Preveza 2

Zondag 19 mei, eerste Pinksterdag. Overdag rommelen we verder met alles wat er nog te doen is. Tegen 5 uur in de middag komen John en Mart. Ze komen met hun groene bus van de haven hiernaast (Aktio). Zij zeilen alweer. Hun boot ligt voor anker voor Aktio Marina. Ze hebben ook alweer gasten aan boord gehad. Dat hebben ze af en toe. Soms zijn ze een charterschip. Ze hebben voor de komende tijd elke maand gasten mee voor ongeveer 1 week. De rest van de tijd zeilen ze lekker samen. Begin mei zijn ze met hun bus vanuit NL naar hier (Preveza) gereden en namen ze, heel aardig, ook spullen voor ons mee die we anders in de koffer hadden moeten stouwen. Hun bus hebben ze op het terrein bij Aktio laten staan en zijn daarna lekker gaan varen. Een week dus met gasten en nu even terug om bij ons onze spullen af te leveren die nog in de bus lagen. Onze boot is nog een chaos ivm inbouw motor. John en Mart hebben het goede idee ons mee te nemen in de dingy naar hun boot, de Oktavia. Daar is het aangenaam koeler, het is een bijzonder hete dag vandaag (33 gr. in onze boot. Maar ja, wij staan ook op de kant, dus veel heter). We zitten er heerlijk en er staat een aangenaam verkoelend windje. Heel fijn om weer eens OP het water te zitten ipv OP de kant. Op de Oktavia krijg ik een bericht van dear collega Nikole. Ze is met vriend Bas en collega Iris naar de film ‘leve boerenliefde’ geweest en ze zagen mij goed in beeld. Ach wat leuk. In oktober vorig jaar heb ik een dagje gefigureerd. Met John en Mart gaan we ’s avonds een hapje eten in Preveza. Erg gezellig en lekker. Mmmmm toch weer heel fijn om zo ’s avonds buiten op een terras te eten in een klein gezellig straatje. Later zitten we nog even bij hen aan boord. Daarna brengt John ons in het donker naar de wal. We lopen naar de boot en horen vele uiltjes naar elkaar fluiten. Heerlijk geluid zo in het donker. Net zo aangenaam als het geluid van de krekels. Helaas zijn er ook weer grrrrr, grrrrrr, grrrrrrr, steekmuggen aan boord en ze pakken mij altijd als eerste.

Maandag en dinsdag klussen we verder; doen de was, internetten, wordfeuten, kletsen met mensen van de haven (gezellig, ’t is net een dorp), Peter helpt Vasili als er weer wat aan de motor gedaan wordt. Op het eind van de middag, dinsdags, komt Joke van de double Yo vragen of ik mee wil boodschappen halen. Zij zijn met de auto hier gekomen en ze gaat straks met de auto boodschappen halen. Er gaat ook nog een ander vrouw mee. Ach ja, leuk. Kunnen we voorraad inslaan. Altijd handig om dat met een auto te doen. Morgen komt FEMME. Femme-dag.

Woensdag 22 mei: Femme was lid van ons koor Vocalips in Groningen. Femme was erbij vanaf het begin. Dat is alweer ruim 21 jaar geleden. Femme bleef jaren lid van het koor maar stopte er op een gegeven moment mee. Wat leuk is: Femme woonde destijds (Vocalips tijd) en woont trouwens nog steeds in Groningen maar Femme is een echte Frys. Hy komt ut de Westerein. Nadat hij gestopt was zag ik hem af en toe weleens bij een optreden. Tot ik hem onlangs, eind maart, zag lopen in de kerk in Bergum tijdens de begrafenis van oom Jan. Ik stuurde hem erna een mail. Ik had hem gezien op de begrafenis (niet meer gesproken) maar hoe kon het dat hij daar was? Het blijkt dat hij een neef is van oom Jan. Mijn moeder is de zus van tante Trijn, de vrouw van oom Jan. Ja, dat wisten wij niet van elkaar. Op 14 mei vlogen Peter en ik ’s ochtends heel vroeg naar Preveza. We zaten wat slaperig te wachten bij de gate. Ik kreeg oogcontact met een man. Heee, die man lijkt op Femme. Nee dat kan niet. We keken een tijdje naar elkaar zonder iets te doen. Toen begon ik ‘nee’ te schudden en Femme ‘ja’. Niet te geloven. Hij vliegt op Preveza en heeft 12 dagen vakantie in Parga, een uur van Preveza af. En Femme komt ons dus vandaag, woensdag 22 mei, opzoeken in Preveza. Heel leuk. Ik ga met de havenbus naar de stad en later halen we (andere mensen van de haven en ik) Femme met dezelfde bus van het station. We gaan eerst terug naar de haven, dan kan hij de boot even zien en Peter is daar ook. We drinken gedrieen koffie, eten een broodje en later gaan Femme en ik met een bus terug naar de stad. Peter blijft bij de boot ivm een man die komt voor inspectie van de motor (of die goed is ingebouwd). Femme en ik zitten lang op een terras. Het is heel gezellig. Tegen half zeven ’s avonds lopen we weer naar het busstation. Femme gaat terug naar Parga en ik naar de boot. Het was een hele bijzondere en zeer geslaagde ontmoeting. Dat doen we volgend jaar nog eens (als we dan weer in deze haven liggen). Als ik terugga met de bus begrijpt de buschauffeur niet waar ik uit wil stappen (bij Aktio Marine wil ik eruit en de bus gaat daarna door naar Lefkas). Hij spreekt alleen Grieks. Hij vraagt 2 jonge meiden (16 a 17 jaar) die achter hem zitten of ze willen vragen waar ik heen wil. Ik vertel het hen in het Engels, zij vertalen het ih Grieks en dan weet de chauffeur het. Ik ga achter de jonge vrouwen zitten en ze zijn zeer geïnteresseerd. Wat ik hier doe? waar ga ik heen? waar kom ik vandaan? Zij komen uit Albanie en studeren verpleegkunde. Ze liepen in november al stage in Duitsland en BRRRRRR wat was het daar koud. Ze hadden vele lagen kleren over elkaar aangetrokken maar het was niet genoeg. Zooooo koud. In augustus dit jaar gaan ze stage lopen in Kopenhagen. Daarna zijn ze klaar en willen ze ergens een baan zoeken in Kopenhagen of zo. Als we in Albanie blijven (zeggen ze letterlijk), dan gaan we dood. Het enige dat ze heeeeeel erg gaan missen is de zon. En, vraag ik, ga je je familie niet missen. Nou ja, dan vliegen ze wel even terug. Maar het leven in Albanie is zo slecht en bij ons( N-Europa) zoveel beter, zeker de gezondheidszorg staat bij ons op een hoog level vergeleken bij Albanie. En dan de liefdadigheid, daarover zijn ze ook zeer te spreken. Dat kennen ze in Albanie niet. Dappere meiden, doorzetters. Dat mag ik graag. Ze verontschuldigen zich voor hun slechte engels maar ik zeg dat dat een kwestie van oefenen/het vaak spreken is. Ze kunnen zich al redelijk uitdrukken. Hebben alleen nog niet zo’n grote woordenschat opgebouwd. En de zinsbouw, daar hapert het nog. Maar dat komt echt goed. Veel oefenen, navragen en scholing. Als ik uitstap (zij rijden door naar Lefkas) zeggen ze dat ze het zooo leuk vonden me te ontmoeten en willen mijn naam weten. Ik zeg snel mijn naam en zij zeggen snel hun naam. Schatten van meiden, die gun je toch zo’n goede toekomst. Zou ik hen ooit weer zien??

