Grosser Zernsee

Grosser Zernsee
We zijn nu bijna in Potsdam. Ankeren voor de deur van Potsdam ivm het weekend. Dan schijnt het nogal lastig te zijn om een plek te vinden in een haven ivm alle Duitsers die zelf uit varen gaan. Morgen gaan wij een haven zoeken dan is het maandag 11 juni. Hier heet het de Grosser Zernsee, zondag 10-6, bijna 13.30 uur. Er komt een erg donkere lucht aan vanuit het ZW. Er zijn ook onweersbuien voorspeld. De sluizen gaan open voor Potsdam. De hemelsluizen. Wat een regen vergezeld gaand met enkele krachtige onweersslagen. Dan weer even droog en stil met direct de koekoek te koekoeken, dan weer buien.

Terug naar zaterdag 2-6; vertrek uit Wedtlenstedt, uit de prachtig gelegen haven. Helemaal omringd door bos. We vervolgen het Mittellandkanaal. Komen bij sluis Sülfeld . Hier is het verval 9 meter. Naar beneden, sinds lange tijd (tot nu toe steeds gestegen). Maar we gaan nog steeds Bergvaart. We varen langs Wolfsburg, de stad van automobielfabrikant VW. Hier is autostad gebouwd voor de klant die hun auto zelf van de fabriek willen halen en voor de toerist. Je kunt hier naar de fabrieken waar carrosserieonderdelen worden geperst en onderdelen van motoren worden gemaakt en er is een serie oldtimers te bezichtigen. Peter stuurt, ik kijk rond en vertel P. wat ik zie; “een grote hal met een bord waarop ‘sjoemelsoftware’ staat. Even verderop is een haventje. Als je daar gaat liggen kun je een dagje VW doen. Dat slaan wij over.
Twee km na Wolfsburg is de grens met de voormalige DDR. Na de Wende van ’89 kwam ook deze grens te vervallen. Dankzij de Wende mogen we hier nu varen. We zijn nu in O-Dl.
We zoeken een overnachtingsplek en vinden een die aan de oever van het Mittellandkanaal, Calvörde geheten. Het is dan zo rond half 6 eind middag. Er ligt nog een plezierboot voor ons en later komen er twee vrachtvaarders bij. Het eerste grote vrachtschip vaart onder Poolse vlag en heet Jantje. Na het eten lopen we door de plaats Calvörde; landelijk, veel graanvelden maar in het begin lelijke huizen van beton en slecht afgewerkt. Meer naar het centrum toe worden de huizen groter en fraaier en daar staan ook goed onderhouden vakwerkhuizen. Er zijn ook enkele winkels; heerlijk ouderwets met gedateerde etalages maar wat geweldig leuk om te zien. Doet zo aan de tijd denken toen ik klein was. In Bergum ook winkels met dergelijke etalages. Verder is het hier uitgestorven. We komen bijna niemand tegen, er is niemand op straat (later een enkele fietser) en er rijden practisch geen auto’s. Wel staan er bij de huizen veel auto’s geparkeerd. En dat voor een zaterdagavond.

De volgende dag varen we niet lang, zo’n 1,5 uur. Dan zijn we in Haldensleben. Daar gaan we in de haven liggen. Het is nog vroeg en Peter pakt de fietsen uit het achteronder en we gaan naar slot Hundisburg. Het wordt een prachtige fietstocht van zo’n 8 km. Het weer is wederom fantastisch. We komen door bossen, langs prachtige velden met papaver en korenbloemen en over mooie fietspaden. Beetje klimmen, lekker naar beneden suizen totdat we bij het slot zijn. Achter het slot staan nog andere gebouwen en huizen en daar is een markt, die overigens net ophoudt en een autoshow van oldtimers. Erg leuk en alles ziet er prachtig opgepoetst uit. Het slot is niet van binnen te bekijken maar in een deel ervan is een restaurant gevestigd. Daar op het terras drinken we koffie. Wel even naar binnen, naar de wc en langs de eetkamer om nog iets vh slot te kunnen zien. Ziet er mooi uit. Maar ja, we zien slechts een heel klein deel. Ook ligt er een enorme tuin voor het slot. Daar lopen we rond en daarna fietsen we terug naar de boot. Inmiddels zijn de mensen uit Scheemda en hun vrienden met boot ook in deze haven komen liggen. We troffen hen al eerder en ook nu maken we even een praatje. Het valt ons op dat best veel mensen heel graag en bijna uitsluitend over zichzelf praten. Wij stellen vragen; ‘waar gaan jullie heen, wat is het doel, hoelang blijf je weg, welke route ga je doen”? etc. Maar het valt die mensen dan niet op dat de vragen van 1 kant komen. Vaak wordt niet veel terug gevraagd. Kennelijk geen interesse. Over jezelf vertellen is het leukste. Heel vermoeiend. ’s Avonds lopen we door het centrum van de stad Haldensleben. Dat is nog best groot met soms kasten van huizen, koloniaal.

