Pylos

Als we donderdag 28 juni terug komen in Zakynthos stad, komt dezelfde Griekse man weer geld innen. Peter laat kennelijk iets zien waar zijn geboortedatum op staat want de man komt erachter dat hij en Peter op dezelfde dag jarig zijn. Hij lacht luid. Hij heeft er zoveel lol in dat hij ons spontaan korting geeft op het waterverbruik. Normaal betaal je er vijf euro voor, nu is het gratis voor ons. Cadeautje. Als P weer jarig is zullen we ook aan hem denken. 's Avonds weer de berg op geklommen naar het Zanynthos kasteel. Achter het kasteel langs is een soort zandpad door bos. Ook weer iets klimmend maar niet te steil. Dat nemen we deze keer. Het wordt al lekker koel en 't begint wat donker te worden. Het is een prachtig pad: schitterend uitzicht, wassende maan, fonkelende sterren, geur van hars uit de bomen en kamperfoeli, aparte vogelgeluiden, vele geluidloze vleermuizen die om onze hoofden fladderen. Later op de terugweg gaan we, toch nog op grote hoogte, op een terras zitten in het koele duister met wederom een prachtig uitzicht.

Vrijdag 29 juni hebben we een mooie tocht met eerst wind uit het noorden en later, zoals gebruikelijk, uit het noordwesten. Grootzeil en uitgeboomde fok, windkracht 4 a 5. Zeilen als God in Griekenland is dit. Tegen half 5 komen we in Katakolon aan. Dit is de Peloponnesos. Peter gaat later nog even in de bijboot naar de kant. We kunnen morgen wel weer verder zegt hij als hij later terug komt. Dit is een naargeestige plek. Dus zeilen we de dag erna naar Kiparissia. Ook niet echt een bijzondere plaats maar we brengen er de nacht aan de kade prima door.

Zondag 1 juli varen we onder ongeveer dezelfde omstandigheden als daarvoor naar Pylos. We ankeren in de enorme baai met goede beschutting. We liggen bij een lang zandstrand waar veel mensen genieten van het heldere koele water. In 1829 vond hier in deze baai de 'Battle of Navarinon' plaats. De Turks/Egyptische vloot tegen de geallieerde vloot van de Engelsen, Fransen en Duitsers. De geallieerde vloot won.

De volgende dag roeien we naar het strand. Er is nog veel meer historie hier. De Engelsen die naast ons ankeren zijn ook naar de kant geroeid en willen naar het kasteel op de berg lopen. Mmmm good idea. Gaan wij ook doen. Het enige is dat ik me niet heb ingesmeerd met zonnebrand en de zon prikt al flink op de huid. We nemen de oude theedoek uit de bijboot mee en die sla ik om de schouders. Mijn zomerjurk is lavendelkleurig en de theedoek rose-wit geblokt. Staat heel leuk bij elkaar. Nou deze combi ga ik vaker doen. Het kasteel Palaiokastro is gebouwd tussen 1282 en 1287, is Frankisch/Venetiaans en is gebouwd op de plaats van de oude akropolis. Veel puin maar ook hele herkenbare delen. Prachtig om hier rond te struinen. De tocht erheen is ook mooi. Op de heenweg gaat het heel geleidelijk de hoogte in. Als we even op een steen zitten worden we beide gebeten door een krekel. Het stikt er van deze beesten. Snel doorlopen. Af en toe komen we de Engelsen tegen en maken even een praatje. De afdaling is spectaculair. We moeten door een gat in de muur en daaronder gaat het loodrecht naar beneden. Erg steil. Door bosjes, struiken en over stenen kijken of we ergens in het gapende gat dat voor ons ligt steun kunnen vinden voor onze voeten. Ik voel me net een berggeit. Halverwege de afdaling is er de verrassing van de 'cave'. Een werkelijk schitterende grote grot. En het is er heeeeeeeerlijk koel. De Engelsen staan er al. Binnenin is het zo groot, het lijkt wel een kathedraal. Heel veel resonans, dus ik zing maar eens wat. Helemaal bovenin zit een gat waar daglicht doorheen komt. Je ziet op de rand een boompje staan. Ooit, zo gaat het verhaal, hebben Nestor en Neleus hun koeien in deze grot gehouden. Apollo, de (half?)god, verstopte hier zijn heilig vee. Ik lees net een boek over Griekse mythen en sagen. Vele plaatsen hier op de Peloponnesos komen voor in het boek. Ik zit nu middenin een mythe. Leuk hoor. De afdaling gaat verder. Eerst nog een steil deel, later door een bosje, over een zeer smal paadje, door mul zand, langs het binnenmeer, de lagoon. Aan de andere kant ligt nog een prachtige baai in de vorm van een champignon. Mooi strand erbij, helderblauw water. De goden wisten de mooie plekjes wel te vinden.Terug op de boot eerst maar eens zwemmen, al het kasteelzweet wegwassen. 's Avonds wandelen we de andere kant op. Over een rustig asfaltweggetje met bosjes aan weerskanten. We zijn op zoek naar een bakker. Er is hier niet veel in de buurt dus we denken niets te zullen vinden maar dan hebben we toch weer een leuke wandel gehad. We komen een stier tegen die een act voor ons opvoert. We roepen de stier die nieuwsgierig komt aangelopen. Dan blijft hij staan en duwt zn ene oor in een hoop stro, zakt daarbij nog wat door de voorpoten. Hij blijft ons olijk aankijken alsof hij wil zeggen: 'kijk eens wat ik kan'. Als hij weer gaat staan heeft hij een hele bos stro op zn kop. Een stier met Nifketrekjes. Na een half uur lopen zien we een bord met 'minimarket' en 'bakery' erop. Ha, toch. Het is een complex van vakantiehuisjes en camperplaatsen. Ziet er heel aardig uit. We kunnen er ons brood kopen. Ook is er een taveerne. Het is al half 8. We eten er wat: pastritio, pasta met gehakt en bovenop een soort eierlaagje. Het smaakt goed. Als we terug lopen gaat de zon langzaam onder. Het begint al lekker af te koelen. Hier en daar nog een strandganger of visser. Prachtplek hier.

