Weer terug in Preveza

Op dinsdag 14 mei vlogen we terug naar Preveza. Metty’s broer Peter had ons om 4 uur ’s ochtends op Schiphol afgezet. Transavia vloog keurig op tijd en om half 10 plaatselijke tijd stonden we met onze bagage buiten het vliegveld van Preveza. Het was lekker weer. Zonnig en ongeveer 25 graden. We besloten dat we het stukje naar de haven wel konden lopen. En dat was ook zo, zij het dat het met alle bagage toch wel iets tegenviel. De boot lag er bij zoals we haar hadden achter gelaten. Een zooi. We konden direct aan de slag. Eerst overleg op het kantoor en jawel, men had op ons gerekend en Vasili kon de volgende dag, woensdag beginnen. Ik begon met het maken van een afdekplaatje voor de nieuwe motorbediening terwijl Metty de bagage uitpakte en daarna in slaap viel. We waren suf van de reis en het slaapgebrek en na een simpel salade’tje gingen we vroeg naar bed.

Woensdag kwam Vasili vroeg op de boot. Een paar handlangers met een forkheftrucje brachten steunen, een stalen balk en een takel op dekhoogte en in no time bouwde Vasili een stellage op de kuipbanken waarmee hij de motor op kon takelen wanneer hij dat wilde. Er moest eerst een plaat worden geplaatst waar het stuwdruklager aan bevestigd kan worden. Vasili was druk in de weer met een groot stuk roestvrij staal van 1 cm. dik, dat in model moest worden gezaagd en worden voorzien van 2 voorpoten die aan de motorfundatie geschroefd konden worden. Hij rende wel 100 keer de boot op en af om telkens kleine wijzigingen aan te brengen, maar aan het eind van de dag was het ding klaar. Vastgeschroefd, met het stuwdruklager er aan. De volgende dag zou de polyesterman komen om het ding ook nog eens vast te lamineren aan de rest van de boot. Wat er ook ooit met de boot mag gebeuren, deze constructie zal stand houden.

Metty ging donderdagochtend naar de stad met het busje van de haven voor boodschappen. Moe van het winkelen streek ze neer op het terrasje waar we vorig jaar ook wel kwamen. De laatste keer was Metty er ook alleen en omdat de eigenaar, toen ze wilde betalen, op het dak zat kwam dat er niet van. Nu wilde ze dus voor twee keer betalen en toen ze dat met enige moeite aan de eigenaar had uitgelegd smolt de man en weigerde de dubbele betaling aan te nemen. Metty werd gezoend en heeft er nu weer een vriend voor het leven bij. Ondertussen bleef ik op de boot om de werkzaamheden wat in de gaten te houden en ook om de boot van boven schoon te maken want overal lag een dikke laag bruin stof of fijn zand. Het liet zich ook niet zomaar wegspuiten, zodat ik uren met de bezem aan de gang geweest ben. Om half 2 kwamen de polyestermensen. Helaas stond de motor weer beneden omdat Vasili het voor ons te ongemakkelijk vond om telkens over zijn stellage te moeten klimmen. Haastig werd Vasili opgetrommeld om de motor weer op te takelen. Nu kon het grote stinken beginnen. Uren zat er een mannetje onder in de boot te smeren terwijl de stank steeds erger werd. Metty was in alle staten en wilde niet aan boord slapen. Natuurlijk viel het allemaal mee en tegen bedtijd rook je bijna niets meer. Het weer is intussen wisselvallig geworden en er vallen af en toe wat buitjes. Het is ook niet erg warm meer. Tegen achten liepen we naar de taverna hier vlakbij maar wel met een lange broek en een vest. Buiten eten was dan ook geen optie. We aten simpel en lekker en keken later op de boot naar een vroege aflevering van Midsummer murders van Janet. Ik heb wel wat stukken gemist omdat ik af en toe in slaap sukkelde.

Vrijdag kwam Vasili weer, nu voor het aanpassen van de motorfundatie. Weer het heen en weer vliegen met stukken roestvast staal, want Vasili doet alles vliegend. Als je naast hem loopt kun je hem gewoon niet bijhouden. Het weer is nu definitief in de war en er blijven de hele dag zware wolken hangen waar elk ogenblik heftige buien uit kunnen vallen. Gek genoeg blijft het de hele dag droog. Ik had eigenlijk de onderwaterverf willen opsmeren, maar door het dreigende weer begon ik daar niet aan. Ik deed wel van alles, maar weet niet meer precies wat. Metty zat een groot deel van de dag met haar computer op het kantoor om werk te doen voor de school in Schagen.

Vandaag, zaterdag, heb ik dus wel de boot van onderen geverfd. Ik kon me niet herinneren dat dat zoveel en zwaar werk was. Zeker verdrongen. Vasili, die nu niet meer te houden is heeft de motorruimte geverfd. Hij heeft trouwens ook onze oude motor, waar inmiddels de dynamo van af gejat was, verkocht voor een klein bedragje. Ik heb de opbrengst maar met hem gedeeld. Hij doet vreselijk zijn best en hij werkt als een paard. Metty ging weer met het busje naar de stad en, jawel, weer naar haar terras, waar ze met zoenen werd ontvangen en nu helemaal niet meer mocht betalen. Onze voorzeilen, die we vorig najaar naar de zeilmaker in Lefkas hadden gebracht voor nieuwe uv beschermstroken, waren al een paar dagen geleden bij het kantoor afgeleverd. Een mannetje van de haven bracht ze vanmiddag met de forkheftruck aan dek, en die hebben we er gelijk maar opgezet, want plaats aan boord is er nu niet. Het was vandaag weer ouderwets heet. 33 graden in de boot. Na de verfklus dreef ik. Gelukkig is daar de douche. Na het zeilzetten dreef ik weer. Weer douche. Nu is het half 8 in de avond en afgekoeld tot 31 graden. We gaan zo een pizza eten. (dan wordt het weer warmer binnen). Morgen rustdag. Misschien komen John en Mat wel naar onze haven met de spullen die ze nog van ons in de auto hebben liggen.