Epidhavros

Het is donderdag 12 juni. We halen het anker op in de vroege morgen en zetten koers naar Athene. Het is maar een klein stukje, ongeveer 10 mijl, en bij gebrek aan wind moteren we het hele stuk. De zee ligt daar vol met vrachtschepen die voor anker liggen te wachten of zachtjes ergens heen varen. Uitkijken dus. Er zijn ook vele ferries die met grote snelheid overal doorheen varen. In de buurt van Athene roep ik de door ons geselecteerde jachthaven op (er zijn er een stuk of 6) maar krijg geen antwoord. Dan maar een andere. Die geeft wel antwoord maar heeft geen plaats voor ons. We wenden nu de steven naar Piraeus, waar een grote jachthaven is. Daar willen ze ons gelukkig wel hebben. Piraeus ligt aan de westkant tegen Athene aan. Een beetje zoals Den Haag en Scheveningen. De jachthaven bestaat uit een diepe inham in het land en een uitgebouwd stuk in zee met een muur erom. De buitenhaven is geheel volgelegd met megajachten en wij krijgen een keurige plek in de binnenhaven. Er vaart een havenmannetje in een motorbootje voor ons uit, die ons de plek wijst en helpt bij het invaren, terwijl een handlanger op de kant onze lijnen aanpakt. Wat een luxe. We liggen koninklijk naast een Fin en later komt er aan de andere kant een Fransman naast ons liggen. De bemanningen van beide boten gaan morgen naar huis en worden vervangen door andere vaarders die er dan een week mee op stap mogen. Wij gaan ons melden bij het havenkantoor, maar komen per ongeluk bij de Port police terecht. Daar staan we lang in de rij voor we te horen krijgen dat al onze papieren in orde zijn en we daar helemaal niet hadden hoeven zijn. Verderop vinden we het kantoor van de jachthaven. Heel wat anders, met luxe bureaus en airco. Een omgeving om miljonairs te ontvangen. De baliedame is erg vriendelijk. Het blijkt dat we al in hun systeem staan. Gouvia marina op Corfu is van dezelfde organisatie en daar zijn we al een paar keer geweest. We betalen voor 2 nachten en gaan wat rondkijken. Veel cafe’s en eetgelegenheden. Veel mensen en gewoon best gezellig. We gaan eerst maar eens brood halen en water. Dat kan gelukkig redelijk dichtbij want dat is een heel gesjouw. Ook brengen we de was naar een wasserij en spreken af die zaterdag weer op te halen. ’s Avonds als het wat koeler is gaan we met ons boodschappenkarretje naar de Carrefour, die hier werkelijk enorm groot is, en halen de wereld aan eten en drinken op. Na het eten lopen we nog wat in de omgeving en vergapen we ons aan de megajachten.

De vrijdag gaan we naar de Akropolis. De havenmensen hadden ons verteld hoe je daar moet komen. Eerst een eindje lopen (half uur) en dan in de metro (groene lijn en overstappen op de rode lijn) en dan ben je er. Dat klopte precies. De metro was een openbaring. De treinen rijden om de 4 minuten en elke halte wordt in het Grieks en het Engels omgeroepen. Duidelijke borden op de stations en het kost ook bijna niks. Werkelijk prima. Als je bij de halte Akropolis uitstapt ben je er ook. We waren er redelijk vroeg maar er waren al vele mensen. Tussen de oude steenhopen klimmen we naar boven naar het Parthenon. Het is allemaal erg indrukwekkend, maar wel erg vol. Vooral veel Japanners. Later bezoeken we ook het Akropolis museum, waar beeldhouwwerken en vondsten uit de omgeving worden tentoongesteld. Prachtig museum ook. Er zijn ook reconstructies te zien naast de oorspronkelijke beelden. We vinden dat de reconstructeurs wel veel fantasie gehad moeten hebben, maar het zal allemaal wel kloppen. Om een uur of 2 houden we het voor gezien en stappen weer in de metro. We stappen uit in Monastiraki, een wijkje met kleine straatjes, vol winkeltjes en terrasjes. Vreselijk aardig en gezellig. Na anderhalf uur rondstruinen nemen we de metro weer naar Piraeus en lopen terug naar de boot. Helaas vergissen we ons in de straten zodat het nog een vrij lange wandeling wordt. Terug in de haven gaan we eerst douchen. Dat is wel lekker in zo’n haven, dat je gewoon kunt douchen zonder je in allerlei bochten te moeten wringen. Als Metty soepel van de boot klimt (we liggen met de boeg naar de kant, die vrij laag is) krijgt ze spontaan applaus van onze Franse buren. Gisteren gebeurde al hetzelfde met de Finnen. Gek genoeg deden ze dat bij mij niet. Na het douchen gaan we nog wat op een terrasje zitten met internet om de post te bekijken en bankzaken te doen. Na het eten lopen we nog wat langs de dure boten in de buitenhaven. Er ligt o.a. een enorme zwarte zeilboot, meter of 30, mastdiameter 1,5 m. Bijbootje groter dan de Nadia. Mooi hoor.
Hoewel we eigenlijk van plan waren te vertrekken blijven we nog een dag. Beetje rondlummelen in de buurt van de haven. Relaxen na de toch wel hectische dag van gisteren. Metty gaat nog wat winkels kijken in de buurt en ’s avonds wandelen we weer wat rond.

