Potsdam

Maandag 11 juni. Om een uur of 10 halen we het anker op en vertrekken richting Potsdam. We varen over de Havel, die regelmatig uitdijt tot grotere en kleinere meertjes met namen als Schwielow See, Templiner See en Tiefer See. We passeren het plaatsje Werder dat er aardig uitziet. Het weer heeft zich, na de buien van gisteren, hersteld en het begint al weer lekker warm te worden. De omgeving is prachtig. De oevers zijn, waar je ook kijkt, dicht begroeid. Meest bos met hier en daar een veldje. En, naar mate je dichter in de buurt van Berlijn komt, steeds meer kleine haventjes met bootjes lang de kanten. Op het water is het gelukkig nog niet echt druk.
We varen bij Caputh de bocht om en verder via de Potsdammer Havel naar Potsdam. Hier mag je nog maar 8 km. per uur varen. Lekker rustig. We hadden inmiddels van andere bootvaarders een paar geschikte havens meegekregen en omdat het nog vroeg was zijn we ze allemaal gaan bekijken. Wat opvalt is, dat onze boot hier tot de grotere behoort en dat we lang niet in alle havens terecht kunnen. De eerste 2 havens van ons lijstje zijn bijna vol en de plekken die nog open zijn, zijn duidelijk te smal voor ons. Bij onze laatste mogelijkheid zien we een lege box waar we wellicht in zouden kunnen. We persen de boot tussen de palen door en liggen even later klem in de box. Het kan, maar het ligt niet echt lekker. Eerst maar eens naar de havenmeester. Vriendelijke man. We mogen daar blijven liggen, maar voor zijn kantoor is ook nog een lege plek, die wat ruimer lijkt dan onze huidige en na overleg met de havenmeester, die dit verder maar onzin vindt, verhuizen we de boot hier naar toe en nu liggen we riant.
We maken ook maar direct een afspraak, dat we de boot hier over 2 weken kunnen achterlaten als we voor een paar dagen naar Nederland gaan voor het diamanten bruiloftsfeest van Metty's ouders. En ik huur vast een auto voor de tocht. Dat kan hier gelukkig op loopafstand van de haven.

Hierna loop ik de stad in terwijl Metty zich met de was bezighoudt. Ik loop tot een plein waar de Nicolaikirche het meest opvalt. Groot wit gebouw met een koperen koepel. Ziet er zeer indrukwekkend uit. Het interieur viel me wat tegen. Weinig sfeer. Op de terugweg kom ik langs het Holländisches Viertel, waar tijdens de bouw van het paleis Sanssouci voor Frederik de Grote, de Nederlandse arbeidslieden gehuisvest waren. Huisjes met Nederlandse geveltjes. Wel grappig. Verder straten met oudere appartementengebouwen met veel balkonnetjes en prachtige binnentuinen. En hoge bomen langs de straat. Mooie buurt.

Na het eten lopen we over de brug naast de haven naar de overkant, waar we in het Park Babelsberg komen. Het park is prachtig en zeer uitgestrekt. Enorm oude hoge bomen op velden met hoog gras met overal paden. Welke kant je ook op wilt, er is altijd een pad in die richting. En het staat vol met allerlei torens, kasteeltjes en monumenten. Als je de één aan het bekijken bent zie je de volgende al door de bomen schemeren. En zo loop je, gelokt door steeds weer een bouwwerk al maar verder het bos in. We eindigen bij het Schloss Babelsberg. Een enorm bouwwerk met overal torens, koepeltjes en vleugels. Zeer indrukwekkend in het halfduister. Hierna lopen we langs de oever van de Havel terug naar de boot. Alleen zijn we zeker niet want overal om je heen hoor je uit de bosjes zachte stemmen van Potsdammers die in groten getale de natuur hebben opgezocht op deze mooie warme avond.

Dinsdag 12 juni. We hebben de fietsjes uitgepakt. We willen per fiets diverse toeristische attracties gaan bekijken. Het is niet zo'n heel warme dag, maar het is droog en af en toe schijnt de zon.
We fietsen de stad in en zoeken de Brandenburger Tor. Geen probleem want we hebben van de havenmeester een wegenkaartje gekregen. Tot ons verdriet is het kunstwerk van onder tot boven ingepakt in plastic. Voor renovatie. Jammer dan. We fietsen verder naar het park van het paleis van Frederik de Grote en zijn nazaten, Sans Souci. Daar mogen we gelukkig zo maar in. Wel staan er veel borden met wat je mag (heel weinig) en wat je niet mag (een hele lijst). Je mag lang niet overal fietsen, dus we parkeren de fietsjes tegen een monument en gaan te voet via de immense oprijlaan naar het Schloss. Het ligt op een soort berg met er voor vele terrassen, waar vroeger wijnstruiken gehouden werden. Frederik noemde zijn paleis ook wel: de wijngaard. Het Schloss is niet heel groot en niet zo best onderhouden maar toch wel indrukwekkend. We willen erin en dat kan ook wel, maar pas na anderhalf uur met een groep. In de tussentijd halen we de fietsen op en rijden om het park heen naar de achterkant. Onderweg komen we langs het nieuwere, vele malen grotere paleis van Frederik, waar hij voornamelijk zijn gasten onderbracht. Zo had hij zijn geliefde Sans Souci voor zichzelf. We bekeken het Schloss per audiotour en het was leuk en interessant. Na Sans Souci gaan we naar de overkant van de weg waar we een minder paleis, de Oranjerie bezichtigen. Vooral het park eromheen is prachtig. We rijden nog even terug naar het nieuwe paleis om daar nog wat rond te kijken. Ook hier wordt hard gewerkt aan renovaties. De tegenover liggende universiteitsgebouwen zijn in dezelfde stijl opgetrokken.

