Itea

De 27ste juli vertrokken we weer naar Ahene. De week in Nederland met prachtig weer verbleven we in Epe en brachten we door met voornamelijk familiebezoek. Ook hebben we diverse wandelingen gemaakt bij de Ossenstal. Erg aardig. Helaas geen beesten gezien.
Vanaf het vliegveld gingen we per bus eerst naar Athene busstation en vandaar met een andere bus direkt naar Messolonghi. Die laatste rit duurde 3,5 uur zonder stops. En dat viel niet mee. Ik moest uiteindelijk zo nodig, dat ik bij een van de laatste haltes uitgestapt ben en tegen de buschauffeur heb gezegd dat ik even naar de wc moest. Hij knikte me nors toe. Metty dacht van de gelegenheid gebruik te maken om een flesje fris te gaan kopen. Toen we weer terugkwamen zagen we de bus net wegrijden. Met onze bagage.
Gelukkig stopte hij verderop en wachtte op ons. Naar het schijnt had een van de andere passagiers ingegrepen. Godlof.
In Messolonghi vonden we de boot onveranderd terug. Het was inmiddels 6 uur en we hadden niet veel puf meer. Spul uitpakken en naar de taverna voor een clubsandwich. In de bus zaten ook een paar Duitsers, die bleken achteraf bij een boot te horen, die voor ons aan de steiger lag. Grappig.

De volgende dag zijn we nog gebleven om boodschappen te doen. Zaken geregeld op het havenkantoor. Af en toe lekker gedouched. Metty heur haar gewassen. Verder niet zoveel.

Op zondag lieten we Messolonghi achter ons en gingen we richting golf van Korinthe. Voor je daar komt moet je een brug passeren op het smalste gedeelte bij Rion. Dat gaat niet zo maar. De brug dient 2 keer opgeroepen te worden om te vertellen hoe lang en hoe hoog de boot is en uiteindelijk beslissen ze of het echt wel mag. Dat mag dan natuurlijk, want ander verkeer is er niet. Het is wel een indrukwekkende brug. Ze zeggen de grootste hangbrug van Europa.
We zeilen geriefelijk voor de wind naar het oosten en aan het eind van de middag stoppen we in een baai aan de oostkant van het eiland Trizonia. Na 2 mislukte ankerpogingen liggen we redelijk vast. Het is weer een erg leuk baaitje, waar nog ongeveer 10 andere boten liggen. Er is ook nog een soort van jachthaven, waar je langszij de kade kunt liggen. Zoals op zoveel plaatsen is er na het begin van de aanleg niets meer gebeurd. Kastjes voor stroom zonder stroom. Gaten in de kade met kranen, waar geen water uit komt. Jammer. Er liggen ook veel verwaarloosde of verlaten boten. Een is midden in de haven gezonken. Alleen de masten steken nog boven water uit. Maar verder is het een ontzettend aardige plek, met op elk terrasje gratis wifi, dat wel.
Maandag en dinsdag blijven we daar. We zwemmen veel, want het is weer knap heet. Maar we wandelen ook. Overdag om het plaatsje en 's avonds de berg op. We komen daarbij langs een soort beestenspul met geiten (uiteraard), kippen, een pauw en zo lijkt het ons in het donker, een drietal gieren.

Maandgmiddag, terwijl we in het water liggen komen opeens in hun bijbootje Willem en Ingeborg aanvaren. We hebben ze vorig jaar ontmoet bij het beklimmen van de Etna. We wisten uit hun weblog dat ze in de buurt waren, maar niet waar precies. Als ze later bij ons aan boord zitten horen we dat ze uit Itea kwamen, van waaruit ze Delphi bekeken hebben. Bij een pilsje en een glas wijn wisselen we ervaringen uit. Het is weer erg gezellig. Zij gaan verder naar het zuiden langs de Peloponnesos en dan naar Turkije, waar ze willen overwinteren.

Dinsdag blijven we ook nog rondhangen. Zwemmen, internetten op een terrasje. Willem komt een paar zeillatten brengen die hij over had. Later op de dag gaan we weer even buurten bij Willem en Ingeborg. Wie weet zien we ze volgend jaar weer ergens.

Woensdag 1 augustus gaan we ankerop. De wind is oost en omdat dat de richting is die we willen gaan, is hij dus tegen. We hijsen de zeilen en kruisen tegen de wind naar ons doel, 5 mijl verderop. Onderweg belt Metty haar jarige broertje op om te feliciteren. Hartelijk gefeliciteerd Peter. Het gaat eigenlijk erg lekker en als we zien dat de uitgezochte plek nauwelijks beschutting biedt gaan we gewoon nog een eindje door. We belanden dan tenslotte bij de grote baai waar Itea aan het eind ligt. Zo ver gaan we niet, maar stoppen bij een heel klein, volkomen beschut baaitje aan het begin van de grote baai: Ormos Anemokambi. Er is daar niets en we liggen er eerst alleen. Later komt er nog een Engelsman bijliggen. Het is intussen zwaar bewolkt geraakt en het rommelt en flitst wat om ons heen. Het begint ook stevig te waaien. Goed dat we zo mooi beschut liggen. Regenen doet het ook, maar het stelt niet veel voor.
Het is allemaal de volgende dag weer over. Met stralende zon varen we in de ochtend verder naar Itea, waar we in de jachthaven aan de kade gaan liggen. Het is weer hetzelfde verhaal. Grote betonnen kaden met een vermoeden van stroom en water, zonder dat er iets is. Weer een gemiste kans. Het plaatsje is niet zo bijzonder, maar je kunt er wel alles krijgen en er zijn genoeg taverna's. We kopen bij het busstation kaartjes voor de bus naar Delphi morgenvroeg om 7.15 uur.

Vrijdagmorgen zitten we om 7 uur klaar bij het busstation, waar de bus om 7.20 aankomt. Na een half uurtje bergop rijden zijn we bij de opgravingen van het orakel van Delphi. Het is in ieder geval op een erg mooie plek. Eenmaal binnen loop je de heilige weg langs overblijfselen van gebouwtjes waar dankbare steden hun gaven in stalden tot aan de tempel van Apollo, waar het orakel zetelde. Het is best wel indrukwekkend. En het is goed onderhouden en schoon. We lopen er een paar uur rond en omdat we zo vroeg waren was het nog niet zo heet. Later, als het wel warmer wordt gaan we naar het bijbehorende museum met airco. Ook leuk. Hier staan veel dingen die ze niet in de opgraving wilden laten staan. Om 12 uur houden we het voor gezien en zoeken we de bus terug. 's Avonds gaan we uit eten bij een van de tavernes. Lekker koel in het donker aan de haven.

Vanmorgen hebben we een dieseltankauto gebeld, die ons van diesel heeft voorzien. Bovendien wees de man ons waar we water konden gebruiken. We verhaalden de boot naar een andere plek, waar we vanaf een gebouwtje verderop een slang naartoe konden rollen. Eindelijk de boot weer eens helemaal afgespoten en de tanks gevuld. En nu zit ik in Mostra Cafe dit stukje te schrijven. Straks gaan we weer naar het begin van de baai, naar een plaats: Galaxia of zo.
Het plaatsen van foto's geeft wat problemen op dit moment. Ik probeer het later weer.