Stettin

Stettin-Polen
Peter heeft een deel al in het vorige verhaal verteld maaaaar ik herhaal….kort; Leo en Leone waren op vrijdag 6 juli geweest. Heel gezellig was dat. De dag ervoor hadden ze het concert van Pearl Jam bijgewoond. Wij varen dan vrijdagmiddag naar de Lehnitzsee, daar gaan we voor anker. Dit is dus Lehnitzsee 2. We waren eerder op een Lehnitzsee (bij Potsdam). We slapen heerlijk. Het is er stil. Maar dan…..zaterdag de 7-e juli…..Ons toilet heeft op die ochtend de hik of was het misselijkheid? In ieder geval had het flink in het rond gebraakt…zeg maar. Een totaal waterballet met een kleurtje. Eerder had ik daar de grote boodschap gedaan. Daarna de deksel gesloten (ivm het vacuum zuigen). Doortrekken (wegpompen) en leegpompen. Bij het doortrekken (wegpompen) vond ik wel dat het een raar gorgelend geluid maakte. Maar ja, dat ding heeft wel vaker gekke geluiden. Even later opende ik de deksel. Toen zag ik dat gekleurde waterballet, nog binnen de wc zelf gehouden. Maar alles was wel aangedaan, zowel aan de boven-als aan de onderkant; pot, bril, deksel, die laatste twee met rubbers met vele gleuven. Nou nee, buitenkant deksel was droog. Zeer ontsteld deed ik na dekselopening ook bril omhoog. Dat had ik niet moeten doen. Die was aan de onderkant zo zwaar aangedaan dat alles direct omlaag droop. Toen zat de vloer er ook nog onder. En eigenlijk geeft het allemaal niets….als het maar geen kleur heeft. Door die kleur zie je het. Nogal duidelijk. Goed…P nam de rubbers voor z’n rekening (afspoelen achter de boot) en ik deed de rest. P.hielp dapper mee met de woorden “wat een plee, wat een plee”. Ik wilde de hele boel nog wel ontsmetten. Maar waarmee? Het enige goede dat ik kon verzinnen was met whisky. Maar dat mocht niet.
P. schreef al over de Lehnitzsluis en het gekolk in die sluis. We varen dan verder over het Oder-Havelkanaal. Het is weer een sprookje aan beide zijden van de oever. We stoppen in Marina Marienwerder. Een erg mooi haventje op een prachtplek aan het Oder-Havelkanaal. Een andere optie had kunnen zijn ipv dit mooie kanaal door, onderlangs gaan door het Finowkanaal. Dan hadden we door 13 sluizen gemoeten. Nu wacht ons aan het eind van dit kanaal de scheeplift/ het Schiffshebewerk. ’s Avonds eten we gezellig op het terras bij de Marina. Het zit vol, het is gezellig en we zitten nog in de zon die bijna achter de hoge bomen gaat verdwijnen. Dat is het mooie van deze Marina, geheel omringd door bos. Prachtig. Naast ons zit een Duits gezin, vader moeder en dochter van ongeveer 8 jaar met een flinke segmatismus lateralis. Daar zal nog flink aan gewerkt moeten worden. Later wandelen we naar de plaats Marienwerder. Er is daar een feest gaande. We horen muziek, zien niets. Het feest is verderop. Wel krijgen we op een gegeven ogenblik een enorme weed of hash lucht in de neus. Om misselijk van te worden. Zo, dat Marienwerder kan er wat van. Later geuren van een BBQ. Verder lijkt het een rustig en lieflijk plaatsje. Terug op de boot zitten we nog een tijd buiten. Het is heerlijk en stil weer.

