Peenemünde

We blijven ook zondag 15 juli nog aan de kade in Stettin liggen. Metty is druk met het schrijven van haar dagboek en diverse andere nuttige zaken en ik loop nog door een stukje Stettin dat we nog niet hadden bekeken. Het was dan ook niet veel bijzonders. Aan het eind van de middag verzamelen zich toch weer behoorlijk veel mensen op en om de kade met eten en drank bij zich, maar vergeleken met gisteren stelt het niet veel voor en ook de nacht blijft behoorlijk rustig. 's Avonds lopen we weer de stad in voor een laatste wandeling en kopen onderweg in een avondwinkel een paar flessen water want er wordt me toch een hoop thee gezet. We kennen inmiddels al aardig de weg in Stettin.

Maandag 16 juli. We gaan vrij vroeg weg. We willen naar Ueckermünde en dat is nog een aardig eind. Het weer is goed. De zon schijnt en er is niet veel wind. Veel scheepvaart is er ook niet. In alle rust varen we over de West Oder, de Oder, het Papenwasser, het Grosses Haff en het Stettiner Haff naar Ueckermünde. In 2009 hebben we met de vorige Nadia hier in een soort huisjespark gelegen, maar nu varen we verder de Uecker op tot in de plaats zelf waar we riant aan de kade kunnen afmeren. Pal naast de boot staat een standbeeld van een trekharmonica spelende man. Best gezellig. Het is dan een uur of 3. Metty is dan nog even met van alles bezig en ik loop vast rond om de plaats te bekijken. Het is in ieder geval een stuk drukker dan de vorige keer toen het behoorlijk uitgestorven was. Best veel toeristen in de straten en op de terrassen en dat ziet er gezellig uit. Vooral de beide pleintjes in de stad zijn aardig.
Er is gelukkig ook een Lidl waar we onze voorraden kunnen aanvullen. We eten het restje nasi van gisteren op en wandelen daarna in de schemering over een aardig bossig paadje naar het huisjespark waar niet zo veel veranderd is, behalve dat het ook hier drukker geworden is. We zitten even op een bankje bij Seebad Ueckermünde, maar eigenlijk is het daar toch wat te guur voor.

Dinsdag 17 juli regent het. We blijven lekker liggen. Aan de overkant van de straat waar wij liggen is het toiletgebouw, waar je prettig kunt douchen, maar waar je voor serieus pleegebruik telkens 50 cent in een gleuf moet stoppen. Tip van de havenmeester: Op werktijden is het stadhuis, dat gedeeltelijk boven de openbare toiletten ligt, geopend en op de eerste verdieping kun je daar dan heel prettig terecht. En zo is het ook. Een prachtige hal vol met keurige schone toiletten. Heerlijk, het lijkt wel of wij de enigen zijn die hier gebruik van maken. Des te beter.
Metty doet de was, zij het niet zonder moeite want voor elke handeling in het washok moet eerst de sleutel worden opgehaald bij de infodesk en na de handeling weer worden teruggebracht. Op een gegeven moment zat onze was in een machine, was het hok op slot maar had een ander snugger persoon de sleutel meegenomen. Handig hoor.
's Middags kopen we in een droge periode voor mij een korte broek, maar als we buiten komen stroomt het weer. We hoppen van afdak naar afdak tot we weer thuis zijn.
Als we in de avond nog wat door de stad lopen horen we muziek van het marktplein komen en gaan uiteraard kijken wat het is. In een tentje, waar we vanmiddag nog hebben staan schuilen voor de regen staat een stel muziek te maken. Een man met gitaar en een vrouw met een trom en een tamboerijn. De vrouw zingt slecht, maar houdt gelukkig meest haar mond. De man doet het leuk met oa liederen van de Dublinners die wij enthousiast meezingen en klappen. Het duurt niet lang want om 10 uur moeten ze op houden. Het plein is redelijk gevuld met mensen die op de terrassen zitten te eten en die het muzikale paar min of meer negeren. Beetje sneu, hoewel er toch wel af en toe geklapt werd.

