Mesolongion

We zijn dus vrij lang in Nidri gebleven ivm de nieuwe koelkast. Dinsdag 5 juni zou Panos (van de koelkast) komen maar hij kwam niet. We wilden woensdags weg om het in Lefkas met een andere koelkastman te proberen. Peter loopt nh kantoortje van Scorpios charters zetbaas Herbert (een Duitser) om hem te betalen voor het liggen voor enkele dagen aan deze pontoon. Herbert vraagt naar Panos, verneemt dat hij niet is geweest en belt hem direct. Panos in paniek vertelt dat er onderdelen uit Athene moeten komen. Die komen vandaag om 12 uur."Daarna kom ik" zegt hij. Prima, wachten we daar op. En inderdaad: hij komt. Naast ons ligt Richard met Frau Richard (ook Duiters). Richard helpt met van alles en nog wat op de pontoon. Een soort Pieter van Malta. Het is net een klein dorp zo'n pontoon. Er gebeurt van alles. Richard vangt boten op als ze ad pontoon komen liggen en hij geeft aanlegintructie. Richard heeft een bol Duits buikje en een baard. Hij ziet er ruw uit maar heeft een gouden hart. Hij redt bijvoorbeeld kleine poesjes die hier zwerven en een ongeluk hebben gehad. Laatst nog had een poes door een ongeluk een oog er half uit. Richard ermee naar de dierenarts. De poes heeft niet meer 100 procent zicht maar hij redt zich weer. Frau R. was de dagen dat we hier waren in geen velden of wegen te zien. Ik meende ook te hebben gehoord dat ze wat ziek was. Maar nu, nu de nieuwe koelkast er is, komt Frau R. tevoorschijn. We maken even een praatje. Lekker even Duits kwebbelen. Fr. R. vertelt dat ze ook een poes aan boord hebben die nooit buiten komt. Dit is haar poes. Of nee, deze poes heeft hen (Richard en Frau R.) zelf uitgezocht. Hij sprong gewoon aan boord. Het moet een hoooogst intelligente kat zijn. Frau.R. vertelt: als zij (Frau R.) tegenover de kat zit en zij (Frau R.) spert haar mond wijd open (en dat doet ze voor. We staan aan de railing dicht bij elkaar en ik mag 6 seconden in de wijd opengesperde mond van Frau R. kijken). Dan doet de kat dat na enige seconden ook. En nu doet Frau R. haar kat, die la Luna heet, na. Weer mag ik 6 seconden in de mond van Frau R. kijken die de opengesperde muil van haar intelligente kat nadoet. Dan bekijk ik haar gebit maar even aandachtig. Tijd zat. Beetje bruin hier en daar. Zal Peter blij mee zijn. Maar ze rookt geloof ik ook. Zo kletsen we nog even door. Best gezellig. Omdat we nu een nieuwe koelkast hebben kunnen we weg van de pontoon en weer gaan ankeren. We gaan donderdag 7-6 weg. Woensdag 6-6 fietsen we eerst de baai nog even rond. Leuk tochtje.

Donderdagochtend 7-6 fietsen we voor de laatste keer naar de watervallen. Lekker vroeg, lekker rustig, prachtig en stil daar. Terug op de boot zeggen we tegen Richard dat we graag willen betalen omdat we weggaan. Frau R. heeft zich op het laatste moment erg aan ons gehecht. Roerend neemt ze afscheid. Ik zeg: "Vielleicht sehen wir uns mal wieder". Ze trekt een beduusd gezicht en antwoord: "Hoffe ich ja doch, hoffe ich ja doch". Dan geeft ze nog een goeie schoonmaaktip voor verweerd RVS: neem een zachte Schwamm met een beetje Zahncreme erop. Zacht wrijven ivm kratzen. Als het schoon is een flinterdun laagje vaseline aanbrengen. Okay,daaaaaag en bedankt voor de tip. We gaan weer ankeren in de prachtige baai tegenover de pontoon. We willen daar nog even liggen omdat het er zo mooi is en ik vanavond in het bos er vlakbij wil wandelen om videoopnames te maken van het kerkje daar, het graf van Wilhelm Dorpfeld (een Duitse archeoloog die hier in 1940 is begraven en een prachtplek heeft gekregen) en een spookhekje dat leidt ne huis waar je niet mag komen. Vorig jaar heeft Peter daar wel rondgestruind en volgens hem is er nooit iemand. Auto's staan altijd onder een kleed en er is geen levende ziel te bespeuren. We zullen het zien.