Zondag 8 juli, Na een paar uren varen komen we dan bij de Schepenlift Niederfinow, het Schiffshebewerk Niederfinow. En een Wasserwerk is het. Wow. Echt imposant. We moeten met nog wat andere boten een half uur wachten. Dan mogen we allemaal het grote bouwwerk invaren. Met z’n allen in een bak met water en er passen heel veel boten tegelijkertijd in. Daarna zakt (in ons geval) de bak 38 meter naar beneden. Het gaat ook nog heel snel. Voordat we het weten liggen we alweer buiten aan de andere kant. We bevaren dan eerst de Lieper en daarna de Oderberder See. Ook hier is het ontzettend mooi. Heel heuvelachtig, groen, hoge bomen, prachtige huizen en lieflijke dorpjes. Ik krijg een Peter en Heidie gevoel en wil gaan jodelen; joedeladejoedeladehie…….of zoiets. Weer een sluis. De Hohensaaten sluis en daarna heet het water de Hohensaaten-Friedrichsthaler Wasserstrasse. Aan deze Wasserstrasse (kanaal) kun je ook overnachten. Er zijn korte steigers aan de oever waar 1 of twee boten aan kunnen liggen; een overnachtingsplaats.
Zo zien wij er 1 bij de plaats Lunow. Niet heel ver na de Hohensaatensluis (waar we overigens 90 cm zakten). Ligt nog niemand. Mooi voor ons. Het is er heel stil. Mooie velden en landerijen en links een boerderij met de achterkant naar ons gericht. Ook staan er twee auto’s op dat erf. Ik zie nog een cruiseboot voorbijkomen; de Saxonia Basel. Die heb ik ook bij ons gezien op het van Harinxmakanaal. We liggen daar dan een paar uren als er opeens een oude man met hond opduikt en tegen een lezende Peter op de kuipbank met een kraakstem zegt; “Der Kaptanski hat zuviel geld”. Hij herhaalt dat nog drie keer. Hij spreekt zo onduidelijk dat we niks van wat hij zegt de eerste keer direct kunnen verstaan. Hij komt even zeggen dat we hier eigenlijk niet mogen liggen. Aan het begin vd steiger ligt een gele boei en dat houdt in dat de steiger Kaputt is en er niemand mag liggen. “Ja” beginnen wij, “dat is voor dat deel vd steiger”. Dat hadden wij ook wel gezien, daar is het heel erg Kaputt, daar kun je niet liggen. Maar waar wij liggen, kun je liggen. Nee, nee, dat zien we verkeerd. En als de politie het ziet, krijg je een boete. Hij wil ons slechts waarschuwen. Jaja, volgens mij is hij van de boerderij en hij wil ons niet in zijn tuin hebben. We gaan toch maar. Het is nog niet erg laat, dus we kunnen best nog wat verder varen. We komen uit in Stolpe. Net zo’n plek. Daar liggen al twee boten aan de steiger maar wij passen er nog voor. Onze neus steekt iets uit maar dat geeft niet. Na het eten gaan we Stolpe nog wel even bekijken. Het is een gat en uitgestorven maar dat deert niet. De natuur is wonderschoon. Wij klimmen omhoog naar een oude half afgebrokkelde toren, de Stolperturm. Je kunt overdag ook naar binnen maar nu niet meer. Het is zo 9 uur a half 10 ’s avonds. We klimmen nog wel de wenteltrap op bij de toren maar komen natuurlijk voor een dichte deur. Even verderop is een soort duinlandschap met een bankje en een prachtig uitzicht. Beneden zien we de boot liggen in de HF Wasserstrasse. Even verder lopen door het duinlandschap en daarna een pad naar beneden en dat voert door bosachtig gebied. Erg leuke wandeling. We gaan nog de brug over naar de andere kant. Daar is een dijk, bescherming tegen te hoog water met daarachter uiterwaarden. Ook weer mooi natuurgebied. Opeens is daar een klein grijs poesje. Als we terug lopen loopt hij of zij met ons mee totdat wij naar beneden gaan, terug naar de boot.

