Preveza

Zondag 4 aug. naar Nidri. Als we in de baai aankomen eerst maar overboord. ’t Is weer een heet dagje. Direct de windscoop erop, scheelt weer enkele graden in de boot (ong. 33 gr in boot). De watertemperatuur kunnen we op een van de meters ook aflezen. Die is 31 graden. Nou dat scheelt dan mooi 2 graden met in de boot. ’s Avonds als de zon onder is en het al donker begint te worden gaan we de kant op en eten een hapje bij Apollon. ’s Nachts half drie het bed uit. Bloedheet daar. Voor het eerst dat het er niet uit te houden is. In de kajuit is het koeler maar daar is zo’n rotmug die me steeds uit de slaap houdt. Waar is m’n soort van tennisracket om die krengen mee te vermoooooorden. De ochtend daarop brengen we de was nd laundry in Nidri. Als we het weer willen ophalen is 1 was nog niet helemaal klaar. We mogen buiten aan tafel zitten. Lekker in de schaduw van het huis, lekker koel. En we krijgen fris water. Ook niet te versmaden dezer dagen. De man heeft hele verhalen over het huis, zn voorouders, de plannen die het met de laundry heeft, dat hij de eigenaar van de beach bar aan de boulevard is……….de was is al lang klaar. Peter informeert er maar eens naar. Hij is wel tevreden over zichzelf, hij heeft ons toch maar mooi door de wastijd gepraat. Grappige man. Later op de middag komt er nog een enorme motorboot naast ons ankeren. Met de kont naar Willem gekeerd. Z’n landvasten aan de achterkant nog net niet vastgemaakt aan de tombe van Willem. Daar moeten we straks maar langs voor een borrel met kaviaar. Misschien nodigen ze de hele baai wel uit. De grote motorboot draait dus niet rond zijn anker. Wij wel rond ons anker. Als we met de achterkant naar hen toedrijven raken we het schip bijna en kunnen zo opstappen. Handig straks voor die borrel. Als het enigszinds is afgekoeld maakt Peter een pizza (warm). Daardoor wordt het binnen weer zeer heet maar buiten is het met de zon onder goed te doen. De borrel drinken we, zonder de kaviaar, op de boot naast onze buren.

Dinsdag 6 okt. ivm een inspectie van de nieuwe motor (voor de garantie) vertrekken we naar Lefkas stad. Er is (en dat hadden we niet verwacht) veel plaats aan de kade. Op dit moment wordt Griekenland overspoelt door ‘andare in vacanza’ Italianen maar die zijn dus niet hier aan de kade in Lefkas. Good for us. Anker voor uit, achteruit varen, landvasten achter vast. Meestal is er wel iemand op de kade, of mensen van buurboten, soms huurboten, die kunnen en willen helpen. Deze keer is er niemand. Het is zeer stil en rustig. We moeten het met zn tweeen zien te redden en dat is best lastig want met zo’n actie komen we eigenlijk 1 persoon tekort. Ik sta de hele tijd voor bij de ankerlier en Peter vaart achteruit. Daarbij komt nog dat onze boot tijdens het achteruitvaren een afwijking naar rechts heeft. Heel vaak liggen we dan een tijd dwars in het water, dwars op de box/de plek waar we willen gaan liggen. Maaaaaar het gaat wonderwel mooi en goed. Af en toe stop ik even met ketting geven zodat die strak komt te staan. Daarna liggen we dan weer mooi met de kont naar de opening. Als we er bijna zijn ren ik naar achteren en spring de kant op. Peter geeft de landvasten en zet ze erna vast op de kikker. Prachtig. We liggen ook mooi achter het anker, helemaal niet scheef. Peter trekt de ketting nog even strak en nog wat en nog wat en…….hij kan het dus blijven doen. Het anker ligt