Nog in Valletta

Het bleek een goed idee om naar Malta te komen voor reparatie van de stuurinrichting want we hadden Pieter. Om te beginnen fungeert hij als een soort hulphavenmeester. Hij kan boten plaatsen aanwijzen terwijl hij met zijn mobiel belt met het havenkantoor. Hij is ook medeeigenaar van de haven. Een aantal jaren geleden, toen de haven werd geprivatiseerd, heeft een stel ligplaatshouders de haven overgenomen en hij is daar dus 1 van. Hij doet klusjes voor mensen. Zorgt dat boten schoon worden gehouden, dat er water en diesel genoeg aan boord is, en kleine reparaties. Verder weet hij waar hij zijn moet als hij iets zelf niet kan. Wij vertelden hem van ons probleem en hij zij: begin maar gewoon aan het werk en als je vast komt te zitten dan bel je me maar. Ik begon dus onder ons bed de stangen van het systeem los te maken om er zeker van te zijn dat het euvel zich inderdaad bevond in de achterste overbrenging. Niet een heel moeilijk werk en dat was vrij snel klaar. Het was zoals we gedacht hadden. Het loopwerk in de achterste kast zat volledig vast. Nu kon die kast er niet zomaar uit. Eerst moesten de steunen los, waaraan het geval was opgehangen en de betrokken bouten waren al 34 jaar aan het vastroesten. Geen beweging in te krijgen. Dus bel ik Pieter. Hij komt kijken en belooft de volgende dag terug tekomen met het nodige gereedschap. Let wel dit speelt zich af bij 35 tot 40 graden in de schaduw. De volgende dag om 9 uur is daar Pieter. We doen het als volgt. Door ondersteboven te hangen kan ik net met een sleutel aan de onderkant van het geheel de kop van de bout vasthouden, terwijl Pieter met een dopsleutel waar een massief ijzeren paal van meer dan een meter op zit met daarop een moersleutel, verlengd met een stuk pijp, de moer probeert los te draaien. 2 komen op deze manier los. De andere twee, toch niet kleine, bouten draait hij doormidden. Ik dacht onder in de boot dat het begon te regenen, maar dat was het zweet van Pieter, dat in stromen naar beneden kwam. Hoe dan ook we kregen het ding er uit en gingen ermee naar zijn werkhok aan de haven om het apparaat te opereren. Het bleek allemaal nogal mee te vallen. Toen we alles uit elkaar hadden was het een kwestie van schoonmaken, in het vet zetten en weer in elkaar zetten. Het was gewoon aangekoekt oud vet geweest. Dat alles nam nog wel de rest van de dag en een groot deel van de volgende dag in beslag. Maar nu draait het roer weer als een zonnetje.
Het werd tijd voor iets anders. We gingen Valletta bekijken. Het is inmiddels donderdag en we vertrekken vroeg (nog een beetje koel) te voet naar Valletta. Wij liggen aan een andere kreek van de haven waar Valletta ook aan ligt bij het plaatsje Msida. Maar het ligt allemaal tegen elkaar aan. Het kost ons ongeveer een uur om in het centrum van Valletta te komen, waar het gezellig druk is. Veel winkeltjes en terrasje met veel touristen. Maar geen kermis. We lopen wat rond, zitten op een terras, bezoeken een kerk en gaan tenslotte naar de Malta experience. Een presentatie over de geschiedenis van Malta vanaf de prehistorie tot nu. Erg interessant en ook lekker koel aangezien het onder de grond plaats vindt. Aansluitend hebben we een rondleiding door het hospitaal dat door de hospitaalridders in de 16de eeuw is gebouwd. Zeer indrukwekkend. Later lopen we, iets langzamer nu, terug naar de boot. Vrijdag doen we verschillende klusjes en een beetje kalm aan. Tot de koelkast het begeeft. Bij deze temperaturen kun je niet zonder koelkast dus ook daar moest wat aan gebeuren. We hebben een watergekoelde compressorkoeler en de waterpomp was er mee opgehouden. Pieter, die uiteraard toevallig langs kwam, zou wel voor een andere pomp zorgen. En dat deed hij. Hij zou ook nog terug komen om de druk van het koelgas te controleren, maar dat gaf zelfs voor hem een probleem. Onze koelkast is zo oud dat er een soort gas in zit, dat tegenwoordig verboden is ivm de ozonlaag en ook nergens meer is te krijgen. Maar al met al werkt hij met de nieuwe pomp beter dan hij ooit gedaan heeft. En vele malen stiller. Pieter nam en passant ook onze grote gasfles mee om te laten vullen, wat ons sinds Nederland nog niet gelukt was. We moeten hem nog wel terugkrijgen.