Dinsdag 3 juli. Op zo'n mooie ankerplek blijf je nog een dag of wat. We gaan in de ochtend de natuurwandeling doen langs het oude pomphuis. Door mooi natuurgebied, langs de lagoon. Een prachtig ecosysteem door vermenging van het zoute water van de zee met het zoet uit de rivier verderop. Goed voor vele planten en dieren. En we kunnen het niet laten. 's Avonds klimmen we weer naar het kasteel. Nu andersom. Dus eerst steil naar boven (het echte geitenwerk) en later de geleidelijke afdaling. Als we boven aankomen zijn we alleen. Gisteren waren hier ook andere mensen. Nu niet. Als we over de resten van het kasteel dwalen zie ik opeens iets verrijzen. Het is een ENORME bok. Echt een hele grote met grote hoorns. En hij is niet bang. Er gaat iets zeer dreigends van de bok uit. Even daarvoor hadden P en ik over de rand gekeken. Dat gaat steil naar beneden. Erg gevaarlijk daar aan de rand. Ik bedenk opeens dat, wanneer die bok in volle vaart op me afkomt met zijn hoorns naar voren en ik deins achteruit, dan de kans bestaat in de afgrond te vallen. Peter staat practisch naast de bok. Hij had hem in eerste instantie niet gezien. Dan loopt hij naar de bok toe en spreekt wat woordjes tot de bok. We moeten namenlijk door dat gat in de muur, nu versperd door bok. De bok vreet een blaadje en kijkt ons weer strak aan. Ik zeg Peter dat we gaan omlopen. Dat beest wil beslist de bokkestijd aangaan met P. Peter zou natuurlijk winnen als hij ook hoorns zou hebben. Maar die heeft hij helaas niet. Ik vertrouw het voor geen cent. Hij heerst hier als de bokkenkoning. Heerser over alle geiten hier. We lopen om. Van afstand film ik de bok nog. Onze nieuwe filmcamera is klein en je houdt het vast als een geweer. Weer kijkt de bok strak en beweegt niet. O, straks denkt hij dat het een geweer in aanslag is. Ik maak dat ik wegkom. De terugtocht verloopt soepeltjes met bij elke stap ploffende geluiden van wegspringende sprinkhanen en krekels.
De avond is prachtig stil met een volle maan. We eten lekkere hapjes, feta, olijven en rode wijn. Een godenleven.

Nu, dinsdag 4 juli liggen we in de haven van Pylos. We zijn hier vanochtend heengegaan. Heet hier. Ankeren is beslist fijner. We moeten wel want onze voorraad is op. Veel boodschappen gehaald dus. Dit stuk gemaakt, zo nog even foto's plaatsen, straks een hapje eten en eens kijken of we weer een spannend wandeltje kunnen maken. Een mythische groet van ons.