Preveza Marina

Preveza, woensdag 19 juni ’s avonds: we liggen lekker in de kuip en kijken wederom naar de prachtige sterrenhemel. Zien weer vallende sterren en spreken over onze staat van tevredenheid. Ben jij tevreden? En waarom of mankeert er nog iets aan? En jij dan? Vissen rondom ons springen uit het water en klappen daarna luid op het oppervlak terug. Omdat het zo stil is is het goed te horen. We kijken altijd even maar het is donker en het gaat snel. Je gaat pas in een bepaalde richting kijken als je de klap hebt gehoord. Twee dagen geleden zagen we onderweg dolfijnen en hier in de baai woont een grote schildpad. Volgens Peter springen die vissen zo hoog uit het water omdat ze willen tonen: “Haha, wij zijn weer aan de vissersnetten ontsnapt”.

Donderdag 20 juni drinken we koffie op een terras onder mooie palmen aan een pleintje. Het is heerlijk koel onder de bomen. Er zitten veel locals. Pratend met stemverheffing, aan bidkralen friemelend of ermee rondslaand bespreken ze de dag, de actualiteit of de toestand in Griekenland nu. Ja we kunnen het niet verstaan dus we weten het niet. Het is in ieder geval wel leuk om naar te luisteren. Soms schreeuwen ze bijna maar meestal lachen ze erna weer. In discussie gaan is geen punt voor de Grieken. Ze weten luidkeels hun mening te verkondigen. Het lijkt wel of er ook geluisterd wordt naar een stemverheffer. Die kan/mag ook gewoon voor de draad komen met zijn opvatting. Als de stemverheffer klaar is is er altijd wel weer een ander die een tegenopvatting heeft. Grappig. Geen woord verstaan maar toch dingen op kunnen maken uit deze communicatieve vaardigheden. Peter observeert het gedrag met de bidkralen: “Ze willen gewoon iets te friemelen hebben, het heeft helemaal niets met bidden te maken. Ze slaan die kralen zolang en zo vaak heen en weer, alsof ze dan de hele tijd aan het bidden zijn”. ’s Avonds eten we op straat in een kleine steeg met overal zitjes. Heel gezellig. Er zijn helaas niet veel mensen op de been. Het is vrij stil. De eigenaar, een aardige jonge vent, vraagt waar we vandaan komen. Hij kent vanuit z’n bedrijf ook Nederlanders waarmee hij samenwerkt. Hij is zeer spraakzaam en wil ons graag helpen wat lekkers uit te zoeken. Hij beveelt ons iets aan. We volgen die raad. De salade vooraf is in ieder geval heerlijk. Vandaag hebben we onze trip terug naar NL geboekt. We gaan 6 juli. Wel wat vroeg maar alle vluchten erna zijn een stuk duurder. Dus dan maar iets eerder. Het is een warme avond. We drinken elders op een terras aan de boulevard nog koffie. Terug aan boord is het nog warm. Stil op de kuipbank liggen voelt prima. De vissen doen hun vreugdesprongen weer.

Vrijdag 21 juni: naar de baai Ormos Ay. Jannou. Parga ligt er om de hoek (twee baaien verderop). Hier hebben we vorig jaar ook eens gelegen. We willen er weer naartoe omdat het er zo prachtig en stil is. Eerst kunnen we niet zeilen, er is geen wind. ’s Middags wel en zeilen we lang met goede wind. Tegen het eind varen we 2,7 knopen. Draaierige winden op het laatst, vanmiddag mn uit westelijke richting. Half zes bereiken we de baai. Een oase van rust: mooi beschut, klein strandje voor ons (waar je zo te zien alleen met een bootje kunt komen), bergen rondom, kleine kabbelende golfjes langs de beboste rotsen en……we liggen er helemaal alleen. Sereen. Hogerop in de bergen loopt een weg. Af en toe zie je er een auto rijden en je hoort ook wel iets. Niet storend en het is geen drukke weg. ’s Avonds is alles goed verlicht, ’t is volle maan.