Donderdag en vrijdag: vandaag (donderdag) ook weer een bijzondere dag. De laatste dagen steeds temperaturen van tegen de 30 gr. Vandaag 20 a 22 gr. en grote buienkans. De Volvo man komt weer (was er gisteren ook maar moest onverwacht weg voor een grote klus). Nu is hij er weer en testen we of de motor loopt. Op de kant gewoon met een waterslang erin voor de nodige verkoeling. De motor loopt als een zonnetje en zooooo stil. Het is heel gek maar ik wordt er emotioneel van. DE nieuwe motor. Het wordt denk ik een heeeeerlijk ding, 75 pk. De oude motor was 50 pk. Kijk: vooruitgang. ’s Avonds eten Peter en ik bij de taveerne hier op de haven, Panos. Mmmmmmm

Vrijdag: Vasili is klaar met de motor (volg. week maandag nog even een klein laatste dingetje) maar we kunnen nu eindelijk de rommel opruimen, schoonmaken en alles weer op de oude plek terug leggen. Tapijt weer onder de zware tafel leggen. Vloer open (vorig jaar eind sept. toen we het weghaalden verstuikte ik mn enkel in dat gat onder de vloer. Ik roep nu steeds dat P. moet oppassen: stap niet in het gat). We wroeten met z’n tweeen naast, onder, boven en aan de zijkanten van de tafel en het lukt. Foei, zware klus.
’s Nachts zo vreselijk last gehad van steekmuggen. Ze vallen me gewoon aan op/in het oor: ik val bijna in slaap en dan: zzzzzZZZZZZzzzz, zzzzZZZzzzz enz, enz, enz. Ik geloof dat Peter ze ook hoorde. Tot twee keer toe ga ik eruit om mijn oren in te smeren met Deet maar het helpt niets. Ze blijven aanvallen.

Zaterdag gaat Peter voor het eerst dat hij hier is mee naar de stad. Voor het eerst dat hij hier is, verlaat hij de haven. Daarvoor te druk met mensen die voor de nieuwe motor iets kwamen doen. Hij koopt 2 nieuwe korte broeken. Is nodig want korte broeken die hij had zijn inmiddels, door het zware werk, oude korte broeken geworden. Ik vind ook een leuk kort broekje, altijd handig er 1 extra te hebben. Als we terug zijn op de boot krijgen we een sms van Mart en John. Ze zijn weer in de buurt, zullen we wat afspreken? Jaaaaa, gezellig. Ze komen weer naar ons want wij kunnen niet weg. Onze boot is nu in ieder geval bezitbaar, we zitten genoegelijk in de kuip. Later gaan we eten bij Panos, de taveerne op de haven. Erg gezellige avond.

En zondag 25 mei zien we John en Mart ’s ochtends weer. Bij Panos is er een markt. Iedereen kan spullen die hij/zij niet meer wil hebben meenemen en daar proberen te slijten. Van een ander kun je iets kopen zou je dat willen hebben. Het enige dat wij zouden kunnen verkopen is een kleine handboor. Maar ik vind dat ding zo leuk, die kunnen we nog wel even houden. Kan altijd nog verkocht worden. We brengen niets mee maar we kopen ook niets. Het is erg kleinschalig en er is niets wat we kunnen gebruiken. John en Mart zijn er ook. John vindt nog iets van zijn gading. Zij gaan later een ritje maken in hun bus. Ja dat kan als je je auto/bus naast de deur…eh….boot hebt staan. Peter en ik gaan terug naar onze boot en doen enkele werkjes. ’s Avonds maakt Peter heerlijke pasta. Morgen komt Vasili nog en dan dinsdag………………..te water. HEHE.