Klintholm

Klintholm op Mön DK
Zaterdag 21 juli gaan we naar Lauterbach op het eiland Rügen. We komen op de Greifswalder Bodden. Het is een mooi ruim water, soort Ijsselmeer. We hebben de stuurautomaat aan en zitten samen voorop. Met koffie. De wind is eerst nog aan de kille kant, kalm noordenwindje, tegen. De zon kan in het begin niet volledig en voluit schijnen door sluierbewolking. Als de zon wat meer doorbreekt is het erin vertoeven nog aangenaam. Dus zitten we een tijdlang voorop. We varen zo’n drie uren en tegen twee uur komen we in Lauterbach aan. We voeren ook langs Vilm een ander, kleiner eiland voor de kust van Rügen. Hier is een zwijnenoversteekplaats. Ze zwemmen van Vilm naar Rügen en vice versa al naar gelang de aanwezigheid van en de hoeveelheid aan voedsel. Vandaag niets te spotten. Jammer. We liggen in de jachthaven ‘Im Jaicht’. Hier lagen we lang geleden met de zeilboot ook. Bekende haven. We gaan boodschappen halen en na het eten lopen we door Lauterbach. Veel vakantiehuizen hier met fraaie namen als ‘Vilmblick’ en dergelijke. Nog even douchen en te bed.

Zondags gaan we fietsen. Rügen is een geweldig fietseiland. Prachtige natuur. Via Lancken-Granitz, waar we eerst in de St. Andreas Kirche kijken (klein oud kerkje wat hoger gelegen) en waar we hopen op een terras met koffie omdat dat in 2009 ook lukte. Dat vinden we eerst niet en later zien we het wel maar het is er net zo stil als toen dus fietsen we verder. We komen bij het Jachtslot Granitz, destijds van de familie von Putbus. Eerst door bosrijk gebied gefietst met veel muggen die , als je even bleef staan om een foto te maken, je direct bij de kuiten pakten. Hinderlijke rotdingen zijn dat toch. Daarna stuk langs de kust gefietst en door prachtige korenvelden en graslandschap. Vlak voor het bereiken van het Jachtslot is de weg niet fijn. De familie von Putbus vertoefde enkel en alleen in het Jachtseizoen op dit slot. Ze bewoonden een nog groter slot in….jawel….de plaats Putbus. Dat is een paar kilometer van onze haven vandaan. Dit grote slot is ooit afgebrand en toen moest de familie noodgedwongen in het kleine jachtslot in Granitz wonen, tijdelijk. Maar goed, de weg naar het jachtslot toe bestaat uit kinderhoofdjes en dat fietst beroerd. We proberen in het zand naast het pad te fietsen maar ook dat lukt niet de hele tijd. Het zand is vaak te mul. We lopen en fietsen afwisselend en Peter (soms al een heel eind vooruit) zit later dan weer op een steen uit te rusten. We komen bij een koffietentje. Nemen daar wat en dan is het nog 1 kilometer vrijwel steil omhoog naar het slot. Zwetend en puffend komen we boven. Die laatste kilometer moest gelopen. Dat kun je niet fietsen (tenzij je de tour de France gewend bent te fietsen). Steil omhoog met de fiets vooruit duwend, die moet mee omdat we ergens anders naar beneden gaan.
Na het uithijgen op een bankje gaan we naar binnen. Er zijn enkele ingerichte kamers te bezichtigen (best de moeite waard), op twee verdiepingen. Overal trofeeen van geschoten wild aan de muur. En een enorme wenteltrap langs de muur naar boven. Die beklimmen we ook weer (in het verleden ook eens gedaan). Bovenop de toren vervolgens genieten van een prachtig uitzicht. Op de fiets duizelen we, na een ijsje bij het slot, naar beneden. Deze weg is van asfalt. Ik knijp voortdurend in de handremmen. Anders krijg ik teveel vaart. Zo komen we in Binz. Een badplaats. Waar het heel erg druk is. Prachtige dag, iedereen aan het strand. We lopen een klein stukje de pier op en kijken uit over het strand. Veel grote en kleine mensen genietend van het water. We gaan toch maar weer weg daar want we staan in de felle zon en het is er bloedheet.
Even door naar Prora, dat hoort bij Binz. De Nationaal Sozialisten hebben hier tussen 1936 en 1939 de ‘Kolossos’ laten aanleggen. Een gebouwencomplex bij een Seebad van 4,5 km lang. Voor het volk. Om te ontstressen. Het is nooit af gekomen en werd later voor andere doeleinden gebruikt. Nu verbouwen ze het. Een groot deel werd al verbouwd. Er is nog een klein restje van het complex te zien zoals het was. We maken enkele foto’s. Terug naar de badplaats Binz waar we een terras opzoeken. Heerlijk in de schaduw. Voor vandaag is er voor later op de dag onweer en regen voorspeld. We zien donkere wolken maar er komt niets uit. Gelukkig maar.
En dan terug fietsen naar Lauterbach. Door en groot bos. Dat was niet eenvoudig. Peter heeft google maps erbij maar die geven paden aan die dicht gegroeid zijn. Wij maken ze weer open. We verdwalen. De paden zijn helemaal dicht gegroeid of het zijn mulle zandpaden, zeer smal met enorme dikke pollen gras waardoor het complete hobbelpaden worden. En ze gaan omhoog of naar beneden. Fietsen is er niet meer bij. Het is dus weer of de fiets omhoog duwen en je ondertussen telkens stoten aan trapper, stuur of zadel of afdalen met vele muggen (ook hier) stekend in de kuiten. Wat een fietstocht. Ein de lijk komen we bij een gewoon verhard pad. We fietsen nog maar net weer en zien dan dat een rood lint de bosweg versperd. Je mag niet verder; een bord met daarop; ivm werkzaamheden in het bos dreigt er Lebensgefahr. We fietsen lekker onder het lint door. Vandaag is het zondag. Met die werkzaamheden in het bos zal het wel wat meevallen denken wij. Ook echt wel weer Duits; dreigen met lebensgefahr. Dan moet er wel een boom op je kop vallen. Toen we bij dat lint stonden dat ons de weg versperde was daar ook een jonge duitse man op zijn racefiets. Hij twijfelde; zal ik verder of terug en omfietsen. Hij is niet met ons mee gegaan. Later blijkt de terugtocht vanaf Binz een tocht door het Biosphärenreservat te zijn geweest. Heel mooi. Alleen jammer dat we niet telkens goede paden befietsten.
Het laatste deel terug naar Lauterbach is ook erg mooi. Landelijk gebied met grazend vee, korenvelden, begroeide stukken land met zonnebloemen ertussen. En voor Lauterbach een pad tussen het koren door. Half zeven weer op de boot. Peter presteert het een pizza achtig iets te maken van oud brood met salami en kaas. Ik geloof dat ik de salade maakte. En Peter zegt dat we ’s avonds toch ook weer een stuk gelopen hebben.