Zaterdag 22 juni varen we naar Lakka op Paxos. Westenwind, hoog aan de wind, tussen de 5-6 knopen. Heerlijke tocht. Warm dagje weer. Tegen 4 uur in de middag varen we de baai binnen. Eerst zwemmen. Het water is hier zoooo koel. Heerlijk. Helder water en heel blauw. Deze baai blijft ook zo bijzonder. Beetje paradijselijk. Dorpje zelf is ook zo leuk. Oude kleine huisjes, zoals het al was, bij het oude gelaten. ’s Avonds wordt het vaak frisser. Het koelt goed af. Meestal weer sjaal en vest aan. Zondags blijven we in Lakka omdat we ’s avonds de wandeling willen doen die we vorig jaar ook hebben gedaan. Ik zit ’s middags aan de kade te internetten. De baai recht voor me. Opeens steekt er een harde wind op. Het zand stuift in m’n ogen en op de computer. De kleine baai is volgelopen met bootjes die erg dicht op elkaar zijn gaan ankeren. Ze slingeren heen en weer en dansen op en neer door de harde wind. Ik wordt onrustig. Het wordt lastiger voor Peter om mij op te halen in de bijboot ivm de golven in de baai. Ik sms dat hij maar moet komen, ik zit niet rustig meer. Er liggen ook boten aan de kade. Mensen zijn bezig ze beter vast te leggen. De boten gaan erg tekeer op lagerwal. De tocht in de bijboot is nat maar we komen met de laptop droog op de boot aan. De golven komen niet rechtstreeks de baai binnen maar wel bijna, hetgeen een lelijke swell oplevert. Dit is zoooo vervelend. En maar in de gaten houden of het anker het wel houdt, of alle boten (zo dicht op elkaar) wel dezelfde kant opdraaien. De wandeling gaat niet door. De wind blijft lang hard. Pas laat op de avond neemt de wind af. Ja en dan denkt iedereen ‘datt-ie kan gaan slapen’. Het wordt rustig en ook de swell neemt af. Maar de boten hebben de neiging om allemaal een eigen kant op te draaien en……de baai is te vol. Zo zien wij, zittend in de kuip, half 12 ’s avonds onze Franse buurman met zijn kont (de kont van de boot he) heel langzaam naar ons toe komen.
We wachten even, misschien draait hij terug. Peter staat op: dit komt niet goed. Hij loopt naar voren om ankerketting in te halen. Nu komt de Fransman opeens rap naderbij. En daar in die boot is het donker, zij liggen op een oor. Ik stap in onze bijboot daarna stap ik over in hun bijboot. Die liggen inmiddels naast elkaar. Ik klop hard op de boot en roep luid ‘hallo, hallo’. Zij mogen ook wel even komen helpen of iets doen. Tenslotte hebben zij hun boot te dicht op de onze gelegd. Help dan ook maar even mee. De hond begint hard te blaffen. Ik stap op onze zwemtrap want inmiddels is een van hun davids onder de onze geschoven. Met mijn voet kan ik bij hun boot komen en ik geef er een hele harde zet tegen. De david schiet los en de boot drijft van ons af. Peter trekt dan wat ketting in en de Fransman drijft nog verder van ons af. Ze zijn nog steeds niet in de kuip. Even later verschijnen ze. Ze blijven staan op een plek in de kuip, een man en een vrouw. Ze kijken en kijken vanuit hun vaste positie en zeggen…….niets, doen……niets. Ik denk dat ze niet eens weten wie er aan de boot klopte. Wij blijven nog even ankerwacht houden, zij gaan weer op een oor: Frans maar lekker door.

Maandag 24 juni: Igoumenitsa is de bestemming. Weer een mooie wind, w/zw, half later mee, kracht 4. Eerst zijn de golven hinderlijk ivm de harde wind gisteren. Later, zeilend onder de kust van Corfu, wordt het snel beter. In Igoumenitsa willen we boodschappen halen maar alle winkels zijn maandag dicht. Stad in, terras, glas koele witte wijn. Ook goed zo niet beter. De boodschappen halen we dinsdag. De nachten worden killer want Peter haalt de deken terug. Als hij woensdagochtend opstaat is het 21 graden. Brrrrrr, zo kil was het ‘s ochtends nog niet aan boord.

