Lefkada
Door: Metty
Blijf op de hoogte en volg Metty en Peter
09 September 2013 | Griekenland, Lefkáda
Woensdag 21 augustus: we liggen prachtig in de Mandrakis haven onder het oude fort. Het enige nadeel is dat er veel ferry’s langs komen die hoge golven veroorzaken. Vrij vaak ligt de hele botenrij heen en weer te slaan. De boten liggen achter vast aan lazy lines en voor met landvasten naar de kant. Daar wordt enorm aan getrokken en gerukt als er een ferry langs is geweest. Tsja, je kunt niet alles hebben, de entourage is in ieder geval fenominaal. Vandaag gaan we naar Gouvia. Veel boodschappen inslaan, alvast wat voorraad voor volgende week als Helmi komt. Hoeven we in die week niet steeds te halen. Ongelofelijk hoe snel alles toch altijd weer op raakt. We halen veel, 3 pakken met 6 x 1,5 liter water, groot pak w.c. papier en keukenrol en de boodschappenkar helemaal vol. Alles in de dingy, Peter erin, ik maak nog even een foto en op die foto ziet het ernaar uit dat ik er niet meer bij zal passen. Maar dat lukt, er is nog een klein zitgedeelte vrij. Het is een warme dag. Na het uitladen en inruimen van de boodschappen gaan we te water. Even het zweet eraf spoelen. Door de warmte hebben we niet veel trek. ’s Avonds maken we, wat later op de avond, een kleine tonijnsalade. We zitten in de kuip, het duistert al. Opeens vallen er druppels op tafel. Ach, zo weer over. Stelt hier meestal niet veel voor. Maar het wordt toch een min of meer echte bui. De kuipbanken worden nat en de luiken moeten dicht. Wij kunnen ons zelf met de salade onder de buiskap weg moffelen. De buiskap lekt wel, af en toe een drup op de rug maar dat is wel verfrissend. Na dat buitje stopt de regen. Dan begint het te onweren. Veel bliksems en ook donders (vaker is het hier zo dat er veel bliksems zonder donders zijn). Er steekt ook even een stevige wind op. Voor ons raakt een boot los van het anker. Ze drijven ons voorbij maar hebben zelf nog steeds niets in de gaten. We roepen dat hun anker niet houdt, dat ze aan het driften zijn, motor aan. Ja, daar gaat de motor aan, anker op en opnieuw uitgooien. Dat doen ze daarna nog een paar keer, kennelijk houdt het niet goed. Het is schitterend al die bliksums in de lucht, soms zo fel dat het pijn doet aan de ogen. De bui brengt verkoeling, dat slaapt lekker. De volgende ochtend is het binnen maar 23 gr. Heeeeel laag in onze hete ogen.
Donderdag 22 aug. zit ik het grootste deel vd dag op de kant. In een cafe met wifi te internetten. Overdag warm maar de verkoeling in de avond is er weer. Ha, dan is de tijd daar om weer eens langer bij het gasstel te kunnen staan. Ik maak een prutje van paprika, uien, courgette, beetje komkommer, knoflook, tomaat en veel kruiden erdoor. Prima. De dag erna gaan we nog even naar de haven in Gouvia om daar in het douche/toiletgebouw een kleine handwas te doen, Peter loopt naar de supermarkt voor nog enkele boodschappen en we nemen koffie met kaneelkoek op een terras. Varen dan richting Kerkyra (Corfu-stad). Op het eind van de middag zo tegen half zes naar de kant, naar de oude haven. Daar ligt de Free-Bird, de boot van David. We zijn uitgenodigd voor een BBQ aan boord. Er zullen nog enkele andere vrienden komen. Als we aankomen worden we verwelkomt door Chris die roept: “Oh, welkom skatsjes”. Later komt Kate, een vriendin van Chris. Zij woont ook al jaren op Corfu. De achterbootbuurman Jan uit Zweden komt ook. Hij is wat apart zeggen Chris en David maar we vinden het leuk hem uit te nodigen, hij is maar alleen. Het is erg genoegelijk allemaal en Jan uit Zweden is inderdaad een beetje apart. Hij weet heel veel en wil daar graag over praten. Maar hij praat tegen je aan, niet met je. Hij houdt verhalen over ingewikkelde dingen en heeft dan niet zo goed in de gaten dat de meeste mensen daar niets of niet veel van begrijpen. Als er tijdens zijn verhaal zich opeens iets voordoet waardoor iedereen even is afgeleid, dan praat hij gewoon door, zonder direct oogcontact met iemand te hebben. Hij vraagt niets aan ons, als je hem een vraag stelt krijg je geen antwoord op de vraag maar een ander verhaal. Ja……hoe noem je dat ook alweer?? Eh….heeeeel lang geleden behandelde ik ook wel kinderen …….of is dat nog niet zolang geleden. Schagenaren help eens even……….na een tijd op zee raak je de draad wat kwijt. Later op de avond , tegen half 11 (Jan is dan naar zijn eigen boot gegaan, Kate is er nog) komt er een bootje aanleggen aan de buurboot naast David en Chris. Peter en David helpen de man (in z’n eentje) aanleggen. David vraagt of hij al heeft gegeten. Nee. Nou dan eet je maar een hapje met ons mee, we zijn aan het BBQ-en. Rodge heet hij. Een oudere man met lang grijs haar dat wappert in de wind. Een bijzondere man. Hij woonde 6 a7 jaar bij Baghwan in Poona. Peter vraagt direct waarom die geestelijk verlichte zo verschrikkelijk veel auto’s had. Wat moest hij daar nu mee? Ja dat weet Rodge ook niet maar hij vond Baghwan een hele grappige man en hij heeft heel veel van hem geleerd. Oorpronkelijk komt Rodge uit Duitsland. Hij vertelt dat zijn vader voor Hitler werkte. Rodge spreekt goed engels en we zitten nog een tijd heel leuk te praten. Dan moeten Peter en ik beide drrrrringend naar het toilet. Maar bij David aan boord is de w.c. kapot. Ze bieden me een emmer aan en Peter mag het over de railing doen. Maar het is al laat en we stappen op. De kade af en daarna het eerste cafe in dat we zien. Ja we mogen gebruik maken van de w.c. Doen ze hier eigenlijk nooit moeilijk over. Vragen er ook geen geld voor. Dan nog ongeveer 20 min. lopen naar onze baai. In de dingy en brrrrrroem terug naar de Nadia. Zzzzzzzzz, welterusten. Het was een zeer geslaagde en gezellige avond.