Maandag 23 juli lopen we naar Putbus. Zo’n 3 a 4 km verderop. Er staat daar een klein restje slot van het (na de brand) weer opgebouwde nieuwe slot van de fam.von Putbus. Maar er is niet veel meer van over. Er hoort ook een prachtig park bij. Daar lopen we een tijd rond. Zoeken tevergeefs naar een terras. Vinden later een ongezellig ijscafe maar nemen daar toch een ijsje en cappucino oude stijl (met slagroom). Het is alweeeeer een hete dag en we besluiten om terug te gaan met de trein. We zijn in 5 minuten terug in Lauterbach.
We eten macaroni en lopen ’s avonds naar de marktplaats (Peter kocht hier eerder op de dag een nieuw heuptasje) waar nu een kermis wordt opgebouwd ivm het havenfeest in Lauterbach. In elke plek waar we komen of net zijn geweest is een havenfeest gaande, geweest of aanstaande. Hafenfest, Hafentage, overal, elk gat heeft z’n eigen grandioze Hafentage. Dinsdags gaan we ankeren bij de Glewitzer Wiek. Nog op Rügen. We varen twee uren over de Bodden en zijn tegen twee uur in de middag op de Glewitzer Wiek. Dan zwemmen, luieren, lezen, schrijven, wat eten en drinken. Wederom een erg warme dag. De dag erna doen we dit weer want we blijven een dagje hangen hier. We varen ook nog even met de bijboot rond. In 2009 zijn we hier aan land geweest en hebben ergens wat rond gewandeld. Nu lukt dat niet. Of het is te dicht begroeid met riet of je kunt er op een andere manier niet aan land komen of het mag niet (privé terrein). Het water op de Bodden is brak. Het smaakt iets zoutig maar het zoutgehalte is niet erg hoog. In het water zijn ’s ochtends ook groene slierten/algen te zien. Dat past meer bij een Ijsselmeer.

Donderdag 26 juli verlaten we Rügen alweer en varen naar Stralsund. Zo’n 1,5 uren varen. Begin middag komen we aan. Even later lopen we door de stad. Dit blijft ook een erg fraaie, mooi opgeknapte stad. Overal kinderhoofdjes (vooral niet op fietsen maar hier lopen er soms strepen beton doorheen, voor fietsenden), prachtig gekleurde gevels van mooie huizen, grote kerken, een heel gezellig plein, de Alte Markt, je waant je hier terug in de tijd. We gaan vrij snel op een terras aan de oude markt zitten. Ivm hitte moeten we wel wat drinken. Lopen daarna verder door de winkelstraat en eten een ijsje.
’s Avonds na het eten lopen we ook weer door de stad. We hebben ook weer dingen van de supermarkt nodig en gaan dat zaterdagochtend halen. Peter heeft niet zijn beste dag. We denken dat de warmte hem heeft bevangen en hij blijft op de boot in de schaduw wat zitten lezen. Ik ga nog enkele dingen van de supermarkt halen…toch weer wat vergeten. Maak foto’s van en film de stad. En loop hier en daar een winkel binnen. ’s Avonds is Peter fit genoeg om uit eten te gaan. Dat doen we bij de pizzeria aan het einde van de haven (in 2009 aten we hier ook en Peter weet nog dat dat toen erg lekker was). Deze keer moeten we, na ons eten te hebben besteld, daar erg lang op wachten. We vragen maar eens hoe het zit. Nou kijk, er is een groep van 10 mensen binnen gekomen en daar moet nu ook voor gekookt gaan worden… ziet u. Maar, ik wijs op verschillende mensen om ons heen, zij kwamen na ons hier zitten en bestellen en hebben hun eten wel. Ja maar die hebben een pizza besteld en dat is zo klaar (wij hebben geen pizza maar wat anders met een salade erbij. Maar meneer, mevrouw u kunt de salade nu wel alvast krijgen, als voorafje ipv bij het eten. Dat is zo klaar. Dat doen we dan maar. Het eten smaakt niet meer zo goed als in 2009. Andere kok denk ik. Is er niet beter op geworden.
We lopen in het donker langs het oude klooster en langs de enorm grote en hoge St, Marienkirche. Morgen bij daglicht beter bekijken en er naar binnen.

