Mahon

Het is inmiddels dinsdag 7 juni als we vertrekken uit Andratx. De wind belooft uit de juiste hoek te blazen en niet vervelend hard te zijn. En zo is het ook. We zeilen de 50 mijl naar Portocolom in ongeveer 9 en een half uur met mooi weer in de zon, hoewel er voor en achter ons onweersbuien rondbliksemen. De baai van Colom is niet druk als we aankomen en we vinden zonder moeite een goede ankerplek. We hebben geen puf meer om het bootje in het water te leggen. We maken wat te eten en relaxen op deze mooie avond tot we naar bed gaan.
De volgende dag gaan we de plaats in om te proberen nieuwe ringen te halen voor ons zonnescherm, omdat de huidige "koperen" exemplaren roesten. Dat lukt natuurlijk niet. We doen wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt en drinken koffie op een terrasje. 's Middags maken we een wandeling langs de baai tot aan de zee. Het plaatsje is een beetje deprimerend, maar de baai is prachtig. We hebben ook heel relaxed internet op de boot midden in de baai via een onbekende weldoener. Zo weten we dat de volgende dag de wind ons weer goed gezind zal zijn en we vertrekken dan ook naar Menorca. Wellicht wat eentonig, maar weer troffen we een mooie halve wind. We zetten dan ook de halfwinder bij en zoefden voorspoedig naar Mahon, op de oostkant van Menorca. Mahon ligt aan een uitgebreide natuurlijk inham met diverse uitlopers. Wij liggen hier in een klein, volkomen beschut, baaitje met nog een stuk of 6 andere boten. Heerlijk rustig met geen enkel huis in het zicht. Alleen een antiek fort op de verder maagdelijke rotsen. 's Nachts is het hier ook echt donker. Alleen wat kleine ankerlichtjes om je heen. We eten bij kaarslicht en olielampen om stroom te sparen. Zeer romantisch. Vannacht hadden we een incident. Ik werd op een gegeven moment wakker omdat het wat harder ging waaien en omdat ik toch naar de wc moest ging ik even kijken hoe we er bijlagen. Dat was even schrikken. Een Italiaanse boot had zijn anker zo dicht bij ons laten vallen dat ik de boot bijna kon aanraken. Het was 3 uur in de morgen, maar er brandde nog licht in bij de Italiaan. Ik besloot hem aan te roepen. Er kwam direct iemand aan dek die in het Italiaans vroeg wat ik wilde. Ik zei hem dus in het Engels dat hij te dichtbij lag. Hij antwoordde, weer in het Italiaans, dat ik traquillo moest blijven en dat alles bene zou gaan. Waarop ik hem zei dat ik tranquillo was, maar dat hij toch te dichtbij lag. Hij liet daarop zijn ankerketting nog wat meters schieten, zodat hij waarschijnlijk net vrij van ons zou blijven. We gingen allemaal weer naar bed, maar dit soort dingen is niet erg goed voor je nachtrust. Ik hoop niet dat alle Italianen op deze manier rondankeren. De volgende morgen, zodra ze wakker waren, ongeveer 12 uur, vertrokken ze gelukkig weer.
Vandaag zaterdag 11 juni zijn we vanmorgen naar een klein vissershaventje getuft met het rubberbootje om wat rond te kijken en wat boodschappen te doen. Niet veel te zien daar, hoewel het haventje op zich wel leuk was. 's Middags zijn we wat verderop naar de plaats Mahon zelf gevaren. Dat is dus wel een mooie oude stad met een fraai historisch centrum. Nu, 8 uur 's avonds zitten we weer aan het oude vissershaventje in een cafe met wifi dit verslag te maken. Mocht het hier en daar wat verward zijn, dan kan dat komen door de keiharde muziek die boven mijn hoofd uit een luidspreker schalt. Geen onaardige muziek, maar het leidt wel af. We hebben ook even naar het weer gekeken en bedacht dat 14 juni een mooie dag zou kunnen zijn om de 200 mijl oversteek naar Sardinie te beginnen. Als het goed gaat horen jullie dat nog wel.