We houden het voor gezien en fietsen het park weer uit. Bij de uitgang kijken we nog even in de Friedenskirche en aan der Alten Markt in de Nicolaikirche en rijden dan terug naar de boot. He he, zitten, glaasje. Even bijkomen.
Maar de dag is nog niet om. Na het eten, zo half 10 wandelen we een eind de Berliner Strasse in, een brede laan met grote oude villa's. Best mooi. We slaan een zijweggetje in en komen in een verstilde wijk met ook alleen maar gigantische villa's. Maar waar de oude huizen aan de Berliner Strasse bijna allemaal door bedrijven worden bevolkt, wonen er hier, zo te zien, overal gewoon mensen in. Nou ja, gewoon? We gaan weer richting het water, dat heet hier de Tiefer See, en komen uit bij de Glienicker Brücke, waar tijdens de koude oorlog de grens tussen oost en west over liep. Langs de oever lopen we terug naar de haven.

Woensdag 13 juni. We blijven nog een dag. We hebben van de havenmeester een rondrij fietsroute gekregen, die ons langs nog meer bezienswaardigheden zal voeren. Eerst fietsen we de brug over naar de andere kant van de Havel waar ergens een Hertz vestiging moet zijn. Even kijken waar we later onze huurauto moeten weghalen. Is best nog wel een eind. Het is ronduit koud weer. Geen zon en een onaangename koude wind. We fietsen langs de oever van de Havel naar de volgende brug en via het centrum naar de Nauener Vorstadt. Daaraan grenst het park Neuer Garten met oa het Marmorpalais en het Schloss Cicilienhof, waar na de oorlog werd geconfereerd over de toekomst van Duitsland. Ook hier doen we de audiotour, met feiten en foto's over deze historische bijeenkomsten. Het Schloss zelf ziet er meer uit als een groot landhuis en ook hier wordt gerenoveerd.

De tocht gaat verder over de Glienicker Brücke naar het park Babelsberg (waar we al eerder waren) met het Schloss Babelsberg. We vinden dat het Schloss er de vorige keer in het halfduister er aardiger uitzag dan nu in het volle licht. Maar het blijft een indrukwekkend geval. We parkeren hier onze fietsjes en maken nog een mooie wandeling door het prachtige bijbehorende bos. Dat is zo'n beetje het eind. We fietsen terug de brug over naar de haven en doen verder vandaag niets meer. Dat wil zeggen niet zo veel want we moeten nog wel even naar de Netto voor boodschappen. Deze keer geen avondwandeling want we hebben geen puf meer.

Op donderdag betalen we de havenmeester en zeggen tot ziens op de 23ste. We vertrekken naar een aardige ankerplek op één van de mooie meertjes in de buurt. Wat ons allebei opviel in deze haven was de stugge, zelfs wat vijandige houding van de vaste klanten, terwijl de havenmeester vriendelijk genoeg was. Er kon vaak nauwelijks een groet af.

We varen een tijdje zoekend rond en gaan uiteindelijk voor anker in de doodlopende Lehnitz See. Het is hier prachtig begroeid en er liggen nog een paar bootjes, wat meestal inhoudt dat de ondergrond geschikt is om te ankeren. In 4 en een halve meter gooien we het anker uit voor een paar dagen luieren. Een beetje naar de motor omkijken, nog wat klusjes en, als het te warm wordt, lekker zwemmen achter de boot. Hoewel de dag killig begon wordt het tegen de middag weer gewoon heet. Dus inderdaad te water.

Vrijdag doen we niet veel anders. Metty is bezig met het komende feest van haar ouders en ik bekijk de baai vanuit de dingy. Ook nu wordt het in de loop van de dag weer knap warm. In de ochtend was ik getuige van een apart natuurgebeuren. Er streek een grote zwerm aalscholvers neer en die begonnen met z'n allen herrie te maken door telkens een stukje heel laag te vliegen en daarbij met hun poten in het water te schoppen en dan weer te landen. Steeds een stukje verder. Zo te zien joegen ze een groep vissen voor zich uit. Van alle kanten voegden zich ook reigers bij de jacht, wel een stuk of 30. Zo te keer gaand gingen ze de hele baai rond waarna de rust wederkeerde. Nog nooit zo iets gezien of gehoord.

Na het eten 's avonds tuffen we met het bijbootje naar de kant en trekken het op een geschikte plek het bos in. We gaan weer een eindje wandelen. Een heel eind door het bos langs de rand van het meer en later, het pad volgend van het meer af tot in het plaatsje Krampnitz. Bestaat uit ongeveer 6 huizen. Niet bijzonder. Na een drukke autoweg overgestoken te hebben komen we aan een ander natuurgebied waar we helaas in verband met ernstig gevaar voor bosbrand, niet in mogen. We keren om en gaan dezelfde weg terug. Aan boord drinken we een glaasje rode wijn en schrijf ik dit stukje.

Onze wc doet weer eens moeilijk. Neem nooit een vacuümplee op een boot. Zowel bij gebruik als met onderhoud een ramp. Morgen zal ik hem wel weer uit elkaar moeten halen. Kan ik me echt op verheugen.