Zaterdag 28 juli gaan we naar het Ozeaneum; alles over zeeën en oceanen, wat erin leeft en wat erin zit wat niet zou moeten en dat laatste is nogal veel. Verder ook hoe we omgaan met vis, vis vangen en bijvangst. Eigenlijk zou je geen vis meer moeten eten. Niemand weet wat eraan vooraf gegaan is voordat dat lekkere stukje vis op je bord terecht komt. Maar ook mooie vissen, hele aparte kwallen, spinnen onder de zeebodem en nog veel meer. Echt mooi. We struinen er uren rond.
Lopen erna langs het klooster en het prachtige binnenhof met mooie kleine huisjes. In 2009 zijn we in het klooster geweest. Het is nu gesloten ivm renovatie. Dan spoeden we ons weer naar de oude markt voor het hoognodige vocht. De St. Marienkirche gaan we ook nog bekijken bij daglicht. Uit ongeveer 1390. Hudge en large. Wat een klont. Wel heel mooi, ook van binnen met een enorm bijpassend orgel. Jammer dat het vandaag niet bespeeld wordt. Ik struin er wat langer rond en maak foto’s en film. P.gaat alvast terug naar de boot. Ik loop ook nog langs de Nikolai kirche en ga daar naar binnen. De ingang van deze kerk ligt aan de Alte Markt.
Later weer terug op de boot komt er een hele donkere dreigende lucht aan. We verwachten het ergste. Iedereen in de haven kijkt, wijst, maakt foto’s, zet spullen binnen, trekt landvasten strakker enz. Er komt niets uit. Het is zelfs zo dat er tot dan veel wind stond. Als de zwarte lucht overtrekt draait de wind en wordt het windstil. De lucht trekt over en klaar is kees. Tegen middernacht valt er wel regen.

Zondag 29 juli verlaten we het mooie Stralsund weer. Op weg naar Klintholm op het eiland Mön al helemaal in Denemarken. Het is een lange tocht en we gaan de Oostzee op. Spannend. Alle losse en breekbare spullen opgeruimd en/of vast gezet. Alle kastjes en lade’s op slot. Alle ramen en luiken dicht. Dat was een strak plan. We krijgen wat water over ons heen (nu echt door en door zout) en verderop op zee worden de golven hoger en vervelender. De wind komt uit het NW later uit het NO. We verleggen de koers wat omdat de golven vervelend worden. Dan niet naar Klintholm maar een andere plek wat westelijker gelegen. Maar later proberen we de oorspronkelijke koers weer en dat gaat dan best. Dus toch weer op Klintholm aansturen. We komen daar zo tegen half zes aan na 8 uren varen, een complete werkdag. We vinden snel een plek, gelukkig. Het is erg druk in Klintholm in de haven. Na ons komen er nog heel veel boten binnen. Sommigen varen tijdenlang rond voor een plek. Boot afspuiten en Peter duikt nog even naar het roer. We zaten kort aan de grond in de haven. Even inspecteren maar alles is okay. Onze maaltijd bestaat uit brood met gekookte eieren en een salade met avocado. Na dit heerlijke maal wandelen we door Klintholm. Geen bijzondere plaats. Verderop is de Mönser Klint; een klif vanwaar je via vele treden naar het strand kunt afdalen (het aantal treden weet ik niet meer. Veel). Maandag 30 juli is het nu. Ik schrijf dit stuk ten einde en Peter maakt het eten. Vandaag in Klintholm gebleven. Gisteren toen we kwamen konden we nog een plek langszij vinden aan de steiger met een ondiepte voor. Nu vertrekken vele boten en we leggen de boot in een box. Zijn we direct van de ondiepte af. We halen nog enkele boodschappen bij het kleine supermarktje. Peter loopt wat rond op het terrein. Bij de haven zijn ook vakantiehuisjes. Ik geloof dat hij daar gaat kijken. Ik schrijf. Het eten is bijna klaar….dus…dan stop ik nu maar.