Ormos Vathi

Maandag 13 augustus blijven we nog in Messolonghi. We gaan met de bijboot naar de kant om boodschappen te doen. Bij de haven staat een auto, waar een man in zit te zitten. Als we langs lopen roept hij ons aan. Of we naar de stad moeten. Dan kunnen we wel met hem meerijden. We nemen het in dank aan, want het is nog een hele wandeling. Als onze chauffeur hoort dat we uit Nederland komen vertelt hij ons dat hij eigenlijk badmeester is in Baarn en dat zijn vrouw daar nu is. Hij woont nu (tijdelijk?) hier en werkt als visser. We begrijpen niet alles, maar het is een aardige man en hij zet ons in het centrum af. Het is verbazend zoveel Grieken, die als ze horen dat je uit Nederland komt, een of andere band met ons land blijken te hebben. Of ze zijn er geweest, of ze hebben er familie. En ze spreken vaak ook wel een paar woorden Hollands. Als we na het boodschappen doen nog even een kopje koffie drinken komt een zeer oude man even bij ons staan, vraagt waar we vandaan komen en mompelt dan "Haarlem, Haarlem" en strompelt weer verder. Later op de middag zitten we weer even bij Sunset cafe op de jachthaven, waar we roerend afscheid nemen van de barman. We ruilen er nog wat boeken en gaan terug naar de boot.

Dinsdag. we vertrekken naar Eufimia op Cefalonia. Eerst een stukje op de motor, dan wat zeilen en uiteindelijk weer wat moteren. We vertrokken om 7 uur en kwamen omstreeks 3 uur aan. Het is weer knap heet. Zwemmen en pils. Later als het iets koeler wordt naar de kant naar een koel terras. 's Avonds kijken we een film in de kuip met Woody Allen.

Woensdag. Uitgeslapen. Metty naar internetplaats gebracht terwijl ik het schip bewaakte. Het ging namelijk nogal hard waaien en er kwamen erg veel ankeraars bij. Gelukkig ging alles goed. 's Avonds weer een film gekeken in de kuip: Fried green tomatoes. Donderdag en vrijdag doen we niet zo veel. We wandelen een stuk langs de kust, doen boodscappen en de afwas en zo. Metty gaat weer aan de kant internetten.

Vrijdags lopen we weer een stuk en gaan 's avons uit eten in een tentje langs de weg aan het water, waar je heerlijk koel in de zeewind zit. Het eten is er zeer eenvoudig maar wel lekker en het kost bijna niets.

Zaterdags vertrokken we naar de baai bij Nidri, zo'n 25 mijl noordelijker. We gingen vrij vroeg weg om de verwachtte noordenmiddagwind voor te zijn. We voeren tussen Cefalonia en Itakha door met een lekker windje van achter. Grootzeil uit met de fok op de andere kant zeilden we heerlijk rustig het kanaal uit. Daarna een stukje noordoost, met halve wind, tot deze er mee ophield. Moteren dus weer, maar het was toen niet ver meer. Af en toe even de motor uit en zwemmen om de lichaamstemperatuur niet te veel te laten oplopen. Bij Nidri het anker weer uit en overboord. Later naar de kant en wat drinken bij Yannies poolbar. Toen we weer terug waren op de boot kwam er een Italiaanse catamaran zowat bij ons binnenliggen. Italianen zijn veruit de slechtste ankeraars die er rondvaren. Letten nergens op en gaan gewoon liggen waar ze zin in hebben alsof de al aanwezige ankeraars niet bestaan.

Zondag 19 augustus. Ik breng de was naar de wasserij terwijl Metty op de boot handwassen doet. 's Avonds als de zon onder is gaan we met de bijboot naar het kerkje tegenover Nidri en wandelen langs het water naar Vlikho bay. Het is er prachtig. We komen ook een paar heel jonge poesjes tegen, hooguit een paar weken oud, die Metty zo wel wil meenemen. Op de terugweg worden we opgewacht door de 2 witte hondjes, die bij een vorig bezoek ook met ons meeliepen. Ze begroetten ons vrolijk en liepen weer helemaal met ons mee tot we in de dingy stapten. Gezellig hoor.

Maandags vroeg opgestaan en voor de zoveelste keer naar de watervallen gelopen. Het blijft prachtig. Heerlijk koel nog. We bleken niet de eerste bezoekers. Er was al een gezelschap aan het pootjebaden. Toen die vertrokken waren hadden we het rijk alleen. We zijn ook maar even in het ijskoude water gaan staan. Terug in Nidri zijn we gaan ontbijten in een tentje aan de kade, maar dat viel niet mee. Een karige bedoening. Op de boot bleek dat we een probleempje hadden. De watertank, die, naar we dachten nog bijna vol was bleek geheel leeg te zijn. We hadden dus opeens bijna geen water meer. En een kapotte tankmeter. Na slopen van het bed waar de tank onder zat bleek het meterprobleem niet zo erg. Door kalkaanslag was de arm met de drijver vast komen te zitten. Na schoonmaken werkte alles weer prima. Om weer wat bij te komen van deze werkzaamheden gingen we in de avond eten bij Appolon. We werden hartelijk ontvangen en kregen de gebruikelijke behandeling met koffie en toetje van het huis. Ouzo en likeur van de kok. nog een drankje om een andere reden. Het kon weer niet op.

Dinsdag 21 augustus deden we eerst boodschappen en vertrokken toen naar Spartakhori, een plaatsje op Meganisi en vlak om de hoek. Het was nog niet een uurtje op de motor. Onderweg eerst nog even gezwommen, daarna aangelegd aan de kade bij Taverna Spiglia. Daar hebben we eerst water getankt, maar de boot mochten we er niet mee schoonmaken. Alleen drinkwater. Het baaitje was weer heel mooi. Smal met vrij steile bergen er om heen. en bovenop een van die bergen lag het plaatsje Spartakhori. Naast ons kwam een andere Nederlandse boot. Met mensen die hier al eerder geweest waren. Gezellig mee gekletst. Na uitgebreid zwemmen en wat rond kijken zijn we na zonsondergang de berg opgelopen naar Spartakhori. Minder hoog dan we gedacht hadden. Gelukkig. Erg aardig plaatsje met heel veel nauwe straatjes en trappetjes. En overal prachtig uitzicht. Weer beneden gingen we wat eten in de Taverna aan het water. Dat wordt van je verwacht als je gebruik maakt van hun aanlegfaciliteiten. Je zat er uitermate gezellig, hoewel het bedienend personeel niet erg spraakzaam was. En het eten was lekker. Terug op de boot nog een glas ouzo en naar bed.

Woensdag. We zijn voor het ontbijt weer de berg opgeklommen om een en ander ook bij goed licht te zien en nog wat foto's te maken. Daarna gezwommen en fris ontbeten en vertrokken naar weer een volgend baaitje namelijk Ormos Vathi, waar we inmiddels weer bij een Taverna liggen en waar we de boot eindelijk wel mochten afspuiten. Hoewel, het mocht eigenlijk niet, maar Metty vroeg het zo lief, dat de eigenaar niet kon weigeren. We liggen hier zelfs ook aan de stroom, zodat we straks ook nog kunnen stofzuigen, wat al in geen maanden gebeurd is. Wel natuurlijk straks ook weer verplicht uit eten. Het is niet anders.