook met pak. En ik vind het ook wel heel spannend. Waar blijven ze nu? Ik kan beter wat bewegen dan krijg ik ’t wat warmer. Ha, daar zijn ze. We zitten gezellig in een kringetje op 9 meter diepte. Vasilis gaat een kopje thee zetten………………. Hij gebaart dat we skills gaan doen. Ik mag als eerste m’n ademautomaat uitdoen, wegwerpen en terug vinden op de geleerde manier. Gaat goed. Dan P. maar hij vergeet belletjes te blijven blazen, nog maar eens zegt Vasilis. Dan doet hij iets niet goed met z’n arm, nog maar een keer. Dan is het goed. P. mag daarna……..zijn masker klaren. Ik wil me het liefste omdraaien. P. doet het prima. Ik vreesde het al. Vasilis wijst op mij: masker klaren. Maar na de eerste skill (ademautomaat uit en terug vinden) ben ik daar echt nog niet aan toe. Ik gebaar terug dat ik het niet ga doen. Prima. Hij bedenkt nog wat en dan gaan we (hehe) een stukje zwemmen. Eindelijk wat zien van de omgeving. En dat is prachtig. Mooie gekleurde visjes. Vreemde begroeiingen op rotsen, mooi gekleurd. Veel wier afgewisseld met rotsen. Omdat we nog niet zo betoefd zijn zakken we regelmatig naar de bodem, in het wier. Beetje lucht in het vest, helpt niets, nog wat erbij, nog wat en ploep daar gaan we veel te snel omhoog. Bijna tot aan de oppervlakte. Vasilis trekt ons aan de benen naar beneden. Later vertelt hij dat je langer moet wachten nadat je wat lucht in je vest deed. Het duurt even eer je opstijgt. We komen bij een dieper stuk, heel mooi, met steile rotswanden. We gaan daar tussendoor. Ik zie het anker en de ketting van de boot liggen. In bepaalde delen is het water veel koeler maar al snel komen we weer in warmer water terecht, lekker. Ik heb het niet koud meer, dit is sensationeel. Hier doe je het voor. Na een tijdje gaan we omhoog. De rest van de groep is er ook. Vesten uit, flippers uit, afgeven aan degenen die al aan boord zijn. Instappen en terug. Bij een taveerne eten P en ik een tosti, koffie en water. Om half drie gaan we de tweede duik doen. Het is stevig gaan waaien uit het zuiden. We gaan weer in een rib maar wel een andere. Weer scheuren, zo mogelijk nog harder dan vanochtend. Nu is er ook een Nederlander met duikbrevet mee die met de groep gaat duiken. Naar een andere baai. Tijdens de afdaling verliest P. z’n linkerflipper. Ik zie iets drijven aan het wateroppervlak maar zie niet goed wat het is. P. heeft het niet in de gaten, Vasilis wijst hem erop. Opnieuw afdalen. Ik ben weer eerder beneden. P. heeft moeite met het klaren van de oren en alhoewel hij alle lucht uit zijn vest laat ontsnappen zakt hij niet goed. Vasilis helpt en ik zit weer te wachten in die zandspot. Nu duurt het echt lang voordat ze komen. Ik overweeg te gaan kijken want ik zit weer te rillen als een rietje. Ik wil bewegen. Ik kijk op en na een tijdje ontwaar ik de oranje gekleurde flipper van Vasilis, Peter met zich meetrekkend. Nogmaals leuk in een kringetje. We mogen nog eens het ademapparaat uitdoen en terug vinden. Gaat goed. Dan……ja dan is het tijd voor mij om het masker te klaren. Ik doe het. Ik gebaar Vasilis rustig aan. Jaja, zeker, dat snapt hij. Hij zit heel dichtbij. Ik concentreer me op de (mond)ademhaling. Veel inademen maar rustig. Wat water in het masker. Zachtjes uit door de neus terwijl ‘t masker een beetje open gaat aan de onderkant. Ja het water is er bijna uit. Nog eens blazen en ik adem weer in door de mond. Ook een beetje door de neus en ik krijg dus ook wat water in de neus maar dat slik ik weg. Hoest wat (dat kan allemaal in zo’n ademapparaat) en klaar is Kees. Dan doet Vasilis nog een skill voor. P. eerst. Dan ik. Lucht in je vest blazen. In het zwembad ging dat altijd prima maar ik ben zo blij dat ik het masker klaarde net, ik kan het gewoon nu niet uitvoeren. Ik kan maar 1 skill per duik geloof ik. Dan heeft Peter zogenaamd geen lucht meer, hij gebaart dat hij mijn octopus wil en samen stijgen we op.