niet vast en…….het moet opnieuw. Anker op, er hangt een oude pikhaak aan het anker daarom hield het niet. Anker uit, weer achteruit varen. Maar nu hebben we het anker teveel naar stuurboord uitgegooid, blijkt achteraf. We komen een beetje scheef uit, tegen de buur/huurboot aan (op dit moment niet verhuurd en gelukkig stootwillen ertussen). Peter trekt onze boot langs de huurboot naar achteren. We hadden de loopplank na de eerste poging al klaargelegd en laten zitten. Die komt lelijk klem te zitten tussen de boot en de kade en we dreigen nog met de achterkant tegen de kade aan te komen. Er moet ankerketting ingehaald worden, ik ben inmiddels achter. Peter haalt snel ketting in, ik zet de motor even in de vooruit en er is nu wel een man op de kade die de loopplank redt en de achterkant wegdrukt van de kade. Op zo’n moment gebeurt er van alles tegelijkertijd. Dan verlies je het overzicht en is het heel fijn als er iemand is die kan helpen.
De man die hielp is weer weg, ik ben op de kade en Peter gooit nog een landvast naar mij. Hij doet de landvast op de kikker en dan…………….Daar bij die kikker staat ook een hengel met alles erop en eraan in een steun……….P. kan niet gillen of ‘au’ roepen. Dat kan hij gewoon niet. Hij staat zeer onderdrukte kreten te… ja laten we dat ook maar slaken noemen. Het duidt er in ieder geval op dat hij pijn heeft. Elke keer weer schrik ik me een ongeluk van die onderdrukte slakerij/naar binnen gekeerde kreten. Ik denk elke keer minstens dat hij een flauwte of toeval krijgt. Want zo klinkt het en ziet het eruit. Eerst is er niets, geen enkel geluid maar denk je wel: wat kijkt hij raar. Dan die slakerij erbij…….heel vervelend (voor hem natuurlijk). Want wat blijkt: er is een vissehaak onder zijn nagel blijven zitten, vrij diep. Hij probeert die haak eruit te halen maar dat lukt niet (direct) ivm de weerhaken. Enorm bloeden. Zou dit nu voor een vis ook zo zijn?? Die kunnen niet eens slaken of een pijnlijke vissebek trekken. Sneu. Met Peter komt het in ieder geval helemaal goed. Uiteindelijk liggen we dan vast na het hakenincident. Maar hoe. Heel scheef. Gelukkig ligt de buurboot ook scheef. Maaaaar omdat Peter niet van scheef liggen houdt, omdat Peter liever recht achter zijn anker ligt, omdat Peter nu baalt- zopas lagen we zoooo mooi recht-, stelt hij voor het nog eens over te doen (is ook weer een goede oefening voor ons). Kapitein of niet daar steek ik dus mooi een stokje voor. We blijven lekker scheef liggen. Peet gaat op de fiets naar Paleros om een afspraak te maken voor inspectie vd motor. Ze komen morgen. Na 8 uur in de avond (heerlijk weer dan, heerlijke warmte om je heen zonder de verschroeiing van de zon) lopen we de stad in en gaan op ons vaste terras zitten, Karamella heet de zaak. Het meisje kent ons al en is blij ons weer te zien. Ik vraag hoe ze heet: Dimitra. Ik zeg hoe wij heten: Mettie? Denk maar aan Betty en dan met een ‘M’. Ah ja, nice name. Bij Karamella krijg je zoveel hapjes bij je biertje of glas wijn dat je erna geen maaltijd nodig hebt. En dat is onze bedoeling. In deze hitte is veel water nodig maar echte eetlust heb je nauwelijks. Hier water, wijn en hapjes. Voor 4 euro totaal hebben we beide gegeten en gedronken. Waar vind je dat nog?? Na dit eten en drinken gaan we even terug naar de boot. Tegen half 11 de boot weer af, lopen en rond middernacht zijn we dan weer terug aan boord.

