Valletta

We lagen voor anker bij Villasimius samen met Dominique en Christof. Vlak bij ons was een strandje met badgasten waar we makkelijk heen konden roeien. Vandaar liep je in een paar minuten naar de jachthaven. Daar waren wat gebouwen en winkeltjes om een pleintje heen. En op dat pleintje, als je in de goeie hoek zat, had je een prachtig wifisignaal. Later gingen we dus nog een paar keer daarheen met onze computer om de laatste weerberichten te ontvangen. Want er moest weer een grote oversteek gemaakt worden. 150 mijl. Dus wilden we wel weten of het weer een paar dagen goed bleef. In de tussentijd liepen we wat in de omgeving en dat was erg aardig. We lagen aan de westkant van een landtong en als je de weg overstak en je liep een eindje naar het oosten kwam je bij een meer, dat door een klein strookje strand van de zee aan de andere kant was gescheiden. En in dat meer huisden honderden flamingo's. Prachtig gezicht. Er was ook nog een overblijfsel van een oud fort, waar we heen geklommen zijn. Wel te bezichtigen, maar natuurlijk niet nu. De gribfiles van zondagavond laten een gunstig weerbeeld zien voor de komende dagen, dus we willen de volgende dag vroeg vertrekken naar Sicilie. Dominique en Christof willen wat later op de dag vertrekken. Wij gaan naar een eilandje even west van Sicilie, met een mooie ankerplaats en hoewel D en C van plan waren naar Trapani te gaan wilden ze eventueel eerst ook wel naar ons eilandje: Isola Favignana. De volgende morgen vroeg om half 8 hoorden we een anker op gaan en daar gingen de Fransen toch nog eerder weg dan wij. We volgden ze na een half uur. Bij het wegvaren viel het op dat het stuurwiel wat zwaar draaide. Al in Mahon leek het niet meer zo soepel te lopen, maar je draait eens wat en dan ljikt het toch weer mee te vallen. Maar nu was het toch wel duidelijk zwaarder dan normaal. We zeilden eerst een stukje aan de wind tot deze geheel tegen draaide. Motor aan. Het was direct duidelijk dat de Franse boot er behoorlijk de sokken in zette. Ze liepen snel op ons uit. Later draaide de wind naar zuid en kon er weer gezeild worden. We liepen aanvankelijk nog 6 knopen, maar de wind zakte weer weg. Nog even met de halfwinder geprobeerd, maar nu was er echt geen wind meer. Motor maar weer aan. We gingen een zeer rustige nacht in. We aten de overgebleven nasi van gisteren in de kuip en deelden de wacht in. In de vroege morgen dook er opeens een dolfijn op naast de boot en verdween ook onmiddelijk weer. Wat later, toen ik even binnen was hoorde ik een harde bons tegen de boot. Toen ik boven kwam en achterom keek zag ik in ons zog een grote zieltogende schildpad verdwijnen. Wel zielig, maar ja moeten ze maar uitkijken. Voor het ontbijt zetten we de motor uit om rustig te kunnen eten en we sukkelden op de zeilen verder met 3 knoop. Maar we hadden geen haast. Om 3 uur of zo komen we aan op ons eiland en gaan voor anker op de voorgenomen plek. We liggen er goed achter een hoge berg maar de Fransen zijn er niet. Zeker toch naar Trapani gegaan. We zullen ze later vast nog wel ergens treffen. Terwijl we daar liggen probeer ik er achter te komen waarom het sturen zo zwaar gaat. Ik sloop de halve boot om de stuurinrichting bloot te leggen. Maar ingrijpende dingen durf ik voor anker niet te doen. We moeten tenslotte in geval van nood weg kunnen. Ik vind dus vooreerst niet de oorzaak hoewel we wel een vermoeden hebben. We gaan de volgende dag verder naar een plaats Mazara del Vallo zo'n 20 mijl verderop. We zeilden rustig voor de wind en kwamen omstreeks 3 uur te plek aan. De streek is hier niet spectaculair. Gewoon plat net als thuis. Een van de havenhoofden was ver doorgetrokken zodat je in de luwte daarvan prachtig kon ankeren. We waren de enige. Op de vorige plek ook al. Het roer gaat nu zo zwaar dat er snel wat aan gedaan moet worden anders loopt het helemaal vast. We besluiten, als de wind gunstig is, direct over te steken naar Malta omdat daar de kans op betere service groot is. Maar eerst gaan we met de bijboot naar de haven. Dat valt nog niet mee. Eerst leggen we aan in de jachthaven en merken dan dat we zonder sleutel het terrein niet af kunnen, laat staan er weer op. We varen verder naar de dieselpomp. Daar kunnen we wel even liggen, maar ook daar is een hek. Vooralsnog open. We vragen de pompman hoe laat hij van plan is te sluiten. 7 uur half 8 zegt hij. Tijd genoeg voor ons om boodschappen te doen. Maar als we kwart voor 7 terug komen is de boel wel dicht. Als we dan verderop toch een opening vinden in het hek staat er een beveiligingsman naast ons. Wat of we daar willen. Het blijkt moeilijk uit te leggen dus we lopen zachtjes naar ons bootje, wijzen erop en daarna naar de grote zee. We mogen weg. Hij helpt zelfs met wegvaren. De volgende dag gaan we nog een keer maar nu nog wat verder naar een soort wrak aan de kade. Daar kunnen we echt niemand in de weg liggen. Het is er wel smerig. Trouwens de hele haven ziet er troosteloos en vies uit. Maar het plaatsje zelf heeft toch wel aardige stukken. Een mooie oude kerk en een oud paleis van een bisschop en aardige oude straatjes. We lopen wat rond drinken koffie kopen nog wat dingen en gaan weer terug naar de lamme Nadia. De weerberichten voorspellen harde winden voor de komende dagen, dus we blijven nog even liggen. De volgende dag met inderdaad stevige wind merken we dat we niet meer liggen op de plek waar we eerst lagen. Het anker krabt. We gaan verliggen. Nog dichter bij de havenmuur. Lijkt nu goed te gaan. Zaterdagmiddag gaat de wind eindelijk wat liggen en om 6 uur vertrekken we naar Malta. Wind mee. Eerst alleen op de genua. Later met wat minder wind grootzeil met fok uitgeboomd. Nog later daar de genua ook nog bij. Al met al een mooie zeiltocht. Halverwege vond ik het stuur zo zwaar gaan dat ik de stuurautomaat er niet meer aan wilde wagen. Met de hand verder sturen en dan zo min mogelijk draaien. Dat gaat en net voor donker komen we aan in St. Paulsbay, waar we de eerste nacht willen ankeren. 20 jaar geleden zijn we daar ook geweest in een hotel. De baai is nog hetzelfde maar de kermis is nieuw. Overal boten met verschrikkelijke herrie van muziek en gillende mensen. We lagen verder wel mooi achter een rotsmuur. De volgende morgen, maandag gaan we verder naar Valletta. Een uurtje varen op de motor. Moeizaam draaien we de mooie stad binnen en hinken naar de jachthaven. Op een bord staat aangegeven dat je ze kunt oproepen op kanaal 13. In de Pilot noemden ze kanaal 9. Op beide kanalen kregen we geen antwoord. We sukkelden wat rond, tot een man op de steiger ons toeriep: Zoekt u een ligplaats? Blij verrast riepen we ja en na wat gepraat en gebel naar de havenmeester (we hadden verteld dat we practisch onbestuurbaar waren) mochten we ter plekke een box in. Tot zo ver gelukt. Nu het roer nog repareren.