De volgende ochtend komen er twee oudere Stolpenaren op het bankje aan de kade tegenover de boot zitten. Beide met rollator. Ze zitten er een kwartiertje en vertrekken dan weer naar hun Stolpense huis. Als dit de weerspiegeling van de Stolpense inwoners is……toen we gisteravond om 9 uur ’s avonds aan de wandeling begonnen was het al heel stil op straat. We hebben niemand gezien. Wat later in de ochtend vertrekken we. We stoppen nog in Zützen (iets verderop). Dat lijkt net zo’n stille plek. Peter denkt dat hier wel brood te krijgen is….misschien. We lopen de landweg af naar de huizen. Er is een man op straat om zijn brievenbus leeg te halen. Snel, pak hem bij de lurven, anders is hij weer binnen en verder is ook hier niemand te zien. Of hier een bakker is. Nee natuurlijk. Dan moet u toch echt naar Schwedt, even verderop. Terug bij de boot die aan een steiger ligt waar precies 1 boot kan liggen (en dat is dan 1 van de overnachtingsplaatsen) zijn daar drie grotere jongens aan het zwemmen, zonnebaden met keiharde muziek erbij. Die muziek zetten ze uit zodra wij de steiger op komen. Ik vraag of ze vakantie hebben. Ja net deze week. Nog geen langeweile? Nein, noch nicht. Ze denken zelf ook dat dat nog wel gaat komen. Aardige knullen.
We varen door naar Schwedt. Daar kunnen we in de haven terecht. Dat is dan gewoon vanaf de Wasserstrasse (die is hier bij Schwedt net wat breder) je boot tussen palen manouvreren en aan de voorkant kunnen we dan de kant op, stuk grasland. Het terrein is best groot met ook een plek voor campers. Wassersportzentrum Schwedt. Er is een Lidl dichtbij. Daar doen we inkopen. Ook hier lopen we ’s avonds door het nieuwe deel van Schwedt en het oude centrum. De oude kerk is mooi. Uit 14-e eeuw, gerenoveerd in de 19-e eeuw. Het is goed te zien aan de verschillende soorten stenen die zijn gebruikt en de verschillende stijlen.

Dinsdag 10 juli; Vanuit Schwedt (hier varen we nog op de HF Wasserstrasse) is het de bedoeling om in 1 keer door te varen naar Stettin maaaaar….we komen eerst langs Gartz. Dat ziet er prachtig uit maar ja….we zijn eigenlijk nog maar net weg, om dan nu alweer te stoppen lijkt wat overdreven. De oevers aan weerkanten zijn wonderschoon. Zeer bosrijk gebied. Het is allemaal onderdeel van een uitgestrekt nationaal park; Unteres Odertal. Voor Gartz is er een verbindingskanaal tussen de Oost en Westoder. Onze, tot dan toe, HF Wasserstrasse komt daarop uit en vanaf dan varen we op de Westoder. De volgende plek is Mescherin, ook dat ligt er mooi bij. Hier moeten we wel stoppen. Genoeg plek. Een enorme kade. Meterslang en er ligt niemand. Er komt wel direct een havenmeesterachtige op ons af (heef hij ons zien aankomen door zijn verrekijker vanuit zijn huis?). Hij is erg aardig, geeft veel info en we betalen 7 euro. Hij vertelt ook dat er zo meteen een groot schip komt met passagiers en fietsen, die worden hier op de kant gezet en andere passagiers met hun fietsen worden dan weer mee genomen en elders afgezet om weer verder te fietsen. Het schip zal een uur blijven liggen. Het blijkt een NL cruise boot te zijn, de Princess. De havenmeester heeft twee dingen die we hier zeker moeten gaan bekijken. Even verderop de straat in, richting de berg. Daar is een trap omhoog naar de Stettiner berg. Vanaf die berg een prachtig uitzicht over de Westoder en deze plek. En bij de brug is een aussichtsturm. Ook mooi voor het uitzicht. We doen beide en de uit-vergezichten zijn schitterend. Eerder op de boot regende het maar op de Stettiner berg schijnt de zon en is het warm. Na het eten lopen we het dorp in. Klein en wederom rustig. Op de boot drinken we koffie en het begint te duisteren. We lopen nogmaals naar de uitkijktoren. Mooi alle hoeken bekijken zoals het erbij ligt in het halfduister. We hopen nog wat wild te spotten maar het laat zich niet zien.