De volgende dag gaan we eerst naar de supermarkt. Daar sta ik bij het fruit en er komt een groep als HPZ kinderen (de school waar ik vroeger in Meppen werkte) met twee leidsters binnen. “Nane” zegt 1 van de kinderen. “Sag mal BA-na-ne” zegt een leidster. ‘Das heisst BA-na-ne”. “Sag mal….”. En dan moeten alle kinderen om de beurt BA-na-ne zeggen. Na de boodschappen vertrekken we. Eerst komen we bij het waterkruispunt Maagdenburg. Hier varen we over de Elbe heen. Net zo’n aquaduct als laatst over de Weser. Wij weer op het Mittellandkanaal in de bak met water. Dan komt sluis Hohenwarthe. Hier moeten we lang aan de kant wachten. Met nog een andere motorboot en een zeilboot met gestreken mast mogen we eindelijk de enorme kolk in. We gaan 19 meter zakken. Enorm dus. In het vorige verslag schreef ik dat we een sluis zouden krijgen waar we 19 meter in zouden stijgen. Maar dat klopt niet. We gaan zakken…….maaar toch Bervaart. Het blijkt nu allemaal heel gemakkelijk te gaan. De hele bolder met paal eronder waar de landvast aan vast zit daalt mee naar beneden, drijvende bolders hier. Mooi hoor. En hier, net als bij sluis Sülfeld spaarbekkens links en rechts van de sluizen. In machinekamers staan enorme pompen waarmee de spaarbekkens vol-of leeggepomt worden. Ook wordt in beide sluizen in fase’s geschut. Dat levert een enorme waterbesparing op en alles verloopt rustiger in de sluis, minder last van kolken. (Sülfeld is de sluis na haven Heidanger in Wedtlenstedt). Direct na sluis Hohenwarthe varen we op het Elbe-Havelkanaal. Het enorm lange Mittelland kanaal, 325,7 km, laten we nu achter ons. Nog even doorvaren en dan gaan we linksaf. Daar is een meer, de Niegripper See, waar je heel goed kunt ankeren. En dat is nu net waar Peter heel veel zin in heeft. Het is ook een erg idyllische plek. Het heeft een Vogelschützgebiet en er zijn kleine eilandjes waarachter kleinere boten kunnen liggen. Er staat ook ergens een enorm huis. Dit meer is ontstaan door grintafgraving, het water is schoon, prima zwemplek. Veel koekoeken. We eten een kaasrondo met voor Peter een heel klein bloemkooltje en voor mij een kleine broccoli en daarover heen dan ook weer een beetje kaas. In kleine stukjes gesneden radijs met iets zeezout erover, vergezelt onze verschillende groentes (Peter wordt misselijk van broccoli zie je). Nu volgt een smiley met grote ogen van ontzetting en vol onbegrip. We kunnen hier niet de kant op. Dat mag niet. Overal bordjes dat je lid moet zijn van de een of andere vereniging om daar aan de wal te mogen. Er is ook een camping met een klein strandje. Misschien kan het daar wel maar dat proberen we niet. Niet ver van ons vandaan komt nog een boot ankeren en later verderop nog twee. Allemaal gaan ze zwemmen. Peter en ik zijn daar nog niet klaar voor. Bovendien hebben we het niet te heet. We douchen wel op het achterdek. De volgende dag blijven we liggen. Maken de boot wat schoon en Peter doet de ramen met schoonmaakazijn. Helaas zwaait hij iets te nonchelant met de wisser in het rond zodat er strepen op de ramen achterblijven. Jammer toch. Maar hij deed z’n best. Vandaag gaan we wel zwemmen. Ik moet me toch altijd eerst ergens overheen zetten in donker water. Het water is weliswaar schoon maar het zand op de bodem is donker. De temperatuur van de lucht is prima. In de zon zitten is wel erg warm maar gelukkig hebben we zijstukken aan de bimini zodat we prima op het achterdek kunnen vertoeven. We horen een hele aparte koekoek. Deze koekt drie keer (koekoekoek) waarvan 1 koekje (het laatste koekje) ook nog half wegvalt, alsof hij of zij zich verslikt. We vragen ons af of het wel een echte is.