De dagen erna vullen we met zwemmen, lezen, schrijven, naar de kant voor jawel….alweer enkele boodschappen, internetten, koffie op terras, door de leuke stad drentelen, de voorpunt schoonmaken want daar gaat Helmi straks slapen (ach, onder de vlonder nog een beetje talkpoeder van Jaap van vorig jaar), bed verschonen enz, enz. Zaterdagmiddag tegen half zes gaan we ook naar de kant want Peter wil op zoek naar een pompstation voor een tankje benzine voor de buitenboordmotor. We zitten in de dingy en Peter meent dat hij David en Chris ziet lopen op de kant. Ja, klopt. Ze helpen de dingy vastmaken. Ze zijn hier met de auto, zijn vandaag naar de zuid-punt geweest en nu hier om te kijken hoe wij hier voor anker liggen. Ze nemen Peter mee in de auto en brengen hem naar een pompstation (en brengen hem ook weer terug naar de baai). Zo, dan loop ik de stad nog eens in. Acht uur ’s avonds zijn we weer terug en eten dan pizza en salade op de boot. In de kuip gezeten (na het eten) trek ik een fleece jasje aan. De avonden worden killer. De volgende ochtend is het 21 graden binnen. Zondagavond lopen we een eind door de stad. Komen bij een oud militair gebouw waar een chique feest aan de gang is. Mooi geklede mensen, fijn gedekte tafels, prachtig buffet, obers met borden soep uitdelend, prachtig feeeriek verlichte tuin en muziek. Van bovenaf kunnen wij (het plebs) het alles mooi aanschouwen. Mmmmmm zo’n feestje wil ik ook wel.
En dan breekt 26 aug. aan. Helmi komt. We halen haar op van het vliegveld (dat is vanaf de baai ong. 10 min lopen). Even na 9 uur zijn we er. En….het vliegtuig is eerder geland dan verwacht, Helmi is er ook al. Nog even langs de supermarkt (voor nieuwe waterflessen) en de bakker (voor lekker vers brood),dan met z’n drieen en de handbagage in de dingy. Het lukt allemaal. Eerst ontbijten (mmm heerlijk dat verse boord) daarna steken we over naar het vaste land. Naar de baai Or. Valtou. Helmi is moe na de doorwaakte nacht. Ze doet kleine tukjes in de kuip. We kunnen mooi zeilen,. Aan de wind die eerst uit zuid-oostelijke en later meer uit zuidelijke richting komt. Bezaan, grootzeil en fok. Later de genua omdat de wind wat inkakt. Als het anker uitgegooid is gaan we zwemmen. Helmi moet daar wel even aan wennen maar ze doet dapper mee en is blij te horen dat ze vandaag (omdat ze er net is en nog moe is) slechts 2 rondjes om de boot heen hoeft te zwemmen. Pak van d’r hart. We eten nasi en salade. Helmi gaat vroeg te bed en wij…….gaan niet veel later.
27 aug. zeilen we aan de wind (ZO) met 9 knopen wind naar Lakka op Paxos (ongeveer 20 mijl verder). Nou ja, we zeilen niet de hele tocht. Op een gegeven moment draait de wind naar een voor ons verkeerde hoek waardoor we in feite aan het terugzeilen zijn. We halen maar al de punt van Corfu niet. Motor aan. Laatste stuk op de motor gevaren. In Lakka is het, zoals meestal, behoorlijk vol. Hutje mutje ankeren. Na zwem (3 rondjes om de boot vandaag. Dat houdt ook in OM de ankerketting heen en OM de bijboot heen. Maar die neemt Helmi binnendoor, daarvoor doet ze wel een extra rondje) en drankje aan dek, Lakka in. Even in Lakka rondkijken (erg groot is het niet maar wel prachtig authentiek) en dan doen we de wandeling die Peter en ik samen al twee of drie keer deden. Beetje klimmen, langs mooie opgeknapte huisjes, over een weg met veel bos links en rechts en enkele huizen. We zien ook veel huizen die we wel zouden willen opknappen en gebruiken als vakantiewoning of om voor een langere periode in te wonen. Afdalen bij het bord waar ‘beach’ op staat maar dan kom je gewoon bij de kust uit. Die afdaling is ook door bos via een stenig kronkelpad (goed kijken waar je loopt) uitkomend bij de kust. Daar over de rotsen klauterend naar een pad omhoog dat weer leidt naar een hoger gelegen bospad dat terug voert naar de haven/baai. Poe, daar hebben we het heet van gekregen. De luchtvochtigheid is ook erg hoog dat geeft weer een klef gevoel. We spoeden ons naar een taveerne waar we heerlijk in een stoel ploffen, lekker eten bestellen en vino. Doe maar een kilo deze keer want Helmi is er ook bij. Een halve kilo met z’n drieen is wat weinig. We zitten er heerlijk, het eten smaakt erg goed en de wijn ook maar er staat ons nog heel wat te wachten. Hier tijdens het eten hebben we daar nog geen notie van.