Woensdag 26 juni: Corfu stad. Pittig tochtje, de wind trekt aan tot kracht 6, golven zijn niet hoog, Cofu-hogerwal nu. De eerste twee ankerpogingen mislukken. Dan zoeken we een goede zandspot en de derde keer blijft het anker daar goed liggen. De wc spoelt niet meer. Peter haalt iets uit elkaar, zet het weer in elkaar en dan werkt het weer. We zijn moe van het de hele dag in de loeiende wind staan.

Donderdags gaan we natuurlijk Corfu stad in. Het blijft een groot plezier om door de vele kleine straatjes en steegjes te struinen. We verdwalen er nog steeds. ’s Avonds lekker uit eten in de mooie stad. Vrijdags naar Gouvia (ook Corfu). Slechts ongeveer 4 mijl verder. Ankeren bij de haven. Gouvia is deels chique, duur. Waar wij ankeren staan prachtige villa’s op de kant met Mien Ruis tuinen (hoe schrijf je Ruis van Mien Ruis ook alweer?? Niet zo volgens mij). De stad zelf is een gribus. Lelijk, druk, verwaarloosd, niet onderhouden.

Zaterdag 29 juni naar de mooie baai Ormos Valtou (is de baai naast de grote baai van Igoumenitsa). Hier waren we 2 jaar geleden ook maar iets later in het seizoen. Toen kwamen we eigenlijk net Griekenland binnen. Ook deze baai is zeer beschut voor hoge golven. Er liggen twee bootjes maar we kunnen er nog wel bij. Later komen er nog twee boten binnen. Die blijven verderop liggen. Dat kan ook heel goed want het is een erg lange gekronkelde baai. Ook hier weer: stilte, rust. Eind middag,begin avond hebben we een fikse bui. Onweer en regen. Als de bui wegdrijft schijnt de zon weer en alles is stil en kalm. Avondzon. Later als de zon bijna onder is ziet Peter (hij zit in de kuip en kijkt wat rond) twee beerachtige dingen op de kant. Een vangt een vis en loopt ermee weg. Jaha….lezers…jullie denken: die is gek. Maaaaaaar ik zag ze ook. We hebben zitten denken: lynxen, wolven?? Welke grotere beesten wonen hier? We zijn er nog niet uit. Suggesties welkom. We hebben wel snel de videocamera gepakt en ze gefilmd. Het is wat onscherp maar toch: het zijn grote beesten. Zondags blijven we liggen in de baai. Er is harde wind voorspelt en dan lig je hier prachtig. Overdag wordt het ong. 27 gr. Lekker, niet superheet. Toch echt wel anders dan vorig jaar. Vorig jaar was het vanaf begin juni al bloedheet en dat bleef toen zo. We hebben nu enkele echt hete dagen gehad (35 gr.) maar daarna werd de temperatuur weer lager. ’s Avonds koelt het zo wie zo erg af steeds. Slaapt goed. We zien de lynxen (want ik denk dat het lynxen waren) niet meer. Jammer.
Kelder: Hier in dit baaitje, Ormos Valtou, heeft het anker, de ankerketting veel lawaai. Met name ’s avonds en ’s nachts. Nergens anders hadden we dit. Gisteravond zijn we beide aan dek wezen kijken. Met zaklantaarn. Zitten we tegen een rotsje aan?, ligt het anker niet goed? Nee, dat is het niet. Maar wat is het dan wel? Het klinkt als doffe bonken. Soms tegen de boot, soms onder de boot. Het is…………..alsof je thuis zit. Thuis in de woonkamer. En je doet iets, bent met iets bezig of kijkt t.v. Dan hoor je een geluid. Wat was dat? Dat was hier in huis. Waar vandaan? Dat geluid kwam………uit de kelder. Dan moet je naar die nare donkere vochtige kelder om te kijken wie daar is/wat daar rondspookt. Dat gevoel heb ik hier. Er spookt daar iets rond…..down-under. Het doet de ankerketting bewegen. Of, we zeggen dat wel vaker tegen elkaar: wie/wat zit er in de ankerbak? Er huist misschien iemand of iets in de ankerbak. De boatghost wellicht.

