Eufimia

Vrijdag 19 juli: Sieta wordt vandaag alweer 33 jaar. Later op de dag bellen we om te feliciteren. Ze vieren het in Kopenhagen. Mmmmm, hebben wij ook zeer goede herinneringen aan. Prachtstad, kunnen we ook wel weer eens naar toe. Mart en John gaan vandaag naar Sivota en…….wij gaan ook. Het schijnt een erg leuke plaats te zijn en we zijn daar nog niet geweest. Sivota ligt ZO op Lefkada. Ver is het niet maar er valt nog wat te zeilen en dat gaat lekker. We ankeren in de baai van Sivota. Niet lang daarna komen Mart en John ook en gooien het anker naast ons uit. Later op de dag gaan we de plaats verkennen. Het is een pittoreske plaatsje met overal gezellige terrassen aan de baai. Niet heel groot, wel toeristen maar niet te massaal. Leuke plaats en we ontdekken weer nieuwe dingen. Als we er rondlopen op zoek naar een supermarkt, treffen we daar Mart en John op een terras aan. Aanschuiven, die boodschappen doen we erna wel. Later terug op de boot is het alweer 20.30 uur. Peter maakt een lekkere tonijnsalade. Zaterdag de 20-ste gaan Mart en John zeilen met een stel die hier in Greece wonen. Zij is Francaise getrouwd met een Griek. Mart en John hebben ze vorig jaar leren kennen en afgesproken dat ze dit jaar een dag mee konden zeilen. Peter en ik gaan met de dinghy naar de kant om lekkere croissants te halen. We lopen om de baai heen en ik hoor mijn naam. Joke en haar man met hun boot. We kennen hen van de haven in Preveza. De ‘ Double Yo’ lag daar ook voor de winter. We kletsen even. Leuk is dat zo’n onverwachte ontmoeting. Terug op de Nadia peuzelen we de croissants op.
Achteraf maar goed dat we dat direct deden want erna doen we een ontdekking die ons de rest van de dag bezig zal houden. Het is weer eens zover. Eens in de zoveel tijd gebeuren er kleine drama’s. Peter bekijkt iets in de motorruimte en ontdekt water. Hij volgt het spoor, waar komt dat vandaan? Het blijkt dat op verschillende plaatsen onder de vloer water staat. En niet heel weinig ook. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Weer alles overhoop, Banken eruit, vloeren eruit, kussens weg, matrassen weg, bed weg. Om maar te kunnen kijken waar water staat en vooral waar het vandaan komt. We dweilen alles weg en zijn daar heeeeeel lang mee bezig. Je kunt er slecht bij. Alleen liggend op de buik en schouder met de arm ver in een gat het water in een spons zuigen en uitknijpen in een emmer. We hebben het water al geproefd en het is niet zout. We verdenken een watertank. Maar is die lek, zit er ergens een scheur, teveel getankt de laatste keer en overgelopen? Maar waar dan, we zien geen sporen of nattigheid daar. We dweilen alles op en stoppen dan. Morgen weer kijken of we sporen zien. Het is al laat. Ik sta even in de kuip te kijken en zie Mart en John in de bijboot. Ze komen naar me toe en we bespreken de dag. Ze stappen toch maar even aan boord want vertellen vanuit de dinghy is niet zo handig. Ik dacht tijdens het dweilen aan hen en de leuke dag die ik dacht dat zij zouden hebben. Hadden ze ook met Jolaine en Tenasis en die twee hadden het ook erg leuk gehad maar op het eind had Jolaine zich niet goed gevoeld. Dan weer had ze het heet, dan rillerig en koud, rood in het gezicht, duizelig, overgeven. Zonnesteek. Mart en John hebben hen naar de kant gebracht en ze zijn in de auto naar het ziekenhuis gereden. Later belde Jolaine nog dat ze zich wel weer beter voelde. Gelukkig. Die vrouw, Jolaine, Francaise spreekt dus Frans, Nederlands, Grieks, Chinees en Turks. Mart vraagt of we bij hen aan boord komen eten want ze hebben zoveel etenswaar van Jolaine gekregen. Dat doen we dan. Een gezellig einde van een minder mooie dag. Aan boord van de Octavia zijn er speakers in de kuip. Muziek aan. Heerlijk. Verzoeknummers, tweede stem zingen en als uitsmijter Hazes: bloed, zweet en tranen. Ge-wel-dig.