’s Middags heeft het vanuit het ZW hard gewaaid. Zeer goede beschutting biedt de baai van Lakka daartegen. Maaaar ’s avonds valt de wind weg en ligt de swell op de loer. Als we in het donker terug varen naar de boot zien we dat de Nadia en alle andere boten al behoorlijk liggen te rollen. Ik hoop nog dat de swell wel zal verdwijnen maar die hoop blijkt ijdel. De uitslag wordt steeds groter en de luchtvochtigheid is ook nog eens 85 procent (en geen wind meer) waardoor het stikheet wordt binnen. Ik ga in de kajuit liggen in de hoop iets meer zuchtjes wind door het luik te kunnen opvangen. Bij Helmi knalt de deur twee keer hard open ivm het heftige rollen. Helmi eruit, gaat buiten zitten om af te koelen. Als ze na een half uur weer in bed ligt staat Peter op om zich af te spoelen onder de buitendouche. Ik heb hoofdpijn van het rollen en kan nog net overweg met de hitte. Peter masseert m’n nek waardoor de hoofdpijn weer wat wegzakt. Tegen de ochtend val ik nog even in slaap. We zijn toch weer vroeg wakker. Helmi is inmiddels ziek: raar gevoel in het hoofd, in maag en darmen en later overgeven. WEG WEG WEG uit dit vreselijke oord. Lakka……kan zo mooi zijn maar ook zo…….grrrrrrr. Het gekke is dat je bij harde wind uit het ZW niet deze swell verwacht. Swell is een grote vijand. Onvoorspelbaar, langdurig aanwezig ongenood, heftig aanwezig waar je t niet verwacht. We gaan. Als we het gat uitvaren is de zee eerst ook zeer woelig. We hijsen de zeilen en later liggen we meer stabiel. Wind uit het ZO en de golven uit het ZW. Eerst halve wind later ruimend. Golven daarna ook uit het ZO. Dan wordt het beter en prettiger zeilen. In de vroege ochtend is er ook veel bewolking, later breekt de zon door en ziet alles er een stuk vrolijker uit. We besluiten om terug te gaan naar Valtou. De zeer beschutte baai zal ons de nodige rust bieden tegen eventuele wind maar zeker ook tegen swell. We komen langs de baai van Igoumenitsa en gaan daar even voor anker om nog wat te halen. Helmi blijft aan boord. Al slapend zal ze op het schip passen. Nadat P en ik de dingen hebben gehaald gaan we naar Valtou (een baai verder). Ik maak tonijnsalade. Helmi eet niet veel maar wel wat. We gaan niet laat naar bed.
Donderdag 29 aug. eet Helmi 2 boterhammen met jam en daarbij een kop thee. Heel goed. Haar herstel zet door. Ze is er nog niet maaaaar……er is wel een opknapfase te bespeuren. We zijn allemaal blij. Nadat we klaar zijn gaan we ankerop naar Gouvia. We gaan in de marina liggen. Kunnen we water tanken, de boot afspoelen, zo op de kade stappen, douchen etc. Genieten van de voordelen die een haven te bieden heeft. De tocht erheen is afwisselend zeilen/motor aan. Dan weer is er wat wind, dan valt die weer weg. Als er wind is is die half. De stukjes die we kunnen zeilen zijn zeer aangenaam en ook lekker verkoelend. Tegen 1 uur komen we aan. Peter spuit de boot af, wordt het binnen tijdelijk iets koeler. Als we later de kant op gaan drinken we eerst koffie op een terras en lopen daarna de stad in voor boodschappen. Later ’s middags gaan Helmi en ik douchen (heerlijk weer even zo’n douche) en ik zit daarna bij Skippers cafe nog te internetten. Helmi is er al aan toe om weer een lichte maaltijd buiten de deur te kunnen gebruiken. Leuk, doen we. We eten bij Georges in de overdekte tuin. Vorig jaar in september aten we hier ook met Sieta en Gerdjan. Leuke, eenvoudige tent met aardige mensen en lekker eten. Helmi kan niet alles op maar dat wat ze op heeft valt goed. Weer een stapje verder in het herstelproces. Gaat goehoed. Vrijdag 30 aug. naar Ay.Stefano. Kruisen, 15 kn. wind, uit NW richting. Helmi geniet van de tocht. Het is ook mooi zeilweer. Als we aankomen zwemmen we , Helmi vandaag ook weer. We gaan aan dek zitten en dan begint het te blazen, 28 knopen, zeer vlagerig . Er komen nog meer boten binnen en we vermaken ons met kijken naar de manier waarop andere boten hun anker uitgooien en dat wat ze erna doen. Er raakt nog een boot op drift maar die heeft het snel in de gaten. Veel te zien. Na een tijd in de harde loeiwind te hebben gezeten willen we wel wat rust aan de oren. We gaan binnen lezen. Het is lekker afgekoeld door die harde wind dus binnen, met alles open, heel goed uit te houden. Morgen gaan we naar een stil baaitje waar verder niets is daarom vanavond uit eten (als de wind tenminste wat gaat liggen). Dat gebeurt. We zitten wederom in een gezellige taveerne, aan het water. Hier hebben ze ook pastagerechten. Peter en Helmi nemen een pizza en ik penne. Het smaakt heerlijk.
Na het ontbijt buiten in de kuip gaan we nog voor koffie naar de kant op donderdag 31 aug. Straks steken we weer over naar het vaste land, naar Pagania. Het is nog Grieks maar ligt heel dicht tegen de Albanese kust aan (ook hier zijn we vorig jaar met S en Gj geweest). Heerlijk relaxed tochtje voor de wind. In de baai van Pagania zijn ook fishfarms. We weten niet hoe schoon het daar is ivm het zwemmen. Voordat we er zijn leggen we de boot stil op zee en gaan overboord, hangend aan een touw. Later, liggend in de baai, trekt de wind weer stevig aan. Het wordt niet zo’n blaaspartij als gisteren maar vervelend genoeg om niet lekker buiten te kunnen zitten. Verder voelt het ook frissig aan, kil. Ach, dan is daar het binnenzitje. Binnen zitten we gezellig te kletsen over vakanties die Peter en Helmi (en Jaap) vroeger hadden met een borreltje en een zoutje binnen handbereik. We eten macaroni (Peter) en salade (me). De wind is wat gaan liggen en we eten lekker in de kuip. Na het eten nog een tijd naar de sterren liggen/zitten kijken. Het is een mooie heldere avond met nauwelijks nog wind. Waar is nu de kleine beer? Twee sterren van de pan van de grote beer 7 of 8? keer verlengen en dan kom je uit bij de poolster. Ja, daar staat ie. In het licht zagen Peter en Helmi twee koeien bovenop de heuvel staan, in het donker hoorden we geiten met bellen rondscharrelen en de hele nacht door blaften er honden bij het huis van de fishfarm. Dieven op visroofjacht??