Des zondags vertrekken we naar het eiland Aegina. Het ligt 17 mijl naar het zuid-westen en we zetten alle zeilen bij. Matige wind, iets ruimer dan aan de wind en we halen ongeveer 4 knopen. Onderweg krijgen we te maken met mistbanken. Meest niet langdurig maar wel heftig. Niet zo leuk met al die boten om je heen. Overal hoor je misthoorns. Er is een grote vrachtvaarder die eerst achter ons langs vaart en dan met een boog weer naar ons toekomt en naast ons gaat varen. Zelfde snelheid als wij, maar wel steeds zijdeling dichterbij komend. Zeker geen zeevaartschool gehad. Uiteindelijk gaan we maar overstag en achter hem langs. Eikel. Als we bij Aegina komen waait het weer wat harder. Je moet hier achteruit naar de kade varen met het anker vooruit. Valt niet mee met dwarswind, maar na wat gepruts komen we toch redelijk goed te liggen naast een boot met Israeliers. Het ligt hier niet echt rustig. Het waait flink en de vele veerboten zorgen voor vervelende golven. Het is ook druk. Veel mensen uit Athene varen hier voor een dagje naartoe. Een van de Israeliers vertelt dat hij een vriend heeft die in Nederland woont. Hij noemt zijn naam en gaat er vanuit dat wij hem wel kennen. Ze moeten daar een raar idee van ons land hebben. We krijgen een stevige regenbui over maar tegelijk gaat de wind liggen. Uiteindelijk wordt het toch weer een mooie avond.
We gaan in een achterafstraatje wat eten en lopen daarna nog wat rond in de plaats. Het is niet zo klein en er zijn best veel winkels. Later zitten we nog wat op een terras met een glaasje ouzo en kijken naar de voetbalwedstrijd Frankrijk-Honduras (3-0).

Maandag 16. We vertrekken naar een baai aan de oostkust van de Peloponnesos bij het plaatsje Epidhavros. Weer niet heel ver. We zeilen traag met een klein beetje wind, maar als de snelheid onder de 0.2 knoop komt zetten we toch maar de motor aan. Het is volstrekt windstil. We zijn er in het begin van de middag en ankeren tussen een paar andere zeilboten in de NW hoek van de baai. Prima plek. Prachtige baai. Aardig klein plaatsje aan de wal. We laten het bootje te water en gaan wat boodschappen doen. Er is een klein supermarktje. Zo te zien gaat men uit van veel toeristen maar op het moment zijn die er niet. Veel lege terrasjes. Beetje sneu om te zien.
Na het eten varen we weer naar de kant om te zoeken naar het kleine ancient theatre, dat met bordjes wordt aangegeven. Na een half uurtje lopen vinden we het. Het is echt klein, maar wel een heus oud amphitheatertje. Er is niemand. Eromheen wordt nog meer op gegraven. Voor ons, leken, onduidelijke steenhopen, maar wel interessant. We maken nog een ommetje in de omgeving, maar niet spectaculair. We gaan nog een glaasje wijn drinken en kijken naar een voetbalwedstrijd. Laatste stukje Duitsland-Portugal (4-0). Niet slecht van de Duitsers. Ze lijken Nederland wel.

Dinsdag. Er is hier in de omgeving een centrum uit de oudheid, gewijd aan de god Asklepios van de geneeskunde. Naast ruines van tempels hoort daar ook een groot amphitheater bij. Het ligt 16 km van onze plek en de enige manier om daar te komen is per taxi. Volgens de pilot is dit het best bewaarde theater in Griekenland. We gaan vrij vroeg naar de kant en vinden een taxi. De bestuurster brengt ons tegen een redelijke vergoeding naar het theater, wacht daar een uur op ons en brengt ons dan weer terug. Het is een mooie oude mercedes die ons deze keer geriefelijk naar onze oudheden brengt. Het is inderdaad de moeite waard. Het theater is enorm. Ik geloof voor 14.000 mensen, en in heel mooie staat. Er worden ook geregeld nog voorstellingen gegeven van stukken van Euripides, Sophocles ed. Moet heel bijzonder zijn op zo’n locatie. Metty heeft een gedichtje opgezegd beneden, terwijl ik helemaal boven luisterde. Het was inderdaad te verstaan. Terug in Epidhavros lopen we naar het kloostertje aan het water. Prachtige plek. Goed bekeken door de geestelijken. Na koffie gedronken te hebben gaan we naar de boot, oa om een stukje te schrijven.