Korinthe

Een regendag. Afgelopen nacht regende het ook al. ’s Ochtends schijnt even de zon dus ik doe de zomerjurk aan. Maar als ik even later aan dek kom is het koud. Wolken en een frisse wind. De lange broek weer aan. De boot is helemaal rood. Het lijkt saharazand maar volgens Elisabeth, onze Oostenrijkse achterbuurvrouw (van de Wasserhahn in Preveza met ook een Contest. We treffen hen hier dus weer) is het bauxiet. Dat wordt hier gewonnen, zit in de lucht en komt met de regen neer op oa boten en ze wijzen een berg aan die er heel rood uitziet, aluminiumerts. Mmmmm, jammer van al dat gepoets aan de boot, we kunnen het weer opnieuw gaan doen . Maar niet vandaag want het gaat regenen. Langdurig.

Het is dinsdag 3 juni en we gaan eerst boodschappen halen. Plu’s mee. Dan tijgen we naar Mosta cafe om te internetten. Onze accu’s zijn erg zwak en Peter wil proberen hier nieuwe te krijgen. Zal moeilijk worden omdat gel accu’s vaak lastig te krijgen zijn. Even later komen ook Elisabeth en Toni in Mosta zitten om wat op de pc te doen. We hebben een praatje en ik vertel dat we nieuwe accu’s nodig hebben (Peter belt inmiddels met iemand uit NL en krijgt het nummer van Motocraft in Athene, dealer van Mastervolt). Elisabeth heeft ook een idee. Zij heeft hier in Itea een Griekse vriend, Kostas, die weet vast iemand. Even later belt ze Kostas. Hij zal half 7 naar Mosta cafe komen. Ik zit de hele middag in Mosta. Tegen half 7 komen Peter en Elisabeth. Kostas komt natuurlijk iets later. Hij is een Griek dus dat kan. Kostas is een stevige man, klein van stuk, zijn nog zwarte haar achterover gekamd tot een rolletje in de nek. Ja het krult om, dus het lijkt een rolletje. Zijn looks houden het midden tussen Demis Rousos en Manfred Backs. Een aardige vent. Hij belt met Motocraft Athene. Dan kan hij het in het Grieks vertellen. Helaas zijn ze gesloten. Kostas zegt: morgen 9 uur hier, dan bel ik weer. Okay. We hebben koffie besteld. Kostas vraagt nog eens mijn naam . Heet jij Betty? Je bent toch niet bad he? Ik vertel hem dat ik MMMMMetty heet en wijs daarbij op mn lippen en ik ben zeker ook niet mad. Kostas heeft hier olijfboomgaarden. Elisabeth wandeldt daar wel. Welke boomgaarden zijn dan van jou Kostas? Ja, ik zet niet mijn naam op de bomen zegt Kostas. Het komt geloof ik niet zo precies, een boomgaard met een paar bomen meer of minder. Kostas gaat naar huis, tot morgen zegt hij, 9 uur. Ja wij zullen er dan zijn. Op de namiddag is de lucht iets opgeklaard. We kloppen nog even bij de ‘Great fun’ aan en bedanken nog voor het inschakelen van Kostas. Toch handig. We gaan uit eten. Taverna aan het water. Mooi uitzicht over de baai, we zitten er goed en het eten is lekker. Kalie orexie zegt de man als hij ons het eten voorzet. Efcharisto zeggen wij.

Nou dat valt mee, Kostas arriveert om 5 over 9. Hij belt met Motocraft Athene. Sof, pas te leveren over 4 a 5 weken, we hebben er drie nodig en per stuk zijn ze ook nog behoorlijk duurder dan wat P. had gehoord. Weet jij dan hier een garage waar we kunnen vragen? Ja, Kostas en Peter voorop, ik erachteraan, een eindje lopend door Itea op weg naar de garage. Waarom blijven al die dikke rijpe sinaasappels toch aan de bomen hangen Kostas? We zijn er verschillende tegen gekomen. Veel ligt ook op de grond en er zijn auto’s overheen gereden. Het zijn geen sinaasappelen, hoe het wel heet weet hij ook niet maar het is meer een soort citroen. Later raap ik 1 op en probeer een stukje, inderdaad zeer zuur. Dan staat Kostas stil, haalt een takje van een struik, duwt het onder m'n neus en zegt: smell. Het ruikt goed maar ik kan de geur niet direct bepalen. Bij de garage aangekomen (kleine garage waar 1 auto in past om aan te sleutelen) is er halverwege in de garage een klein, erg laag hok (Peter past er net in). In het hok zit een dikke man achter zijn bureau, Kostas vult een aardig deel van de ruimte met zijn omvang , Peter met z’n lengte maar ik kan er ook nog net bij. We vertellen wat we nodig hebben en de man (Vasili) gaat bellen. Dan: over 5 minuten bellen ze me terug, dan weet ik meer. En ja hoor, 5 minuten later gaat zijn telefoon. Twee accu’s op voorraad, ze kunnen er morgen zijn, de prijs is iets hoger dan P. in gedachten had en ze gaan nu nog op zoek naar een derde accu. Wauw, ik ben helemaal verbaasd. Had niet gedacht dat het zo voorspoedig zou gaan. Mooi zo. Kostas vroeg eerder al of hij weg kon. Weten we de weg terug? Vasili wil ons in zijn auto naar de boot brengen. Nee, we lopen wel. Klein stukje en het is goed voor ons. Onderweg zien we een kerk, daar lopen we binnen. Mooi, niet heel oud. Kaarsje aansteken. Voor ons ligt een NL boot, Coconut geheten. De man van de Coconut loopt langs. P. is bezig het ergste bauxiet te verwijderen. “Allemaal saharazand” zegt de man. P. zegt wat hij heeft gehoord over het bauxiet. “Nee hoor, saharazand, dat zit in de regen”. Ja, eventueel bauxiet ook.” Nee nee, dat is echt zand”. Fijne dag Ccnut. We eten op de boot en gaan daarna wandelen. Dwars door Itea heen. Vandaag was het in ieder geval niet zo somber als gisteren. Met ook meer ruimte voor de zon. Gaat de goede kant weer op.

