Epe

Weer even in Nederland. Gisteren, vrijdag 20 juli zijn we om 4.30 uur opgestaan omdat we om 5.30 werden opgehaald door de taxi, die ons naar het vliegveld van Athene zou brengen. Dat gebeurde keurig op tijd en om 11.50 uur vertrok ons vliegtuig richting Nederland.

Na aankomst vorige week woensdag in Keri zijn we daar gebleven tot zondagmorgen. We hadden nog maar twee dagtochten te gaan tot Messolonghi, waar we de boot zouden achterlaten als we naar Nederland vertrokken. We wandelden, zwommen of zaten op schaduwrijke terrasjes. Ook gingen we op zoek naar een teerbron, die vlakbij moest zijn en die in de oudheid door Herodotos is beschreven. Hoewel op een bepaalde plek in het dorp allerlei zaken opeens Herodotos heten (Appartementen Herodotos, supermarkt Herodotos enz.) konden we de bron in eerste instantie niet vinden. Maar toen we het de plaatselijke bevolking vroegen vonden we het wonder in de achtertuin van het appartementencomplex. Het was een gemetselde put, waar je inderdaad water omhoog zag borrelen. Bovendien kon je nog de sporen zien van de teer, die er kennelijk vroeger uitgekomen was en die in die dagen werd gebruikt om schepen waterdicht te maken. Leuk om te zien en te weten, maar verder niet erg spectaculair. Ze hadden ons gewaarschuwd.

Op zondag vertrekken we naar Zakyntos stad. De wind is zuid, dus het eerste stuk naar het oosten kunnen we mooi zeilen. Denken we. Zodra we de zeilen omhoog hebben draait de wind naar oost en kan de motor weer bij. Eenmaal om de zuidoostpunt van het eiland draaien we eerst naar het noorden en later naar noordwest. Bij elke draai draait de wind keurig mee, zodat we de hele tocht wind tegen hebben. Ik baal er best van. Gelukkig is het maar een klein tochtje. Ongeveer 16 mijl. In Zakyntos ligt een groot megajacht langs de kade en een ander met de kont ernaartoe. Wij gaan er keurig tussenin liggen. Het zelfde mannetje als de vorige keren komt weer naar ons toe voor havengelden en zo. Hij wil dat we €20 per dag gaan betalen terwijl dat de vorige keer €15 was. Nadat ik hem om uitleg had gevraagd komen we €35 overeen voor twee dagen. We blijven 3 dagen, maar hij komt niet weer langs. Ik vraag hem of hij een dieseltankauto wil sturen en hij belooft dat deze de volgende morgen 8 uur bij ons zal zijn.

Maandagmorgen zitten we braaf om 8 uur uit te kijken naar een tankauto, maar dat duurt nog even. Om 9 uur komt er een mannetje op een scooter aanscheuren om vast de formaliteiten in orde te maken. Hij vraagt welke nationaliteit we hebben en dat is dat. Hij zegt dat de diesel er over 10 minuten aankomt. Eindelijk om half 10 komt de tankauto. De man rolt handig een slang uit, maar helaas is zijn spuitmond te dik voor ons gat in het dek. Geen probleem, zegt hij, ik hou hem er een stukje boven en spuit het voorzichtig in het gat. Het ging min of meer, maar toch wel met het nodige geknoei. Ik zie het een tijdje aan, maar als de tank half vol is stop ik ermee. Er komt te veel naast. Gelukkig had ik van tevoren het dek nat gemaakt met water, zodat de diesel niet in het hout trok, maar er zo afgespoten kon worden. Toch nog 150 liter getankt. We doen een aantal nuttige dingen in Zakyntos, zoals de was en verschillende boodschappen. Er staat af en toe veel wind. We lopen 's avonds de berg weer een keer op in de luwte, maar eenmaal boven woeien we er bijna weer vanaf. De laatste avond wandelen we langs de kust naar het noorden, maar hoewel het al donker is, is het zo warm dat we het snel, helemaal lam, opgeven.

Woensdag 18 juli gaan we richting Messolonghi. De weersverwachting is: weinig wind in de morgen uit wisselende richtingen en matige noordwesten wind in de middag. Afstand is 40 mijl naar het noordoosten. Al vrij snel na ons vertrek om 8 uur komt er een matige NNW wind. Net bezeild. Lekker, denken we, straks draait de wind nog wat gunstiger en varen mooi halve wind naar ons doel. Niet dus. In plaats van NW, wordt de wind NO, pal tegen dus. We zetten de motor aan en hobbelen tegen de wind in, die steeds meer in kracht toeneemt. Tot het zover komt dat we er niet meer tegenin komen. We besluiten de zeilen wer te hijsen en te gaan kruisen tegen de wind in. Grootzeil met 1 rif, kleine fok en bezaan. Het gaat redelijk, hoewel de golven ons lelijk afremmen. Wel veel beter dan op de motor. De afstand wordt door het kruisen natuurlijk wel een stuk groter. De wind blijft verder constant en we we maken ongeveer 4 grote slagen voor we op de ingang van het kanaal naar Messolonghi kunnen aansturen. Het is een uur of 7 als we uiteindelijk aanmeren aan de kade van de stad. Het is daar met deze wind hoge wal en heerlijk rustig. We zijn moe van het gehots en gaan vroeg naar bed.

De volgende morgen gaan we na het ontbijt naar de marina om te vragen waar ze ons hebben willen en verhuizen naar een drijvende steiger in de beschutting van de marina voor de komende 10 dagen. We gaan onze spullen inpakken voor de reis naar Nederland, lopen nog een keer naar de stad om wat cash op te halen en gaan naar bed.

Op Schiphol hadden we een auto geregeld, waarmee we richting Epe vertrokken. Onderweg belde Helmi, om te melden dat onverwacht een notaris bij mijn vader zou komen voor ondertekening van wat stukken en of ik er ook maar bij wou zijn. Dus naar Nunspeet waar we maar een kwartier te laat kwamen. Na afloop van deze gebeurtenis ging Pa naar zijn avondeten en gingen Metty, Helmi en ik naar de Italiaan. Erg gezellig. Nu moesten we nog even naar Metty's broer Peter in Zwolle om een matras op te halen, omdat er in Pa's flat in Epe maar 1 bed is. Hij onthaalde ons gastvrij op koffie met suikerbrood, waarna we doorgingen naar Epe en een bed.