De volgende dag komt de man van Paleros. Nieuwe olie, nieuw oliefilter, klaar. We gaan straks naar hun kantoor om daar te betalen. We fietsen langs Dieter en Dimitri. Maar alleen Jorgo is er (van de administratie). Dieter heeft een ziektedag. Moet bijkomen. Hij onderging een dental surgery gisteren. En Dimitri is ergens op een boot aan het werk. Jammer, doe hen de hartelijke groeten. We komen weleens weer langs. Fietsen naar Paleros om te betalen en door naar de Lidl. Later op de middag fiets ik nog langs de bakker (dat brood hier is werkelijk fantastisch) en de Spar. Ik ben moe en het voelt wat raar in mijn maag. Komt vast door de hitte. We eten wat later op de avond tonijnsalade met brood. En we maken weer een wandel v.a. ongeveer half 11. Terug aan boord gaan we op het achterdek zitten. Er komen best veel mensen langs de kade gewandeld, daar kunnen we (wij zitten half in het donker) dan mooi naar kijken. Het is al middernacht geweest en het wordt killig. Ik trek toch maar even een fleece vest aan. Dat is dan zo behaaglijk, ik val direct in slaap.

Donderdag 8 aug. ’s ochtends eerst diesel tanken. Dat moet altijd voorzichtig gebeuren anders hebben we diesel aan dek bij het eruit halen van de spuitmond. Het gebeurt toch en we vegen de diesel op met papier en Peter maakt later het dek schoon met afwasmiddel. De papiertjes gooien we in de afvalbak aan boord. We zetten koers naar Preveza. Er staat een lekker windje en we zeilen. Telkens als we even binnen moeten zijn denken we: wat heerst er hier een dieselstank. Komt dat nu door die weggegooide papiertjes? Peter kijkt onder de vloer en jawel: diesel, gelekt uit de tank. In het voorjaar is de tank schoongemaakt. Om er goed bij te kunnen moest er een gat in de tank gezaagd worden. Nu zit daar een dop en die dop lekt. Het lijkt wel een rampenjaar. Eerst nog gedoe met de nieuwe motor, laatst overal water nu weer diesel. En dat is erger want het stinkt zo. Als we in de baai bij Preveza liggen bekijkt Peter hoe erg het is. Het valt mee. Niet zoveel als laatst met het water. Dop eraf, schoonmaken, ring sluit niet aan. Ring schoonmaken, nieuw vet erop (siliconen). Peter wil weten of er weer diesel uit kan lopen (de tank is tot de rand toe vol). Hij boomt de giek helemaal uit, hangt een touw aan het uiteinde met een lus aan de onderkant tot op de waterlijn. In die lus gaat hij staan. Hij staat op het water. Hij springt wat op en neer in de lus en ik kijk of ik diesel zie. Niets. Das mooi. Maar ja, hoe zal het zijn op zee met grotere uitslagen over stuur- of bakboord? We moeten Tony maar bellen. Hij heeft dit alles gemaakt. Misschien weet hij een oplossing. Vrijdag 9 aug. gaan we naar de haven. Er is water en stroom. We willen de boot zoutvrij maken en alles opladen. John belt: hoe gaat het, waar zijn jullie en wat spreken we af voor de terugreis. Mart gaat half sept. naar huis met het vliegtuig. Wij rijden (eind sept/begin okt) gezellig met John in hun bus mee terug naar Nederland. Weer eens iets anders dan vliegen. Morgen (zaterdag) gaat de familie, nu nog bij hen aan boord, weer naar NL. Ze brengen hen met hun bus naar Preveza (vanuit Nidri). Later bedenken Peter en ik dat ze misschien even langs kunnen komen (wij liggen zaterdag nog in de haven). Weer later bedenkt Peter: als wij zaterdag met hen naar Nidri rijden (waar de Octavia dan ligt en nadat ze de familie in Preveza op het vliegtuig hebben gezet) hun bus weer mee terug naar Preveza nemen (waar dan nog steeds de Nadia in de haven ligt), dan staat die bus straks hier in Preveza voor ons klaar (als beide boten weer op de kant staan en wij terug naar NL gaan). We sms-en. Vinden ze een supergoed idee.

Zaterdag 10 aug. Mart en John zijn er al vroeg. Ja de familie is vroeg vertrokken en op het vliegveld is niet veel te doen. Maakt niet uit, gezellig. We schieten in een broek en een jurk en zetten koffie. Zij hebben lekkere chocoladebladerdeeg koekjes mee. Zeer smakelijk. Leuk weerzien, altijd weer. Ze zien er wat moe uit. Hebben niet veel slaap gehad maar wel 12 hele leuke dagen met de familie doorgebracht. Wij krijgen straks ook familie maar dat is er maar 1. Zij hadden 8 man aan boord. Met henzelf erbij 10 man. Is rijkelijk veel. Na de koffie stappen we in hun bus en rijden ri. Lefkas. In Lefkas nog even langs de winkel. Door naar Nidri, hun boodschappen uitladen. Nog even aan boord zitten en dan vertrekken Peter en ik in de bus van Mart en John, terug naar Preveza. Rust lekker uit en we zien elkaar later weer. Peter en ik gaan eerst even bij Tony langs die hier in Nidri met zijn boot aan een pontoon ligt. Tony beloofd maandag te gaan kijken naar een andere en iets dikkere rubberen ring. Hij belt ons maandag als het gelukt is en komt dan eventueel langs in de haven om de ring erop te zetten en vast te lijmen. Mooi zo. We rijden terug naar Lefkas en bedenken onderweg dat we naar het mooie Monestery willen. Even een lekker stukje Turks fruit halen. Als we daar aankomen is het dicht maar er komt al snel iemand de deuren opendoen. Het is er zoals altijd: paradijselijk. Zo’n geweldig uitzicht over zee en land. En het klooster zelf is zo goed onderhouden. Helaas is de bak met Turks fruit bijna leeg. Maar we kunnen er nog enkele kleine brokjes uit snaaien. We rijden terug naar de haven in Preveza en laden onze boodschappen uit. Voor in de bus van Mart en John liggen twee speelgoedschapen van stof. Oudjes al van hun kinderen vroeger. Nu liggen ze in de bus en worden gebruikt als kussen. Van de wolligheid is weinig meer over en de kraalogen vertonen een soort staar, door de bewerkte neuzen komt de oorspronkelijke kleur terug maar ze zijn zo leuk. Wat kan ik daar eens mee doen?? We eten ei, salade en brood. Lekker. Daarna nog de stad in voor koffie. Druk, druk. Het is zaterdagavond, alle locals zijn er ook (en terecht). Lang zoeken naar een vrije tafel. Toch gevonden. Terug aan boord: winderig. Wel lekker voor de koelte maar ons plan is een dvd kijken in de kuip. Dat doen we dan binnen. Dat kan, het is er niet te heet. Midsummer murders, van Janet en Wout geleend. Leuke aflevering. Eerder bekeken we deze aflevering ook maar vielen halverwege in slaap. Dat is alweer een tijd geleden. Dus nu weer opnieuw. Tijdens het eerste deel val ik weer af en toe weg (maar dat ken ik nog van de eerste keer). Bij het tweede deel (dat we de eerste keer niet zagen) kan ik de ogen nu goed openhouden. We zijn ook van plaats gewisseld, zodat de nek niet steeds in dezelfde stand hoeft. Peter spert de ogen gewoon open. Hij wil kijken dus kijkt hij. Voor over niet al te lange tijd: welterusten.