En dan is daar alweer de laatste dag (1-9). Gaat snel voorbij zo’n weekje. Ik adviseerde nog om enkele dagen bij te boeken maar dat kan niet ivm andere werkzaamheden (oppasoma, mooie nieuwe keramische producten bakken: ZIE: Helmi Schellinger, op markten staan met de mooie producten, weer naar Sam, de hond, terug, Pa weer opzoeken enz enz.). Nou, dan volgend jaar maar weer. Deze laatste dag terug naar Kerkyra. Geen wind, alleen op motor. Geeft niet, we willen snel in Kerkyra zijn zodat Helmi nog iets van de stad zelf kan zien want dat is zeker de moeite waard om te bekijken. We zijn er al om 11 uur. We dwalen door de stad, door de kleine smalle straatjes, langs de waterkant, langs het oude marinegebouw waar vorige week dat mooie feest was. Nu kunnen we er rondkijken. Het is er prachtig met enorm mooie tuin. Tussendoor koffie en andere versnaperingen op terras aan een gezellig pleintje en aan de waterkant bij oude fort. Omdat het de laatste avond is nemen we het laatste avondmaal in de stad. Weer zo’n leuk taveerna’tje. De jongen die ons bedient zegt dat z’n moeder alles zelf maakt (het smaakt even later ook uit-ste(e)ek-end). Er staat een grote boom in het tuintje (groen verlicht) eromheen een hekje in het rond en daaromheen de tafels en stoelen. Erg leuke laatste avond. In stijl. Nadat we geslapen hebben brengen we dan Helmi op maandag 2 september terug naar het vliegveld. We staan met haar in de rij als ze incheckt. Dan door de controle en dan blijkt dat ze 150 ml nivea creme in een plastic zakje tussen andere toiletartikelen niet mee mag nemen. Honderd ml. is toegestaan mevrouw maar 150 ml niet. DAN IS HET OPEENS EEN LIQUID geworden. O ja?? Kijk er dan in. Het is nog steeds creme. Nee, ze willen niet kijken want ze moeten blijven geloven in wat ze beweren: het is een liquid NU. Jaha, ze zijn streng. Ze is wel Griekenland in gekomen met die vreselijk gevaarlijke niveapot. Omdat ze zien dat wij bij Helmi horen en niet reizen, geven ze het aan ons. Een laatste zwaai, daaahaaaaag goede reis. Er staan nog meer Nederlanders te wachten om door de controle te gaan. Ze lijken heel verbaasd, dat wij zomaar hier blijven. Je ziet ze denken: wonen die mensen hier? Ja, min of meer wel. Het is weer even wennen zonder Helmi. Het is weer even kaal. Terug aan boord letten we op overkomende vliegtuigen maar het toestel van Helmi is er niet bij. Ik had de witte theedoek al klaar liggen. Andere startbaan. We halen nog boodschappen, zitten te internetten, er is nog een onweersbui aan het eind van de ochtend( met regenbui die het kil maakt). Maar later weer zon en heet. En ’s avonds jaja…..zijn we weer uitgenodigd voor een BBQ bij David en Chris aan boord. Half zes gaan we naar de kant. We willen nog iets voor hen halen om te geven, nog de stad in, nog ergens plassen (stel dat de plee nog niet klaar is). Ergens rond half 8 komen we aan. Ze hebben een gast aan boord. Flemming uit Denemarken (maar hij woont en werkt al jaren in Engeland). Leuke vent. Hij is 47 jaar maar als hij had gezegd ik ben 30 hadden we het ook geloofd. We krijgen een lekkere makreel, mais en kippepoten van de Q. Smaakt weer prima. We nemen geen afscheid want zij zijn van plan om ri.Lefkas te varen met Flemming (wij gaan daar ook weer heen). Helaas krijgen zij een paar dagen later pech (de keerkoppeling) waardoor ze op een plek vast zitten en er later weer snel weg moeten (na reparatie keerkoppeling) omdat Flemming weer terug gaat naar huis. Chris vliegt ook naar Engeland en David schrijft dat hij met andere gasten nog naar Nidri gaat (op Lefkas). Zien we David vast nog even dit seizoen. We’ll keep in touch.
De volgende dagen gaan we terug naar Preveza en door naar Lefkas via Or. Valtou en Parga. In het stille Valtou hoor (en soms ook zie) ik ’s avonds vele omhoogspringende vissen (blijft leuk om te zien), blaffende honden, geiten met bellen, een ronddravend paard in het duister (das nieuw), later ook hinneken (jaja Janet met naar alle waarschijnlijkheid ook tinneken), hard knerpend grint omdat er iets overheen rijdt/loopt? In Parga lig je mooi beschut maar ook daar: de wind valt weg: swell. Gelukkig lang zo heftig niet als in Lakka, maar toch. De volgende dag in Parga (5-9) beklimmen we de heuvel naar het fort. Warm tochtje maar heel leuk om even te hebben gedaan en gezien. Prachtig uitzicht van boven. Op de terugweg naar de boot drinken we koffie op een strandterras, waarvan er hier vele zijn. Daarna vertrekken we naar Preveza. Mooie halve wind, 7 knopen, alle zeilen bij. Lekkere tocht. Vrijdag 6 sept. doen we wassen in onze haven, hangen het aan de railing en gaan dan weer naar de grote baai achter de nieuwe marina. Zaterdag de 7-de halen we boodschappen, ik dwaal nog even alleen in de stad rond, doen werkzaamheden aan boord, eten ’s avonds een hapje bij Mermaid (hier aten we in het voorjaar eens met Mauro). We zitten in een superleuk klein straatje met kleine tafeltjes (daar zitten wij ook) aan de ene kant en grote tafels (voor grote gezelschappen) aan de andere kant. Er zitten twee grote gezelschappen naast elkaar: een ouder stel met familie. Zij zijn 50 jaar getrouwd en worden door iedereen gefeliciteerd. Ze zien er heel tevreden en gelukkig uit. Er komen kinderen en kleinkinderen en als iemand iets leuks met een klein kind doet dat klapt de hele tafel mee om het maar zo leuk mogelijk voor dat kind te maken. Ze zijn wel erg gesteld op familie leven. Leuk om te zien en leuk om te zien hoe ze daarmee omgaan. Ze leven zo te zien echt met elkaar mee. Het andere grote gezelschap daar direct naast zijn bikers. Harly Davidson people. Lange haren, zwarte shirts met print. En daar gaat het er ook gemoedelijk aan toe. Leuk, twee totaal verschillende groepen. Het verdraagt elkaar goed.