( Een octopus is de reserve ademautomaat van je uitrusting.) Gaat prima. P. zegt aan de oppervlakte dat hij moeite had met oren klaren en dat hij net even doof was. Vasilis denkt dat het beter is dat P. nu aan de oppervlakte blijft en dan doen wij samen de oefening met de octopus. We dalen af, ik gebaar dat ik geen lucht heb, krijg de octopus van Vasilis en we stijgen op. Inmiddels is de andere groep terug en we gaan in de rib. Goh, leuk zeg. Ik vind ook het hele gedoe leuk met pakken en vesten en loodgordels en flippers en elkaar helpen met alle zware dingen en in/uit de boot. Andere mensen leren kennen EN natuurlijk mooie dingen zien. Bovendien voel ik me na een duik fris en fit. Ja, het bevalt me goed. Peter vindt het ook erg leuk. Terug bij de duikschool ontkoppelen we de spullen, spoelen alles zoet, spoelen onszelf zoet en maken met Vasilis een afspraak voor vrijdag. Dan de derde en vierde duik en als het goed is krijgen we daarna ons brevet. Maar omdat Peter problemen met de oren had bij de 2de duik zeggen zowel Vasilis als George dat hij langs de dokter moet om het na te laten kijken. George brengt ons terug naar Nidri.
In Nidri aangekomen gaan we direct langs de dokterspost. De assistente vraagt of we later op de avond terug willen komen. Er is tijdelijk geen arts, die is net even weg. Okay, terug naar de boot, beetje bijkomen en later terug naar de kant. Eerst weer naar die post en daarna gaan we uit eten. De laatste keer beviel Apollon niet zo goed maar we geven ze nog een kans en…..je zit daar altijd gezellig. Volgens de arts bij de dokterspost heeft Peter iets achter het trommelvlies zitten. Of gewoon roodheid, ontsteking-achtig of bloed. Morgen naar een specialist in Lefkas want de arts bij de post kan niet goed zien wat het precies is. Ze bellen morgenochtend de tijd door. Jeeeee, dat weer. Jammer. We eten heerlijk bij Apollon en zoals gewoonlijk is het er bomvol. Lekker eten met dessert van het huis, koffie van het huis, ouzo van het huis en een sapje van het huis.

De dag erna zijn we om half 11 bij de specialist in Lefkas. Peter heeft inderdaad een bloedpropje achter het trommelvlies. Teveel druk. Niet duiken is het advies. Een kuurtje en neusspray. En over 5 dagen ter controle nog eens terug komen. De arts maakt nog even een tympanogram (het lukt niet bij het li.oor ivm de gehoorgang en dan laat hij dat maar zo) en…..hij maakt een audiogram. Even kijken of P. goed kan horen. Prima, 20 dB verlies in de lagere frequenties. Wisten we ook wel zo’n beetje. Peter zat in een cabine (omgevingsgeluid dempen) en de arts tegenover hem, buiten de cabine, achter glas, achter zijn audiometer. Peter kon precies zien wanneer hij drukte om piepjes te geven. P. is braaf en kijkt weg. Terug naar Nidri, naar de duikschool om voor morgen af te zeggen. Helaas. Misschien een andere keer. Peter is wat huiverig geworden om te duiken. Als na 1 duik zoiets al gebeurt……..bij de tweede buitenduik ga je nog dieper. Ik ga het hier nu ook niet in mijn eentje afmaken. Misschien in NL? Hopenlijk kan en gaat P. dan mee. We moeten thuis nog maar eens info hierover inwinnen bij Harry onze duikinstructeur. De rest van de dag doen we dingen die moeten gebeuren: de was is weggebracht (wasvrouwtje Nidri). We halen ‘t weer op en hangen alles te drogen aan de reling. Schone lakens op het bed, boodschappen halen. Het is een snikhete dag en ik krijg ontzettende spierpijn in mijn benen (de achterkant). Zeker spieren gebruikt die nog nooit gebruikt zijn. Zwemmen, eten en in de kuip hangen…..op de seats natuurlijk.

