Laatste keer Preveza

We dachten dat het in september wel rustiger zou zijn op het water, minder boten. Niets is minder waar. Vele boten zelfs. Al die werkelijk stokoude pensionado’s ontvluchten nu hun aircogekoelde huizen weer of het kille natte Engeland in de herfst om hier (nu het aangenaam niet te heet is) de nazomer september en oktober fijn door te brengen. Het zijn veelal boten met Engelse vlaggen.

Wij zijn in Sivota (zuid Lefkas) op maandag 16-9. ’s Ochtends begint het flink te blazen. Peter heeft gemerkt dat er ’s nachts 2 boten zijn losgeraakt. Ik snurkte lekker door. Niets gehoord. Tegen half 10 in de ochtend is het raak. Vele buien, regen, onweer en harde, harde wind. De wind is ook erg vlagerig. De ons omringende bergen zijn hoog. Als de harde vlagen daarvandaan het dal (waar de boten liggen) bereiken zijn ze zeer krachtig. We zien een boot die dwars op de wind ligt. Door een vlaag wordt hij 45 gr. omgeduwd. Hij lijkt of hij om zal gaan. Beetje eng en luguber is het zeker. Twee boten voor ons zitten met hun ankers in elkaar. Ze zijn uren bezig om het los te krijgen. Ze hebben beide de motor aan maar de ene boot is bemand door een stel, op de andere boot is een man alleen. Ze zijn steeds voor bezig bij de ankers en letten dan niet op het roer of waar ze dobberen. Ze dreigen tegen een andere boot aan te varen en later liggen ze samen vlak voor onze boot. Wij staan al op de punt om proberen ze af te houden maar dan zien ze het gevaar en rennen naar achteren om het roer weer ter hand te nemen. Pfffffff ook weer afgewend. Zo gaat het nog een hele tijd door. Ondertussen komen er wel 20 boten binnen. Ze deden mee aan een wedstrijd maar zijn door het slechte weer gestopt en zoeken nu een plekje. Het is een drukte, gekrioel en en geschreeuw. Een achterbuur wijst naar de achterkant van onze boot. We kijken en zien dat de dingy is omgeslagen, met de motor eraan. De peddels drijven verderop in het water. Met veel moeite, staand op de zwemtrap kunnen we de bijboot weer omkeren. Peter haalt de motor er direct af. Het is even iets rustiger met de wind. Onze peddels drijven nog rond. Peter stapt in de zwembroek en gaat de peddels halen. Helaas blijkt er 1 gezonken. Tegen de wind in zwemt hij terug naar de boot. Duurt even voordat hij er is. Later zien we dat meer bijboten zijn omgeslagen en peddels hebben verloren. Ook daar gaan mannen te water om hun eigendommen weer op te halen. Peddels, een stuk hout, sponzen en andere troep is in het water gewaaid. Helaas is ook de zonnehoes van het kajuitluik eraf gewaaid. Die vinden we ook niet meer terug. Dat wordt komende winter een nieuwe maken. Pas later in de middag gaat de storm liggen. We struinen de kade nog af op zoek naar de hoes maar die vinden we dus niet.
Het viel Peter op dat dat alle boten die, toen ze hier gisteren aankwamen, niet geprobeerd hebben of het anker houdt los van het anker zijn geweest. Tsja toch handig om dat even te testen. De boot achter ons bleef ook liggen. Peter had gezien dat hij er stevig aan getrokken had. Later als we op de kant zijn treffen we daar Jan the Welder. Hij deed ook mee aan de wedstrijd. We kennen hem van Nidri.