Zondag 8 sept. gaan we naar Lefkas. Geen wind, op de motor bewegen we ons voort. Daar, hier, nu maak ik dit verhaal. Peter leest, doet een klus. Straks nog even naar de kant. Misschien ook dit verhaal plaatsen op waarbenjij. Met leuke foto’s erbij maar die moeten we nog even uitzoeken. Bijna klaar. Het is nu half zeven ’s avonds en 28 gr in de boot. Voor de nacht kan daar nog best wat af. Gaat vast gebeuren. Voor straks: slaap lekker.
Donderdag 22 aug. zit ik het grootste deel vd dag op de kant. In een cafe met wifi te internetten. Overdag warm maar de verkoeling in de avond is er weer. Ha, dan is de tijd daar om weer eens langer bij het gasstel te kunnen staan. Ik maak een prutje van paprika, uien, courgette, beetje komkommer, knoflook, tomaat en veel kruiden erdoor. Prima. De dag erna gaan we nog even naar de haven in Gouvia om daar in het douche/toiletgebouw een kleine handwas te doen, Peter loopt naar de supermarkt voor nog enkele boodschappen en we nemen koffie met kaneelkoek op een terras. Varen dan richting Kerkyra (Corfu-stad). Op het eind van de middag zo tegen half zes naar de kant, naar de oude haven. Daar ligt de Free-Bird, de boot van David. We zijn uitgenodigd voor een BBQ aan boord. Er zullen nog enkele andere vrienden komen. Als we aankomen worden we verwelkomt door Chris die roept: “Oh, welkom skatsjes”. Later komt Kate, een vriendin van Chris. Zij woont ook al jaren op Corfu. De achterbootbuurman Jan uit Zweden komt ook. Hij is wat apart zeggen Chris en David maar we vinden het leuk hem uit te nodigen, hij is maar alleen. Het is erg genoegelijk allemaal en Jan uit Zweden is inderdaad een beetje apart. Hij weet heel veel en wil daar graag over praten. Maar hij praat tegen je aan, niet met je. Hij houdt verhalen over ingewikkelde dingen en heeft dan niet zo goed in de gaten dat de meeste mensen daar niets of niet veel van begrijpen. Als er tijdens zijn verhaal zich opeens iets voordoet waardoor iedereen even is afgeleid, dan praat hij gewoon door, zonder direct oogcontact met iemand te hebben. Hij vraagt niets aan ons, als je hem een vraag stelt krijg je geen antwoord op de vraag maar een ander verhaal. Ja……hoe noem je dat ook alweer?? Eh….heeeeel lang geleden behandelde ik ook wel kinderen …….of is dat nog niet zolang geleden. Schagenaren help eens even……….na een tijd op zee raak je de draad wat kwijt. Later op de avond , tegen half 11 (Jan is dan naar zijn eigen boot gegaan, Kate is er nog) komt er een bootje aanleggen aan de buurboot naast David en Chris. Peter en David helpen de man (in z’n eentje) aanleggen. David vraagt of hij al heeft gegeten. Nee. Nou dan eet je maar een hapje met ons mee, we zijn aan het BBQ-en. Rodge heet hij. Een oudere man met lang grijs haar dat wappert in de wind. Een bijzondere man. Hij woonde 6 a7 jaar bij Baghwan in Poona. Peter vraagt direct waarom die geestelijk verlichte zo verschrikkelijk veel auto’s had. Wat moest hij daar nu mee? Ja dat weet Rodge ook niet maar hij vond Baghwan een hele grappige man en hij heeft heel veel van hem geleerd. Oorpronkelijk komt Rodge uit Duitsland. Hij vertelt dat zijn vader voor Hitler werkte. Rodge spreekt goed engels en we zitten nog een tijd heel leuk te praten. Dan moeten Peter en ik beide drrrrringend naar het toilet. Maar bij David aan boord is de w.c. kapot. Ze bieden me een emmer aan en Peter mag het over de railing doen. Maar het is al laat en we stappen op. De kade af en daarna het eerste cafe in dat we zien. Ja we mogen gebruik maken van de w.c. Doen ze hier eigenlijk nooit moeilijk over. Vragen er ook geen geld voor. Dan nog ongeveer 20 min. lopen naar onze baai. In de dingy en brrrrrroem terug naar de Nadia. Zzzzzzzzz, welterusten. Het was een zeer geslaagde en gezellige avond.
De dagen erna vullen we met zwemmen, lezen, schrijven, naar de kant voor jawel….alweer enkele boodschappen, internetten, koffie op terras, door de leuke stad drentelen, de voorpunt schoonmaken want daar gaat Helmi straks slapen (ach, onder de vlonder nog een beetje talkpoeder van Jaap van vorig jaar), bed verschonen enz, enz. Zaterdagmiddag tegen half zes gaan we ook naar de kant want Peter wil op zoek naar een pompstation voor een tankje benzine voor de buitenboordmotor. We zitten in de dingy en Peter meent dat hij David en Chris ziet lopen op de kant. Ja, klopt. Ze helpen de dingy vastmaken. Ze zijn hier met de auto, zijn vandaag naar de zuid-punt geweest en nu hier om te kijken hoe wij hier voor anker liggen. Ze nemen Peter mee in de auto en brengen hem naar een pompstation (en brengen hem ook weer terug naar de baai). Zo, dan loop ik de stad nog eens in. Acht uur ’s avonds zijn we weer terug en eten dan pizza en salade op de boot. In de kuip gezeten (na het eten) trek ik een fleece jasje aan. De avonden worden killer. De volgende ochtend is het 21 graden binnen. Zondagavond lopen we een eind door de stad. Komen bij een oud militair gebouw waar een chique feest aan de gang is. Mooi geklede mensen, fijn gedekte tafels, prachtig buffet, obers met borden soep uitdelend, prachtig feeeriek verlichte tuin en muziek. Van bovenaf kunnen wij (het plebs) het alles mooi aanschouwen. Mmmmmm zo’n feestje wil ik ook wel.
