Eufimia

Donderdagavond 14-6, we willen net wat eten, komt de port police langs in een speedbootje. We mogen niet meer in de baai voor anker liggen. "We have problems" zei hij. Ik vroeg what kind of problems dan wel. Hij spreekt over big cargo ships die zullen komen en dat de baai eigenlijk verboden is voor jachten ed. We mogen verderop ad kade gaan liggen. Dat doen we dan maar. De Ventoux, een NL boot komt naast ons en aan de andere kant komen de Engelsen die net ook met ons voor anker lagen. Vele dagen later: geen cargo ship in zicht en nooit geweest. Gek, de baai is zeer ruim en je ligt er niemand in de weg.

Maar aan de kade liggen we ook goed. Dat zien we de volgende dag. Achter onze boot duikt een enorme schildpad op. Echt een joekel. Prachtig. We zien hem heel veel. Hij zal hier wel wonen. We hoeven nu niet met de bijboot naar de kant. We stappen zo de kade op. Ook wel weer makkelijk. Aan de kade, heel dichtbij de boot zijn enkele bankjes. 's Avonds als het koeler wordt is deze kade de flaneer- en samenkomstplek voor zowel toeristen als Grieken zelf. Er wordt veel op de bankjes gezeten. Tot diep in de nacht. Op de kant zijn standjes waar mais gebakken en verkocht wordt of grote watermeloenen. Het is hier 's avonds gewoon druk. Een soort marktplein met veel lopende, fietsende, scooterende en autorijdende mensen. Die scooterende en autorijdende mensen rijden naar zo'n bankje, parkeren hun voertuig naast het bankje en gaan dan zitten op het bankje. Erg leuk om dat alles gade te slaan.

De dagen erna liggen we ook nog aan de kade in Messolongi. Er staat een paar dagen een hele harde wind met soms kracht 8 en uitschieters naar 9. Een hele harde hete wind. We bekijken een museum, zitten op terrassen, lopen door het stadje, nodigen de andere Nederlanders uit aan boord. Elke en Robbert uit Tilburg. Erg aardige mensen. We lopen 2 avonden naar de marina, een eindje verderop om voetbalwedstrijden te bekijken. De eerste: de Grieken tegen Russen. De Grieken winnen met
1-0. De Grieken op het terras juichen. Wij juichen wel mee. Fijn dat jullie winnen. Is goed voor het land misschien. Dan NL-Portugal een avond later. Robbert en Elke gaan ook mee kijken. Het begint goed maar daarna........we maken er geen woorden meer aan vuil. We zijn nu gewoon voor de Grieken.

Dinsdag 19-6: de wind is gaan liggen. Robbert en Elke gaan tegen 7 uur in de ochtend weg. Wij omstreeks half 9. We willen gaan ankeren op de zuidpunt van Ithaka. Is ook lekker de wind mee. Eerst is er geen wind, later ZW, weer later N en dan weer wegvallende wind. P. zet de motor aan en we halen de zeilen weg. Rond een uur of 6 zijn we in de baai. Het is een wat kleine baai en het blijkt er erg diep te zijn. In de pilot staat dat er ergens een plek is waar het 7 m. diep is maar die plek vinden wij niet. Overal 12 m of meer. Veel ankerketting uit dus. Maar er moet ook een lijn naar de kant. We laten het anker vallen. P. brengt een lijn uit naar de kant met de bijboot. Daarna moet de ankerketting strak. Dat lukt niet omdat het anker te dichtbij ligt en niet goed houdt maar er moet wel voldoende ketting uit ivm de diepte. Ik haal het anker weer op en P. neemt het loeizware anker mee in de bijboot. Vervolgens roeit hij zich een ongeluk naar een zandspot waar het anker beter zal houden. Ik moet bijna alle ankerketting geven om het hem mogelijk te maken te blijven roeien. Het is een komisch gezicht. Hij roeit en roeit en roeit en zwoegt en puft en hijgt MAAR KOMT, na enige tijd, GEEN METER MEER VOORUIT. Ik roep al dat dit niet zoooo zinvol is. Tussen het hijgen door vraagt hij of ik kan zien of hij al bijna bij de zandspot is. Ik heb medelijden en zeg: "bijna, nog iets verder". Maar ik zie ook wel dat hij met anker aan boord en bijna 60 m ketting uit niet heel snel meer vooruit komt. Bovendien is het nu hard gaan waaien. Opeens. Thuis roeit Peter op het kanaal in zijn nieuw gebouwde bootje. Dat kan nu even niet. Dit is wel een hele goede oefening. P. hijgend en puffend (en ik heb dan ook allang geroepen dat het echt niet gaat) heeft er genoeg van. Roept dat hij geen meter meer vooruit komt (echt??) en wil het anker (loodzwaar) even overboord zetten. Het anker is zo zwaar dat het blijft haken op de tube van de bijboot. NEE HE, straks de bijboot lek door dat scherpe anker. P.schreeuwt nu kreten die het hem mogelijk moeten maken het anker overboord te krijgen. Hij tilt met veel kracht het anker omhoog, gaat staan om het goed overboord te krijgen. Als hij gaat staan met het anker in zijn armen begint de boot heftig te wiebelen. Door het gewicht en de wind die is opgestoken. Even lijkt het erop alsof het anker weer op de tube zal belanden maar dan met bovenmenselijke krachten en kreten krijgt P. het voor elkaar het anker overboord te gooien. Hij roeit terug naar de boot. Tsja, het anker ligt te dichtbij. We moeten teveel ketting inhalen. Kan niet ivm de diepte hier. Bovendien is het anker toch niet in de zandspot terecht gekomen. Ook niet gunstig. We gaan weg hier. Dit is geen goede ankerplek (voor ons). Dan steken we over naar Kefalonia. Dat is dan nog een uur varen tegen de keiharde wind in. Door de omringende eilanden bouwen de golven zich niet op. Wel komt er veel buiswater over de boot heen. Rond 8 uur zijn we in de schitterende baai van Eufimia op Kefalonia. We liggen er prachtig en de wind gaat weer liggen. We eten een tonijnsalade en zitten nog lang in de kuip met kaarsjes aan.

De volgende dag gaan we de plek even verkennen. Gezellige plaats met veel taveernes, cafe's en winkeltjes. We lopen rond de baai. Wederom een hete dag zoals alle voorafgaande dagen de laatste tijd. Terug aan boord, lekker zwemmen. Heerlijk helder en koel zwemwater. Peter snorkelt en ziet mooie vissen. Ook hier zagen we vanochtend een schildpad. Wel minder groot dan Turtely in Messolongi. In de bijboot vaart P. langs de boeg van het schip en boent het zout van gisteren eraf. Het zijn hele grote, dikke korrels. Van overwaaiend buiswater werd de boot vrij zout. Ik haal het meeste ook van de ramen af. Deze dikke korrels moet je wel verwijderen anders krijg je krassen als er dingen tegenaan komen, zoals fenders. Zonde van de verf. 's Avonds eten we aan de kade. Lekker, kipspies.

In zo'n mooie baai blijf je gewoon nog een dag. Dat is dus vandaag, donderdag 21-6. Zwemmen, ontbijten, stukje schrijven, eerst met een cappucino erbij, later een fijne koele milkshake. Straks nog wat boodschappen halen, weer zwemmen, lezen, zwemmen, rondkijken, zwemmen, eten, wandelen, terras. MMMMM goed vooruitzicht. Daaaaaag alle lieve thuisblijvers.