Woensdag 6 juni, Jaap jarig; van harte Jaap. We zullen later bellen. Vandaag zijn we alweer drie weken onderweg. De zon schijnt maar het waait stevig en die wind voelt nog heel fris aan. Door de wind worden we de hele tijd van links naar rechts gezet. We vertrekken maar weer. Na 10 km de eerste sluis waar we weer zakken. Zo’n 3 a 5 meter. Later de tweede sluis met erna de Plauer See. We varen door naar de plaats Plaue. Best wel wat haventjes hier maar de boxen zijn te klein. We gaan aan een kade liggen bij een oude roestige maar in vroeger tijden waarschijnlijk mooie brug. Het is een leuke plek onder kastanjebomen. Ik heb vandaag de hele dag een lange broek aan gehad. Ik vond het kil. Dat kwam met name door de wind. De temperatuur werd toch 27 graden. Ik bak tomaten en uien en wat knoflook, doe er drie eieren bij, roeren, bakken, kappertjes en strooikaas eroverheen. Smullen maar. We liggen nu naast een Schloss en gaan daar kijken. P was er vanmiddag ook al. Het is heel groot maar erg vervallen. Meer een soort spookSchloss. In een deel ervan moet een keuken zijn want er staat op borden dat je er kunt eten. We zien een terras en er gaan ook mensen naar binnen. Op de borden staat ook dat het een hotel is. Gek….waar zijn de goede kamers dan? Overal kapotte ramen en afgebrokkelde stukken steen ed. Naast het Schloss ligt een mooi donker bos. Dat is zo’n beetje het mooiste stukje Plaue. Het centrum is niet mooi. Lelijk geverfde huizen in plakkerige zuurtjeskleuren. Een langgerekte saaie straat. We lopen langs de huizen en regelmatig gebeurt het dat zodra we voorbij zijn, de rollo’s worden neer gelaten. Dan schrikken we want dat maakt bijzonder veel lawaai als je er zo dichtbij bent. Het is toch wat die Duitsers en hun rollo’s. We lopen over de roestige brug en gaan die kant ook bekijken. Even nog want het wordt donker. Op grote billboards wordt geadverteerd met; Plaue an der Havel voor recreatie en watersport en authentiek Plaue met een visser in een oud Plaus bootje. Maar die billboards lijken achterhaald en oud en alles lijkt niet van de grond te zijn gekomen. Er moet nog heel veel gebeuren in Plaue zoveel jaar na de Wende. De Plauenaars hebben nog niet geprofiteerd van der Deutschen einheit.