En dan breekt 26 aug. aan. Helmi komt. We halen haar op van het vliegveld (dat is vanaf de baai ong. 10 min lopen). Even na 9 uur zijn we er. En….het vliegtuig is eerder geland dan verwacht, Helmi is er ook al. Nog even langs de supermarkt (voor nieuwe waterflessen) en de bakker (voor lekker vers brood),dan met z’n drieen en de handbagage in de dingy. Het lukt allemaal. Eerst ontbijten (mmm heerlijk dat verse boord) daarna steken we over naar het vaste land. Naar de baai Or. Valtou. Helmi is moe na de doorwaakte nacht. Ze doet kleine tukjes in de kuip. We kunnen mooi zeilen,. Aan de wind die eerst uit zuid-oostelijke en later meer uit zuidelijke richting komt. Bezaan, grootzeil en fok. Later de genua omdat de wind wat inkakt. Als het anker uitgegooid is gaan we zwemmen. Helmi moet daar wel even aan wennen maar ze doet dapper mee en is blij te horen dat ze vandaag (omdat ze er net is en nog moe is) slechts 2 rondjes om de boot heen hoeft te zwemmen. Pak van d’r hart. We eten nasi en salade. Helmi gaat vroeg te bed en wij…….gaan niet veel later.
27 aug. zeilen we aan de wind (ZO) met 9 knopen wind naar Lakka op Paxos (ongeveer 20 mijl verder). Nou ja, we zeilen niet de hele tocht. Op een gegeven moment draait de wind naar een voor ons verkeerde hoek waardoor we in feite aan het terugzeilen zijn. We halen maar al de punt van Corfu niet. Motor aan. Laatste stuk op de motor gevaren. In Lakka is het, zoals meestal, behoorlijk vol. Hutje mutje ankeren. Na zwem (3 rondjes om de boot vandaag. Dat houdt ook in OM de ankerketting heen en OM de bijboot heen. Maar die neemt Helmi binnendoor, daarvoor doet ze wel een extra rondje) en drankje aan dek, Lakka in. Even in Lakka rondkijken (erg groot is het niet maar wel prachtig authentiek) en dan doen we de wandeling die Peter en ik samen al twee of drie keer deden. Beetje klimmen, langs mooie opgeknapte huisjes, over een weg met veel bos links en rechts en enkele huizen. We zien ook veel huizen die we wel zouden willen opknappen en gebruiken als vakantiewoning of om voor een langere periode in te wonen. Afdalen bij het bord waar ‘beach’ op staat maar dan kom je gewoon bij de kust uit. Die afdaling is ook door bos via een stenig kronkelpad (goed kijken waar je loopt) uitkomend bij de kust. Daar over de rotsen klauterend naar een pad omhoog dat weer leidt naar een hoger gelegen bospad dat terug voert naar de haven/baai. Poe, daar hebben we het heet van gekregen. De luchtvochtigheid is ook erg hoog dat geeft weer een klef gevoel. We spoeden ons naar een taveerne waar we heerlijk in een stoel ploffen, lekker eten bestellen en vino. Doe maar een kilo deze keer want Helmi is er ook bij. Een halve kilo met z’n drieen is wat weinig. We zitten er heerlijk, het eten smaakt erg goed en de wijn ook maar er staat ons nog heel wat te wachten. Hier tijdens het eten hebben we daar nog geen notie van.
’s Middags heeft het vanuit het ZW hard gewaaid. Zeer goede beschutting biedt de baai van Lakka daartegen. Maaaar ’s avonds valt de wind weg en ligt de swell op de loer. Als we in het donker terug varen naar de boot zien we dat de Nadia en alle andere boten al behoorlijk liggen te rollen. Ik hoop nog dat de swell wel zal verdwijnen maar die hoop blijkt ijdel. De uitslag wordt steeds groter en de luchtvochtigheid is ook nog eens 85 procent (en geen wind meer) waardoor het stikheet wordt binnen. Ik ga in de kajuit liggen in de hoop iets meer zuchtjes wind door het luik te kunnen opvangen. Bij Helmi knalt de deur twee keer hard open ivm het heftige rollen. Helmi eruit, gaat buiten zitten om af te koelen. Als ze na een half uur weer in bed ligt staat Peter op om zich af te spoelen onder de buitendouche. Ik heb hoofdpijn van het rollen en kan nog net overweg met de hitte. Peter masseert m’n nek waardoor de hoofdpijn weer wat wegzakt. Tegen de ochtend val ik nog even in slaap. We zijn toch weer vroeg wakker. Helmi is inmiddels ziek: raar gevoel in het hoofd, in maag en darmen en later overgeven. WEG WEG WEG uit dit vreselijke oord. Lakka……kan zo mooi zijn maar ook zo…….grrrrrrr. Het gekke is dat je bij harde wind uit het ZW niet deze swell verwacht. Swell is een grote vijand. Onvoorspelbaar, langdurig aanwezig ongenood, heftig aanwezig waar je t niet verwacht. We gaan. Als we het gat uitvaren is de zee eerst ook zeer woelig. We hijsen de zeilen en later liggen we meer stabiel. Wind uit het ZO en de golven uit het ZW. Eerst halve wind later ruimend. Golven daarna ook uit het ZO. Dan wordt het beter en prettiger zeilen. In de vroege ochtend is er ook veel bewolking, later breekt de zon door en ziet alles er een stuk vrolijker uit. We besluiten om terug te gaan naar Valtou. De zeer beschutte baai zal ons de nodige rust bieden tegen eventuele wind maar zeker ook tegen swell. We komen langs de baai van Igoumenitsa en gaan daar even voor anker om nog wat te halen. Helmi blijft aan boord. Al slapend zal ze op het schip passen. Nadat P en ik de dingen hebben gehaald gaan we naar Valtou (een baai verder). Ik maak tonijnsalade. Helmi eet niet veel maar wel wat. We gaan niet laat naar bed.
