Wedtlenstedt

Op maandag 28 mei vertrekken we omstreeks half 11 zonder spijt uit de jachthaven van Idensen. We persen de boot door de smalle haveningang en varen voorzichtig het kanaal op, want je kan naar beide kanten het verkeer pas zien als je buiten de haven bent. Koers naar het oosten. Het is weer een stralende dag en het zal ook zeer warm worden. Ons doel, de haven van Seelze, ligt niet zo ver weg en meer dan twee en een half a drie uur zullen we niet nodig hebben. Met alle ramen, deuren en luiken wijd open arriveren we om 1 uur bij de afslag naar het zijkanaal naar Hannover. Twee km. dit water op ligt Seelze. De haven blijkt een knutselwerk van ijzer en hout met voornamelijk oude verwaarloosde boten erin. Op het eind van één van de steigers staat een groot bord met GAST erop. Daar leggen we dus maar aan. Later spreken we de havenmeester, die zorgelijk kijkt als we zeggen 2 nachten te willen blijven, maar uiteindelijk zegt dat het waarschijnlijk wel kan. We blijven dus en halen alle zonwerende doeken uit de kast die we hebben om de temperatuur enigszins binnen de perken te houden. Maar in de boot wordt het toch nog 37 graden. Er komen nog twee boten, die we eerder ontmoet hebben even liggen om water te tanken. We kletsen even voor ze weer vertrekken. Wij blijven omdat we morgen de Herrenhäuser garten willen bezoeken.
Metty blijft op de boot om werkjes te doen en ik loop naar de stad om te zien wat daar zoal te doen is. Onderweg verdwaal ik op een spoorweg emplacement, waar vanuit alle richtingen treinen langs razen. De dame die me wegstuurt weet gelukkig hoe ik naar de stad moet lopen. De stad stelt niet veel voor. Niet erg groot en niet erg gezellig. Wel alle winkels die je nodig zou kunnen hebben. Terug op de boot is het nu zo warm dat we ons regelmatig op de steiger afspoelen met de buitenboorddouche.

Dinsdagmorgen zet ik al vroeg de fietsjes in elkaar want we willen zoveel mogelijk profiteren van de morgenkoelte. Vandaag wordt het weer heet. Er staat een half uur voor deze fietstocht en met behulp van Google Maps doen we het in anderhalf uur omdat we toch een paar keer verkeerd rijden. Niet erg vinden we want de omgeving is aardig om door te fietsen.
De tuinen zijn enorm en prachtig, Versailles is er niets bij. Enorme symmetrische patronen met werkelijk overal fonteinen en prieeltjes. De grootste fontein spuit 70 meter hoog. Behalve deze gigantische siertuin is er nog een min of meer gewoon park (ook erg mooi) en een tuin vol geplant met exotiche, vaak bloeiende, planten. En ook deze laatste is oogverblindend. En alles is groen of prachtig gekleurd. Nergens lelijke of dode planten. Gewoon af. Overigens is het landgoed uit eind 17e eeuw en het bijbehorende slot is in de oorlog platgebombardeerd door de Engelsen. Het is inmiddels opnieuw opgebouwd, aan de buitenkant een kopie van het origineel.
We blijven tot ongeveer 4 uur en fietsen iets vlotter via Seelze weer terug. Het is nu zo heet dat we halverwege moeten stoppen om Metty in de schaduw wat te laten afkoelen, want ze is kapot. Onderweg halen we nog wat te eten bij de Netto. Op de haven is nu het havenrestaurant geopend en we drinken op het terras een koel glaasje witte wijn. Gisteren was alles gesloten wegens Ruhetag. De lucht begint steeds dreigender te worden en het al aangekondigde onweer lijkt er nu echt aan te komen. De warmte echter blijft.
Later op de avond komt het onweer echt met stevige regenbuien. Wij slapen er niet minder om.

Woensdag 30 mei. Het zou slecht weer worden met bijna de hele dag regen en omdat Metty ook nog wel duizend dingen moest doen blijven we nog een dag liggen. Het blijft echter de hele dag droog met ook nog veel zon en bijbehorende warmte. Ik voel me enigszins bekocht.
Ze hebben hier, als aardigheid, in het halletje van de wc een aangeklede pop neergezet, niet heel erg levensecht maar als je de deur van buiten of van binnen het halletje opent loop je zowat tegen hem op. En hoewel je weet dat hij er is schrik je toch elke keer weer. Heel grappig.
's Middags lopen we nog naar de stad voor boodschappen maar verder valt er over deze dag weinig te melden.