De nacht naar woensdag plenst het langdurig en ook de ochtend is in het begin behoorlijk nat. Maar ongeveer 11 uur wordt het beter en we vertrekken naar het Stettiner Haff. Dat is best een groot water, zoiets als het IJsselmeer, en het eerste stuk varen we halve wind. Er is ook wat meer wind dan we gedacht hadden en zo zonder zeil is het dwars op de golven varen behoorlijk ongemakkelijk. Allerlei laden schuiven open en dicht en dingen vallen om, maar we zijn er snel bij en de schade blijft beperkt. Na een half uurtje kunnen we 90 graden naar links draaien en varen geriefelijk pal tegen de wind naar het westen. De miezer houdt nog wel aan maar koud is het niet. Het is in deze wateren vaak behoorlijk ondiep naast de geulen en het is dan ook knap vervelend dat onze dieptemeter geregeld ophoudt met diepte aangeven om wat voor reden dan ook. Er is altijd wel wat met zo'n boot. Het is verder een aardige tocht. We varen over brede wateren door afwisselend open landschap en bosjes. We komen één brug tegen en daar hebben zich kennelijk enige tijd zeilboten verzameld want de brug staat open als we aankomen en we komen in een groot veld terecht van zeilboten die allemaal ongeveer even hard varen als wij maar af en toe wat harder en dan weer wat zachter. Best lastig, die zeilers.
We varen via het Kleines Haff, de Peenestrom en de Krumminer wiek naar het plaatsje Krummin, waar een mooie natuurhaven moet zijn. Na wat rondvaren om de steigers vinden we een lege box die breed genoeg is en ook nog een groen schildje heeft. Het is inderdaad een aardige haven. Het is aan de hoge wal met bos op de kant, dus lekker beschut. De mensen ontvangen ons vriendelijk en er is van alles. We kunnen zelfs broodjes bestellen voor morgenochtend, wat wil je nog meer. In de loop van de dag is het droog geworden en uiteindelijk breekt ook de zon nog door. Het waait alleen nog wel behoorlijk hard. Op het caféterras worden 's avonds spareribs geroosterd. Leek me heerlijk, maar Metty vond dat we de rest van het prutje van gisteren moesten opeten. Jammer hoor.
Na het eten lopen we het land in. Het is een mooie avond en de omgeving is prachtig. Er is ook niemand. Jammer genoeg zijn er niet veel paden. We lopen een eind door een heuvelend landschap met graanvelden en bossen en vervolgens dezelfde weg terug. In het dorp kunnen we wel een rondje lopen, maar dat is nogal kort omdat het dorp nu eenmaal niet groter is. Het ziet er vriendelijk uit. Aardige huizen aan straten met kinderhoofdjes. Er is ook een oud kerkje, dat zelfs op dit late uur nog gewoon open is. Het is wel erg donker en een beetje luguber binnen.

Donderdag 19 juli. Het plan was om verder te varen naar Peenemünde, maar het waait hard en we hebben er geen zin in. We blijven nog even in deze mooie natuurhaven liggen. Na het ontbijt met verse broodjes van de havenmeester bel ik Sieta op Mallorca om haar te feliciteren met haar verjaardag. Zo te horen heeft ze het prima naar de zin in Palma.
En wij gaan weer aan de wandel. We kiezen een zandpad dat naar een wit gebouwtje leidt aan de bosrand. Het blijkt een kapelletje te zijn met een bijbehorend kerkhofje. Er is hier wel iets merkwaardigs aan de hand. Het kerkhof bestaat uit 2 gedeelten. Er is een soort park met keurig onderhouden graven, netjes op een rij, met veel verse bloemen versierd. En er is een stuk bos naast, waar tussen de struiken willekeurig grafstenen schots en scheef zijn neer geplant. We zullen er niet achter komen.
We volgen het pad verder over heuvels en door dalen, langs stokoude kreupele wilgen. We komen geen kip tegen. Als we er genoeg van hebben keren we om en lopen dezelfde weg terug. In het dorp vinden we een soort English country garden, waar je vreselijk aardig kan zitten in diverse, door struiken afgeschotte plekjes. Koffie mit Kuchen. Lekker in de zon uit de wind. Die avond wordt er bij de havenkroeg zalm gerookt en daar gaan wij aan meedoen. We komen wat laat en de zalm is niet meer zo warm maar de smaak is wel erg lekker.

Vrijdag 20 juli. Vandaag gaan we wel naar Peenemünde. We vertrekken half 11 en na 2 uur varen leggen we aan bij de jachtvereniging Peenemünde. De tocht gaat over verschillende grotere en kleinere meertjes met daartussen smallere verbindingswateren. Mooi allemaal en rustig. Wel in de vaargeul blijven want de rest is zo ondiep als wat. In het haventje, dat maar voor een kwart gevuld is, vinden we een prachtige ruime box met zelfs een stroomaansluiting.
Vervolgens gaan we op zoek naar het Historisch Technisches Museum waar onder andere verhaald wordt over de ontwikkeling van de V1 en de V2 ter plekke. Er staat op het terrein ook een heuse V2 en een V1 op een lanceer inrichting. Het gebied is in 1943 door geallieerde vliegtuigen gebombardeerd, maar er staat nog één groot gebouw uit die tijd, waarin de krachtcentrale was gevestigd. Al met al een interessante en indrukwekkende tentoonstelling. We zijn er wel 3 uur zoet geweest.
Het dorp zelf is onaantrekkelijk. De haven is best mooi gerenoveerd, maar deels gevuld met wegroestende schepen uit de 2e wereldoorlog. Er ligt ook een oude onderzeeer die je kunt bezichtigen, maar zo te zien kan hij elk moment zinken.
Eigenlijk wilde ik dit stukje op het net plaatsen maar er was weer geen wifi. Weinig plekken in dit deel van Duitsland hebben in de haven of in café s wifi. De term wifi is vaak ook niet bekend. Pas als je vraagt naar internet kan men je vertellen dat dat er niet is. Wellicht lukt het morgen in Lauterbach.
Na het museum willen we nog wat boodschappen doen en na wat rondvragen vinden we de dorpswinkel. Er is hier een sportvis afdeling en een levensmiddelen afdeling, gescheiden door een koord. Ernaast staat een man om dat koord te bewaken. Als de winkelierster in de ene afdeling is mag er niet rondgelopen worden op de andere afdeling. Logisch toch. Veel eetwaar is er trouwens ook niet. We druipen af met een komkommer en wat broodjes.
We gaan terug naar de boot, we hebben het gehad voor vandaag. Nog even in de zon zitten met een glas wijn.