Donderdag 29 aug. eet Helmi 2 boterhammen met jam en daarbij een kop thee. Heel goed. Haar herstel zet door. Ze is er nog niet maaaaar……er is wel een opknapfase te bespeuren. We zijn allemaal blij. Nadat we klaar zijn gaan we ankerop naar Gouvia. We gaan in de marina liggen. Kunnen we water tanken, de boot afspoelen, zo op de kade stappen, douchen etc. Genieten van de voordelen die een haven te bieden heeft. De tocht erheen is afwisselend zeilen/motor aan. Dan weer is er wat wind, dan valt die weer weg. Als er wind is is die half. De stukjes die we kunnen zeilen zijn zeer aangenaam en ook lekker verkoelend. Tegen 1 uur komen we aan. Peter spuit de boot af, wordt het binnen tijdelijk iets koeler. Als we later de kant op gaan drinken we eerst koffie op een terras en lopen daarna de stad in voor boodschappen. Later ’s middags gaan Helmi en ik douchen (heerlijk weer even zo’n douche) en ik zit daarna bij Skippers cafe nog te internetten. Helmi is er al aan toe om weer een lichte maaltijd buiten de deur te kunnen gebruiken. Leuk, doen we. We eten bij Georges in de overdekte tuin. Vorig jaar in september aten we hier ook met Sieta en Gerdjan. Leuke, eenvoudige tent met aardige mensen en lekker eten. Helmi kan niet alles op maar dat wat ze op heeft valt goed. Weer een stapje verder in het herstelproces. Gaat goehoed. Vrijdag 30 aug. naar Ay.Stefano. Kruisen, 15 kn. wind, uit NW richting. Helmi geniet van de tocht. Het is ook mooi zeilweer. Als we aankomen zwemmen we , Helmi vandaag ook weer. We gaan aan dek zitten en dan begint het te blazen, 28 knopen, zeer vlagerig . Er komen nog meer boten binnen en we vermaken ons met kijken naar de manier waarop andere boten hun anker uitgooien en dat wat ze erna doen. Er raakt nog een boot op drift maar die heeft het snel in de gaten. Veel te zien. Na een tijd in de harde loeiwind te hebben gezeten willen we wel wat rust aan de oren. We gaan binnen lezen. Het is lekker afgekoeld door die harde wind dus binnen, met alles open, heel goed uit te houden. Morgen gaan we naar een stil baaitje waar verder niets is daarom vanavond uit eten (als de wind tenminste wat gaat liggen). Dat gebeurt. We zitten wederom in een gezellige taveerne, aan het water. Hier hebben ze ook pastagerechten. Peter en Helmi nemen een pizza en ik penne. Het smaakt heerlijk.
Na het ontbijt buiten in de kuip gaan we nog voor koffie naar de kant op donderdag 31 aug. Straks steken we weer over naar het vaste land, naar Pagania. Het is nog Grieks maar ligt heel dicht tegen de Albanese kust aan (ook hier zijn we vorig jaar met S en Gj geweest). Heerlijk relaxed tochtje voor de wind. In de baai van Pagania zijn ook fishfarms. We weten niet hoe schoon het daar is ivm het zwemmen. Voordat we er zijn leggen we de boot stil op zee en gaan overboord, hangend aan een touw. Later, liggend in de baai, trekt de wind weer stevig aan. Het wordt niet zo’n blaaspartij als gisteren maar vervelend genoeg om niet lekker buiten te kunnen zitten. Verder voelt het ook frissig aan, kil. Ach, dan is daar het binnenzitje. Binnen zitten we gezellig te kletsen over vakanties die Peter en Helmi (en Jaap) vroeger hadden met een borreltje en een zoutje binnen handbereik. We eten macaroni (Peter) en salade (me). De wind is wat gaan liggen en we eten lekker in de kuip. Na het eten nog een tijd naar de sterren liggen/zitten kijken. Het is een mooie heldere avond met nauwelijks nog wind. Waar is nu de kleine beer? Twee sterren van de pan van de grote beer 7 of 8? keer verlengen en dan kom je uit bij de poolster. Ja, daar staat ie. In het licht zagen Peter en Helmi twee koeien bovenop de heuvel staan, in het donker hoorden we geiten met bellen rondscharrelen en de hele nacht door blaften er honden bij het huis van de fishfarm. Dieven op visroofjacht??
