Koelkast

Donderdagmiddag komt zowaar even over 2 een Griekse man bij de boot met een tangetje en een multimeter om naar de koelkast te kijken. Ik had van tevoren al het aanrechtkastje leeggeruimd en de vloerplankjes verwijderd om de compressor onder in de boot te kunnen bereiken. Hij dook met het hoofd naar voren het kastje in en begon zijn onderzoek. Af en toe klonken wat korte bevelen, zoals on en ook out. Waarop wij de stroom op de koeling aan en uit schakelden. Hij schroefde en pufte, wriggelend in het kastje dat het een aard had. Na vrij lange tijd dook hij weer op en vertelde ons in zeer moeizaam Engels dat de compressor zeer oud was en dat de elektronika niet deugde en dat bovendien het gebruikte gas niet meer bestond, met andere woorden: een en ander moest vervangen worden. Daar konden we wel inkomen want dat hadden we zelf ook al bedacht en aan hem verteld. Hij zou zien wat hij voor ons kon doen en de volgende dag om 10 uur opbellen met een prijs en een tijdstip. Hij dacht het zaterdag te kunnen doen. Dat viel niet tegen.

Vrijdag zaten we vol verwachting bij de telefoon, maar geen Griek. In de middag besloot ik hem zelf maar te bellen. Ik kreeg hem aan de lijn bij een enorm achtergrond lawaai. Op mijn vraag hoe de zaken stonden kreeg ik wat onverstaanbare kreten toe geschreeuwd over de herrie heen waarna de verbinding werd verbroken. We besloten dan maar te wachten tot zaterdag, in de hoop dat hij gewoon zou komen, zoals hij van plan was.

Zaterdagmorgen geen Griek. Ik ben toen maar naar de baas van de pontoon gegaan, Herbert, een Duitser die gaat over de verhuurvloot van Skorpios charter om te vragen of hij wilde bellen met onze Griek omdat hij goed Gries spreekt. Dit lukte. Onze ijsman bleek naar zijn zieke moeder te zijn en wilde dinsdag bij ons de klus wel komen klaren voor €600. Na wat heen en weer praten via Herbert gingen we akkoord. Met Herbert spraken we af dat we zolang aan zijn pontoon konden blijven liggen. Tegen betaling uiteraard. We aten aan boord salade en gingen later toen het al donker was nog een eindje om over de boulevard. De terrasjes begonnen al weer leeg te lopen. Toen we bij het restaurantje kwamen waar we al een paar keer gegeten hadden, Apollon, werden we min of meer naar binnen getrokken omdat we voor we verder gingen toch eerst een glaasje ouzo moesten drinken. Ik had geen geld bij me en vertelde dat, maar dat was geen punt. Het was van het huis. Wij dus aan de ouzo en het bleef niet bij 1 glas. Aardige mensen. Van een van hen hoorden we dat onze ijsgriek Panos heette, en dat het een heel goede man was. Je begrijpt dat we helemaal gerustgesteld waren. Na veel zoenen en handen geven vertrokken we weer naar de boot.

Zondag na het ontbijt wandelden we naar de plaatselijke watervallen, zo'n 3 km het land in. Het bleek een aardige wandeling van bijna een uur en de watervallen, die we al eerder bezocht hadden zijn schitterend. Weinig water weliswaar maar een oogverblindend mooi dal tussen hoge rotsen. Het was nog vroeg en we waren er bijna alleen. Net een sprookje. De dagen worden hier nu snel warmer met blauwe luchten en zeer hete zon. 's Avonds koelt het nog wel aardig af.

Maandag dachten we 2 vliegen in 1 klap te slaan. We wilden wel een eindje fietsen en we moesten weer boodschappen doen. Dus gingen we per fiets op weg naar de Lidl in Lefkas. Een tochtje van ongeveer 15 km. Ivm de temperatuur gingen we vroeg op weg en dat was maar goed ook. Hoewel de weg geheel langs de kust liep waren er toch aardig wat cols te nemen en we waren het fietsen ietwat ontwend. Maar uiteindelijk kwamen we na een kleine 2 uur redelijk fris in Lefkas aan, waar het gezellig druk was in de straten omdat het een of andere christelijke feestdag was. Weer op ons vaste terrasje merkten we dat de koffie duurder was geworden en dat je er geen lekkere hapjes meer bij kreeg. Het was kennelijk hoogseizoen geworden. Dan maar naar de Lidl. Maar ja, het was een feestdag en dus waren de winkels voor een groot deel dicht. Op de terugweg hebben we bij een groenteboertje nog een aantal zaken kunnen kopen, dus helemaal zonder resultaat bleef de tocht niet. Terug op de boot hadden we behoefte aan wat relaxen op de bank voor we de rest van de boodschappen hier in Nidri gingen halen. Later zijn we op de fiets nog even teruggegaan naar de watervallen, tegen de schemering, omdat we 's ochtends fototoestel en video vergeten waren. Het was er weer mooi.

En vandaag, dinsdag kwam de koelmonteur, tenminste dat zou hij. Maar hij kwam dus niet. We liggen hier voor joker. De hele dag op de boot zitten wachten. Zelfs Herbert was er niet om te bemiddelen. We weten nog niet wat we verder zullen doen. Waarschijnlijk gaan we morgen gewoon weg met een kapotte koelkast. Op een andere plek een monteur zoeken. We zien wel.