Nidri

Maandag kwam Vasili dus niet. Het was ook niet erg duidelijk wat hij nog had moeten doen. Wel zal hij morgen met ons een proefvaart maken. Prima. Wij dus de hele dag vrij. Metty gaat met een bus vol Engelsen weer naar Preveza voor de aardigheid. Om een uur of 11 wordt er op de boot geklopt. Staat Mauro beneden. Hij heeft de auto van Tony geleend om in Igoumenisa een nieuw vrouwelijk bemanningslid op te halen. Te weten: Isabel. Kennis gemaakt via Facebook. Hij kwam dus ongeveer toch bij ons langs. We kletsen wat bij en hij vertelt over zijn plannen om met deze Isabel en een bevriende chirurg en met 2 van diens vrienden, alle drie op te halen in Italie, naar Spanje te varen. Vandaar naar de Canarische eilanden en de Kaapverdische eilanden. Dan in januari door naar Brazilie. Ik hoop dat het hem allemaal lukt. We spreken af dat we in Nidri of Meganisi hem op zullen zoeken om zijn Isabel te bezichtigen voor hij verdwijnt. Als Metty terugkomt van Preveza gaan we gezamenlijk een hapje eten in de buurt. Daarna zwaaien we Mauro uit. Metty en ik laden twee lege jerrycannetjes in het boodschappenwagentje en lopen naar de pomp voor benzine voor de buitenboordmotor. Later spuit ik de boot nog een keer schoon en in de avond gaan we ten afscheid nog een keer eten bij Panos. Geen goed idee achteraf want er was een of andere schlagerzanger ingehuurd ter verhoging van de feestvreugde van het voornamelijk Engelse publiek.

Dinsdag dan eindelijk te water. Zoals gewoonlijk zeer vlot en efficiënt. Als we er in liggen komt Vasili voor de proefvaart. We varen wat rond terwijl hij in de motorruimte kijkt en bij de schroefas en zo. Hij blijkt tevreden en we gaan terug naar de pontoon. Het is inmiddels vrij laat en we blijven daar de nacht liggen.

Woensdag gaan we eerst afscheid nemen van Julia, Alexia en Vasili. De baas, meneer George, is helaas niet aanwezig. Dan het gas erop en naar Lefkas. De wind is tegen, maar dat kan ons niet schelen want we willen toch de motor uitproberen. Die doet het gelukkig prima. Met niet al te veel toeren komen we aan een heel prettige snelheid. Trillingen voel je eigenlijk niet. Ook het motorlawaai is gering. Kortom: prima. Toch is er een kleinigheidje dat ik minder plezierig vind. Volgens de accumonitor worden de serviceaccu’s niet bijgeladen. Foute boel. Nu zitten de mensen die daarvoor verantwoordelijk zijn ook in Lefkas dus dat komt goed uit. We komen mooi op tijd voor de brug in Lefkas en gaan bij de stad voor anker. Bijboot opgeblazen en te water en naar de jachthaven. We pikken een electroman op en nemen hem mee naar de boot. Het is een spraakzame man, die het belangrijker vindt dat ik alles begrijp, dan dat de boel in orde gemaakt wordt. Ik doe dus maar snel of ik alles door heb. Hij is 2 en een half uur bezig, waar van hij een half uur aan de telefoon hangt voor ruggespraak met anderen. Hij vertelt over diverse mogelijkheden ter verandering, maar waar het op neer komt is dat de boel prima werkt, maar dat je dat nu niet kunt zien. Het komt dus neer op geloof. Niet mijn sterkste kant. Ik breng hem weer terug naar de kant voor overleg met Metty. We besluiten even bij Dieter en Dimitri langs te gaan. Het is al 6 uur maar bij deze mensen spelen werktijden geen rol. Als we daar aankomen komt Dieter toevallig ook met zijn scootertje aan. Zoals gewoonlijk heeft hij eigenlijk geen tijd, maar omdat hij zo blij is ons te zien, blijft hij even hangen. We vertellen ons probleem en volgens hem is dat zo op te lossen en de mensen die het op hun geweten hebben zijn, ook volgens hem, de slechtste technici die er rondropen. Fijn. We maken een afspraak voor komende maandag en houden hem niet langer van zijn werk. We lopen de stad in naar een terrasje waar we vorig jaar ook wel kwamen. De eigenaresse herkende ons enthousiast en bracht ons naast de glazen witte wijn zo’n enorme portie kaas, worst, warm vlees, tomaten, olijven, tsaziki en geroosterd brood, dat we ter plekke besloten verder niet meer aan avondeten te beginnen. Dit alles kreeg je voor 4 euro.

Donderdag 29 mei gaan we na nog wat rondlopen in Lefkas op weg naar Nidri, waar Tony met zijn boot ligt. Hij heeft nog geld van ons tegoed. We moteren er zachtjes naartoe en gaan voor anker in Tranquil bay tegenover de plaats. Ik sms naar Tony dat we er zijn en hij laat weten waar we hem kunnen vinden. Na enig zoeken vinden we de juiste pontoon. Ik heb een oude kapotte ventilatieschelp meegenomen om te zien of ik ergens nieuwe kan krijgen. Ik vraag of Tony misschien weet waar. Dat weet hij niet, maar bedenkt ineens dat een paar boten verder een roestvrijstaalman zit die de dingen wel op maat kan maken. De man komt erbij en belooft morgen te proberen het ding na te maken. Als het naar wens is kan ik het kopen, zo niet dan hoeft dat niet. Wat wil je nog meer. Later lopen we nog wat door Nidri op zoek naar jurkjes voor Metty, maar zonder resultaat. Bij Yianny’s poolbar halen we het wachtwoord op voor hun wifi toestand, in de hoop dat we dat aan boord kunnen gebruiken. Dat merken we straks als ik dit stukje probeer te plaatsen. Metty heeft zojuist een heerlijke ovenschotel gemaakt met puntpaprika’s en feta en het is een prachtige stille avond.