De volgende ochtend brengt Elisabeth ons een papier waarop alles staat over de Wasserhahn van de Gamma. Als we weer thuis zijn sturen we die op. Via internet zijn de kranen die zij nodig hebben namelijk niet te bestellen. Ze wil ook direct betalen maar dat regelen we later wel. Het is donderdag 5 juni en zij krijgen vandaag twee gasten aan boord die 2 weken meezeilen. De man van dat stel is een oud Olympisch bobsleeër en hij wil graag Olympia gaan bekijken. Na vandaag gaat de Great fun de andere kant op, terug de golf in. Het lijkt Elisabeth erg leuk als we een keer bij hen in Oostenrijk komen kijken, ze hebben een gastenverblijf. JAAAAAA, lijkt me enig. Ze wonen dichtbij Salzburg in een prachtig dorp. Vasili komt met de accu’s. Hij heeft z’n neefje meegenomen. De oude eruit, de nieuwe erin, zweten, puffen, steunen en kreunen. Ik bied ook aan om te helpen maar dat wil niemand. Ik probeer toch even uit wat zo’n accu nu weegt. Ik krijg er weinig beweging in. Okay, steunen, kreunen, puffen toegestaan. Mijn neef kan wel met jullie mee op reis zegt Vasili. Hij heeft oceanografie gedaan maar kan geen baan vinden. Als het karwei klaar is bedanken en betalen we. Fijne service en superfast. Geweldig. In de boot geeft de thermometer 24,5 graden aan. Maar buiten is de wind killig. We hebben Toni en Elisabeth gevraagd om een biertje te komen drinken. Tegen 5 uur. Eerst zitten we buiten maar dan gaat het regenen. Binnen is ook goed en lekker wat betreft de temperatuur. Ze vertellen veel over hun reizen en ervaringen. Hun jongste zoon heeft toen hij 24 was een wereldreis gemaakt met een zeilboot. Is toen op een rots gevaren bij Bonaire, had binnen twee weken een ander schip van de verzekering terug en de mensen daar leefden zo met de jongens mee: ze zamelden kleren, eten, zeekaarten en wat al niet meer in. En zo konden ze hun reis afmaken. Nadat ze weer terug zijn naar hun eigen boot eten Peter en ik een gebakken ei met van alles erop. Zeer smakelijk cook captain Peter.