En dan is daar alweer de laatste dag (1-9). Gaat snel voorbij zo’n weekje. Ik adviseerde nog om enkele dagen bij te boeken maar dat kan niet ivm andere werkzaamheden (oppasoma, mooie nieuwe keramische producten bakken: ZIE: Helmi Schellinger, op markten staan met de mooie producten, weer naar Sam, de hond, terug, Pa weer opzoeken enz enz.). Nou, dan volgend jaar maar weer. Deze laatste dag terug naar Kerkyra. Geen wind, alleen op motor. Geeft niet, we willen snel in Kerkyra zijn zodat Helmi nog iets van de stad zelf kan zien want dat is zeker de moeite waard om te bekijken. We zijn er al om 11 uur. We dwalen door de stad, door de kleine smalle straatjes, langs de waterkant, langs het oude marinegebouw waar vorige week dat mooie feest was. Nu kunnen we er rondkijken. Het is er prachtig met enorm mooie tuin. Tussendoor koffie en andere versnaperingen op terras aan een gezellig pleintje en aan de waterkant bij oude fort. Omdat het de laatste avond is nemen we het laatste avondmaal in de stad. Weer zo’n leuk taveerna’tje. De jongen die ons bedient zegt dat z’n moeder alles zelf maakt (het smaakt even later ook uit-ste(e)ek-end). Er staat een grote boom in het tuintje (groen verlicht) eromheen een hekje in het rond en daaromheen de tafels en stoelen. Erg leuke laatste avond. In stijl. Nadat we geslapen hebben brengen we dan Helmi op maandag 2 september terug naar het vliegveld. We staan met haar in de rij als ze incheckt. Dan door de controle en dan blijkt dat ze 150 ml nivea creme in een plastic zakje tussen andere toiletartikelen niet mee mag nemen. Honderd ml. is toegestaan mevrouw maar 150 ml niet. DAN IS HET OPEENS EEN LIQUID geworden. O ja?? Kijk er dan in. Het is nog steeds creme. Nee, ze willen niet kijken want ze moeten blijven geloven in wat ze beweren: het is een liquid NU. Jaha, ze zijn streng. Ze is wel Griekenland in gekomen met die vreselijk gevaarlijke niveapot. Omdat ze zien dat wij bij Helmi horen en niet reizen, geven ze het aan ons. Een laatste zwaai, daaahaaaaag goede reis. Er staan nog meer Nederlanders te wachten om door de controle te gaan. Ze lijken heel verbaasd, dat wij zomaar hier blijven. Je ziet ze denken: wonen die mensen hier? Ja, min of meer wel. Het is weer even wennen zonder Helmi. Het is weer even kaal. Terug aan boord letten we op overkomende vliegtuigen maar het toestel van Helmi is er niet bij. Ik had de witte theedoek al klaar liggen. Andere startbaan. We halen nog boodschappen, zitten te internetten, er is nog een onweersbui aan het eind van de ochtend( met regenbui die het kil maakt). Maar later weer zon en heet. En ’s avonds jaja…..zijn we weer uitgenodigd voor een BBQ bij David en Chris aan boord. Half zes gaan we naar de kant. We willen nog iets voor hen halen om te geven, nog de stad in, nog ergens plassen (stel dat de plee nog niet klaar is). Ergens rond half 8 komen we aan. Ze hebben een gast aan boord. Flemming uit Denemarken (maar hij woont en werkt al jaren in Engeland). Leuke vent. Hij is 47 jaar maar als hij had gezegd ik ben 30 hadden we het ook geloofd. We krijgen een lekkere makreel, mais en kippepoten van de Q. Smaakt weer prima. We nemen geen afscheid want zij zijn van plan om ri.Lefkas te varen met Flemming (wij gaan daar ook weer heen). Helaas krijgen zij een paar dagen later pech (de keerkoppeling) waardoor ze op een plek vast zitten en er later weer snel weg moeten (na reparatie keerkoppeling) omdat Flemming weer terug gaat naar huis. Chris vliegt ook naar Engeland en David schrijft dat hij met andere gasten nog naar Nidri gaat (op Lefkas). Zien we David vast nog even dit seizoen. We’ll keep in touch.
De volgende dagen gaan we terug naar Preveza en door naar Lefkas via Or. Valtou en Parga. In het stille Valtou hoor (en soms ook zie) ik ’s avonds vele omhoogspringende vissen (blijft leuk om te zien), blaffende honden, geiten met bellen, een ronddravend paard in het duister (das nieuw), later ook hinneken (jaja Janet met naar alle waarschijnlijkheid ook tinneken), hard knerpend grint omdat er iets overheen rijdt/loopt? In Parga lig je mooi beschut maar ook daar: de wind valt weg: swell. Gelukkig lang zo heftig niet als in Lakka, maar toch. De volgende dag in Parga (5-9) beklimmen we de heuvel naar het fort. Warm tochtje maar heel leuk om even te hebben gedaan en gezien. Prachtig uitzicht van boven. Op de terugweg naar de boot drinken we koffie op een strandterras, waarvan er hier vele zijn. Daarna vertrekken we naar Preveza. Mooie halve wind, 7 knopen, alle zeilen bij. Lekkere tocht. Vrijdag 6 sept. doen we wassen in onze haven, hangen het aan de railing en gaan dan weer naar de grote baai achter de nieuwe marina. Zaterdag de 7-de halen we boodschappen, ik dwaal nog even alleen in de stad rond, doen werkzaamheden aan boord, eten ’s avonds een hapje bij Mermaid (hier aten we in het voorjaar eens met Mauro). We zitten in een superleuk klein straatje met kleine tafeltjes (daar zitten wij ook) aan de ene kant en grote tafels (voor grote gezelschappen) aan de andere kant. Er zitten twee grote gezelschappen naast elkaar: een ouder stel met familie. Zij zijn 50 jaar getrouwd en worden door iedereen gefeliciteerd. Ze zien er heel tevreden en gelukkig uit. Er komen kinderen en kleinkinderen en als iemand iets leuks met een klein kind doet dat klapt de hele tafel mee om het maar zo leuk mogelijk voor dat kind te maken. Ze zijn wel erg gesteld op familie leven. Leuk om te zien en leuk om te zien hoe ze daarmee omgaan. Ze leven zo te zien echt met elkaar mee. Het andere grote gezelschap daar direct naast zijn bikers. Harly Davidson people. Lange haren, zwarte shirts met print. En daar gaat het er ook gemoedelijk aan toe. Leuk, twee totaal verschillende groepen. Het verdraagt elkaar goed.
Zondag 8 sept. gaan we naar Lefkas. Geen wind, op de motor bewegen we ons voort. Daar, hier, nu maak ik dit verhaal. Peter leest, doet een klus. Straks nog even naar de kant. Misschien ook dit verhaal plaatsen op waarbenjij. Met leuke foto’s erbij maar die moeten we nog even uitzoeken. Bijna klaar. Het is nu half zeven ’s avonds en 28 gr in de boot. Voor de nacht kan daar nog best wat af. Gaat vast gebeuren. Voor straks: slaap lekker.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