Op donderdag vertrekken we om 9 uur. Eerst terug over de zijarm van Hannover naar het Mittellandkanal en daar rechtsaf richting Berlijn. Na 25 km. komen we aan de eerste en enige sluis in het traject van vandaag. Ik meld me via de marifoon bij de sluismeester en krijg zowaar antwoord. Dat denk ik tenminste. De meeste Duitsers kan ik best redelijk verstaan maar sluismeesters hebben een eigen manier van spreken ontwikkeld. Deze bestaat uit het uitstoten van voornamelijk klanken, overgaand in binnensmonds gemompel. Na af en toe eens gevraagd te hebben etwas zu wiederholen doe je uiteindelijk maar op goed geluk wat je denkt dat er van je wordt verwacht. Vaak klopt dat gelukkig aardig. In dit geval werd ons gevraagd links aan te leggen en af te wachten. Een tijd later werd er via de marifoon een mededeling gedaan waarin we kleinfahrzeug konden ontcijferen en de naam van een boot, waarschijnlijk een vrachtschip. Na nog wat wachten kwam er een vrachtschip aan maar die ging niet de sluis in. In plaats daarvan ging de sluis open en tergend langzaam kwam een duwcombinatie naar buiten. Daarop voeren 2 al liggende vrachtboten naar binnen en wij daar maar achteraan. We kregen geen commentaar dus het was kennelijk goed. Het schutten was een ramp. Er zijn maar weinig mogelijkheden om aan de sluismuur aan te leggen dus is het onmogelijk de sluis efficient te vullen. Wij waren met 3 sportbootjes, waarvan er 2 aan de muren konden vastmaken. De derde, een klein Nederlands sleepbootachtig bootje moest zich in het midden maar zien te redden. We moesten 14 meter omhoog en dat ging, bij tijd en wijle, met groot geweld. Wij lagen aan een trappetje en moesten dus het touw telkens een paar sporten hoger opnieuw vastmaken en dan hard aantrekken om de boot zo veel mogelijk op zijn plaats te houden. Na afloop waren we bekaf en doornat. Het was dus ook nog snikheet.
Na dit gedoe, waar we een uur mee zoet waren varen we verder over het kanaal naar onze bestemming van vandaag, de Yachthafen Heidanger bij de plaats Wedtlenstedt, aan een zijarm naar Salzgitter. We varen voornamelijk door bos met af en toe een doorkijkje naar korenvelden daarachter. Helemaal niet verkeerd.
De ingang van de haven is spectaculair. Je ziet het pas als je er bent. Het is een soort poort over een smal ingangskanaaltje. Er omheen staan hoge bomen en dat blijkt ook rond de rest van de haven zo te zijn. Voorzichtig varen we het nauwe volle haventje binnen en zoeken een plek. De eerste pogingen stranden in te smalle boxen maar aan de andere kant van de haven weet een vriendelijke man ons een plek te wijzen die breed genoeg is. Er is net genoeg ruimte om de boot op zijn plaats te frommelen. Het is inmiddels 5 uur. We liggen recht tegenover het havenrestaurant waar we later willen gaan eten. We ruimen de boot op, Metty gaat nog gauw even douchen op de kant terwijl ik me op het achterdek afspuit. Half 8 zitten we heerlijk in de schaduw op het terras tussen de palmen en andere tropische planten. We eten bescheiden gerechten van de kleine kaart want het is veel te warm om veel te eten. Na het diner lopen we nog even de, inmiddels schemerige, provincie in. Langs velden en boomwallen met hele oude hoge bomen lopen we naar het slaperige plaatsje Wedtlenstedt. Hier vind je oude vakwerkhuizen en boerderijen met binnenplaatsen en een aardig oud kerkje, dat er in het donker een beetje spookachtig uitziet. Tegen elven terug op de boot. Nog een klein glaasje wijn en naar bed.

Vrijdag 1 juni. Er is hier een wasmachine. En een droger. En we zijn al zeker 14 dagen onderweg: dus we blijven een dag liggen om de was te doen. Het wordt helaas wel een late was, want de mensen die over de wasmunten gaan komen pas om 3 uur in de middag. We lummelen wat rond. Om een uur of 12 begint het te regenen. Niet zo hard maar gestaag. Bij de eerste was regent het nog, daarna wordt het weer droog. De zon breekt zelfs weer door maar gelukkig wordt het niet meer zo heet als gisteren. Na het eten (gebakken ei met sla) moet er nog een laatste was gedaan worden, maar om half 10 is alles klaar en kunnen we nog een eindje gaan lopen. We lopen deze keer de andere kant op door de velden en komen uit in het plaatsje Vechelade. Niet erg bijzonder maar wel een aardige wandeling.
Om half elf zijn we weer thuis. Morgen varen we verder naar het oosten.