Carloforte

Had Peter al verteld hoe prachtig we in Mahon voor anker lagen? In een baai omringd door rotsen, zeer beschut, rustig, puur natuur, en een castillo tegenover ons. Als we met de bijboot naar de kant gingen dan moesten we door een klein kanaaltje met rotsen aan weerszijden met prachtige begroeiing erop. De kleuren waren zo mooi: vele verschillende kleuren groen maar ook bruintinten. Aan een kant liep over de hele lengte van het kanaaltje een kleine kade waar je kon lopen en aan beide einden stond een mini vuurtorentje dat 's nachts ook brandde. Dat deed allemaal een beetje Beaulieu en Newtown River achtig aan (Engeland). Dat deel van Engeland waar we ook nodig weer eens heen zouden moeten omdat het er zo mooi is (op de terugweg). Dat is een gevleugelde uitspraak geworden nu. Als we onderweg van andere zeilers horen 'zijn jullie daar en daar geweest of heb je dat en dat gezien' en we zijn daar niet geweest of hebben het niet gezien dan zeggen we: "op de terugweg". Het is nu al een vol beladen programma die terugweg. Nog veel te doen en te bekijken dus. Hier in Mahon vond ik het zo mooi dat ik hoop weer eens terug te komen. Maar nu is op de heenweg.

Zondag 12-6: 's Avonds komt er een Nederlander bij in de baai van Mahon.
Wij lopen op de kant het is dan 9 uur in de avond en wij hebben net 2 uur gelopen. We kunnen mooi uitkijken over zee en zien heel in de verte 2 boten aankomen uit de richting van Sardinie. Het blijken een Nederlander en een Italiaan te zijn. De volgende dag (maandag 13-6)maken we even een praatje met de Nederlanders. Gisteren zagen we dat een andere ons bekende boot hier ook weer ligt. Twee Fransen met een Ovni. We lagen vlak naast hen op Ibiza. Als we klaar zijn met ons praatje bij de Nederlandse boot, wenkt de Fransman ons. Ook daar gaan we dan even buurten. Ze hebben gezien dat we gisteren gingen wandelen. Was dat een mooie wandeling, waar gaan jullie naartoe, wanneer, wat zijn de verdere plannen. Al dit soort vragen worden over en weer gesteld. Het blijkt dat zij ook naar Sardinie, Sicilie en de Griekse eilandjes willen. Ook zij zijn van plan morgen te vertrekken. Wij ook. We zullen hen weer zien. Leuk.

De Fransen vertrekken de volgende dag, dinsdag, rond half acht. We zwaaien en roepen 'we zien elkaar over 2 dagen op Sardinie'. Wij varen even later de baai door naar ongeveer het einde. Daar is een tankstation. We tanken water en diesel. Als we klaar zijn gooit de man van het tankstation ons los. Ik zeg tegen hem dat we naar Sardinie gaan. Hij trekt een gezicht en zegt: "about eighteen, twenty hours". Hij kijkt erbij alsof hij dat heeeeel lang vindt. Volgens mij gooit hij meestal hele snelle motorboten vol. Hij heeft waarschijnlijk niet gezien dat wij masten hebben. Rond 10 uur varen we uit. Het is een prachtige dag. Veel zon en dat blijft zo de hele dag. De wind is uit het noorden, half, ong. 10 knopen. Heerlijk. 's Nachts valt de wind weg en gaan we verder op de motor. Er staat een tijdje een stevige swell maar in de nanacht wordt de zee weer rustiger. De maan is vol en schijnt ons de hele nacht goed bij. Door dat felle maanlicht zie je andere dingen, zoals sterren of een lichtende zee, minder goed. We komen zowel overdag als 's nachts bijna niets en niemand tegen. Ik zie tijdens mijn wachten 2 boten in de verte. Peter ziet niets. Er zijn hier ook geen vogels meer of insecten. Gelukkig duurt het maar 2 dagen anders ga je je wel heel erg verlaten voelen. Helaas treffen we ook geen dolfijnen.

De tweede dag (woensdag 15-6) verloopt hetzelfde. Prachtig weer, mooie wind. In de ochtend wil een of ander heel groot insect op mij landen. Ik sla het toch maar af en weg. Maar toch een levend iets. Wel leuk. Later op de dag vervangen we de halfwinder door de spinnaker. Tegen de schemering halen we de spinnaker weg. Het lijkt nevelig te zijn. We hebben de motor weer aan. De zee is rustig, bijna glad. We zien niet zoveel en het duister valt. We turen samen een tijdje over de zee. Heel anders dan gisteravond. Toen was de maan vol en scheen ons bij. Nu zou de maan ook vol moeten zijn en schijnen. Maar dat doet hij niet. De maan is zwart. Hij staat ook nog niet zo hoog. We zien wel duizenden sterren en de melkweg. De zee licht en wel zo dat ik steeds denk grote lichtende kwallen te zien. Er is veel te zien vanavond. Later wordt een randje van de maan heel fel. Je ziet daarachter de hele maan maar het grootste deel is donker. Naarmate de nacht verstrijkt wordt de maan steeds feller, totdat hij weer helemaal vol, ons bijschijnt.