’s Nachts regent het hard. Woensdagochtend 11-7 is het bewolkt maar droog. Rond half 11 vertrekken we. Het lijkt hier nog stiller dan gisteren nu het weer iets minder mooi is. Tegen half 1 in de middag zijn we al in Stettin. Polen. Een kort tochtje. We gaan aan de kade liggen tegenover de hauptbahnhof. Van mensen in Berlijn hadden we gehoord dat je daar prima kunt liggen. We liggen er alleen en dat blijft ook zo. We gaan zlottie’s halen. 1 euro is zo’n 4,1 a 4,2 zlottie. Peter doet dat bij het treinstation. Dat is hier overigens net klein Schiphol. De hele tijd een stem over de luidspreker die in het pools waarschijnlijk vertelt over vertrek-aankomsttijden en vertragingen. Wij verstaan er niets van. Rijen wachtenden aan loketten. En wachtende mensen op stoeltjes die in kleine vierkante hoeken zijn opgesteld. Overal stopcontacten om met laptop of mobiel digitaal te kunnen gaan. Nette, nieuwe en ook moderne toiletten met toch wat stroeve toiletmevrouwen. Erg moderne hauptbahnhof. Het gaat heel hard regenen, Peter zit even vast op het station. In de wat drogere periode ziet hij kans weer bij de boot te komen (maar het is een kwestie van oversteken). Daarna regent het langdurig. Pas ’s avonds wordt het droger. Dan wandelen we door de stad.

’s Nachts heel veel regen. Op het station is ook een tourist info. We halen er leuke dingen zodat we wat kunnen uitzoeken. ’s Middags gaan we mee met de Untererdische Besichtigungsrouten. Dat zijn verschillende schuilkelders onder het station. Mooi dichtbij. We moeten verzamelen bij de roltrap in het station en gaan dan in de lift naar beneden. Helm op en als je wilt een deken om want beneden is het zo’n 13 graden. De schuilkelders zijn 5 verdiepingen laag. Bepaalde gangen van het ondergrondse stelsel waren er al voor de oorlog. Stettin was in de oorlog Duits. Er waren veel bombardementen op Stettin door de geallieerden en m.n. door Engelsen uitgevoerd. Er werden ook flyers verspreid onder de bevolking. Daarop stond; Vergeet niet, bij elk bombardement dat plaatsvindt, dat Hitler de oorlog begon. Ach ja…je huis aan flarden maar onze leider begon, het is niet anders. Moeilijk hoor. Polen hebben erg geleden in de oorlog. Verjaagd, opgesloten, werkkampen, als vele anderen maar daarna weer verjaagd of gedwongen vertrokken ivm andere grenzen. Als we weer boven komen na 1,5 uur is het op dat moment droog maar de straten erg nat, het heeft gehoosd. Peter had gisteren macaroni gemaakt voor twee dagen. We eten de tweede portie nu op met een salade erbij. Er volgen meer buien. ’s Avonds tegen 10 uur regent het nog licht. We nemen de plu mee en lopen weer door de stad. Hier aan de kade waar wij liggen ligt ’s ochtends wel eens een dakloze te slapen op de lagere kademuur. Ook staan er vaak lege bierflesjes of blikjes. Dat wordt soms door andere daklozen weer opgehaald voor een beetje statiegeld. Toen we kwamen lagen we tegenover een hele maaltijd (chinees of zo. Dat soort bakjes). Dat heeft Peter opgeruimd waarbij de helft van de nasi eruit viel. Maar er komt ook regelmatig een gemeente werker om flessen en blikken en bakjes op te ruimen. De daklozen zijn niet vervelend of zo. Ze laten helaas hun rommel overal staan. Nou ja….plastic tassen met hun spullen erin worden altijd wel weer mee genomen. Ik heb altijd wel met deze mensen te doen. Iedereen haalt z’n neus op voor hen, moet hen niet. Soms lopen ze zo door met het hoofd gebogen en soms is er even contact, een lachje of een groet.