Vrijdag 29 aug. lummelen we rond, gaan nd kant voor nog enkele boodschappen, een brood halen, internetten, naar de marine-store voor touw. Weer naar de boot. Later aan de kant zit ik een half uur met m’n voeten in een bak met vissen. Ze knabbelen alle oude cellen weg. Daarna zijn de voeten als een babyhuidje, zoooo zacht. ’s Avonds wandelen we, 2,5 uur. Bij Nidri over een berg. Erg mooi. Om half 10 terug aan boord en dan eten we pizza van de Cobb. Die staat op het achterdek en het voordeel is dat de boot binnen niet opwarmt door gebruik van de oven want de dag was weer warm genoeg. De pizza smaakt ook goed van de Cobb. Salade erbij, lekker.
De dag erna gaan we naar Palairos. We waren daar nog niet. Het ligt op het vaste land, tegenover Nidri. We liggen hier aan de kade: stern to. Palairos is een soort lintdorp, geen kern, winkels overal verspreid. Een klein pleintje met enkele taverna’s. We liggen goed maar een gezellige haven en dorp is het niet. Daarom gaan we zondags naar Lefkas. We moeten a.s dinsdag toch in Lefkas zijn omdat P. dan voor controle ivm zijn oren weer naar de specialist gaat. Onderweg zwemmen, ontbijten, koffie. We varen langs een mooie ankerbaai en kijken daar even. Eigenlijk is dit weekend het laatste vrije weekend voor de Italianen en de Grieken. 1 September (a.s maandag, dus morgen) beginnen daar de scholen weer. Je zou het niet zeggen want het is heel erg druk op het water en in Lefkas stad. De kade is vol dus ankeren we maar. We eten een prutje van gebakken uien, paprika, knoflook, tomaat, komkommer en vlees. Na het eten maken we onze favoriete wandeling: langs het groene licht. Terug door de stad: de winkels nog open, veel mensen op straat, levendig en gezellig. Daar gaan we in de winkelstraat op een terras zitten en bestellen rode wijn. Het is hele lichte rode wijn (rose-achtig) en erg zoet. Ach, doe maar of het een glaasje port is, ook lekker.

Maandag 1-9: september alweer. De tijd vliegt ons om de oren alsof het niets is. We doen verschillende activiteiten: een droge was vouwen en opbergen, dieselzuigen, brood halen, koffie drinken op een terras, water halen, ontbijten met het pas gehaalde heerlijke knapperige brood. Mmmmmm echt een heerlijkheid, naar de supermarkt voor nog meer boodschappen (altijd is er wel iets dat op is), haar wassen, koelkast schoonmaken na ontdekking van zeer vieze smurrie op de bodem, eten koken (deze keer macaroni voor twee dagen), koffie drinken en……wandelen. Het begint te waaien. Heel apart, dat gebeurt eigenlijk nooit ’s avonds zo laat. We gaan naar bed. Om twee uur ’s nachts regent het iets. P.gaat eruit om de luiken op een kier te zetten. Om vier uur giet het, een groot gordijn van regen, het onweert en het waait erg hard, het loeit. Bah. P. deed de luiken dicht maar bij het bed kwam het gordijn er tussen. Dat krijgen we in de gaten als het gaat lekken op het bed. Gelukkig aan Peter z’n kant. Pfffff. Maaaar het luik moet eerst van buiten open, gordijn ertussen uit en dan kan het weer dicht. P. vindt dat ik nu wel naar buiten kan. Okay, ik ga toch kletsnat worden dus ga ik schaars gekleed in alleen m’n onderbroek. Ik zit daar even te prutsen met het luik en kom inderdaad kletsnat terug. De onderbroek kun je wringen en mn haar plakt tegen me aan. Wat een weertje. Bliksems, donders, stralen en gieren. De hitte wordt afgestraft. We proberen weer wat te slapen (P. met een handdoek over z’n matrashelft) maar na een tijdje weer keiharde wind met onweer en regen. De buien zijn niet te stoppen. Eruit, toch in de gaten houden of ons anker het houdt en/of de ankers van de andere boten niet gaan krabben. Dat gaat allemaal goed. Ergens pikken we nog een half uurtje slaap maar uiteindelijk gaat P. eruit om koffie te zetten. Het is dan in de vroege ochtend van dinsdag 2 september.