Donderdag 16-6 komen we aan op Sardinie. Tegen 7 uur in de ochtend zijn we er dichtbij. We moeten dan nog wel een eind varen om bij de plek te komen waar we willen ankeren, bij Calasetta. Daar komen we om ong. half tien aan. Onderweg er naar toe is het windstil en de zon is al zeer fel. We krijgen het veel te heet en gaan zwemmen, dat is om ong. een uur of 9 's ochtends. Wauw, hier is het heet. In Mahon en andere Balearen delen was vaak ook bewolking. Hier niet. Bij de ankerplek zijn wij de enige ankeraars. Verder liggen er enkele vissersbootjes. We liggen er goed. Goede plek, mooie omgeving. Later gaan we met de bijboot naar de kant. Ja, toch anders dan Spanje. Andere huizen, bredere straten (hier zonder stoep) en het lijkt hier toch wel wat schoner (op de straat). De plaats is klein en niet heel bijzonder maar wel leuk. Verdeeld over de plaats verschillende kleine winkeltjes, een haventje, een strandje, een boulevard(tje). Niks modern gedoe. Alles zoals het al jaren is.

De volgende dag zijn we toch nog wel wat vermoeid van de tocht en we besluiten om hier nog een dag te blijven. We halen boodschappen en als we terugkomen zien we dat de Fransen met de Ovni naast ons liggen. Later op de middag komen ze wat drinken bij ons aan boord. Christoph en Dominique. Het is gezellig met hen. Zij zijn eerst naar een andere plaats op Sardinie, hier dicht in de buurt gegaan. Naar een haven. Zij zeilden hier ong. 15 jaar geleden ook rond. Ze hebben dat 5 jaar gedaan toen, zijn daarna weer gaan werken en nu wonen ze op de boot. Hebben hun huis verkocht. Ze hebben ook een actueel weerbericht. Zondag windkracht 6. Dan moeten we morgen naar een haven omdat we hier niet goed kunnen blijven ankeren met kracht 6.

Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag 18-6 gaan Christoph en Dominique naar Romana (0ng. 20 mijl verderop). Wij gaan naar Carloforte. Daar gaan we in de haven liggen. We zien hen wel weer. Ze doen tenslotte ongeveer dezelfde route. We gaan in de haven eens uitgebreid douchen. Dat is lang geleden dat we konden douchen (steeds geankerd). We verkennen de plek. Heel authentiek, mooie oude stad, mooie oude gebouwen en leuke huizen met hele gezellige straatjes. Pittoresk stadje. We vallen weer middenin een feest (gebeurt vrij vaak). Ze vieren dat de ambulancedienst 28 jaar bestaat. Er is veel ambulancepersoneel, gekleed in oranje (langs de weg werk) pakken.
Eerst is er een kerkdienst in de katholieke kerk. Iedereen kan naar binnen lopen, de deuren staan open. Wij gaan ook even naar binnen. Er is net een koor een prachtig lied aan het zingen, begeleid door een orgel. Erg mooi. Het ambulancepersoneel staat daar in de oranje pakken. Toeschouwers staan of zitten in de kerk. Hun kinderen lopen in en uit, lachen, roepen, rennen maar dat stoort niemand. Je kunt ook gewoon wat praten of fluisteren. Leuk, ongedwongen. Later op de avond is er feest op het plein met muziek en een band. De oranje pakken staan te hossen tussen de rest van de hossers. Die pakken blijven aan. Zal dat heet zijn want het was vandaag weer een zeer hete dag. Het ziet er allemaal erg gezellig uit. Goede sfeer. De band zet een nieuw lied in. Hun bladmuziek waait weg, ze lachen, zingen lalala, rapen de muziek weer op en zingen verder. Wij aten vanavond pasta (ik) en een pizza (Peter) op een pleintje, buiten.

's Nachts gaat het loeien. Peter legt achter nog een landvast (we zitten eerst maar aan 1 vast). Nu zondag 19-6 loeit het nog steeds. De grib-files zeggen dat de wind pas vanavond gaat luwen. Als dat zo is dan blijven we hier nog een nacht. Anders kunnen we eerst nog terug naar de vorige ankerplek (Calasetta). Wachten totdat de zee weer kalm is en dan verder.