Dan is het vrijdag 13 juli. Gefeliciteerd Lydia. We bellen later op de dag nog. We gaan een 7 km lange stadwandeling doen. Zo kom je langs de leukste plaatsen met mooie gebouwen of bijzonderheden. We zien idd mooie huizen, gezellige pleinen, het oude stadhuis, het Dukes Schloss. Hier waren we in 2009 ook trouwens (toen met de zeilboot gelegen in Ückermünde en met de bus naar Stettin gegaan). In het Schloss is een tentoonstelling, bekijken we ook. In de kelder moet een Sarcophaag staan maar die ontdekken we niet. In de kelder hangen wel schilderijen met daarop voorstellingen van mensen onder erbarmelijke omstandigheden; uitgehongerd, mager, gemarteld, achter een hekwerk met prikkeldraad in een duistere ruimte. Dat was hier, deze kelder. Er staat nog een hekwerk met prikkeldraad en op de grond daarachter ligt een vrouwenhoofd. Het gezicht doet wat heksachtig aan. Geen lieverdjes zeker die Dukes familie die destijds het kasteel bewoonden. Arme mensen opsluiten en martelen. Op de binnenplaats van het Schloss eten we ons brood op. We komen door een straat aan de boulevard met mooie bomenlaan. Op de hoek het restaurant, Columbus (ook dit herkennen we van 2009, hier dronken we later in de middag iets en het begon hard te regenen zodat we naar binnen gingen). Prachtige monumentale gebouwen hier; de maritieme universiteit, het nationale museum en een soort provinciehuis. Enorm. Door een mooi park. Langs een kerk met enorme gouden koepel met kruis erop. Orthodoxe kerk. Gebouw van het Philharmonic. Heel bijzonder ook. En nog in de grote Dom, de Archikatedralen Basilika des Hl Jacob Apostel. Een jonge man bespeelt het orgel. Dat is fantastisch binnenkomen in zo’n geweldig mooie kathedraal. Daar dwalen we een tijd rond. De wandeling is dan voor de helft klaar maar het eind van de middag is nabij. Het neemt nogal wat tijd om overal even stil te staan, foto’s te maken, film en of ook naar binnen te gaan, bezichtigen. Dus we stoppen voor vandaag. Morgen verder. We halen nog boodschappen bij de Netto en Peter gaat een tijdje in de ruimte bij het station zitten om zijn e-reader op te laden. Aan de kade waaraan we liggen is verder niets, geen voorzieningen. Maar wel het moderne station er tegenover. Gebruik van maken dus.

Op zaterdag verhuizen we eerst de boot. We gaan verderop aan de kade liggen. Daar moet een kleinigheid betaald worden maar daar krijg je stroom en water voor. We hadden de linkeroever in gedachten om aan te gaan liggen maar daar ligt het opeens vol met kleine bootjes. Gisteravond was het nog leeg. We nemen dan maar de rechterkant. Er ligt 1 boot voor ons uit Potsdam, even later gaat die boot weg en liggen we ook daar helemaal alleen. We vernemen later dat er een feest/herdenking gaande is. Het is 100 jaar geleden dat de eerste WO ten einde kwam. Dat vieren ze hier. Daarom liggen al die kleine bootjes aan de linkeroever. Later is er een optocht van alle kleine bootjes achter elkaar aan met een vlot voorop met twee of drie tentjes erop. We snappen niet helemaal waar het om gaat maar dit is wat we zien en deels lezen/zien tijdens het tweede deel van de stadswandeling. We beginnen weer bij de kathedraal en komen dan eigenlijk al direct in een straat waar foto’s hangen uit 1913, 1918. Teksten erbij in het Pools en Frans. Het gaat over Polen in Frankrijk tijdens de eerste WO. Er staan ook mannen in uniform en er zijn veteranen aanwezig. Iemand gaat een praatje houden. Enkele hoogwaardigheidsbekleders. Het is niet heel groot of massaal. Het is een kleine herdenking. Het is wel heel lang geleden. Een eeuw. Ik geloof niet dat ik mensen zie van meer dan een eeuw oud. Herdenking door de nazaten. We lopen verder o.a. nog langs een andere prachtige kerk; de St.John Baptist’s church. Die is ook van binnen erg mooi. En later langs een robuuste betonnen