Maandag 1 juni terug naar Lakka, Paxos. W-wind, eerst half later aan de wind, een stevige wind die ons snel naar Lakka blaast. Onze snelheid komt tot 7 knopen. Wauw. Ja voor ons is dat snel. De wind neemt nog meer toe en de golven worden hoger, swell komt binnen. Ik zie onze wandeling wederom in het water vallen. Maaaaaar dan neemt de wind af, swell wordt redelijk. Het anker houdt goed. Er liggen boten te dichtbij maar desalniettemin: wij gaan aan wal. We doen de schitterende wandeling die we vorig jaar ook deden. Omhoog klauteren over de weg, pad linksaf nemen, langs leuke opgeknapte huisjes (weliswaar voor de vakantieganger), door een bos over een smal slingerend bospad naar beneden. Uitkomend op de rotsen, aan zee. Over de rotsen klimmend richting onze baai. Vlak voor de baai kun je niet verder, daar is het pad weggeslagen. We klimmen omhoog naar een hoger gelegen pad. Via dat pad komen we terug bij de baai. Mmmmmm, zo leuk om dit te doen. De zee is nog woest en de golven beuken tegen de rotsen. Daarna lekker eten op een van de gezellige terrassen in Lakka. We nemen een taveerne aan het pleintje. Er staat nog steeds wel wind en daar iets minder. Geweldig mooie en gezellige avond.

Dinsdag 2 juli: terug naar de baai Ormos Ay. Jannou. Dat ligt lekker op de route en het is er mooi. Er ligt al een boot. Die ligt met voor het anker uit en achter landvasten naar de kant. We passen er net bij. Woensdag 3 juli: richting Preveza. We vertrekken over een paar dagen naar NL. We ankeren in de baai.

Donderdagochtend: de Marina in Preveza (in de stad). Hier laten we de boot een week achter. We pakken alvast dingen in die mee moeten en maken een beetje schoon. Hier water en stroom dus we kunnen iets meer verbrassen dan onderweg tijdens het ankeren. Ook fietsen we naar de Lidl. Pokke-end fietsen. En…….halverwege die tocht komt Peter erachter dat zijn portemonnaie nog op de boot ligt. Hij terug, ik door nd Lidl. Maar ik heb geen kar, daar moet een euro in. Die heb ik niet, ik heb helemaal niets mee genomen. Maar crea-bea doen. Ik verzamel de dingen die we nodig hebben en leg die spullen op waterflessen in een hoek. Na een tijd komt P. We halen een kar en doen de door mij verzamelde dingen erin. Klaar en terug fietsen. Nu lijkt het minder lang. Wind mee. Half 8 ’s avonds weer terug op de boot. Pfffff. We eten macaroni van de avond ervoor. Met salade. Lekkerrrrrrrr. Kijken een halve aflevering van Midsummer murders. Een hele red ik niet. Ik slaap halverwege al. P. nog niet. Hij is merkwaardig helder vanavond. Maar we stoppen. Kijken morgen wel verder. ’s Nachts droom ik over Nifke (poes, straks alweer 3 jaar geleden dat hij dood ging). Hij ligt in een doos en zaagt met zijn pootje een stukje karton doormidden. Ik denk in mijn droom: “wat is het toch een bijzonder beest, dat hij dit kan”.

Vrijdag 5 juli: stad even in, rest inpakken, nog wat afspoelen, Peter scheert z’n haar, ik mijn benen, haar wassen, brood smeren voor morgen onderweg, laatste dingen inpakken, wegen: is het niet te zwaar voor handbagage? We nemen geen koffer mee. Dit schrijven, internetten, f.boeken, eten………misschien straks weer even de stad in. Dvd kijken? We hebben tijd tekort. Morgen 8 uur staat de taxi klaar. Tot later weer.