Zondag 21 juli blijven we in Sivota. Kijken weer onder de vloeren. Er is geen water bij gekomen. Dan is een lek in de tank bijna uitgesloten. Peter vond dat al een niet voor de hand liggende gedachte. Overdag doen we van alles en nog wat. ’s Avonds gaan we wandelen. Is ook weer leuk omdat we het hier niet kennen. Eerst langs de ene kant van de baai. Leuke route, door bosjes, over rotsen, langs kleine smalle paadjes maar het loopt uit in een ondoordringbaar bos waar een hakmes nodig is om je er een weg doorheen te kunnen banen. Dat mes hebben we niet, gaan dus terug. Dan de andere kant van de baai maar proberen. Zolang zijn we tenslotte nog niet onderweg. Daar gaat een weg eerst steil omhoog en daarna de woestenij in. We komen vrij hoog uit. Mooi uitzicht. Moeten we terug of is een rondje lopen hier mogelijk. Peter verkent het. We kunnen door struiken op een pad komen. Daarna op een terrein met duur uitziende vakantiewoningen en idem hek eromheen. Daar gaat de weg niet verder. Stukje terug, ander weggetje proberen. Lukt. Via oude olijfboom-terrassen naar beneden. Af en toe slippery. Het duister valt al. We komen uit achter een hek, in de tuin van de laatste taveerne aan de baai. Nog stukje omlopen, over hek, van muurtje af springen en we staan op het terras. Daar lopen we snel weg want we hebben geen geld meegenomen. Een afzakkertje zit er niet in.
Van Frans Kok kregen we een reactie: waarschijnlijk hebben we laatst in de baai Or. Valtou (t.o. Corfu, naast Igoumenitsa) geen beren of lynxen gezien maar jakhalzen. Leuk om te weten. Die schijnen hier voor te komen.

Maandag 22 juli naar Fiskardho op Cefalonie. Heeee Mart en John gaan daar ook heen. Prachtig oud vissersdorp. Het is weer niet heel ver maar we zeilen toch. Hier gaan we aan de kade liggen. Voor het anker uit, achter met landvasten nd kant. Loopplank uit en zo de kade op. Achter de boot begint direct het terras. Ziet er wederom erg gezellig uit. Klein, kronkelende straatjes, smal, overal terrassen, winkeltjes, pleintjes achter zijstraatjes, bloemenweelde, mooie bomen, alles goed onderhouden, mooie huizen en…..schoon. Geen plastic flessen en dergelijke overal op straat. Mart en ik winkelen even, zwemmen en opdrogen op de door John gemaakte matrassen voorop de boot. ’s Avonds eten bij de Thai met zn vieren. Zij aten eerder hier en stelden voor Thais te gaan eten. Het smaakt prima. De avond van de volgende dag komt de bemanning van de Octavia bij ons aan boord eten. We hadden eerder gedacht om dit eens in augustus of september te doen (we staan tenslotte straks weer dichtbij elkaar in de haven voor de winterstalling) maar zij krijgen eind deze week hun zoon en schoondochter aan boord en later nog anderen. Eind augustus weer mensen aan boord (en wij vernemen dat Helmi ook een vlucht geboekt heeft voor eind augustus. Leuk. Wij dan ook een gast). Mart vliegt half september terug. John gaat later met hun bus terug en we spreken af dat wij dan met hem meerijden. Hoeven we geen vlucht te boeken. Maaaaar de tijd wordt krap om het eten bij ons uit te stellen, vandaar vanavond. Voorgerecht: feta met beetje peper, oregano en honing in alufolie, dichtgewikkeld, in de oven totdat de feta gesmolten is. Mmmmm. Hoofd: pasta met salade. Toet: klein stukje cake, druppel wishky erover, bedekken met gezoete joghurt (moet eigenlijk vla zijn maar dat is hier niet te krijgen), afdekken met iets slagroom. We smullen. Later gaan Peter en ik nog een eind lopen. Ongeveer een uur. Langs de baai, weliswaar op een asfaltweg maar heel druk is het niet. We lopen tot de tweede baai na de onze. Ook hier ankeren boten en er is een grot, best diep, je kunt erin varen met de bijboot als je wilt. Heel veel zien we niet omdat het duister al gevallen is maar het is heerlijk weer om te lopen.