HOERA, HOERA, HOERA………Jaap is jarig. Net een bestelling bij Apollon gedaan voor 72 servetten. Nu hoor ik dat Jaap ons een kwast wil geven waarmee hij ooit zijn lievelingsplankje schilderde. Nou ja, wat maakt het uit wat je ermee schilderde? En dat lievelingsplankje wil ik heel graag eens zien. Kan ik dat niet krijgen? We gaan naar Korinthe vandaag. Eind van de golf, daarna het kanaal in. Eerst een tijd op de motor. Daar waar de golf nog wat breder wordt, bij Ormos Andikirion (hier ankerden we vorig jaar), staat wat oude swell. We liggen erg te rollen. Maar er komt iets meer wind. Zeilen omhoog, alle en daar gaan we. Halve wind, 5,5 kn. snelheid, mooi zo. Duurt niet lang, 5 minuten, dan valt de wind weer weg, motor aan, grootzeil en bezaan aangetrokken. En dan hoor ik wat raars…….het is zo raar dat ik het negeer want dit kan niet. Maar het gaat zich erger opdringen. De motor maakt een heel raar geluid en…….slaat af. Peter, lekker voorop zittend, heeft niets gehoord. Hij probeert nog eens te starten maar het rare geluid blijft. Toch maar even wat zeil zetten om wat voortgang te houden. Het is een (eerste echte) warme dag en nu de motorkamer in, waar het ook zeer heet is. Geen pretje. De leidingen van het brandstoffilter zijn verstopt. Alles is laatst nagekeken en overal nieuwe filters op maar naar de leidingen is niet gekeken. Die horen er niet bij. De boel loshalen, schoonmaken. De wind is 0,0. We dobberen wat. Gelukkig is de ergste swell ook weg. Soms is er even een beetje wind maar het grootzeil blijft niet staan. Ik sleep de bulletali van bakboord naar stuurboord en weer terug. Het maakt allemaal niet veel uit. Net als ik weer met het ding aan de gang ben hoor ik een gil en een knappend geluid uit de motorkamer. Peter gillen? Dat heb ik geloof ik nog nooit meegemaakt. Ik vraag wat er is, geen antwoord. Ooooooo, dat is het ergste: geen antwoord, niets ter geruststelling. Dan ga ik het ergste denken. Ik kan er ook niet snel even heen want ik zit met die bulletalie die voor een deel al los is maar nog verder los moet. Het glas van de waterafscheider is gebarsten omdat er een rubberring tussenuit viel zonder dat P.dit heeft gezien. Hij draaide het glas verder aan en toen barste het, ook voor hem, heel plotseling met een harde knal. Pfffff, weer goed afgelopen. Na 1,5 uur is het klaar. De leidingen schoon, nieuw brandstoffilter erop. Ja, het loopt weer………blijft over: gelekte diesel in de motorruimte. Moet opgedweild, gaat stinken, stinkt al. Zien we later wel. Eerst naar Korinthe waar we twee uur later aankomen. Dan is het ongeveer half 6. Er is een kleine beschutte haven met zeil- en vissersboten. Veel plaats is er niet meer maar we zien een plek aan een steiger in een hoek achter twee catamarans. De mensen van de eerste cat. vragen of we hulp nodig hebben. Het is windstil maar ik zeg dat het altijd fijn is als iemand een landvast aan wil nemen. De Belg (van de eerste cat) helpt dus en ook de vrouw van de tweede cat komt de achterste landvast aannemen. Aardig. De Belg blijft even een praatje maken. Er komt een andere Belgische vriend bij (z’n glas witte wijn mee) en dan komt er een derde Belg met een fles witte wijn en een fles rose. Als we zelf glazen hebben dan schenkt hij in. Goh, enorm leuk. Na zo’n sof-dag een gezellig bijna eind van de dag met een leuke opvangstoast van onze naaste zuiderburen. We kiezen de rose en vragen of ze aan boord komen (ze staan nog steeds op de kant). Nee er zijn ook twee vrouwen aan boord, ze gaan zo terug. Met de huurcat moeten ze over een week in Corfu zijn, dan is hun vakantie voorbij. Of wij nog leuke plekken weten onderweg. Zij vertellen over de Egeische kant, daar komen ze net vandaan en wij gaan er naartoe. Dan komt er een soort zwerverstype bij de Belgen staan. Hij spreekt Engels en zegt dat waar wij nu liggen niet een goede plek is. Het water zal nog zakken en dan blijft er op deze plek 1 meter 80 over. Wij steken 1.90. Tsja, dan schraapt de kiel over de bodem. Dat willen we niet. Hij wijst ons een plek waarvan wij dachten dat we er niet mochten liggen. Naast zijn boot (een kleine vissersboot). Er zijn borden waarop staat dat je daar niet mag aanleggen. De man zegt dat het plaatsen zijn van vissers die voor langere tijd weg zijn. We gaan toch verplaatsen. Daaahaaaag Belgen, fijne week nog. Alle trossen weer los. De man helpt ons aanleggen. We kunnen ook water gebruiken als we willen. Daar ziet Peter zijn kans schoon. De boot afspuiten, al dat bauxiet er nu af. Grrrrrrr, het is al zo laat. Ik wil me opfrissen en straks wat eten. Het is wel mooi geweest voor vandaag. Nee, hij gaat de boot afspuiten. Ik hoef niets te doen. Maar ja, even later doe ik toch mee want o-ver-al zit dat bauxiet. Ik doe de hoezen van de luiken de scepters, de railing, delen van de opbouw (in sommige stukken zitten nerven en daar is het al helemaal in het miniklein in gaan zitten). Gewoon schrobben tot je een ons weegt. Klaar, half 8 ’s avonds. Dan wil P. de motorkamer nog schoonmaken. Nee he, niet nog wat. Ja moet anders stinkt het zo meteen teveel als we willen gaan slapen. Maar dat is zo klaar. Half 9, de stad in om te kijken of we ergens een hapje kunnen eten. We zien de man (het zwerverstype) weer. Hij heet Jonathan en komt oorspronkelijk uit Plymouth. Maar hij woont al jaren hier. Hij kent NL wel. Hij was wel op Texel en Terschelling. Vroeger voer hij voor Bloemendaal. Het is een erg aardige man. Door zijn lange baard en korte gestalte dacht ik met een Griek van doen te hebben. Het viel me wel op dat hij bijzonder goed Engels spreekt. Dat klopt dus wel. We lopen wat rond in de stad maar heel veel eettenten zijn er niet. Uiteindelijk vinden we er een. Eenvoudig maar goed; o.a. een salade met fantastische dressing. Heerlijk. Goed einde van een vermoeiende dag.