kerk. Van buiten niet mooi maar het is een van de eerste gebouwen in de stad van gewapend beton. Nog een stukje park en een paar mooie huizen maar we zijn vandaag eerder klaar dan gisteren. Koffie op een terras. Ik loop de stad in om er nog rond te kijken. Peter gaat naar de boot. Als ik later terug kom bij de boot is het druk op het water met bootjes en druk op de kade. En het wordt steeds voller. We liggen voorbij de trappen. Een deel van de kade bestaat uit 4 a 5 treden waar mensen graag zitten in groepen. Wij zijn daarachter gaan liggen. Maar ze zitten ook wel op de kade voor en achter de boot. Het is zaterdag. Uitgaansavond en het is een mooie warme dag geweest. En een feest (maar of dat nu deze drukte veroorzaakt). We worden ook een beetje dol van het constante geklots van water tegen de kade door de golven veroorzaakt door bootjes die heen en weer varen. Het klotsgeluid is heel hard en we gaan nogal heen en weer. We wilden uit eten. Dat gaan we doen. Lekker even weg, weg van het gehots en geklots. We eten aan de andere kant bij een tentje buiten. Mooi zicht op de boot. Peter heeft Cod met hirsebällchen of milletballs, erg lekker. Ik eet gamba’s met pasta en tomaatjes. Heerlijk. Zodra de zon onder is wordt het fris. De wind is kil en nog aanwezig. Later valt de wind weg. Na het eten lopen we eerst terug nd boot om koffie te drinken. Nu aan de stroom dus Nespresso. We voelen ons een lone persoon op een festival. Van de overkant (de kant waar we net aten) komt muziek maar dat is de rustige kant. Bij ons krioelt/wemelt het van de mensen. We snappen nu waarom de Potsdammers vanochtend vertrokken. We zijn als het ware ingesloten door een hele grote, echt enorme massa bierdrinkende mensen. Dat voelt wat bedreigend. Onze enige vluchtroute is het water. Ze zitten overal…..behalve op de boot. Het fijne is dat er de hele avond een politiebootje rondvaart op het water. We gaan na de koffie nog lopen door de stad. Misschien is de massa daarna wat weg. We gaan nog luisteren bij de muziektent. Waar nog steeds heel weinig mensen zijn. We menen dat er mensenmassa’s onze kant op komen. Dat houdt dus in dat ze weggaan van de kant waar de boot ligt. Maar niets is minder waar. Als we weer bij de boot komen lijken het er nog veel meer te zijn. Ze schreeuwen nu ook harder. We gaan toch de boot maar op. Die is tenslotte van ons en verder zit of staat er niemand op. Door het lawaai van pratende of schreeuwende mensen en de muziek van de overkant gaan we later naar bed dan normaal. Maar we gaan toch. En er is niets gebeurd. We hadden toch wel rekening gehouden met enkele bierflessen op de boot of iets dergelijks. Maar niets, helemaal niets, alsof de boot er niet lag. Zouden ze de boot wel gezien hebben eigenlijk? De groepen mensen zijn nog lang gebleven. Sommigen tot 6 uur in de ochtend. In mijn beleving was het toen steenkoud buiten. Maar jonge meiden in korte broekjes zittend op de stenen en iets drinkend uit een fles hadden er kennelijk geen hinder van. Goh. Ook ik wordt geloof ik…..welnee. Ik niet. Peter had ze veel later in de nacht nog wel gehoord. Wat harder schreeuwend maar ze hebben de boot met geen vinger aangeraakt. Er lag wel gebroken glas op de kade en overal flesjes en blikjes (aan drank nemen ze zelf alles mee) en pizzadozen en patatbakjes enz.(dat wordt er verkocht). Maar……uiteindelijk is de massa weg en dan komt al heel vroeg inde ochtend de schoonmaakdienst en die ruimen alles keurig op. Spuiten ook dingen schoon als het nodig is. Lege flesjes en blikjes werden wel in containers gegooid maar ook wel bij afvalbakken neer gezet maar in de ochtend is alles weg. Opgeruimd. Nou petje af hoor Stettin. Feestje maar geen calamiteiten en alles weer keurig opgeruimd. Weet natuurlijk niet of het altijd zo gaat. Maar nu wel en dat vinden wij erg fijn.