Woensdag 24 juli: nog 1 dagje in het liefelijke Fiskardho. Als de zon aan het ondergaan is trekken we de wandelslippers weer aan. Andere kant baai, door prachtig naaldbos. Door de bomen zijn de ankerende boten in de baai te zien. Via klein paadje naar de oude vuurtoren. Klauteren we bovenop. Het dak is eraf. Met onze hoofden uit de toren hebben we prachtig zicht op de plaats en de verschillende baaien. Het pad gaat verder naar de ruines van een oud kasteel. We zijn dan aan de andere kant van de baai beland. Terug via een klein weggetje en later een klein stukje via de autoweg. Erachteraan doen we dezelfde route als gisteravond. Nu zien we meer bij daglicht. Twee uur weg. Bij John en Mart langs. Wij hebben nog niet gegeten, gaan we zo doen, opgewarmde pasta van gisteravond nog. ‘Komen jullie daarna nog wat drinken bij ons’ want het is de laatste avond samen. Mart vraagt of we dan bij hen aan boord komen na het eten. Zo gezegd zo gedaan. Het is gezellig en voor we het in de gaten hebben is het half 1. Op de kade nemen we afscheid (voorlopig). We hebben een fijne, gezellige tijd met jullie gehad.

Als we donderdag 25 juli weg willen geeft dat enige moeilijkheden.
Verschillende boten hebben het anker/ankerketting over de onze liggen. We dobberen in de baai, halen het anker op en merken dat er iets aan hangt. Een aardige man van het moederschip van een flottielje zet zijn duikbril op en duikt met een touw naar het anker. Bindt het vast, trekken, trekken en we zijn los. Fluitje van een cent ( als je goed kunt duiken). We liggen op 8 meter. Toen Peter aan hem vroeg of hij wel 8 meter kan duiken zei hij: ik kan tot 20 meter. Kijk, zo iemand in de haven is altijd handig. We varen langs de Octavia. Zwaaien, roepen, daaahaaag. Wij trekken verder naar Eufimia op Cephalonia. In deze plaats zijn we vorig jaar ook geweest. Lekker stuk zeilen, wind mee, fokje op. We eten ei, brood en salade. Daarna doen we niet veel meer. Moe. Vrijdags de kant op, lang zitten mailen, facebooken, appen, sms-en en dergelijke. Peter gaat tussendoor boodschappen doen en terug naar de boot om te zwemmen. ’s Avonds lopen we ook hier weer een flink stuk. Zo’n dik anderhalf uur. Bergop. Het duistert ook. Stille weg, af en toe een auto en……er komt een soort zwerver langs. Die wandelt daar ook, gaat bergafwaarts (zou dat bij zijn stijl passen??) Peter groet hem: ‘Jassas’. Hij kijkt ons zeer verbaasd aan en prevelt iets van ‘Jaf’ terug. Hij denkt misschien: “welke gekken lopen nu de berg op”?? Het is in ieder geval heerlijk weer om te lopen. We komen zelfs in een ander dorp. Hoe het heet kunnen we niet zien het is te donker. We gaan ergens op een laag muurtje zitten. Tien minuten. Dan terug, de berg weer af. Het is wel heel duister. In het dal links van ons een kudde geiten met bellen. Goed te horen, het hele dal door. En uiltjes, vele uiltjes fluitend op die bij hen passende ene frequentie. Links dus dal/afgrond met wat boompjes/bosjes ervoor. Rechts de berg met bossen/struiken erop. En het donker en de geluiden. Pfffffff, is die zwerver nog ergens hier?? Blij dat we even later weer in het licht komen. Vandaag zondag de 27-ste ook nog Eufimia. Was gedaan, verhaal maken, rondkijken. Straks uit eten en…….after dinner walk wellicht.