De volgende dag 17 sept. gaan we terug naar Nidri. Even na vertrek krijgen we nog regen over ons heen en de luchten zien er prachtig, indrukwekkend uit maar veel wind is er niet meer bij. Nabij Nidri zijn de luchten dreigend, de zon piept ergens tussen de wolken door en de bergen worden deels beschenen door de zon en liggen deels in de schaduw van de dreigende luchten. Levert enkele prachtige plaatjes op. In Nidri gaan we naar de Nidri-Marine store. We brengen daar de motor van de dingy want die doet niets meer en we kunnen er een peddel krijgen. Precies, exact dezelfde als die we hebben en die Peter gisteren wist te redden van de ondergang. Ze hebben er nog maar 1. Nou dat komt dan heel goed uit. Woensdags gaan we naar Lefkada. Halen daar nog boodschappen en ’s avonds na het eten lopen we voor de laatste keer dit jaar nog even door de gezellige stad waar de winkels nog open zijn en de straten vol lopende en op terassen zittend etende mensen. Donderdags op weg naar Preveza. Laatste zeiltochtje. Er staat nog een lichte swell , we kunnen aan de wind varen. Lang duurt het allemaal niet want Preveza is niet ver. Wij gaan ankeren in de baai. We zien de Octavia voor de haven liggen maar John is niet aan boord. Zijn bijboot is er niet. ’s Avonds eten we een hapje in de stad.
Vrijdag 20-9 komt John op bezoek. In zijn nieuwe bijboot. Als ik de bijboot zie denk ik eerst dat hij dat ding heeft gehuurd om even snel naar ons toe te kunnen varen. Maar nee, de super de luxe bijboot is van John nu. Net eigenaar geworden. Een luxe motorjacht was de bijboot maandag op zee in de storm verloren. John hoorde dat, bedacht uit welke richting de storm was geweest maandag, ging zoeken daar waar hij vermoedde dat de bijboot naartoe kon zijn gewaaid. En hij had succes. Hij vond de boot. Met veel moeite meegekregen (het ding met dikke motor eraan weegt wel iets van 150 kg). Eigenaar gevraagd of hij een bijboot mist. Ja, hoe weet u dat? Nou ik denk dat ik hem gevonden heb. Aha, heel mooi maar ik heb net een nieuwe gekocht. De man uit Canada afkomstig heeft dus al een andere bijboot. Maar de man vindt dat John voor het vinden en terugbrengen wel wat kan krijgen. Voor een mooooooi prijsje kan John de bijboot met motor kopen en is zo de nieuwe eigenaar geworden. Wat een verhaal. We gaan mee in de nieuwe bijboot, even door de baai scheuren. Wauw wat wil dat ding hard. John gaat op een gegeven moment 65 km. Het is gewoon een beetje eng, zo hard. Een paar dagen later probeert hij nog wat uit, 75 km.p.u. lukt ook goed. Peter neemt ook even plaats achter het stuur van het nieuwe speeltje van John.

Dan is het zaterdag 21 sept. We varen naar de haven en gaan het water uit. Om 9 uur staan we op het droge. Even wennen weer. Hier horen we ’s avonds weer de uiltjes. Mooi. De dagen erna gaat P.alvast schuren, ik doe verschillende wassen, we maken dingen schoon en kijken alvast een beetje naar wat mee naar huis moet en wat op de boot kan blijven. Regelmatig met het havenbusje mee naar Preveza centrum voor boodschappen of zomaar even. Regelmatig bij Profil zitten op het terras waar je heerlijke koek/gebakhapjes bij de koffie krijgt. De eigenaar herkent me van eerder en is verheugd me weer te zien. Ik wordt welkom gekust en regelmatig krijg ik de koffie daar gratis. Hij spreekt geen engels maar als ik dan wil betalen zegt hij: fom me en drukt zijn hand op zijn hart. We eten bij Panos met John. De Octavia wordt maandag de 23-ste uit het water gehaald. De boot van John en Mart staat bij Cleopatra. Dat is de haven naast de onze. Dicht bij elkaar, wel zo handig om elkaar over en weer een handje te helpen. John eet nog twee keer bij ons aan boord, we eten nog een keer met zn drieeen bij Panos, we vragen W-point (bedrijf hier) of ze komende winter een nieuwe buiskap kunnen maken en we gaan er langs om een goede kleur uit te zoeken, ’s avonds kijken we soms dvd (we liggen nu aan de stroom), midsummer murders en Floris (van Janet mee gekregen). Heel grappig om dat weer eens te zien. De knulligheid straalt ervan af hier en daar maar echt jeugdsentiment.

Zaterdag 28-9 gaan we nog met de bus van John naar de Lidl. We slaan alvast in voor volgend seizoen. Alleen dingen die goed blijven natuurlijk. Laatste keer terras Profil. De eigenaar kijkt wat somber als ik zeg dat ik morgen vertrek en volgend jaar terug hoop te komen. Hij pakt me maar eens stevig vast en ik krijg een paar zoenen en……de 3 koppen koffie gratis. Dan breekt zondag 29-9 aan. Vertrek dag. Nog snel een laatste was nog even dit nog even dat. Peter gaat nog schuren aan de scheg. Het plan is: 6 uur vanavond vertrekken in de bus van John. Naar Igoumenitsa rijden (ong. een uur). Om 24.00 uur vertrekt de veerboot van Igoumenitsa naar Ancona. Als alles goed gaat zijn we maandagmiddag rond 5 uur daar. Daarna verder met de bus. Dinsdag of hooguit woensdag weer in NL. Holland here we come. Ik heb er zin in. We gaan ons heerlijk onderdompelen in de herfst (zalig na al dat zwemmen in zout water).