Als we er s avonds ih donker wandelen zien we niemand. Ik maak videoopnamen. We lopen het pad af door het bos, de weg op langs huizen. Achter een hek bij een huis blaft een hond. Een witte, middelgroot met een leuke labradorkop. Peter zegt wat tegen de hond. Die raakt zo enthousiast dat hij naar ons toekomt via een gat ergens onder het hek. Wij lopen door. De hond loopt mee, vrolijk kwispelend. Bij zijn? huis staat een bord id tuin met een Griekse naam erop en eronder 'vrijheid'. Ha, de hond heeft de nederlandse klanken van Peter herkend. Even verderop komen ons twee mannen tegemoet, met hond. Die hond lijkt erg op 'onze' hond. Iets groter. De mannen groeten en lopen door. 'Hun' hond loopt met ons en 'onze' hond mee. Ze hebben veel lol en spelen en ravotten met elkaar. We lopen nog een flink eind door. De honden zijn ons ver vooruit. Als we terug nd bijboot willen moeten we dezelfde weg terug nemen. We draaien om en lopen terug. Peter fluit een keer voor de lol en zie: de honden komen aangerend en lopen weer mee terug. We komen dezelfde mannen weer tegen en vragen voor de zekerheid of die ene hond niet van hun is. Nee hoor. We komen weer bij het bos aan. Wie zit daar in de bosjes met een heen en weer bewegende zaklamp? Het is stikdonker. Eng. Het blijkt een prachtige vuurvlieg te zijn. Heel fel. De honden begeleiden ons door het donkere bos. Over het zeer smalle, kronkelige, oneffen, met stenen bezaaide pad. Langs het graf van Wilhelm, langs het hekje vh private property huis en daarnaast het witte kerkje. Als we in de bijboot stappen en Peter start de motor kijken de honden even op. Als we wegvaren roepen we 'dag' en 'bedankt voor de begeleiding'. De dag erna hebben we hier weer gewandeld: geen spoor van 'onze' honden te bekennen. Waren het wel echte honden?????

Zaterdag 9-6 varen we naar Meganizi. Hier hebben we ook een nacht met Jaap gelegen. We dobberen heel lang rond voor Meganizi. Er is geen wind. Later komt er iets wind en zeilen we even. Tegen een uur of 4 gaan we voor anker. De fok wil niet meer inrollen. Fok naar beneden. Als we liggen kijkt P ernaar. Touw is op een of andere manier vast komen te zitten. Het laat zich vrij makkelijk ontwarren maar P is lang bezig om de rol er weer op te krijgen. En het is al zoooo heet, 35 gr. Ik zwem maar weer een rondje. P later ook. Broodnodige afkoeling.

Zondag 10-6 kijken we even in het dorpje een stukje verderop. Heuvel op. Het is weer een hete dag. Het is een slaperig, zeer rustig dorpje. In de kerk wordt al voor gezongen. Even zijn we de weg kwijt. Een oud vrouwtje ziet dat en gebaart: 'waarheen'? Ik zeg: the beach. Ze wuift met haar hand in een richting. Ik bedank haar. Dan zegt ze: Bye bye darling. 's Avonds eten we ih restaurant op de kant. P. vindt de bediening, het eten en 'het er zitten' (het waait hier te hard) lang zo goed niet als in Nidri. Ja, je moet niets gaan vergelijken met Appolon in Nidri.
Dit heeft zo zijn eigen charme. Je kunt niet overal binnengehaald worden met 'Maestro'.

Maandag 11-6 gaan we naar Petalas. Een prachtige zeiltocht. Ennn het is wat koeler, 28 gr. Dat scheelt echt. Eerst gaat het heel rustigjes met een zacht zuidewindje. Later een krachtiger NW wind, 12-15 knopen wind waardoor we met uitgeboomde fok toch in Petalas aankomen. Een prachtig beschutte baai. Rondom hoge bergen maar wel kaal. Het mooie groen is weg. Toch heeft dit ook wat. Het is ruiger, ruwer. Er liggen veel ankeraars. Ook 5 Nedelandse flottielje zeilers die naast/tegen elkaar aan ankeren. Dinsdag hebben we een vergelijkbare tocht. Eerst weinig wind, later meer. Heerlijk zeilen zo. Ook lekker verkoelend. Nu gaan we naar Mesolongion. Als we er bijna zijn varen we eerst door een 3 mijl lang smal kanaal om in de baai/kom te kunnen ankeren. Woensdagochtend zien we in de baai een grote schildpad die steeds zn kopje boven water steekt. We lopen naar de stad voor boodschappen. Kijken in de kerk. Het is hier best leuk. veel winkeltjes, leuke gezellige straatjes. We halen de boodschappen en brengen die naar de boot (het is nogal veel). Later in de middag gaan we terug en zitten er op een terras. We horen dat vanavond de voetbalwedstrijd Nedeland-Duitsland is. We gaan terug nd boot om de macaroni van gisteren te eten (smaakt heerlijk). Dan gaan we weer terug want op het marktplein bij het terras waar we van middag zaten staat een grote tv. We willen die wedstrijd wel even zien. Leuk met een groep mensen op het terras. Het is heel gezellig en lekker daar s avonds maar het resultaat valt natuurlijk errug tegen. Met het schaamrood op de kaken ga ik snel naar de wc. voordat we terug gaan nd boot. De eigenaar vraagt dan nog: Dutch he?? (had ik hem verteld) en wijst op mij. Ik zeg 'ja' en rol flink met mijn ogen. Hij moet hard lachen. Nu zit ik weer bij diezelfde mensen op het terras omdat hier verbinding is en ik dit verhaal wil schrijven dat nu KLAAR is. Morgen trekken we weer verder. We hebben het prima naar de zin ennnn.....thuis gaat alles goed. De clivia staat in bloei. Zo leuk. Buurman Nico verzorgt de plant en nu is ze spontaan tot bloei gekomen. Nico heeft een foto gestuurd. Prachtig, en....de bloemen zijn bijzonder. Het schijnt zeeeer zeldzaam te zijn. Mooi resultaat Nico. Omdat we er zo blij mee zijn hebben Peter en ik bedacht dat Nico de plant mag blijven verzorgen met zn groene vingers. De clivia is nu ook een beetje van Nico.