Donderdag 7-6 wordt het snel warm. Goed en wel vertrokken komt de boot van de Wasserschutzpolizei langs. We worden staande gehouden (al varende). Ze gebaren dat ze naast ons willen komen. Okay…..wat moet. Maar als Peter de boot naast de politieboot wil leggen zet de politieagent achter het stuur de knuppel weer in de voor-of achteruit. We komen niet naast elkaar. Peter weet het toch zo te manouvreren dat het goed komt. Nu hebben we dus naast hen aangelegd, terwijl zij naast ons wilden komen. Zij willen iets van ons, wij niet van hen. Maar alla. Dan gooien ze ons een heel kort en veel te dik landvastje toe. Ik wil het om de middenbolder leggen maar het past er niet omheen….te dik. Er zijn drie polizisten aan boord; een oudere man, een jongere man en een vrouw. De vrouw was aan het sturen. De jongere gaf mij de rare landvast en de oudere heeft de leiding…neemt de leiding. Het is mooi hiërarchisch verdeeld……alhoewel……sturende vrouw. De vrouw komt wel achter haar stuur vandaan en vraagt; komen jullie uit NL? Ik ken 1 NL zinnetje en dat is: ‘ik hou van jou’. Verder is hun probleem; ze kunnen onze vlag niet zien; Ja daar hangt de bijboot achter. We gooien de vlag regelmatig naar buiten maar die waait gewoon weer terug. Okay. Dan ons registratienummer; hebben we niet in NL. Hoeft niet. Okay. En….wat staat daar achter op de boot? Daar hangt de bijboot ook voor; Daar staat waar we wonen in NL. Okayyyy. Nou dan nog even het vaarbewijs zien. Okay, klaar, fijne dag. Gleichfalls. Dan hoor ik de oudere man tegen de jongere man zeggen: ‘je moet het landvast toewerpen nog wel beter oefenen’. Persoonlijk zou ik een andere landvast nemen. Iets langer en dunner. Wij als BBB-ers varen verder (Behulpzame Brave Buitenlandburgers). Die Polizisten hebben dat vast van tevoren gezien; ‘Ach die mensen geven geen gedonder, hou die maar staande, dan kunnen wij in ieder geval voor vandaag weer 1 aanhouding op See rapporteren’. Wij varen door het prachtige gebied van de Plauer See en de Brandenburger Niederhavel naar Brandenburg. Eerst kunnen we niet goed een plek vinden maar als we even doorvaren zien we een steiger met lege boxen. En wie staan ons daar luid roepend en zwaaiend te verwelkomen? Jaaaa de Scheemda-ers. Aardig hoor. Zij hadden gedacht in de box naast hun. Die is leeg maar we passen er niet in. We gaan een paar boxen verder. Even later lopen we in de stad. Eerst naar de Altstadt; daar bekijken we een toren met aan de overkant een leuk restaurant en park. En verderop het oude raadhuis. Op zoek naar een ijsje moeten we in de Neustadt zijn. Daar lopen we in de armen van de vrouwen uit Scheemda. Even praatje maken. Zij weten een ijszaak. We kijken daar nog in een kerk en P gaat naar de boot terug. Ik blijf nog even in de Neustadt hangen. Eigenlijk willen we vanavond uit eten gaan maar we hebben beide niet veel trek ivm de warmte. Later op de avond eten we gewoon wat brood. Aan bakboordzijde ligt nu een Duitser met een Groninger button. Er is ook een vrouw en nog een andere man aan boord. Wat een kabaal kun je maken met zo’n button. We horen hem aldoor; wat hij vindt van dit, wat hij vindt van dat, politieke overweging en mening. Pffff. Zet dat ding even uit. Het is vast een geavanceerde button. In mijn tijd kon je er nog niet zoveel lawaai mee maken. We wandelen ook door Brandenburg in de avond. Er staan wel veel statige huizen. Het lijkt een plaats te zijn geweest waar veel rijkdom was. Straten met kinderhoofdjes en kleinere vakwerkhuisjes, Anton Pieckachtig. En veel, veel grote kerken, een dom en torens.

De volgende dag gaan we naar de dom op het Dominsel. De kerk zelf is niet heel groot van binnen maar wel veel ruimtes ernaast voor andere doeleinden. Van buiten dus groot. Veel gewelven, verschillende niveaus, grote pilaren, imposant. We gaan nog naar het Paulikloster in Neustadt; oud klooster, kerk en nu archeologisch museum. Later in de Altstadt nd St. Gotthardtkirche; rijk versierd, mooi glas in lood, vele schilderijen en zalige koelte. Het is weer een bloedhete dag en in deze kerk is het goed toeven. We filmen bij het raadshuis en het oudste huis van Brandenburg om de stadse sfeer vast te leggen. Nu gaan we wel uit eten en doen dat bij de Werft, tegenover onze steiger. De zon is onder en het is lekker op het terras. Peter eet een schnitzel en ik asperges. Smaakt heerlijk.

Zaterdag 9 juni; over de Kleiner Beetzsee, iets stijgen in een sluis, de Havel verder volgen, prachtige natuur, rijk begroeide oevers, langs de plaats Ketzin om uit te komen op de Potsdamer Havel en we gaan verder naar de Grosser Zernsee. Daar zoeken we een ankerplek voor het weekend. Maandag willen we dan naar Potsdam. Het is heet, we zwemmen en later gaan we in de dingy om de boot heen om de romp schoon te maken. Het is een warm rotkarwei. Met name bij boeg zit er veel kalk op. Daar slaat de groene lak dus wit uit. Peter schrobt zich wezenloos maar het gaat er niet af. Daar zal wat schoonmaakazijn bij moeten. We doen stuurboordzijde. Bakboord morgen. We eten wat crackertjes met kaas en salade. Niet laat naar bed. Het was een hete, vermoeiende dag.

Zondag 10 juni; we nemen de tijd. We hebben tenslotte vakantie. Beetje lezen, schrijven, zwemmen, ontbijten, o nee het is al laat dan heet het brunch. Net op het moment dat we overwegen bakboordzijde schoon te maken….gaat het regenen en onweren. Pech. Ik hoor kikkers kwaken en een koekoek. Het is zeker weer even droog geworden.